ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1288

ตอนที่ 1288 ผู้นำตระกูลหยุน

………………..

เย่เชียนไม่ใช่นักธุรกิจแต่อย่างที่ซ่งหลันพูดว่าเย่เชียนไม่เคยเสียเปรียบในการเจรจาต่อรองและนี่ก็เป็นความจริงเพราะสิ่งพื้นฐานที่สุดในการเจรจาต่อรองคือการรู้ใจของอีกฝ่ายและเพียงแค่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่เราก็จะสามารถควบคุมอีกฝ่ายได้ในกำมือ

เนื่องจากหยุนเจียฮงไม่ได้บอกหยุนเซินถึงตัวตนของเย่เชียนนั่นก็เห็นได้ชัดว่าหยุนเจียฮงมีจุดประสงค์อื่นส่วนจุดประสงค์ดังกล่าวเย่เชียนก็สามารถเดาได้คร่าวๆเพราะท้ายที่สุดในตระกูลใหญ่แบบนี้มันกฌทักจะมีการต่อสู้เพื่อสถานะที่สูงขึ้นในตระกูลและแน่นอนว่าเย่เชียนเองก็สนใจที่จะร่วมมือกับหยุนเจียฮงเช่นกันแต่เขาไม่ต้องการแสดงความกระตือรือร้นมากเกินไป ไม่เช่นนั้นเขาจะเสียเปรียบและอาจจะถูกหยุนเจียฮงนำหน้าไปหนึ่งก้าว

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและพูดเบาๆว่า “ทำไมคุณถึงอยากร่วมมือกับผมล่ะ?..แล้วผมจะได้อะไรถ้าเราร่วมมือกัน?”

หยุนเจียฮงตกตะลึงไปครู่หนึ่งและในความเห็นของเขาถ้าหากเขาเสนอที่จะร่วมมือกับเย่เชียนล่ะก็เย่เชียนก็จะกระตือรือต้นไม่มใช้เหรอ? อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของเย่เชียนนั้นกลับเฉยเมยมากซึ่งทำให้หยุนเจียฮงสับสนเล็กน้อย หลังจากหยุดไปชั่วขณะหยุนเจียฮงก็พูดว่า “อย่างที่พวกเรารู้ว่าตอนนี้ผมรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของคุณเย่และถ้าผมเปิดเผยตัวตนของคุณเย่ต่อสาธารณชนล่ะคุณคิดว่าตระกูลจินกับตระกูลหยุนจะตอบสนองยังไง..พวกเขาคงรอไม่ไหวที่จะฆ่าคุณใช่มั้ย?..ในเวลานั้นคุณเย่จะสามารถนั่งเฉยๆได้อย่างสบายๆเหมือนกับตอนนี้หรือเปล่าล่ะครับ?”

“อย่างที่ผมพูดผมเกลียดคนที่คุกคามผมมากที่สุดและถ้าหากคุณยังคงพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนี้อยู่อีกผมต้องขอโทษด้วยนะแต่คุณออกไปได้แล้ว!” เย่เชียนพูด “คุณสามารถเปิดเผยตัวตนของผมได้ทุกเมื่อและถ้าหากตระกูลจินกับตระกูลหยุนมาท้าทายผมล่ะก็ผมจะเล่นด้วยจนจบและคุณจะได้เห็นศพพวกเขานอนตายอยู่ตามท้องถนน”

สำหรับท่าทีที่สงบของเย่เชียนนั้นทำให้หยุนเจียฮงประหลาดใจจริงๆและเขาก็ไม่รู้ว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรแต่นี่ก็เป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตสำหรับเขาและเขาก็ไม่อยากพลาดไป หลังจากหยุดไปชั่วคราวหยุนเจียฮงก็พูดว่า “คุณเย่กับผมมีศัตรูเหมือนกันเพราะงั้นเราก็เป็นหุ้นส่วนกันได้และถ้าเราร่วมมือกันล่ะก็มันจะดีสำหรับพวกเราทั้งคู่”

“ผมไม่สนใจตระกูลจินหรอก..ผมไม่มีความแค้นต่อพวกเขาและไม่จำเป็นต้องไปยั่วยุพวกเขา” หยุนเจียฮงพูด “เป้าหมายของผมคือหยุนเซินเพราะงั้นถ้าคุณเย่ต้องการช่วยจินเหว่ยห่าวจัดการกับหยุนเจียเซิงล่ะก็มันก็จะดีสำหรับทั้งสองฝ่าย..เพราะงั้นเป้าหมายของเราก็เหมือนกันและในกรณีนี้ทำไมเราถึงไม่ร่วมมือกันซะเลยล่ะ?”

“คุณมาบอกผมแบบนี้ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณกำลังหลอกผมอยู่หรือเปล่าทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย?” เย่เชียนพูด

“คุณเย่เป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ?” หยุนเจียฮงพูดต่อ “ถ้าผมต้องการโกหกผมก็คงไม่มาพูดกับคุณเกี่ยวกับเรื่องการร่วมมือกันหรอกครับ..ถ้าแบบนั้นผมคงจะเปิดเผยตัวตนของคุณไปแล้วและนอกจากนี้คุณเย่คิดว่าผมกล้าหลอกคุณงั้นเหรอ?”

“สมัยนี้เราเชื่อใจใครไม่ได้หรอกถ้าคุณต้องการหลอกผมจริงๆถึงเวลานั้นผมจะไปทำอะไรได้ถ้าผมอยู่ในบ้านตระกูลหยุน?” เย่เชียนพูด “นอกจากนี้สิ่งที่คุณพูดออกมามันก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าคุณจะพูดจริง”

หยุนเจียฮงเงียบไปครู่หนึ่งเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะรับมือได้ยากขนาดนี้ เดิมทีเขาคิดว่าตราบเท่าที่เขาระบุเงื่อนไขดังกล่าวได้แล้วเย่เชียนจะต้องเชื่อมั่นในตัวเขาอย่างรวดเร็วแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะไม่เชื่อเขาซึ่งทำให้เขาขมขื่นอย่างมาก หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งหยุนเจียฮงก็พูดต่อ “ในเมื่อคุณเย่ต้องการความจริงใจล่ะก็ผมจะบอกความลับกับคุณเย่ให้..คุณเย่รู้หรือเปล่าว่าทำไมตระกูลหยุนกับตระกูลจินถึงให้ความสำคัญกับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินมากขนาดนี้”

เย่เชียนตกตะลึงไปครู่หนึ่งและยิ้มจางๆเพราะเขาเริ่มสนใจสิ่งต่างๆ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ผมไม่รู้เรื่องนั้นเลยจริงๆ..เพราะแร่ธาตุและทรัพยากรในภูเขาหินไม่มีมูลค่าใดๆต่อการลงทุนเลยแม้แต่น้อยแต่ตระกูลจินกับตระกูลหยุนกลับแย่งชิงมันซึ่งผมคิดว่าทั้งสองตระกูลคงไม่ได้โง่พอที่จะต่อสู้กันเพราะเรื่องนี้จริงๆหรอกเพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆพวกคุณคงไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องมันใหญ่โตมากถึงขนาดนี้อย่างแน่นอน”

“แน่นอนจริงๆแล้วมันเป็นเพราะ…” ทันทีที่หยุนเจียฮงกำลังจะพูดประโยคสุดท้ายออกมาจู่ๆก็มีคนเคาะประตูและเย่เชียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เข้ามา!” เย่เชียนพูด

“เชิญเข้ามาเลยครับอาจารย์หยุน” เย่เชียนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน