ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1265

ตอนที่ 1265 ตื่นเต้น

………………..

ความจริงนั้นหลัวอวี่เองก็มีความรู้สึกดีๆ ให้กับหลินเฟิงแต่เธอยังมีความกังวลในใจซึ่งทำให้เธอปฏิเสธหลินเฟิงแต่บางครั้งก็ไม่มีทางหลอกลวงผู้คนด้วยการแสดงออกและการกระทำที่เธอแสดงออกมาโดยไม่ตั้งใจและการแสดงของหลัวอวี่ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นการแสดงของผู้หญิงที่ทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจกับแฟนของเธอเพราะเย่เชียนอ่านใจผู้คนมานับไม่ถ้วนและไม่เคยผิดพลาดเลย

เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิงแล้วเย่เชียนก็อยากจะบีบคอหลินเฟิงให้ตายจริงๆ เพราะท้ายที่สุดหลินเฟิงก็มองไม่เห็นสิ่งที่ชัดเจนที่อยู่ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อยและไม่น่าแปลกใจเลยที่หลัวอวี่เป็นกังวลใจเกี่ยวกับหลินเฟิง แน่นอนว่าถ้าหลินเฟิงเด็ดขาดกว่านี้และต่อให้หัวใจของหลัวอวี่จะแข็งเหมือนหินแต่มันก็จะถูกน้ำกัดเซาะจนกร่อนได้

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “โอ้พระเจ้า!..พี่หลินจะให้ผมอธิบายอะไรอีก? ..พี่เชื่อผมสิว่าหลัวอวี่มีใจให้กับพี่และตราบใดที่พี่ทำได้ดีเธอก็จะอยู่ในอ้อมกอดของพี่ในอนาคต..แต่มันก็ง่ายๆ เหมือนกับการดื่มชาเพราะเมื่อไหร่ที่พี่ต้องการพี่ก็แค่ดื่มให้หมดในคำเดียว

“ใช่!..ผมก็เห็นว่าพี่สาวหลัวมีใจให้คุณหลินเหมือนกัน” จินเหว่ยห่าวพูด “แต่คุณหลินก็น่าจะรู้เกี่ยวกับอดีตของเธอเพราะงั้นเธอจึงมีแต่ความกังวลใจแต่ตราบใดที่คุณหลินไม่ยอมแพ้และทำทุกอย่างให้ดีผมก็เชื่อว่าเธอจะยอมรับคุณหลินอย่างแน่นอน..คุณหลินดูเย่เชียนเป็นตัวอย่างสิเขามีภรรยาและลูกๆ มากมาย..เขาน่ะจีบผู้หญิงเก่งและเชี่ยวชาญด้านนี้เพราะงั้นสิ่งที่เขาพูดจึงถูกต้องแล้ว”

หลินเฟิงยิ้มและพูดอย่างตื่นเต้น “ฉันเชื่อนายเย่เชียน..ขอบคุณมาก!”

เย่เชียนกลอกตาไปมาและพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณหรอก..เรื่องแบบนี้ผมยินดีช่วย..อีกอย่างผมเห็นว่าพี่หลัวเธอก็เป็นผู้หญิงที่ดีเพราะงั้นพยายามเข้าล่ะ” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็เดินไปที่ศพและคลำหาของจากตัวของนักฆ่าเหล่านั้นแล้วหยิบเงินทั้งหมดของอีกฝ่ายออกมาวางบนโต๊ะแล้วพูดว่า “เถ้าแก่เงินพวกนี้คุณเอาเงินไปซ่อมแซมค่าเสียหายก็แล้วกัน..จำเอาไว้ว่าอย่าเพิ่งแจ้งความหรือทำอะไรภายในสิบห้านาทีต่อจากนี้เด็ดขาด!”

จากนั้นเย่เชียนก็เหลือบมองไปที่หลินเฟิงและจินเหว่ยห่าวแล้วพูดว่า “เอาล่ะไปกันเถอะพี่จิน..พี่หลิน..ส่วนพี่จินก็ขับรถไปส่งเขาให้หน่อยก็แล้วกันเพราะผมเกรงว่าถ้าพี่หลินขับเองมันจะไม่ปลอดภัย”

หลินเฟิงก็ยิ้มอย่างมีความสุขในหัวใจของเขาตอนนี้และเขาก็ไม่สนว่าเย่เชียนจะบอกว่าเขาเมาหรือไม่เพราะถ้าเขาสามารถทำให้หลัวอวี่มีใจให้เขาได้ล่ะก็เขาก็เต็มใจที่จะเมาไปตลอดชีวิต หลังจากที่ทั้งสามออกจากสวนอาหารพวกเขาก็ขับรถตรงไปยังโรงแรมทันที

ระหว่างทางเย่เชียนขับรถเร็วมากและทิ้งจินเหว่ยห่าวกับหลินเฟิงเอาไว้ข้างหลังโดยไม่รอ เนื่องจากหลินเฟิงเมาอยู่ในรถจินเหว่ยห่าวจึงขับรถช้าๆ และราบรื่นมาก ระหว่างทางหลินเฟิงก็ตะโกนอย่างตื่นเต้นราวกับว่าเขาเมาอีกครั้งและจินเหว่ยห่าวก็เหงื่อออกเพราะเขาไม่รู้จะเอาใจหลินเฟิงได้อย่างไรหรือพูดอะไรในตอนนี้

ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์มากและมันสามารถทำให้คนกลายเป็นโรคสมองเสื่อมและตาบอดได้ในทันทีและมันสามารถทำให้คนเสียสติได้ด้วยและยังทำให้คนร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลและหัวเราะโดยไม่มีเหตุผลเช่นกัน แน่นอนว่าจินเหว่ยห่าวเองก็มีความรักที่ลืมไม่ลงสองครั้งและตอนนี้เมื่อเขากำลังประสบกับความรักอันแสนหวานดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าใจพฤติกรรมของหลินเฟิงได้เป็นอย่างดี

ไม่นานรถก็ค่อยๆ หยุดที่ทางเข้าโรงแรมและหลังจากที่จินเหว่ยห่าวเปิดประตูรถเขาก็ช่วยพยุงหลินเฟิงออกจากรถ แต่ในตอนนี้หลินเฟิงดูเหมือนจะส่างเมาแล้วเพราะในความเป็นจริงถึงแม้ว่าเขาจะเมาง่ายแต่เขาก็ส่างเมาง่ายเช่นกัน

เมื่อขึ้นไปชั้นบนจินเหว่ยห่าวกับหลินเฟิงก็ไปที่ห้องของเย่เชียนและหลังจากนั่งลงเย่เชียนก็เดินไปชงชาสามถ้วยและนำไปให้หลินเฟิงกับจินเหว่ยห่าวจากนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “เป็นไงบ้างพี่หลินหายเมาแล้วเหรอ? ..เอาสิดื่มชาร้อนๆ สักถ้วย”

หลินเฟิงก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ด้วย..ดูเหมือนว่าฉันจะดื่มไม่ได้เลยจริงๆ” อย่างไรก็ตามเมื่อพูดแบบนั้นการแสดงออกของหลินเฟิงก็ยังมีความสุขเล็กน้อยเพราะเห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพราะคำสารภาพตอนเมาของเขาที่ทำให้หลัวอวี่ยอมรับในตัวของเขาซึ่งทำให้หลินเฟิงรู้สึกว่าการเมาครั้งนี้มันคุ้มค่าอย่างมาก

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆ และไม่จำเป็นต้องเจาะลึกในเรื่องนี้อีกต่อไปและพูดว่า “จุดประสงค์ของตระกูลจินและตระกูลหยุนในตอนนี้ยังไม่ชัดเจนนักและผมก็ไม่รู้เลยว่าพวกเขาจะทำอะไรกันต่อ..เพราะงั้นเราควรอยู่นิ่งๆ เพื่อรอดูความเปลี่ยนแปลงจะดีกว่า..ส่วนพี่หลินผมอยากให้พี่หลินอยู่กับพี่จินไปก่อนสักระยะหนึ่งเพื่อความปลอดภัยของพี่จินเพราะเหตุการณ์ในวันนี้แสดงให้เห็นว่าตระกูลจินมีกองกำลังลับซ่อนอยู่อีกมากและมีหูตาคอยสอดส่องทั่วทั้งภาคตะวันออกเฉียงเหนือ..ขนาดพวกเราไปหาสวนอาหารไกลๆ นอกเมืองพวกนั้นยังหาพวกเราได้อย่างรวดเร็วเพราะงั้นผมคิดว่าต่อให้เป็นที่อื่นก็คงไม่ต่างกัน..ด้วยเหตุนี้การให้พี่หลินอยู่กับพี่จินไปก่อนมันจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา”

“ไม่มีปัญหา” หลินเฟิงพูด “จริงๆ แล้วฉันเองก็มีเรื่องที่อยากจะคุยกับคุณจินอีกเยอะเพราะงั้นคงจะดีถ้าเราได้อยู่ด้วยกันสักระยะหนึ่ง”

“งั้นผมก็ขอรบกวนคุณหลินด้วยนะครับ” จินเหว่ยห่าวไม่ปฏิเสธและทำตามที่เย่เชียนพูด ถึงแม้ว่าการที่เขาเลือกที่จะร่วมมือกับเย่เชียนในตอนแรกเพราะเป้าหมายของเขาแต่หลังจากที่อยู่ด้วยกันกับเย่เชียนมาสักระยะหนึ่งแล้วพวกเขาก็สนิทกันได้โดยไม่รู้ตัวและค่อยๆ เชื่อในตัวของเย่เชียนและเขาก็รู้สึกเต็มใจที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของเย่เชียน แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นมีเสน่ห์ต่อคนรอบข้างและไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแต่ถ้าจะให้บอกว่ามันคืออะไรก็ไม่มีทางจะพูดได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเมื่อใครเจอคนแบบนี้เขาก็จะมีความรู้สึกแบบนั้นโดยธรรมชาติ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน