ตอนที่ 1219 ความโกรธของหลงซือ
………………..
แน่นอนว่าเย่เชียนต้องพูดแบบนี้เท่านั้นเพราะเขาไม่มีทางออกอื่นเพราะถ้าหากองค์กรสามมุมเมืองกับองค์กรซูเหลียนร่วมกันได้บางทีเขาอาจจะได้รับประโยชน์มากขึ้นแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามากพอที่จะรอได้เพราะเวลาจะส่งผลต่อแผนโดยรวมของเขา
อย่างไรก็ตามเย่เชียนยังคาดหวังด้วยว่าหากเรื่องนี้ได้รับการจัดการอย่างดีองค์กรซูเหลียนกับองค์กรสามมุมเมืองจะร่วมมือกันได้โดยปราศจากการนองเลือดซึ่งนั่นจะเป็นประโยชน์ต่อเขามากยิ่งขึ้น แน่นอนว่าเย่เชียนไม่สามารถรับประกันเรื่องแบบนี้ได้เพราะท้ายที่สุดเย่เชียนก็ไม่มีทางที่จะรับประกันได้ว่าโจวเจิ้งผิงกับหลงซือจะยอมรับอย่างโดยดีและดังนั้นในท้ายที่สุดเย่เชียนก็ต้องใช้วิธีนี้เท่านั้น
“ประธานหลงคิดว่าผมล้อเล่นงั้นเหรอเพราะผมเองก็ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน” เย่เชียนพูดต่อ “ความจริงก็คือผมเป็นคนทำเองและผมก็ไม่กลัวที่จะบอกความจริงกับคุณและถ้าคุณต้องการจะแก้แค้นผมก็ยินดีรับโทษ”
คิ้วของหลงซือก็ขมวดเข้าหากันแน่นและสีหน้าของเขาก็ดูเย็นชามากและพูดว่า “แล้วทำไมคุณเย่ถึงฆ่าฉีตงล่ะ?”
“พูดตามตรงว่าตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆ ว่าฉีตงเป็นลูกบุญธรรมของคุณแต่ในเมื่อผมทำลงไปแล้วผมก็กล้าที่จะยอมรับมันและไม่จำเป็นต้องหลบเลี่ยงความรับผิดชอบ” เย่เชียนพูด “แฟนสาวของผมเธอไปคุยเรื่องธุระทางการกับฉีตงเกี่ยวกับความร่วมมือแต่ฉีตงใช้ประโยชน์จากตำแหน่งของเขาเพื่อคุยกับผู้จัดการโรงแรมและวางยาแฟนของผมและถ้าผมมาไม่ทันล่ะก็ผลที่ตามมาจะเลวร้ายมากเพราะงั้นผมก็เลยฆ่าเขา”
หลงซือสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นความจริงที่เขาทำผิดแต่คุณเย่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าเขาเลยเพราะถ้าคุณฆ่าเขาก็เหมือนคุณฆ่าผมด้วย..แบบนั้นผมควรจะทำยังไงกับคุณดีล่ะ?”
“ถ้าประธานหลงต้องการทำอะไรก็แล้วแต่คุณแต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องพูดและผมคิดว่าประธานหลงน่าจะรู้เกี่ยวกับนิสัยของฉีตงใช่มั้ย? ..ผมสืบประวัติของเขามาและพบว่าเขาทำเรื่องเลวทรามมาหลายปีและมีหลายคนที่โกรธแค้นเขาเพราะงั้นถ้าหากเขาไม่ใช่ลูกบุญธรรมของคุณล่ะก็เขาคงจะถูกฆ่าตายตามท้องถนนไปตั้งนานแล้ว” เย่เชียนพูดต่อ “จริงอยู่ที่ประธานหลงเห็นเขาเป็นลูกแท้ๆ มาตลอดแต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเขาจะเห็นคุณเป็นเหมือนเป็นพ่อของเขาด้วยหรือเปล่า? ..อันที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมที่จะเข้ามายุ่งเรื่องภายในครอบครัวแต่ผมไม่ต้องการให้ประธานหลงอยู่ในมืดและทำสิ่งต่างๆ เพื่อลูกชายเนรคุณแบบนั้น”
“คุณเย่หมายความว่าไง?” หลงซือถามอย่างเย็นชา
“ผมมีของบางอย่างที่อยากจะให้ประธานหลงดู” เย่เชียนหยิบซองเอกสารในเสื้อของเขาออกมาแล้วยื่นให้ เมื่อเห็นแบบนั้นหลงซือก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นก็รับไว้ด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจเจตนาของเย่เชียน “นี่คืออะไรครับคุณเย่!” หลงซือถามอย่างสงสัย
“คุณจะรู้เองเมื่อเปิดดู” เย่เชียนพูด
จากนั้นหลงซือก็เปิดซองเอกสารและเห็นกองรูปถ่ายอยู่ข้างในและมองดูและทันใดนั้นใบหน้าของหลงซือก็ดูมืดมนในทันทีและตัวสั่นด้วยความโกรธอย่างควบคุมไม่อยู่และดูเหมือนว่าเขาจะโกรธอย่างมาก ซึ่งภาพถ่ายเหล่านี้เย่เชียนได้รับมาจากเฉินโม่ให้หาข้อมูลและส่งหน่วยข่าวกรองคอยไปสะกดรอยตามการเคลื่อนไหวของฉีตงกับผู้หญิงทุกคน ซึ่งภาพถ่ายเหล่านั้นก็มีรายละเอียดอย่างมาก
เนื่องจากครั้งล่าสุดเย่เชียนได้ยินบางสิ่งเกี่ยวกับฉีตงจากเฉินโม่และโจวเจิ้งผิงดังนั้นเย่เชียนจึงสงสัยอยู่เสมอว่าฉีตงมีความสัมพันธ์อย่างลับๆ กับภรรยาของหลงซือด้วย ด้วยเหตุนี้เย่เชียนจึงสั่งให้เฉินโม่ส่งคนไปสังเกตการณ์และคอยจับตามองฉีตงทุกการเคลื่อนไหวและบังเอิญคนจากหน่วยข่าวกรองก็ไปเจอนักสืบนอกกฎหมายที่คอยตามแอบถ่ายฉีตงเพื่อแบล็คเมล์เรียกเงินจากฉีตง ซึ่งเดิมทีฉีตงได้จ่ายเงินซื้อรูปถ่ายจากนักสืบนอกกฎหมายคนนั้นทั้งหมดแต่ด้วยความโลภนักสืบนอกกฎหมายคนนั้นก็ได้เก็บภาพทั้งหมดเอาไว้โดยคิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์ในภายหลัง ดังนั้นเมื่อเฉินโม่ทราบข่าวนี้เขาก็ได้ไปนำภาพถ่ายจากนักสืบนอกกฎหมายคนนั้น ส่วนวิธีการที่เฉินโม่ได้มานั้นเย่เชียนไม่ได้ถามและไม่จำเป็นต้องถามแต่อย่างใด
“ตอนแรกผมก็ไม่คิดที่จะนำมันมาให้ประธานหลงดูหรอกแต่เมื่อผมเห็นว่าคุณได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อฉีตงแล้วผมคิดว่าเขาไม่เหมาะสมที่จะได้รับสิ่งต่างๆ จากคุณเลยเพราะงั้นผมจึงมอบมันให้กับคุณ..คุณลองดูให้ละเอียดสิแล้วคุณจะรู้ว่าฉีตงเป็นคนแบบไหน” เย่เชียนพูด
หลงซือก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ไอ้เด็กนรก..ผมรู้ว่าเขาไม่เคยทำตัวดีมาก่อนเลยแต่ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ได้ลง..ไอ้ลูกสารเลวมันกล้าแทงข้างหลังผม!” ใบหน้าของหลงซือมืดมนราวกับเป็นสัญญาณของท้องฟ้าก่อนที่พายุจะมา ซึ่งหลงซือเสียภรรยาไปตั้งแต่อายุสามสิบและไม่เคยแต่งงานกับใครเลยตั้งแต่นั้นมาและต่อมาเขาก็ได้พบกับผู้หญิงคนนี้และถึงแม้ว่าหลงซือจะรักเธอมากแต่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับเธอเลยดังนั้นเขาจึงยังไม่มีลูก ด้วยเหตุนี้ในภายหลังเขาจึงรับฉีตงมาเป็นลูกบุญธรรมของเขาแต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉีตงจะทรยศเขาและทำสิ่งนั้นได้ลงซึ่งทำให้เขาโกรธอย่างมาก
“แล้วรูปต้นฉบับอยู่ที่ไหน?” หลงซือพูดด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง
“อย่ากังวลไปเลยครับประธานหลงเพราะผมได้ทำลายภาพและไฟล์ต้นฉบับไปทั้งหมดแล้วและนักสืบนอกกฎหมายที่ถ่ายรูปเหล่านี้ก็ไม่มีโอกาสได้ถ่ายรูปหรือโผล่มาสร้างปัญหาอีกต่อไป” เย่เชียนพูด


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน