ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 129

หูวเค่อมองเย่เชียนด้วยท่าทางฉุนเฉียว เธอพูดอย่างเดือดดาลว่า “คุณอย่ามาเสแสร้งเลยเย่เชียน! ถ้าคุณเป็นแค่คนธรรมดาล่ะก็นะ โลกทั้งใบมันก็คงเต็มไปด้วยคนธรรมดานั่นแหละ ฉันไม่สนใจหรอกว่าความคิดและจุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคืออะไร… ฉันรู้แค่ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้นและนั่นคือเหตุผลที่ฉันบอกคุณว่าฉันผิดหวังในตัวคุณ”

เย่เชียนหัวเราะเบา ๆ เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ จากนั้นก็พูดว่า “คุณดูเป็นห่วงผมมากเลยนะ… หรือว่า… เค่อเอ๋อร์คนสวย… คุณคิดอะไรกับผมงั้นเหรอ ?”

หูวเค่อตกตะลึงไปชั่วขณะและคิดว่าผู้ชายคนนี้ช่างเป็นคนที่ชั่วร้ายจริง ๆ เธอแตกต่างจากจ้าวหยาที่ชอบโวยวายและสับสนกับหัวใจของตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามนี้ หรือแม้กระทั่งฉินหยูที่ดูเย็นชาเหมือนน้ำแข็งและปากแข็งจนถึงที่สุด

สำหรับหูวเค่อแล้ว เธอกลับยิ้มอย่างมีเสน่ห์แล้วถามว่า “คุณต้องการฟังความจริงมั้ยล่ะ ?”

เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะนิ่งเงียบไปชั่วขณะ เขาย้อนกลับไปคิดว่าผู้หญิงคนนี้หมายถึงอะไรกันแน่ ? มันเป็นไปได้เหรอที่ผู้หญิงคนนี้จะมาชอบคนอย่างเขา ? แต่เขาก็ตระหนักได้ว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้ ที่ผ่านมาเขากับเธอแทบจะไม่เคยได้พูดคุยกันเลยด้วยซ้ำ

“แน่นอน ผมต้องการความจริง” เย่เชียนตอบง่าย ๆ

“ใช่… ฉันหลงรักคุณ” หูวเค่อตอบอย่างตรงไปตรงมา

เย่เชียนรู้สึกสับสนมึนงงและตกตะลึงกับคำตอบอันตรงไปตรงมาของหูวเค่อ ตอนนี้เขาไม่สามารถสรรหาคำพูดใด ๆ มาพูดได้ เพียงจ้องมองหูวเค่อด้วยความประหลาดใจ

“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ตอนนี้คุณยังไม่ได้ทำตามคำขอของฉันเลย… ถึงแม้ว่าฉันจะชอบคุณก็ตาม… ฉันก็สามารถฝืนใจและฝังความรู้สึกดี ๆ นี้ลงไปได้ แต่ถ้าหากเมื่อใดที่คุณยอมทำตามคำขอของฉัน ฉันคนนี้ก็จะติดตามคุณและเป็นของคุณอย่างไม่มีข้อสงสัย” หูวเค่อตอบอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงที่เธอใช้มีเสน่ห์มากพอให้เย่เชียนใจเต้นแรง

เย่เชียนหัวเราะเบา ๆ แล้วถามว่า “แล้วคุณจะขออะไรล่ะ ?”

“คนที่มีความจงรักภักดีไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นคน” หูวเค่อตอบ

เย่เชียนประหลาดใจไปชั่วครู่ “หืม ? ความจงรักภักดีเหรอ…? แต่แค่ของผมมันก็มากกว่าของคนหนึ่งหมื่นคนแล้วนะ… ผมคงต้องไปแสดงความเคารพและภักดีต่อท่านจักรพรรดิเพื่อตอบแทนบุญคุณ และถ้าผมได้เป็นเจ้าชายขึ้นมา เมื่อนั้นแหละผมถึงจะหาคนที่มีความจงรักภักดีมากถึงหนึ่งหมื่นคนมาให้คุณได้”

แน่นอนว่าหูวเค่อรู้ว่าเขาแค่ล้อเธอเล่น เธอมองเขาอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า “คุณทำได้อยู่แล้ว… หนึ่งหมื่นคนหรืออาจจะสูงกว่าหนึ่งหมื่นคนเลยด้วยซ้ำ”

เย่เชียนยักไหล่และยิ้มตอบ

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของหูวเค่อดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอมองดูหน้าจอก็เห็นว่าคุณปู่ของเธอโทรเข้ามา จากนั้นเธอก็หันมาสบตากับเย่เชียนและพูดว่า “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อขอโทษฉัน… ฉันก็จะรับคำขอโทษจากคุณ”

เย่เชียนรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังไล่เขาทางอ้อม เขาจึงหัวเราะและรีบออกไปข้างนอกห้อง

หูวเค่อปิดประตูไล่หลังเขาแล้วกดปุ่มรับสายทันที

“เค่อเอ๋อร์! หลานไปเอารูปผู้ชายคนนี้มาจากที่ไหน ?” ปู่หูวทำเสียงประหลาดใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน