ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1251

ตอนที่ 1251 ไม่รู้ความเป็นมา

………………..

เย่เชียนชอบคนที่ตรงไปตรงมามากและจินเหว่ยเซียงก็เป็นคนแบบนั้น ดังนั้นเย่เชียนจึงชื่นชอบเขามาก ส่วนจินเจิ้งผิงนั้นเย่เชียนไม่ได้ชอบเขาเลยเพราะพ่อแบบนี้ไม่สมควรเป็นพ่อและไม่สมควรได้รับความเคารพจากเย่เชียนเลยแม้แต่น้อย ซึ่งเย่เชียนไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างจินเจิ้งผิงกับจินเหว่ยห่าวแต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือจินเหว่ยห่าวเป็นคนที่น่าสงสารและมันไม่ยุติธรรมเลยที่จินเจิ้งผิงจะปฏิบัติต่อจินเหว่ยห่าวแบบนี้ นอกจากนี้แม่ของจินเหว่ยห่าวยังเสียชีวิตไปตั้งแต่จินเหว่ยห่าวยังเป็นเด็กแต่ทว่าจินเจิ้งผิงไม่เพียงแต่ไม่ให้ความรักแบบพ่อต่อจินเหว่ยห่าวเลยแต่ยังเมินเฉยต่อจินเหว่ยห่าวในฐานะลูกชายที่ถูกทอดทิ้งอีกซึ่งทำให้เย่เชียนไม่สามารถยอมรับได้

เมื่อได้ยินคำถามของจินเจิ้งผิงแล้วเย่เชียนก็ยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “เราเพิ่งพบกันเมื่อไม่นานมานี้และเขาก็ดูเป็นเด็กดีเพราะงั้นผมก็เลยถูกใจเขาน่ะ..แต่ผมอยากถามอาจารย์จินจริงๆ ว่าคุณจับตัวจินเหว่ยห่าวไปจริงๆ เหรอ?”

จินเจิ้งผิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “คุณเย่นี่ไม่ใช่ธุระของคุณไม่ใช่เหรอครับ..เรื่องนี้มันเป็นเรื่องภายในของตระกูลจินเพราะคุณไม่ควรเข้ามายุ่งนะครับ”

“อาจารย์จินครับกฎหมายในตอนนี้ไม่อนุญาตให้ใช้ความรุนแรงภายในครอบครัวเพราะงั้นคุณไม่สามารถกักขังและจับกุมเขาได้..คุณกำลังละเมิดกฎหมายนะรู้หรือเปล่าครับ?” เย่เชียนพูดต่อ “นอกจากนี้ผมยังสัญญากับน้องชายคนนี้ว่าจะปกป้องจินเหว่ยห่าวดังนั้นผมจึงหวังว่าอาจารย์จินจะไว้หน้าผมและปล่อยตัวจินเหว่ยห่าวออกมา..ผมคิดว่าเรื่องนี้จะดีต่อพวกเราทั้งคู่นะครับ”

“แล้วถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?” ฮั่นหนิงซือพูด “เป็นแค่รองนายกเทศมนตรีแล้วคุณจะไปทำอะไรได้? ..นอกจากนี้เรื่องนี้ยังดูเหมือนจะไม่อยู่ในขอบเขตอำนาจศาลของคุณด้วยแล้วทำไมคุณถึงต้องเข้ามายุ่ง?” ฮั่นหนิงซือพูดด้วยทัศนคติที่หยิ่งผยองและความเย่อหยิ่งของเธอก็ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างมาก ซึ่งเผยให้เห็นความโหดเหี้ยมจากร่างกายของเธอได้ทันที จินเจิ้งผิงไม่ได้หยุดเขาและเห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คิดแบบนี้เช่นกัน

“แม่ครับแม่ทำแบบนี้ไม่ได้!” จินเหว่ยเซียงพูด

“หุบปาก!” ฮั่นหนิงซือพูดอย่างโกรธเกรี้ยว “ตั้งแต่เด็กจนโตดูเหมือนว่าฉันจะเอ็นดูแกมากเกินไปสินะ..ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องของแกเลยเพราะงั้นเดี๋ยวเอาไว้คุยกันทีหลัง!”

“ก็มาสิ!..ฆ่าผมเลย..ผมไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว” จินเหว่ยเซียงพูดอย่างจริงจัง ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นลูกชายของจินเจิ้งผิงกับฮั่นหนิงซือดังนั้นพวกเขาจะกล้าฆ่าลูกชายคนนี้ได้อย่างไร ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาตามใจจินเหว่ยเซียงมาโดยตลอดดังนั้นพวกเขาจะทำร้ายลูกชายลงได้อย่างไร?

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ดูเหมือนว่าผู้นำตระกูลจินจะจัดการเรื่องภายในบ้านไม่เป็นเลยสินะ..ผู้ชายน่ะต้องเป็นผู้นำในการทำสิ่งต่างๆ แต่คุณปล่อยให้ผู้หญิงคอยจัดการเรื่องทั้งหมดได้ยังไง?”

ฮั่นหนิงซือตกตะลึงไปครู่หนึ่งและแน่นอนว่าเธอช่วยจินเจิ้งผิงดูแลหลายสิ่งหลายอย่างในตระกูลจินและจัดการอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ของตระกูลจิน ที่จริงแล้วฮั่นหนิงซือเป็นผู้นำที่แท้จริงของตระกูลจินซึ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งมาก “เป็นแค่รองนายกเทศมนตรีตำแหน่งเล็กๆ แต่กล้าอวดดีถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ..ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้สินะว่าตระกูลจินแข็งแกร่งแค่ไหน” ฮั่นหนิงซือพูดอย่างไม่สบอารมณ์

เมื่อจินเจิ้งผิงได้ยินเขาก็รู้สึกไม่ดีและรีบพูดว่า “หนิงซือเดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” ขณะที่เขาพูดเขาก็มองฮั่นหนิงซือด้วยความประหม่าเพราะตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะแข็งข้อกับเย่เชียนมากเกินไปและก่อนที่เขาจะรู้ประวัติและภูมิหลังของเย่เชียนนั้นเขาก็ควรจะมีทัศนคติที่ดีและยับยั้งเอาไว้ เพราะถ้าเขามีปัญหากับเย่เชียนจริงๆล่ะสิ่งต่างๆ จะเทไปยังตระกูลหยุนไม่ใช่เหรอ? ในกรณีนี้สิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินจะต้องตกไปอยู่ในกำมือของผู้อื่นอย่างแน่นอนและสิ่งต่างๆ ทั้งหมดจะต้องสูญเปล่าไป

“รองนายกเทศมนตรีเย่ครับคือว่าลูกชายของผมไปสร้างปัญหามากมายเอาไว้ข้างนอกเพราะงั้นผมจึงต้องขังเขาเอาไว้และที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของเขาเอง” จินเจิ้งผิงพูด

“จริงเหรอ?” เย่เชียนยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “แต่ก็นะผมไม่สามารถปล่อยไปได้หรอกไม่อย่างนั้นทุกคนจะนินทาผมเอาว่าไม่ทำตามที่พูดเอาไว้..เพราะงั้นเนื่องจากผมฉันสัญญากับน้องชายคนนี้เอาไว้ว่าจะดูแลจินเหว่ยห่าวให้ผมก็ต้องทำตามที่พูด..นอกจากนี้ผมก็ได้พบกับจินเหว่ยห่าวหลายครั้งและติดต่อกันเรื่องธุรกิจเพราะงั้นผมคงปล่อยไปไม่ได้หรอก”

จินเจิ้งผิงก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เนื่องจากรองนายกเทศมนตรีเย่พูดแบบนี้ผมก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกครับ” อันที่จริงจินเจิ้งผิงก็พิจารณาเอาไว้แล้วเพราะถึงแม้ว่าจินเหว่ยห่าวจะถูกปล่อยตัวไปแต่ถึงยังไงก็ยังมีโอกาสจับเขาได้อีก นอกจากนี้ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเย่เชียนกับลูกชายทั้งสองคนของเขาจะดีมากและบางทีนี่อาจจะเป็นความก้าวหน้าเกี่ยวกับความร่วมมือก็เป็นได้ ซึ่งหลังจากได้รับสิทธิ์การขุดเจาะภูเขาหินแล้วมันก็ยังไม่สายเกินไปที่จะดำเนินการทีหลังเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการได้รับสิทธิ์การขุดเจาะภูเขาหินนั่นเอง

ฮั่นหนิงซือเองก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งเพราะเธอไม่เคยเห็นจินเจิ้งผิงปฏิบัติต่อเจ้าหน้าที่รัฐคนใดแบบนี้และนับประสาอะไรกับรองนายกเทศมนตรีตำแหน่งเล็กๆ? อย่างไรก็ตามเธอไม่ต้องการปล่อยจินเหว่ยห่าวไปแบบนี้เพราะมันจะเป็นเหมือนกับการปล่อยให้เสือกลับขึ้นไปบนภูเขาและในที่สุดมันก็จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ เมื่อเธอกำลังจะพูดจินเจิ้งผิงก็เหลือบมองเธอและหยุดเธอและถึงแม้ว่าฮั่นหนิงซือจะไม่เต็มใจแต่ก็ไม่ง่ายเลยที่จะพูดอะไรมากเกินไป อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงเรื่องนี้บางทีมันอาจจะดีสำหรับเธอที่จะปล่อยให้จินเหว่ยห่าวไปจากนั้นเธอก็ค่อยส่งนักฆ่าไปฆ่าจินเหว่ยห่าวและขจัดปัญหาในอนาคตให้หมดไปโดยสมบูรณ์แบบ

ฮั่นหนิงซือก็จ้องมองไปที่เย่เชียนเย่เชียนด้วยความไม่พอใจและหันหลังเดินออกไป เมื่อเธอกำลังจะจากไปปกติแล้วเธอก็ไม่ลืมที่จะดึงจินเหว่ยเซียงออกมาด้วยและถึงแม้ว่าจินเหว่ยเซียงจะลังเลใจมากแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องตะโกนใส่เย่เชียนว่าให้เย่เชียนมาหาเขาด้วยถ้าว่าง เย่เชียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และเห็นถึงความจริงใจของเด็กคนนี้เรื่อยๆ

“คุณเย่..คุณหลิน..ใกล้เวลามื้อเที่ยงแล้วเพราะงั้นผมคิดว่าเราไปกินข้าวกันก่อนเถอะครับ” จินเจิ้งผิงพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน