ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1250

ตอนที่ 1250 ปีศาจน้อยแห่งตระกูลจิน

………………..

เย่เชียนจะไม่กลับไปแบบนี้ถ้าเขายังไม่เห็นจินเหว่ยห่าวก่อนและเขาก็ไม่แน่ใจว่าจินเหว่ยห่าวจะปลอดภัยดีหรือเปล่าดังนั้นเย่เชียนจะจากไปแบบนี้ได้ยังไง? ถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะบอกว่าจินเจิ้งผิงจะไม่ได้คิดที่จะทำร้ายจินเหว่ยห่าวก็ตามแต่เย่เชียนก็ไม่สามารถโล่งใจได้จริงๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เชียนแล้วจินเจิ้งผิงก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจเรียกคนใช้และสั่งให้พวกเธอไปบอกเชฟให้เตรียมอาหารกลางวันทันที อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงตกตะลึงไปกับคำพูดของเย่เชียนแต่เขาก็ยังพึงพอใจอย่างมากเพราะยิ่งคนโลภมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งรับมือได้ง่ายขึ้นเท่านั้นและจินเจิ้งผิงก็จะสามารถฉวยโอกาสที่ดีได้ ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนก็มาหาเขาก่อนดังนั้นเขาจึงไม่พลาดโอกาสนี้และตราบใดที่เย่เชียนถูกเขาควบคุมล่ะก็ตระกูลหยุนก็จะทำอะไรตระกูลจินไม่ได้อีกต่อไป

แน่นอนว่าการที่จินเจิ้งผิงสามารถเป็นผู้นำของตระกูลจินที่เป็นตระกูลใหญ่แบบนี้ได้แน่นอนว่าเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาและเขาก็ไม่คิดว่าเขาจะตกเป็นเครื่องมือของเย่เชียนแต่อย่างใด แต่แน่นอนว่าจินเจิ้งผิงก็ค่อนข้างวิตกกังวลเพราะเขาจำเป็นต้องระมัดระวังอย่างมากเมื่อต้องเผชิญกับคนที่ไม่สามารถเข้าใจได้อย่างเย่เชียน ซึ่งนี่เป็นเพียงการซื้อเวลาเพื่อรอข้อมูลเท่านั้น

“คุณเย่เชิญครับ!..เดี๋ยวผมขอตัวสักครู่คุณเย่คงจะไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?” จินเจิ้งผิงพูด

“ไม่เป็นไรครับอาจารย์จินไปทำธุระเถอะครับ” เย่เชียนพูด

จินเจิ้งผิงก็พยักหน้าเล็กน้อยและลุกขึ้นเดินออกไปแต่ในเวลานี้เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาจากประตูและก่อนที่เขาจะหยุดเขาก็ตะโกนว่า “พ่อนี่มันหมายความว่าไง? ..ทำไมพ่อถึงจับตัวพี่ใหญ่เอาไว้ล่ะ? ..ถึงยังไงเขาก็เป็นครอบครัวตระกูลจินของเราเพราะงั้นมันไม่ถูกต้อง!”

เด็กคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากน้องชายของจินเหว่ยห่าวคนนั้นจินเหว่ยเซียงราชาปีศาจตัวน้อยแห่งตระกูลจิน ด้วยทัศนคติที่แน่วแน่และการแสดงออกที่เด็ดขาดนั้นไม่มีอะไรที่เป็นเท็จเลย เย่เชียนยังเชื่อว่าเด็กคนนี้จริงใจต่อจินเหว่ยห่าวอย่างมากและเขาก็ปฏิบัติต่อจินเหว่ยห่าวอย่างจริงใจเหมือนพี่ชายแท้ๆ ของเขาดังนั้นเขาจึงต้องการปกป้องจินเหว่ยห่าว

จินเจิ้งผิงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นทันทีและพูดว่า “นี่แกไม่มีมารยาทเลยรึไง? ..แกไม่เห็นแขกที่นี่เหรอ? ..เอาไว้คุยกันทีหลังก็แล้วกัน”

“ไม่!..ผมต้องพูดเดี๋ยวนี้” จินเหว่ยเซียงพูดอย่างดื้อดึง “พี่ชายของผมก็เป็นลูกของพ่อเหมือนกันเพราะงั้นทำไมพ่อถึงได้ทำแบบนั้นกับเขาล่ะ? ..ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่รักพี่ใหญ่แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิบัติต่อเขาแบบนี้เลยไม่ใช่เหรอ? ..พ่อรู้มั้ยว่าพี่ใหญ่ต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน..ถึงยังไงเขาก็เป็นพี่ชายของผมเสมอ..เพราะงั้นถ้าพ่อฆ่าพี่ใหญ่ล่ะก็ผมจะตายตามเขาให้ดู!”

“ไอ้เด็กเอาแต่ใจ!” จินเจิ้งผิงสั่นเทาแล้วพูดว่า “แกรู้มั้ยว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่? ..เพราะงั้นกลับไปซะและเมื่อไหร่ที่ถึงเวลาก็ค่อยมาคุยกับฉันทีหลัง!”

“ถ้าพ่อไม่ปล่อยพี่ใหญ่ล่ะก็ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ” จินเหว่ยเซียงพูด “พวกคนเฒ่าคนแก่ก็ส่วนคนเฒ่าคนแก่สิ..พวกเราเป็นลูกหลานรุ่นใหม่เพราะงั้นมันไม่มีเหตุผลที่จะต้องเอาความเกลียดชังของพวกพ่อในสมัยก่อนมาลงกับพี่ใหญ่เลยนี่หน่า..เขาทำอะไรผิด? ..เขาทำอะไรกับตระกูลจิน? ..ทำไมตระกูลจินถึงได้โหดร้ายกับเขาแบบนี้ล่ะ? ..ตอนนี้พ่อยังเป็นพ่อคนอยู่หรือเปล่า?”

ต่อหน้าคนนอกเมื่อเรื่องอื้อฉาวภายในครอบครัวของตระกูลจินถูกเปิดเผยแล้วจินเจิ้งผิงก็ไม่รู้สึกเสียหน้าอย่างมากและยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นลูกชายแท้ๆ ของตัวเองอีกด้วย ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากสำหรับจินเจิ้งผิงอย่างมากที่จะยอมรับได้ จินเจิ้งผิงไม่ต้องการให้จินเหว่ยเซียงเข้าใกล้จินเหว่ยห่าวเพราะเขารู้สึกว่ามันจะทำให้จินเหว่ยเซียงเปลี่ยนไปในทางที่ผิด ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะรักจินเหว่ยเซียงมากแต่ในตอนนี้จินเจิ้งผิงก็ก้มหน้าลงและสูดลมหายใจเข้าด้วยความโกรธแล้วพูดอย่างดุเดือดว่า “ฉันจะให้โอกาสกับแกเป็นครั้งสุดท้าย..รีบกลับไปซะ!..ไม่อยากนั้นฉันจะใช้กฎของตระกูลกับแก!”

“หืม..คิดว่าผมกลัวงั้นเหรอ? ..ตระกูลจินก็ทำได้แค่กดขี่ข่มเหงผู้คนสินะ..ยังไงซะผมก็ไม่อยากจะอยู่ในครอบครัวและตระกูลที่เลวร้ายแบบนี้หรอก..เพราะงั้นก็ฆ่าผมซะแล้วไปอธิบายให้คุณปู่ฟังเอาเองก็แล้วกัน!” จินเหว่ยเซียงยืดหน้าอกของเขาโดยไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย

“เสี่ยวเซียงหุบปากได้แล้ว” เสียงตะโกนดังมาจากนอกประตูแต่คำพูดนั้นกลับมีความอ่อนโยนและเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองและเห็นหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาจากประตูด้วยท่าทางที่สูงส่งแต่เย่เชียนเห็นเจตนาฆ่าในดวงตาของเธอแวบหนึ่ง ซึ่งผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่รอบคอบมาก

เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลัวอวี่และจินเหว่ยห่าวพูดกับเขาก่อนหน้านี้เย่เชียนก็มั่นใจมากขึ้นไม่เช่นนั้นผู้หญิงคนนี้คงจะไม่กล้าส่งใครมาลักพาตัวจินเหว่ยห่าวและลอบฆ่าเขาตอนเด็กอย่างแน่นอน ซึ่งแผนการดังกล่าวนั้นถูกวางเอาไว้เป็นอย่างดีและไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากจินเหว่ยห่าวเลย

ฮั่นหนิงซือเดินเข้ามาและจ้องไปที่จินเหว่ยเซียงอย่างดุเดือดและพูดว่า “รีบกลับไปกับแม่เดี๋ยวนี้..แกไม่เห็นเหรอไงว่าพ่อของแกมีธุระอยู่น่ะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน