ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1277

ตอนที่ 1277 การแสดงออกถึงการขอโทษ

………………..

หากรองผู้อำนวยการจ้าวจัดการเรื่องต่างๆ ให้เสี่ยวเทียนอย่างตรงไปตรงมาเย่เชียนก็จะไม่ใส่ใจอะไรมากมายเพราะท้ายที่สุดเขาก็ไม่ใช่พระเจ้าที่จะทำทุกอย่างได้ แต่ทว่าเนื่องจากรองผู้อำนวยการจ้าวคนนี้ไม่ทำตามหน้าที่และยังคิดที่จะคุกคามลูกน้องของเขาแล้วเขาจะปล่อยไปได้อย่างไรดังนั้นเย่เชียนจึงต้องมาที่นี่

รองผู้อำนวยการจ้าวยิ้มอย่างเขินอายและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นท่านรองนายกเทศมนตรีเย่คุณคิดว่าเราควรจะแก้ไขเรื่องนี้กันยังไงครับ?”

“ก็ในเมื่อคุณคุกคามคนของผมเพราะงั้นมันก็เท่ากับว่าคุณกำลังคุกคามผมด้วย..ผมรู้ดีว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้และผมก็ไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระให้เสียเวลา..เอาล่ะตอนนี้รีบๆเซ็นต์เอกสารให้ผมก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันทีหลัง” เย่เชียนพูด

รองผู้อำนวยการจ้าวจะกล้าโต้แย้งที่ไหนเพราะหลังจากตอบหลายครั้งเขาก็รีบหันหลังเดินจากไปเพราะถึงแม้ว่าเอกสารจะอยู่ในออฟฟิศของเขาแล้วก็ตามแต่เขาก็ต้องทำอย่างแนบเนียนเพราะถ้าหากเย่เชียนรู้ว่าเขาเตรียมเอกสารเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วแต่เขาจงใจที่จะคุกคามเสี่ยวเทียนล่ะก็สถานการณ์มันก็จะยิ่งแย่ขึ้นไปอีก อีกอย่างเขาไม่ค่อยรู้เรื่องของรองนายกเทศมนตรีคนใหม่คนนี้มากนักแต่อย่างไรก็ตามตำแหน่งของเย่เชียนนั้นก็สูงกว่าเขาและสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเจ้าหน้าที่รัฐคือต้องมีจิตสำนึกที่ชัดเจนและรู้ว่าเมื่อไรที่ต้องหยิ่งผยองและเมื่อไหร่ที่ควรเลี่ยงนั่นเอง

เมื่อมองดูรองผู้อำนวยการจ้าวเดินออกไปเย่เชียนหันไปหาเสี่ยวเทียนด้วยรอยยิ้มแล้วพูดด้วยใบหน้าที่ตรงไปตรงมาว่า “คุณลืมสิ่งที่ผมบอกคุณไปแล้วเหรอ? ..คุณเป็นเลขาของผมและคุณก็เป็นตัวแทนของผมเมื่อคุณออกไปข้างนอกเพราะงั้นทั้งหมดมันก็เท่ากับหน้าตาและศักดิ์ศรีของผม..เพราะงั้นคุณควรจะมั่นใจเข้าไว้และเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่านี้..คุณเห็นแล้วใช่มั้ย? ..มันเป็นเพราะคุณอ่อนแอเกินไปจนผู้อำนวยการจ้าวกล้าที่จะคุกคามคุณแบบนี้..เพราะงั้นคุณต้อง

เสี่ยวเทียนก็ขดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันขอโทษค่ะที่ทำงานได้ไม่ดี”

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดว่า “นี่คุณโง่หรือเปล่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย..มันไม่สำคัญหรอกว่าสิ่งต่างๆ จะดีหรือไม่ดีเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณไม่สามารถถูกใครทำร้ายได้รู้ไหม..คุณเป็นคนของผมเพราะงั้นคุณไม่สมควรถูกใครทำร้ายแต่คุณไม่ต้องห่วงเพราะผมจะจัดการเรื่องนี้ให้คุณเอง”

การมีหัวหน้าที่ห่วงใยแบบนี้จะไปทำให้เสี่ยวเทียนไม่พอใจได้อย่างไร เมื่อได้ยินแบบนั้นมุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อยและจู่ๆ เสี่ยวเทียนก็รู้สึกว่าเธอเปราะบางมากจนเธอควบคุมน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป เธอรู้ดีกว่าใครว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานจากการเป็นเลขาฯมานานขนาดไหนเพราะก่อนหน้านี้ไม่มีหัวหน้าคนไหนใจดีเหมือนเย่เชียนเลย

“ไม่เป็นไรฉันไม่ได้โกรธแค้นอะไรเพราะงั้นอย่าลำบากไปเลย” เสี่ยวเทียนพูด

“คุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเพราะผมจะไม่ยอมให้คนของผมถูกคุกคามแบบนี้และผมก็ไม่สนหรอกว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครหรือสร้างปัญหามากแค่ไหนผมจะไม่ยอมปล่อยไปเด็ดขาด!” เย่เชียนพูด หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็หันไปมองเสี่ยวเทียนแล้วพูดว่า “ในสายตาของผมคุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดขยันและเข้มแข็งมากด้วยเพราะงั้นคุณต้องทำให้เป็นแบบนั้นจริงๆ ..ส่วนมุมอ่อนโยนของผู้หญิงเก็บเอาไว้ใช้บางเวลาที่ไม่ใช่ในสถานการณ์แบบนี้”

ไม่นานหลังจากนั้นผู้อำนวยการจ้าวก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารแล้วยื่นให้เย่เชียนและพูดว่า “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่ครับเอกสารถูกเซ็นต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว”

เย่เชียนรับมาแล้วเหลือบมองเล็กน้อยและพูดว่า “คุณบอกว่ามันต้องใช้เวลานานในการเซ็นต์และประเมินเอกสารเหล่านี้ไม่ใช่เหรอ? ..ทำไมมันเร็วจังล่ะ? ..คุณต้องการอะไรกันแน่? ..เอาล่ะในเมื่อสิ่งต่างๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว..ถ้างั้นเรามาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่า!”

“ครับ? ..เรื่องธุรกิจอะไรหรือครับ? ..ถ้าท่านรองนายกเทศมนตรีเย่จะให้ผมช่วยอะไรก็บอกมาได้เลยครับผมจะทำให้ดีที่สุด” ผู้อำนวยการจ้าวพูด

“ผมจะไปกล้าขอให้คุณช่วยได้ยังไง” เย่เชียนพูดอย่างเย็นชา “ว่าแต่เมื่อกี้นี้คุณชวนเสี่ยวเทียนไปกินข้าวกับคุณใช่มั้ย? ..ทำไมเราไม่ไปด้วยกันเลยล่ะผมกำลังหิวอยู่พอดี..อีกอย่างตั้งแต่มาที่เมืองเสิ่นหยางผมก็ยังไม่ได้มาเยี่ยมผู้อำนวยการจ้าวเลยเพราะงั้นได้โปรดให้ผมเลี้ยงอาหารมื้อนี้เพื่อเป็นการขอโทษผู้อำนวยการจ้าวก็แล้วกันครับ”

รองผู้อำนวยการจ้าวตัวสั่นไปทั้งตัวและรีบพูดว่า “ไม่ครับผมไม่กล้า..ผมจะให้ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่ทำแบบนั้นได้ยังไง..ผมสิที่ต้องเป็นฝ่ายไปหาคุณเพราะงั้นผมหวังว่าคุณจะไม่ขุ่นเคืองนะครับ”

เย่เชียนตบหน้าผู้อำนวยการจ้าวแล้วพูดว่า “เหรอ? ..ผมเชิญคุณไปกินมื้อเย็นด้วยกันแต่คุณปฏิเสธเนี่ยนะ? ..เมื่อกี้คุณยังจะล่อลวงเสี่ยวเทียนอยู่เลยแต่ตอนนี้กลับทำตัวเหมือนพวกขี้ขลาด..คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าเสี่ยวเทียนเป็นคนของผมแต่คุณยังกล้าใช้วิธีสกปรกๆ กับเธองั้นเหรอ..คุณคิดผิดแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน