ตอนที่ 1264 อารมณ์
………………..
หลินเฟิงไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าหลัวอวี่จะลูบแก้มของเขาอย่างอ่อนโยนและเขาก็แน่นิ่งเป็นหินในทันทีและหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ควบคุมไม่ได้ เมื่อมองไปที่หลัวอวี่อย่างว่างเปล่าแล้วหลินเฟิงก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่ว่าเธอจะตบหรือตีฉันยังไงฉันก็ไม่โกรธหรอก!”
“หน้านายมันหนาสินะ!” หลัวอวี่ดึงมือของเธอกลับมาแล้วพูดอย่างอารมณ์ดี
เย่เชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะดูเหมือนว่าหลินเฟิงจะได้สติแล้วและเขาก็หันไปเหลือบมองเจ้าของร้านที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังในเวลานี้แต่ไม่พบใครดังนั้นเย่เชียนจึงพูดว่า “อย่าแจ้งตำรวจเด็ดขาดไม่งั้นพวกคุณน่าจะรู้นะว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง” หลังจากพูดจบเย่เชียนก็หันไปมองที่ชายหนุ่มทั้งสองแล้วพูดว่า “เอาล่ะบอกมาได้แล้วว่าใครส่งพวกแกมาที่นี่!”
“พวกเราจะบอกแต่แกต้องสัญญาก่อนว่าจะปล่อยพวกเราไป” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดและเห็นได้ชัดว่าพวกเขาหวาดกลัวกับความบ้าคลั่งของหลินเฟิงและพวกเขาก็ยังคงตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
“แล้วแกคิดว่าเรากำลังเจรจากันอยู่งั้นเหรอ? ..แกต้องรู้ว่าในสถานการณ์ปัจจุบันแกไม่มีสิทธิ์มาเจรจาต่อรองอะไรทั้งนั้น..ไม่ว่าแกจะอยู่หรือตายมันก็ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งที่แกพูดนั้นเป็นความจริงหรือเปล่าแล้วฉันจะตัดสินใจอีกครั้ง” เย่เชียนพูดเบาๆ
ชายหนุ่มก็ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “หืม..ถ้าแบบนั้นทำไมฉันต้องพูดด้วยล่ะ?”
“เหอะๆ” เย่เชียนแสยะยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ดูเหมือนว่าพวกแกอยากตายสินะ..ก็ได้ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะปล่อยพวกแกไป” ทันทีที่คำพูดจบลงเย่เชียนก็เตะชายหนุ่มอีกคนหนึ่งออกไปจนกระดูกซี่โครงหักและกรีดร้องอย่างคร่ำครวญและล้มลงกับพื้นอย่างแรงและสิ้นลมหายใจไป
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มตกตะลึงอย่างมากและร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้และเขาก็รีบตะโกนว่า “ฉันจะพูด..ฉันจะบอกทุกอย่าง..อาจารย์หมอฮวงจุ้ยอู๋เป้งเต๋าเป็นคนส่งพวกเรามาที่นี่..เขาจ้างพวกเราให้มาฆ่าจินเหว่ยห่าว..พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งเพราะงั้นปล่อยพวกเราไปเถอะ”
“ปรมาจารย์หมออู๋เป้งเต๋า?” เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “ทำไมอาจารย์หมออู๋เป้งเต๋าถึงอยากฆ่าจินเหว่ยห่าวล่ะ!”
“ฉัน..ฉันไม่รู้..เราแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้นฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ” ชายหนุ่มพูดด้วยความตื่นตระหนกเพราะกลัวว่าเย่เชียนจะไม่เชื่อคำพูดของเขา
“ดูเหมือนว่าคุณผู้หญิงรองจะสั่งให้อาจารย์หมออู๋เป้งเต๋าให้ทำแบบนี้” หลัวอวี่พูด
“ฮั่นหนิงซืออ่ะเหรอ?” เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองชายหนุ่มและเห็นว่าเขางุนงงและดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เรื่องราวภายในจริงๆ จากนั้นเย่เชียนก็ถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “ในเมื่อแกไม่สามารถบอกได้ว่าใครบงการเรื่องพวกนี้เพราะงั้นก็ตายซะ!” เมื่อเสียงนั้นจบลงเย่เชียนก็เตะชายหนุ่มออกไปอย่างดุเดือดและได้ยินเสียงกรีดร้องและร่างของชายหนุ่มก็กระเด็นออกไปและล้มลงกับพื้นอย่างแรง
เย่เชียนหันไปมองหลัวอวี่และถามว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าฮั่นหนิงซือเป็นคนสั่งอาจารย์หมออู๋เป้งเต๋าให้ทำแบบนี้?”
“วันนี้ฉันได้ยินเธอคุยกับใครสักคนและสั่งให้เขาส่งคนมาฆ่านายน้อยจิน..ถึงแม้ว่าฉันจะยืนไกลเกินไปในตอนนั้นจนทำให้ได้ยินไม่ชัดก็เจนแต่ตอนนี้พอคิดๆ ดูแล้วดูเหมือนว่าเธอจะพูดชื่ออู๋เป้งเต๋าขึ้นมา” หลัวอวี่พูด “บางทีคุณอาจจะไม่รู้เพราะอันที่จริงอู๋เป้งเต๋าเป็นพี่ชายของเธอแต่ฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นยังไง..ไม่อย่างนั้นอู๋เป้งเต๋าก็คงจะไม่ทำแบบนี้หรือทำตามคำสั่งของเธออย่างแน่นอน”
คำพูดเหล่านี้สร้างความประหลาดใจให้กับเย่เชียน,หลินเฟิงและจินเหว่ยห่าวมากเพราะพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าฮั่นหนิงซือจะเป็นน้องสาวของอู๋เป้งเต๋า ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่อู๋เป้งเต๋าจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับตระกูลจินและไม่น่าแปลกใจเลยที่จินเจิ้งผิงไว้ใจอู๋เป้งเต๋ามาก
หลัวอวี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ลักพาตัว? ..นายน้อยจินกำลังพูดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนที่นายน้อยยังเด็กอยู่หรือเปล่า? ..ฉันคิดว่ามันก็น่าจะเป็นไปได้จริงๆ”
เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “พี่หลัวรู้เรื่องเกี่ยวกับอาจารย์หมออู๋เป้งเต๋ามากแค่ไหน..เขาเป็นคนแบบไหนกัน?”
“อันที่จริงฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของอาจารย์หมออู๋เป้งเต๋ามากนักหรอกแต่เขามาที่บ้านตระกูลจินอยู่บ่อยๆ เพราะงั้นฉันก็เลยรู้มาบ้าง..เดิมทีเขาเป็นแค่พวกนักต้มตุ๋นในตลาดมืดแต่จู่ๆ ก็กลายเป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงและหลังจากนั้นภายใต้การแนะนำของคุณผู้หญิงรองเขาก็ทำฮวงจุ้ยสำหรับตระกูลจินและทำให้ตระกูลจินแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้มากมายดังนั้นเขาจึงมีสถานะที่สูงมากสำหรับตระกูลจิน” หลัวอวี่พูด “ด้านทักษะการต่อสู้ของเขานั้นไม่ได้เก่งเลยแต่ความสำเร็จของเขาในด้านฮวงจุ้ยก็ไม่ควรมองข้ามเพราะเขาก็มีความสามารถด้านนี้อยู่พอสมควร”
“ดูเหมือนว่าอู๋เป้งเต๋าคนนี้จะไม่ธรรมดาจริงๆ แต่ก็น่าเสียดายที่ผมไม่รู้แม้กระทั่งรายละเอียดของเขาเลย” เย่เชียนพูดต่อ “ตอนนี้ผมทำได้แค่รอเพราะเมื่อไหร่ที่ผมพบกับเขาในอีกสองสามวันผมจะลองหาเบาะแสดู..พี่หลัวตัวตนของคุณค่อนข้างเป็นความลับของตระกูลจินเพราะงั้นคุณควรพยายามหลีกเลี่ยงการพบปะกับพวกเราไม่อย่างนั้นมันจะเป็นผลเสียต่อคุณมาก..ส่วนพี่จินคุณไม่ต้องหวงเขาหรอกเพราะผมกับพี่หลินก็อยู่ที่นี่และผมสัญญาว่าเขาจะปลอดภัย”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน