ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1232

ตอนที่ 1232 คำตอบของความโลภ

………………..

แม้ว่าแนวทางของโจวหยวนจะทำไปเพื่อบริษัทก็ตามแต่เย่เชียนก็เคยออกคำสั่งที่เข้มงวดว่ามาตรการดังกล่าวไม่สามารถนำไปใช้กับประชาชนคนทั่วไปได้ จากนั้นการกระทำของโจวหยวนยังขัดต่อคำสั่งของเย่เชียนอย่างมากซึ่งทำให้เย่เชียนไม่สามารถให้อภัยเขาได้

“ผมเคยพูดเอาไว้ว่าการพัฒนาบริษัทเป็นเรื่องสำคัญแต่ก็ไม่สามารถคุกคามประชาชนและชาวบ้านทั่วไปได้..ซึ่งค่าชดเชยการย้ายออกและรื้อถอนเหล่านั้นจะต้องแจกจ่ายตามค่าตอบแทนที่เหมาะสม..นอกจากนี้สำหรับบริษัทแล้วชื่อเสียงที่ดีย่อมมีความสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใดใช่มั้ย?” เย่เชียนพูด

จากนั้นเย่เชียนก็กวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วพูดว่า “ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจอย่างชัดเจนว่าความรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัทนั้นค่อนข้างสำคัญและถ้าหากบริษัทต้องการที่จะเติบโตขึ้นเราก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อประเด็นนี้ได้และจุดประสงค์ของการจัดประชุมในวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้..ผมหวังว่าบริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้กับชาวบ้านอย่างเต็มจำนวนทันทีและผมไม่อยากเห็นสถานการณ์แบบนี้อีก..ซึ่งผมจะปลดโจวหยวนออกจากตำแหน่งประธานและมีผลทันที!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นทั่วทั้งห้องประชุมก็เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างกะทันหันและทุกคนก็เริ่มก้มหน้าเพื่อหารือกับคำพูดของเย่เชียน ซึ่งสิ่งที่เย่เชียนพูดนั้นทำให้พวกเขาประหลาดใจอย่างมาก “แล้วตัวตนของแกคือใคร? ..เรารู้แค่ว่าโจวหยวนเป็นประธานของบริษัทแต่การที่คุณจะมาปลดเขาออกจากตำแหน่งประธานแบบนี้คุณมีคุณสมบัติอะไร?” ตู้เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์

ทันใดนั้นหลายๆ คนก็เห็นด้วยกับตู้เฟิงและส่วนใหญ่ก็เป็นลูกน้องคนสนิทของโจวหยวนและดูเหมือนว่าโจวหยวนจะไม่ได้ทำอะไรไร้สาระมาตลอดหลายปีและเขาก็วางแผนระยะยาวในเรื่องนี้และมีกลุ่มคนที่ภักดีกับเขาอย่างจริงใจ จากนั้นโจวหยวนก็ยิ้มอย่างมีชัยราวกับว่าเขาคาดหวังกับเหตุการณ์แบบนี้มานานแล้วและหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาเป็นเวลานานโจวหยวนก็วางแผนเอาไว้นานแล้วว่าถ้าเขาทรยศเย่เชียนล่ะก็ถ้าหากเขาไม่มีลูกน้องคอยสนับสนุนอย่างจริงใจล่ะก็เขาจะสู้ไม่ได้อย่างแน่นอน

เย่เชียนยิ้มอย่างเฉยเมยและไม่พูดอะไรและท่าทางของเขาก็ดูสงบมากเพราะเขาเองก็คาดหวังกับเหตุการณ์นี้เอาไว้แล้วและถ้าหากทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นโจวหยวนก็คงจะเป็นคนโง่และทำอะไรไร้สาระตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นมาจะไม่มีเหตุการณ์และปัญหาเกิดขึ้นได้อย่างไร?

“แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้เหรอไง? ..ที่นี่คือหยวนฟากรุ๊ปและไม่ใช่สถานที่ที่แกจะสามารถวิ่งเล่นหรือมาทำตัวโอ้อวดที่นี่ได้..ถ้าแกไม่รีบไสหัวไปฉันจะฆ่าแกซะ..แกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยด้วยซ้ำแต่แกกล้าจะโชว์ศักดิ์ศรีและความยิ่งใหญ่ของแกที่นี่งั้นเหรอไอ้โง่!” ชายหนุ่มร่างกำยำข้างๆ โจวหยวนพูดจาดูถูกเหยียดหยามด้วยความโกรธ

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและยืนขึ้นอย่างช้าๆ และพูดว่า “เหรอ? ..ฉันไม่เคยกลัวใครเลยตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กและไม่มีใครสามารถคุกคามฉันได้..ทั้งชีวิตของฉันมีคนมากมายที่ต้องการจะฆ่าฉันแต่ฉันส่งคนพวกนั้นไปลงนรกหมดแล้ว!” ขณะที่เขาพูดเย่เชียนก็เดินไปหาชายหนุ่มร่างกำยำและตบไหล่เขาแล้วพูดว่า “เฮ้ย!..แกนะ!”

เย่เชียนหยุดพูดอย่างกะทันหันจากนั้นมือขวาของเขาก็คว้าผมของชายหนุ่มร่างกำยำแล้วฟากลงบนโต๊ะและหลังจากทุบห้าหรือหกครั้งติดต่อกันชายหนุ่มก็ไม่มีกำลังที่จะตอบโต้ได้และหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยเลือดในทันทีและเย่เชียนก็ดึงเขาขึ้นมาและเหวี่ยงเขาลงกับพื้นอย่างแรงจากนั้นเหยียบก็ซี่โครงของเขาอย่างดุเดือด ทันใดนั้นก็มีเสียงกระดูกหักอย่างชัดเจนและชายหนุ่มร่างกำยำก็กรีดร้องออกมาและเป็นลมหมดสติไป

เมื่อหันกลับมาเย่เชียนก็มองไปที่โจวหยวนแล้วพูดว่า “โจวหยวนนายน่าจะบอกคนของนายตั้งแต่แรกๆ นะว่าฉันเป็นใคร..นายกล้าที่จะเล่นกับฉันงั้นเหรอ?”

หลังจากพูดจบเย่เชียนก็หยิบป้ายห้ามสูบบุหรี่ตรงหน้าโจวหยวนออกมาแล้วเดินกลับไปที่ที่นั่งแล้วนั่งลง “ฉันบอกไปแล้วว่าห้ามสูบบุหรี่ในห้องประชุมของบริษัท..นี่คำพูดของฉันมันไม่ได้เข้าหูของนายเลยงั้นเหรอ? ..รีบๆดับบุหรี่ซะ!” ในประโยคสุดท้ายเย่เชียนตะโกนและมีเจตนาฆ่าอยู่ในดวงตาและผู้คนในห้องประชุมก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

โดยธรรมชาติแล้วโจวหยวนก็ไม่มีข้อยกเว้นและร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปชั่วขณะแต่เขาก็ยังพยายามรักษาความสงบของจิตใจและดับก้นบุหรี่ลง ซึ่งบรรดาผู้คนในห้องประชุมของบริษัทก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าพวกเขาโหดร้ายอย่างมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน