ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1231

ตอนที่ 1231 การประชุมของหยวนฟากรุ๊ป

………………..

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียนตื่นแต่เช้าและหลังจากอาบน้ำเสร็จเขาก็เคาะประตูห้องฟู่ฉวนและผ่านไปครู่หนึ่งฟู่ฉวนก็เปิดประตูและเดินออกมาและใบหน้าของเธอก็มีน้ำตาดวงตาของเธอแดงก่ำ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนเธอจะร้องไห้และเธอไม่ได้นอนทั้งคืน

เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยและพูดว่า “ถ้าเธอทำได้แค่ร้องไห้ฉันก็ขอแนะนำให้เธอยอมแพ้ไปซะเพราะมันยังไม่สายเกินไปที่จะหันหลังกลับ”

ฟู่ฉวนกัดฟันของเธอและพูดว่า “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันร้องไห้และฉันจะไม่หลั่งน้ำตาอีกเลย”

เย่เชียนถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “เอาล่ะรีบไปล้างหน้าซะ..หลังจากกินข้าวเช้ากันแล้วเราจะไปหยวนฟากรุ๊ปและจำเอาไว้ล่ะว่าอย่าพูดอะไรเด็ดขาดและระวังให้ดี..ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองเข้าใจมั้ย?”

ฟู่ฉวนพยักหน้าเล็กน้อยและเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากออกจากโรงแรมทั้งสองก็รับประทานอาหารเช้าเล็กน้อยที่แผงขายอาหารริมถนนจากนั้นเย่เชียนก็โบกแท็กซี่และไปที่หยวนฟากรุ๊ประหว่างทางฟู่ฉวนไม่ได้พูดอะไรและมองตรงไปข้างหน้าโดยไม่กะพริบตาแต่ดวงตาของเธอมั่นคงมากซึ่งทำให้เย่เชียนเหมือนเห็นแม่ม่ายดำจือเหวินจากตัวของเธอ อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าฟู่ฉวนยังห่างไกลจากแม่ม่ายดำจือเหวินมาก

ไม่นานรถก็จอดอยู่ที่ประตูทางเข้าหยวนฟากรุ๊ปและทั้งอาคารมีมากกว่า 20 ชั้นและเป็นสำนักงานทั้งหมดของหยวนฟากรุ๊ป ซึ่งจะเห็นได้ว่าอุตสาหกรรมของหยวนฟากรุ๊ปในเมืองเซินเจิ้นนั้นใหญ่แค่ไหน จากนั้นเย่เชียนก็เงยหน้าขึ้นมองและเดินเข้าไปข้างในและที่ประตูมีชายวัยกลางคนยืนอยู่ที่นั่น

เมื่อเห็นเย่เชียนเดินเข้ามาชายวัยกลางคนก็รีบทักทายเขาและพูดว่า “สวัสดีครับคุณเย่ผมชื่อเทียนเซียนปิงผู้จัดการแผนกพัฒนาของหยวนฟากรุ๊ป..คุณแจ็คได้โทรหาผมก่อนหน้านี้และให้ผมมารอคุณเย่ที่นี่”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยเพราะเย่เชียนก็รู้จักชื่อเทียนเซียนปิงเหมือนกันเพราะเขาเป็นหนึ่งในคนที่แจ็คส่งมาทำงานในหยวนฟากรุ๊ปและเขาก็เป็นผู้จัดการแผนกพัฒนาและหลายสิ่งหลายอย่างก็เป็นไปตามการจัดการของโจวหยวน อย่างไรก็ตามตัวตนที่แท้จริงของเขาคือสายของแจ็คนั่นเองและเขาก็ทำสิ่งนี้โดยที่โจวหยวนไม่รู้ ยิ่งไปกว่านั้นสายลับที่ถูกส่งมาโดยแจ็คนั้นมีทั้งคนในองค์กรใต้ดินและบริษัทต่างๆ และแทบจะไม่มีใครรู้เพราะพวกเขาต้องรายงานให้แจ็คทราบถึงการเคลื่อนไหวของโจวหยวนและสิ่งที่หยวนฟากรุ๊ปทำเป็นประจำ

เนื่องจากเย่เชียนมาที่เซินเจิ้นในครั้งนี้และพร้อมที่จะจัดการกับโจวหยวนแล้วดังนั้นตัวตนของเซียนเทียนปิงจึงไม่จำเป็นต้องเป็นความลับอีกต่อไป “โจวหยวนมาหรือยัง?” เย่เชียนถาม

“ยังเลยครับคุณเย่เชิญครับ!” เซียนเทียนปิงพูด

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้ามาและพูดว่า “แจ้งหัวหน้าแผนกต่างๆ ของหยวนฟากรุ๊ปว่าการประชุมจะเริ่มเวลาเก้าโมงตรง..ยังไงก็ให้คนโทรบอกโจวหยวนและบอกให้เขารีบมาประชุมด่วน!”

“ได้ครับ!” เทียนเซียนปิงตอบและเดินตามเย่เชียนเข้าไป

หลังจากนำเย่เชียนไปนั่งในห้องประชุมแล้วเทียนเซียนปิงก็เทน้ำใส่แก้วให้เย่เชียนแล้วเดินออกไป ซึ่งห้องประชุมมีขนาดใหญ่มากและมีพื้นที่กว่า 200 ตารางเมตรและเลย์เอาต์ก็หรูหรามาก บนโต๊ะประชุมทรงกลมขนาดใหญ่สามารถนั่งได้อย่างน้อยห้าสิบหรือหกสิบคนและข้างผนังก็มีเก้าอี้อีก 2 แถว สำหรับพนักงานระดับสูงของบริษัทที่รับผิดชอบในสาขางานต่างๆ

บนโต๊ะมีป้ายห้ามสูบบุหรี่

เย่เชียนหันไปมองฟู่ฉวนแล้วพูดว่า “ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างๆ ฉันสิแล้วตั้งใจฟังซะ..คนส่วนใหญ่ของที่นี่ล้วนเป็นคนฉลาดและมีมันสมองระดับแนวหน้าทั้งนั้นเพราะงั้นเธอต้องใส่ใจกับสิ่งที่พวกเขาพูดให้ดี..ฉันรู้ว่าเธอเกลียดโจวหยวนแต่เธอต้องควบคุมตัวเองให้ได้เมื่อเห็นเขาเข้าใจมั้ย?”

ฟู่ฉวนพยักหน้าอย่างหนักหน่วงและขยับเก้าอี้ไปที่ด้านข้างของเย่เชียนและนั่งลง จากนั้นเย่เชียนก็ยกมือขึ้นเพื่อตรวจสอบเวลาบนนาฬิกาข้อมือและมันเป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้ว จากนั้นไม่นานประตูห้องประชุมก็ถูกเปิดออกและผู้คนก็เดินเข้ามาทีละคน เมื่อพวกเขาเห็นเย่เชียนนั่งอยู่ในที่นั่งของตำแหน่งประธานแล้วสีหน้าของพวกเขาก็ดูประหลาดใจอย่างมากยกเว้นสายลับที่แจ็คส่งมานอกนั้นคนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้ว่าเย่เชียนเป็นใคร

ที่นั่งนั้นเป็นของโจวหยวนประธานหยวนฟากรุ๊ปดังนั้นในเวลาประชุมวาระปกติถึงแม้ว่าโจวหยวนจะไม่อยู่ที่นั่นแต่ที่นั่งนั้นก็ต้องว่างอยู่เสมอและไม่มีใครกล้านั่งตรงนั้นเพื่อเข้าประชุม แต่ตอนนี้มีคนแปลกหน้านั่งอยู่ซึ่งทำให้รู้สึกแปลกใจอย่างมาก

ชายวัยกลางคนเหลือบมองเย่เชียนและขมวดคิ้วเล็กน้อยและถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “พ่อหนุ่มเอ็งเป็นใคร? ..เอ็งเข้ามาที่นี่ได้ยังไง..รีบออกไปซะที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับเอ็ง!”

เย่เชียนแสยะยิ้มและเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วพูดว่า “เดี๋ยวคุณจะรู้ว่าผมเป็นใครเมื่อโจวหยวนมาถึง..อย่าพูดมากและรีบนั่งลงซะ..ถ้าถึงเวลาพูดก็ค่อยอ้าปากพูดแต่ตอนนี้หุบปากซะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน