ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1256

1256 /1358

ตอนที่ 1256 ความสัมพันธ์

………………..

เย่เชียนจำได้ว่าหลี่เว่ยเคยพูดกับเขาว่าเฉพาะผู้ที่ยอมจ่ายเงินเท่านั้นที่จะหาเงินได้เยอะขึ้นและแน่นอนว่าเย่เชียนไม่สนใจเงินจำนวนเล็กน้อยแบบนี้เพราะเงินกองนี้มีราคาเพียง 10,000 หยวน ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนยังรีดไถเงินจากตระกูลจินและตระกูลหยุนได้อีกมากมายและมันก็มากกว่านี้หลายเท่า

ถึงแม้ว่าเงินจะไม่ใช่ยาครอบจักรวาลแต่บางครั้งก็สามารถทำอะไรได้มากมาย ซึ่งรายได้ต่อเดือนของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เพียง 2,000 หยวนเท่านั้นและเมื่อหารด้วยห้าคนมันก็เท่ากับ 2,000 หยวน ดังนั้นเงินจำนวนนี้ก็มีค่าสำหรับพวกเขาอย่างมากและอย่างน้อยๆ ก็สามารถทำให้พวกเขาได้รู้ว่าเย่เชียนจะไม่ปฏิบัติต่อพวกเขาไม่ดีหากพวกเขาติดตามเย่เชียน

“เดี๋ยวผมจะเอามาให้เพิ่มถ้ามันน้อยไป” เย่เชียนพูด

“เปล่าครับไม่ใช่แบบนั้น” รปภ.ตัวสูงรีบบอก

“ไม่เป็นไรหรอก..ไปชวนเพื่อนๆดื่มเถอะ” เย่เชียนพูด “ถ้าทุกคนทำได้ดีล่ะก็ในอนาคตผมจะสนับสนุนพวกคุณเอง..ผมขอตัวก่อนนะ” หลังจากพูดจบเย่เชียนก็มอบเงินให้เขาแล้วกลับเข้าไปในรถ รปภ.ตัวสูงไม่ปฏิเสธและรับไปพร้อมกับขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อเห็นเย่เชียนเดินเข้าไปในอาคารรัฐสภาแล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวสูงก็เหลือบมองที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆ และพูด “นี่คือเงินที่รองนายกเทศมนตรีเย่มอบให้พวกเราแทนการเลี้ยงมื้อเย็น”

“รองนายกเทศมนตรีเย่ใจดีมาก” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งพูดว่า “ถ้าเป็นคนอื่นต่อให้เขาสั่งให้เราทำเขาก็คงไม่ให้เงินเราหรอก”

“ใช่!..เราทำงานให้กับคนที่ใช่..ถึงแม้ว่าเงินเดือนของที่นี่จะไม่ได้มากแต่ถ้าได้รับใช้รองนายกเทศมนตรีเย่ล่ะก็พวกเราจะได้รับสิ่งดีๆ อีกมากมาย..เพราะงั้นเราต้องทำให้รองนายกเทศมนตรีเย่ไว้วางใจให้ได้” รปภ.อีกคนพูด “รองนายกเทศมนตรีเย่เป็นคนใจกว้างมากฉันเชื่อว่าการติดตามเขาไปพวกเราทุกคนจะมีชีวิตที่ดีในอนาคตอย่างแน่นอน”

แน่นอนว่าเย่เชียนไม่สนใจเรื่องเหล่านี้และเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อนั่งในออฟฟิศของเขาและโทรหาเสี่ยวเทียนเพื่อให้เธอชงให้เขาแล้วหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน “อ้อเสี่ยวเทียนพวกเขาพูดอะไรในที่ประชุมหลังจากที่ผมออกไปแล้วบ้าง?” เย่เชียนถาม

“ก็ไม่มีอะไรที่สำคัญหรอกค่ะมันเป็นแค่คำสั่งมอบหมายงานต่างๆ จากคณะกรรมการพรรคประจำมณฑลเฉยๆ” เสี่ยวเทียนพูด “รองนายกเทศมนตรีเย่คะฉันได้ทำตารางงานโดยละเอียดแล้วเดี๋ยวฉันจะเอาให้คุณดู”

“ไม่!..ผมปวดหัวเมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้” เย่เชียนพูด “ถ้ามีอะไรเกี่ยวกับผมคุณก็ช่วยบอกผมแล้วกัน”

“ได้ค่ะนายกเทศมนตรีเย่..ตอนนี้คุณถือสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินอยู่เพราะงั้นนายกเทศมนตรีจึงไม่ได้มอบหมายงานอื่นให้กับคุณ” เสี่ยวเทียนพูด “แต่..รองนายกเทศมนตรีเย่คะมีบางอย่างที่ฉันไม่รู้ว่าจะพูดหรือไม่พูดดี..”

“ถ้าคุณมีอะไรก็บอกผมมาเถอะ..คุณไม่จำเป็นต้องกดดันอะไรทำตัวสบายๆ เถอะครับ” เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและพูด

“ภูเขาหินเป็นสถานที่ที่กำลังเกิดความวุ่นวายเพราะงั้นฉันก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมรองนายกเทศมนตรีเย่ถึงเอาเรื่องนี้มารับผิดชอบล่ะคะ? ..ครั้งที่แล้วมีเจ้าหน้าที่จำนวนมากในรัฐสภาและพรรครัฐบาลที่ถูกฆ่าตายและยิ่งไปกว่านั้นตระกูลจินและตระกูลหยุนมีอำนาจมากในประเทศจีนเพราะงั้นรองนายกเทศมนตรีเย่ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงแบบนี้เลยนะคะ” เสี่ยวเทียนพูด

เย่เชียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ยิ่งเรื่องซับซ้อนก็ยิ่งมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาเกี่ยวข้องและเรื่องวุ่นวายก็มักจะเต็มไปด้วยโอกาสดีทีเพราะงั้นคนที่จะสำเร็จได้นั้นก็ต้องกล้าเสี่ยง..ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ลำบากแต่มันก็เต็มไปด้วยโอกาส..แต่คุณไม่ต้องกังวลเพราะผมจะไม่ลากคุณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย..ต่อให้ผมต้องตายแต่คุณจะปลอดภัย”

เสี่ยวเทียนตกตะลึงไปครู่หนึ่งและรีบพูดว่า “รองนายกเทศมนตรีเย่ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นนะคะ”

“ผมรู้” เย่เชียนยิ้มแล้วพูดว่า “คุณอยู่ในราชการมานานแล้วเพราะงั้นอันที่จริงคุณก็น่าจะเห็นว่าผมถูกส่งมาที่นี่ในเวลานี้เพราะงั้นคุณไม่แปลกใจเลยเหรอ? ..เพราะงั้นมันไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องถอยกลับ..เพราะงั้นเรื่องของภูเขาหินผมจะจัดการมันเอง”