ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1254

ตอนที่ 1254 ทำลายมิตรภาพอย่างไม่เต็มใจ

………………..

เดิมทีจินเจิ้งผิงคิดว่าจะคุยกับจินเหว่ยห่าวดีๆ แต่ในตอนนี้เมื่อเขาได้ยินคำพูดของจินเหว่ยห่าวแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเพราะแบบนี้มันไม่เท่ากับการโดนข่มขู่หรอกและเหยียดหยามหรอกเหรอ? ความเย่อหยิ่งนี้ทำให้เขาสงบสติและพูดกับจินเหว่ยห่าวได้ยาก

“ไอ้เด็กนี่แกรู้หรือเปล่าว่าแกกำลังพูดถึงอะไร? ..แกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าแกสมรู้ร่วมคิดกับเย่เชียนผู้นำของเขี้ยวหมาป่าและแกคิดว่าพวกมันจะช่วยแกได้จริงๆ งั้นเหรอ? ..องค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเพิ่งจะเข้ามาในประเทศจีนเพราะงั้นพวกมันก็ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในประเทศจีน..ที่มันร่วมมือกับแกนั่นก็เพราะผลประโยชน์เท่านั้นและแค่ปฏิบัติต่อแกเหมือนผู้ว่าจ้างเท่านั้น” จินเจิ้งผิงพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

“เหอะๆ ..จริงเหรอ?” จินเหว่ยห่าวหัวเราะอย่างเหยียดหยามและพูดว่า “ต่อให้ฉันต้องเป็นเบี้ยหรือตัวหมากของใครฉันก็เต็มใจตราบใดที่ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายได้..อีกอย่างสัตว์เลือดเย็นอย่างแกจะเข้าใจอารมณ์และนิสัยของคนอื่นด้วยเหรอ? ..ไม่ว่าแกจะพูดอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก”

มุมปากของจินเจิ้งผิงก็กระตุกอย่างต่อเนื่องและดูเหมือนว่าเขาจะโกรธมากแต่เขาก็ยังระงับเอาไว้ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉันถามหน่อยว่าเย่เชียนรองนายกเทศมนตรีคนใหม่ของเมืองเสิ้นหยางคือคนเดียวกันกับเย่เชียนผู้นำองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าหรือเปล่า?”

“แกไม่รู้งั้นเหรอ? ..ตระกูลจินของแกมีอิทธิพลมากแต่กลับไม่สามารถสืบหาข้อมูลของเขาได้จนต้องมาถามฉันเนี่ยนะ?” จินเหว่ยห่าวพูด

“ใช่!..ฉันอยากจะถามแก” จินเจิ้งผิงพูด “ฉันจะถามแกอีกครั้งว่าแกพบเขาได้ยังไง? ..แล้วความสัมพันธ์ของพวกแกคืออะไร?”

“แกคิดว่าฉันจะตอบแกงั้นเหรอ?” จินเหว่ยห่าวพูด “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่..ตอนนี้เขาครอบครองสิทธิ์การขุดเจาะภูเขาหินทั้งหมดเพราะงั้นแกจึงต้องการให้ฉันช่วยแกเกี่ยวกับเรื่องนี้..แต่ฉันขอแนะนำให้แกเลิกคิดซะ..แกคิดว่าฉันจะช่วยแกงั้นเหรอ?”

“ไม่ว่าแกจะต้องการหรือไม่ก็ตามถึงยังไงแกก็ต้องทำอยู่ดีเพราะแกเป็นสมาชิกของตระกูลจินและแกต้องทำสิ่งต่างๆ เพื่อตระกูลจิน..แต่ถ้าแกยังมีทัศนคติแบบนี้แกก็จะไม่มีวันได้อะไร..แต่ถ้าแกอยากให้คนอื่นหันมามองแกเพราะงั้นแกก็ต้องทำอะไรบางอย่างให้กับตระกูลบ้าง” จินเจิ้งผิงพูด “ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีสำหรับแกที่จะพิสูจน์ว่าแกมีความสามารถเพราะงั้นตราบใดที่แกช่วยให้ตระกูลจินได้รับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินล่ะก็ฉันรับรองได้เลยว่าในอนาคตสถานะของแกในตระกูลจินจะแตกต่างจากเดิมอย่างแน่นอน”

“รับรอง? ..หืม..แกเอาหลักประกันอะไรมายืนยัน? ..ทำไมฉันต้องไว้ใจการรับรองของแกด้วย?” จินเหว่ยห่าวพูด “แล้วแกคิดว่าฉันต้องการการยอมรับจากตระกูลจินงั้นเหรอ? ..ใช่บางทีฉันอาจเคยหวังแต่เมื่อฉันโตขึ้นฉันก็คิดว่ามันไร้สาระและตอนนี้มันก็ต่างออกไปเพราะฉันรู้ดีว่าต่อให้ฉันทำอะไรแกก็จะไม่เห็นด้วยกับฉันและฉันก็ไม่โง่พอที่จะทำแบบนั้นหรอก..อีกอย่างมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปว่าแกจะเห็นด้วยกับฉันหรือเปล่าเพราะในใจของฉันแกไม่ใช่ครอบครัวที่ฉันเคยโหยหาอีกต่อไปแล้ว”

“แกไม่มีสามัญสำนึกบ้างเลยงั้นเหรอ?” จินเจิ้งผิงสูดหายใจเข้าแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แกนี่มันเนรคุณจริงๆ ..ถ้าเป็นแบบนั้นแกจะมาโทษฉันไม่ได้นะ..ต่อให้แกมีพวกเขี้ยวหมาป่าคอยสนับสนุนก็ตามแต่ฉันไม่กลัวหรอกเพราะถ้าฉันกลัวล่ะก็หลายปีที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามันคงจะเปล่าประโยชน์”

จินเหว่ยห่าวยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “ไม่ว่าแกจะคิดยังไงหรือแกจะฆ่าฉันตอนนี้ก็ตามถึงยังไงแกก็จะต้องเสียใจเพราะแกจะไม่มีวันได้สิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินเพราะงั้นแกควรเลิกหวังได้แล้วและถ้าฉันเป็นแกฉันจะฆ่าฉันทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต..ฉันรู้ว่าภูเขาหินที่ไม่มีมูลค่าในการขุดเจาะแต่มันมีความลึกลับบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น ”

“ออกไป!..แกรีบออกไปจากที่นี่ซะ!” จินเจิ้งผิงตบโต๊ะอย่างโกรธเกรี้ยวและกวาดทุกอย่างบนโต๊ะออกไป “แกควรจะพูดดีๆ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันที่ไม่เห็นแกความเป็นพ่อลูกอีกต่อไป!”

“ความเป็นพ่อลูกเหรอ? ..หึ..ของแบบนั้นมันหายไปตั้งนานแล้ว” จินเหว่ยห่าวพูดเบาๆ และลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป เมื่อเดินไปถึงประตูจินเหว่ยห่าวก็หยุดทันทีและสีหน้าที่อธิบายไม่ถูกก็เผยออกมาและเอ่ยปากถามว่า “ฉันอยากรู้ว่าแกเคยรักแม่ของฉันบ้างหรือเปล่า? ..หรือเป็นแค่ของเล่นและหนึ่งในเหยื่อของแกเท่านั้น?”

จินเจิ้งผิงตกตะลึงไปครู่หนึ่งและถอนหายใจอย่างเงียบๆ และไม่พูดอะไร

“ฉันเข้าใจ” จินเหว่ยห่าวพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “แกไม่สมควรที่จะรักแม่ของฉัน..แต่ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมแม่ของฉันยังปกป้องแกก่อนที่แม่จะตาย..แม่หวังว่าฉันจะยกโทษให้แกซึ่งมันไร้สาระมาก!”

หลังจากพูดจบจินเหว่ยห่าวก็เดินออกจากห้องทำงานของจินเจิ้งผิงไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเพราะพ่อกับลูกชายทั้งสองนี้ก็เหมือนคนแปลกหน้ากันอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจินเหว่ยห่าวจะต้องความสัมพันธ์ในครอบครัวที่หายากนี้แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เพราะอีกฝ่ายไม่ได้ให้โอกาสเขาเลย เมื่อคิดถึงแม่ของเขาหัวใจของจินเหว่ยห่าวก็เหมือนกับใบมีดคมและเป็นการยากที่จะให้อภัยตระกูลจินได้ อย่างไรก็ตามถึงอย่างนั้นหัวใจของเขาก็ยังเจ็บปวดเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน