ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1236

ตอนที่ 1236 ข้อความของไป๋ฮวย

………………..

คำพูดของหูวหนานเจียนดูเหมือนจะเป็นการเตือนแต่มันก็ไม่ได้ร้ายแรงเกินไปและไม่ว่าพวกเขาจะคิดอะไรอยู่เย่เชียนก็ไม่กลัวเพราะตราบใดที่เขาทำสิ่งต่างๆตามที่เบื้องบนต้องการ แต่เย่เชียนไม่สามารถทำอะไรผิดพลาดได้เพราะถ้าหากเย่เชียนพลาดเขาอาจจะไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์กลับมาได้อีก

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณพูดแบบนี้แล้วผมจะไปทำอะไรได้..อีกอย่างผมก็ไม่ควรเข้าไปแทรกแซงอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะอิทธิพลของพวกเขาในประเทศจีนนั้นกว้างขวางมากทั้งในกองทัพแวดวงทหารและตำแหน่งในทางการอีกมากมายเพราะงั้นถ้าผมพลาดล่ะก็มันจะลำบากเอา”

“เอาหน่า” หูวหนานเจียนฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “ยังไงก็เถอะอิทธิพลของเอ็งก็ไม่ธรรมดาทั้งตระกูลของแม่กับแม่ของเอ็งและยังมีตระกูลหวงฟู่ที่จะสนับสนุนเอ็งโดยไม่ลังเลอยู่อีกเพราะงั้นฉันเชื่อว่าพวกเขาไม่กล้าทำอะไรเอ็งหรอกเพราะนั่นไม่ใช่ทางเลือกที่ดี”

“มันไม่มีอะไรที่แน่นอนหรอก..อีกอย่างผมเองก็ไม่เชื่อใจรัฐบาลหรอกและถ้าเมื่อไหร่ที่ผมมีปัญหากับพวกนั้นล่ะก็ผมขอเดาเลยว่าพวกคุณจะต้องหัวเราะเยาะอย่างสะใจแน่นอน” เย่เชียนพูดต่อ “เพราะงั้นพวกคุณต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจเอาไว้ให้ดีเพราะถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพวกคุณจะต้องจัดการรับหน้าเอาเอง..เอาล่ะผมขี้เกียจเกินกว่าจะพูดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว”

“เอ็งมันเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูงเพราะงั้นฉันเชื่อว่าเอ็งทำได้” หูวหนานเจียพูด “ฮ่าๆ ช่วงนี้เอ็งอยู่ตามที่กลางแจ้งบ่อยมากนะ..ระวังล่ะแสงอาทิตย์มันไม่ดีต่อผิวและตอนนี้รังสีอัลตราไวโอเลตก็อันตราย”

หลังจากนั้นเย่เชียนก็ส่ายหัวเพราะถึงแม้ว่าหูวหนานเจียนจะเป็นถึงรองนายกรัฐมนตรีแต่บางครั้งเมื่อเขาก็ชอบพูดอะไรที่มันไร้สาระ “เอาเถอะอย่าหยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว..ผมจะขึ้นเครื่องบินตอนเช้าวันพรุ่งนี้และอย่าทำอะไรที่มันโดดเด่นเกินไปล่ะผมไม่ค่อยชอบอะไรที่มันเป็นพิธี”

“เอ็งพูดอะไรน่ะ?” หูวหนานเจียนพูดว่า “สิ่งที่มันแขวนคอของฉันอยู่ในตอนนี้คือตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีเลยนะเพราะงั้นฉันจะทำอะไรที่มันธรรมดาๆ ได้ยังไงแบบนั้นมันก็ทำลายภาพลักษณ์ของฉันและพรรคหมดน่ะสิ..เอ็งต้องทำตัวให้ชินเข้าไว้เพราะในอนาคตเอ็งจะพัฒนาอิทธิพลจนอาจจะเป็นส่วนหนึ่งในรัฐบาลหรือรับช่วงต่อตำแหน่งของฉันก็เป็นไปได้นะ”

“ไร้สาระ!” เย่เชียนพูดอย่างไม่อดทนและวางสายโทรศัพท์ไปทันที แน่นอนว่าเย่เชียนไม่มีความสนใจในตำแหน่งการเมืองและเขาก็ไม่ชอบความวุ่นวายแบบนั้น ซึ่งถ้าหากเย่เชียนกลายเป็นคนของทางการจริงๆ ล่ะก็เย่เชียนกลัวว่าเขาจะถูกควบคุมโดยคนอื่นๆ และไม่สามารถยืนหยัดต่อไปได้อีก

เย่เชียนก็แวะร้านอาหารข้างของถนนเพื่อทานอาหารกลางวันแล้วกลับไปที่โรงแรมจากนั้นก็โทรหาจินเหว่ยห่าวและบอกให้จินเหว่ยห่าวเดินทางไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือในวันพรุ่งนี้ทันที เห็นได้ชัดว่าจินเหว่ยห่าวนั้นดูกระตือรือร้นอย่างมากและเขาก็รอเวลานี้มานานแล้วเพราะมันเป็นสถานที่ที่ไม่มีวันลืมเลือนและในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้นของสถานที่แห่งนึ้

ที่นั่นจินเหว่ยห่าวฝังความรักและฝังความแค้นของเขาและเขาไม่สามารถปล่อยวางได้เลย จินเหว่ยห่าวไม่ได้มีความทะเยอทะยานมากนักและเขาก็ไม่อยากครอบครองตระกูลจินแต่อย่างใดเพราะสิ่งเหล่านั้นเป็นแค่ภาพลวงตาแต่เขาแค่อยากให้ขี้เถ้าของแม่ถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพของตระกูลจินในห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูลนั่นเองเพราะในสายตาของเขาแม่ของเขาถูกตระกูลจินทำลายชีวิตไปและในที่สุดแม่ของเขาก็ไม่ได้รับสิ่งที่ควรจะเป็นของเธอแต่ยังโดนดูถูกอีกด้วย เป็นเพราะการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมของตระกูลจินที่ทำให้จินเหว่ยห่าวโกรธแค้นและเขาก็ไม่มีครอบครัวเหมือนคนอื่นๆ

ฉากในอดีตเป็นเหมือนใบมีดที่คมชัดเจาะเข้าไปในหัวใจของเขาทำให้เขาเจ็บปวดและก็ทำให้เขาร้องไห้ออกมาในเวลานี้แต่แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นไม่รู้และหลังจากพูดคุยกับจินเหว่ยห่าวอีกสองสามประโยคเย่เชียนก็วางสายโทรศัพท์ไป

จากนั้นเย่เชียนก็ได้เปิดไฟล์ข้อมูลที่หูวหนานเจียนส่งมาให้และศึกษามันอย่างรอบคอบ ถึงแม้ว่าข้อมูลจะมีมากมายแต่เย่เชียนก็อ่านมันอย่างเคร่งครัดและเห็นได้ชัดว่ามันแปลกประหลาดอย่างมากจนเย่เชียนเชื่อว่ารัฐบาลและเบื้องบนเองก็รู้ว่ามันไม่สะดวกที่จะเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ได้

เห็นได้ชัดว่าตระกูลจินต่อสู้กับตระกูลหยุนและทั้งสองตระกูลนี้ก็มีอำนาจมากมายในประเทศจีน ยิ่งไปกว่านั้นมันก็เป็นเพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่รัฐหลายๆ คนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือและไปยิ่งกว่านั้นก็มีผู้บริสุทธิ์จำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องและถูกลากลงไปในบ่อโคลนอีกมากมาย ดังนั้นทางรัฐบาลและเบื้องบนจึงไม่สามารถทำอะไรตระกูลจินและตระกูลหยุนได้และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงต้องให้เย่เชียนเป็นคนจัดการแทน

แน่นอนว่าตระกูลใหญ่ทั้งสองทำให้รัฐบาลปวดหัวอย่างมากและเป็นการยากที่จะไปรุกรานพวกเขาได้

หลังจากอ่านข้อมูลเสร็จแล้วเย่เชียนก็โทรไปหาหลินเฟิงและหลังจากที่หลินเฟิงเห็นว่าเย่เชียนโทรมาเขาก็พูดว่า “มันน่าสนใจจริงๆ ที่นายโทรมาหาฉัน!”

เย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “มันค่อนข้างเร่งด่วนเพราะงั้นผมจึงรีบกลับมาก่อน..ว่าแต่ตอนนี้พี่หลินอยู่ที่ไหน? ..ตอนนี้พี่ยังอยู่ในไต้หวันหรือเปล่า?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน