ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1287

ตอนที่ 1287 การเปิดเผยตัวตน

………………..

มีสิ่งหนึ่งที่เย่เชียนไม่เคยเข้าใจเพราะถึงแม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไปหาตระกูลจินก่อนแต่ถึงยังไงตระกูลหยุนก็ต้องรู้อย่างแน่นอนว่าเขาได้ไปพบตระกูลจินแล้ว แต่ทว่าในกรณีนี้จนถึงตอนนี้ตระกูลหยุนกลับไม่ได้เคลื่อนไหวเลยซึ่งทำให้เย่เชียนไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

ยิ่งฝ่ายตรงข้ามสงบมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น ซึ่งถ้าหากอีกฝ่ายเป็นคนหุนหันพลันแล่นล่ะก็เย่เชียนจะรับมือได้ง่ายขึ้นและวิธีการของตระกูลหยุนก็ทำให้เย่เชียนค่อนข้างสับสน

หลังจากวางสายของหูวหนานเจียนแล้วเย่เชียนก็โบกแท็กซี่และตรงไปที่อาคารรัฐสภา ซึ่งก่อนจะเดินเข้าไปโทรศัพท์มือถือของเย่เชียนก็ดังขึ้นและพบว่าเสี่ยวเทียนโทรมาและหลังจากรับสายเสียงของเสี่ยวเทียนก็ดังมาจากฝั่งตรงข้าม “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่คะตระกูลหยุนส่งคนมาหาคุณและต้องการเชิญคุณไปทานอาหารมื้อเบาๆค่ะ”

“หืม..พวกเขาส่งใครมาที่นี่?” เย่เชียนถามและดูเหมือนว่าเขาจะกังวลมากเกินไปว่าตระกูลหยุนจะไม่เคลื่อนไหว

“หยุนเจียฮงหลานชายของหยุนเซินผู้นำตระกูลหยุน” เสี่ยวเทียนพูด

“หยุนเจียฮง?” เย่เชียนตกตะลึงไปครู่หนึ่งเมื่อนึกถึงชายหนุ่มคนที่มาร่วมงานศพของตู้ฟู่เหว่ยในภาคตะวันตกเฉียงเหนือและชายหนุ่มคนนั้นก็ไปเข้าร่วมด้วย ดูเหมือนว่าทัศนคติของเขาในเวลานั้นจะยังหยิ่งผยองมาก เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เขายังอยู่ที่นั่นหรือเปล่า?..ช่วยบอกเขาไปว่าถ้าตระกูลหยุนต้องการเชิญผมไปทานมื้อเย็นล่ะก็ให้หยุนเซินมาเชิญด้วยตนเองซะ..คนอื่นไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาพูดกับผม!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเสี่ยวเทียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งและไม่รู้จะพูดอะไรดีและเย่เชียนก็เข้าใจดีถึงปฏิกิริยาของเสี่ยวเทียนดังนั้นเขาจึงพูดว่า “อย่าคิดที่จะพูดกับเขาอย่างสุภาพล่ะ..บอกเขาแบบที่ผมพูดกับคุณเลยและห้ามเปลี่ยนคำพูดแม้แต่คำเดียวเข้าใจมั้ย?..ถ้าผมรู้ว่าคุณเปลี่ยนคำพูดล่ะก็ผมจะกลับไปจัดการกับคุณในภายหลัง”

………………..

………………..

………………..

ในประโยคสุดท้ายเย่เชียนมีน้ำเสียงล้อเล่นเล็กน้อยและเสี่ยวเทียนก็เข้าใจดีเพราะหลังจากติดตามเย่เชียนมาสักพักเสี่ยวเทียนก็เข้าใจนิสัยของเย่เชียนและเนื่องจากเย่เชียนพูดแบบนั้นแล้วเธอก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะพูดกับอีกฝ่ายด้วยคำสละสลวย

หลังจากรับสายเสี่ยวเทียนก็วางสายไปและเย่เชียนก็ยิ้มเล็กน้อยด้วยความพอใจเพราะตระกูลหยุนมาหาเขาแบบนี้มันก็เป็นเรื่องที่ดีเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ไม่เคลื่อนไหวลับหลังเขา อย่างไรก็ตามหยุนเจียฮงก็เคยเห็นหน้าเย่เชียนมาก่อนซึ่งค่อนข้างจะยากจะรับมือได้และถ้าหากคนในตระกูลหยุนรู้ว่าเขาคือผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าล่ะก็พวกเขาจะระมัดระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมและเริ่มดำเนินการกับเขาอย่างแน่นอน

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ววิธีเดียวคือการหลีกเลี่ยงการพบกับหยุนเจียฮงให้มากที่สุดแต่ถ้าหากไม่ได้ผลเย่เชียนก็ต้องฆ่าหยุนเจียฮงทิ้ง ดังนั้นเย่เชียนจึงส่งข้อความไปหาหลินเฟิงว่า ‘คนจากตระกูลหยุนส่งคนมาพบผมแต่ทว่าคนๆนั้นเคยเจอผมที่งานศพของตู้ฟู่เหว่ยมาก่อนซึ่งมันเสี่ยงมาก’

ไม่นานนักหลินเฟิงก็ตอบกลับข้อความว่า ‘นายต้องการให้ฉันฆ่าเขางั้นเหรอ?’

‘มันไม่จำเป็นขนาดนั้นแต่ถ้าไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆก็ต้องฆ่า..ถึงยังไงเราก็ต้องเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อนเพราะถ้าแผนมันไม่เวิร์คจริงๆก็ต้องฆ่า..นั่นเป็นทางเลือกสุดท้าย’ เย่เชียนตอบกลับด้วยข้อความ

‘ได้!’ หลินเฟิงตอบอย่างเรียบง่ายและเย่เชียนก็ไม่ตอบกลับอีก

ปัญหาที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของการต่อสู้ระหว่างตระกูลหยุนกับตระกูลจินเพื่อแย่งชิงสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหิน ซึ่งตราบใดที่เย่เชียนรู้เจตนาที่แท้จริงของทั้งสองฝ่ายล่ะก็เขาจะพบวิธีการที่ถูกต้องในการรับมือทั้งสองฝ่ายและเป็นเรื่องยากสำหรับทั้งสองฝ่ายที่จะเคลื่อนไหวในอนาคตและทั้งสองฝ่ายจะต้องดิ้นรนอย่างมาก

ไม่นานรถก็หยุดก็มาหยุดที่ทางเข้าอาคารรัฐสภาและเย่เชียนก็เดินเข้ามาเมื่อพวกเขาเดินผ่านประตูห้องรักษาความปลอดภัย รปภ.ก็โค้งคำนับเย่เชียนด้วยความเคารพเพื่อเป็นการแสดงความจริงใจแต่ไม่ใช่การทักทายอย่างเป็นทางการแต่อย่างใดเพราะหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เย่เชียนก็ได้แสดงความยิ่งใหญ่ให้กับทุกคนเห็นแล้วซึ่งเพียงพอแล้วที่จะแสดงความสามารถของเย่เชียน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะเลือกติดตามบุคคลดังกล่าวเพื่อทำสิ่งต่างๆในอนาคต

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน