ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1291

ตอนที่ 1291 สัญญาเสแสร้ง

………………..

ตามคำพูดของหยุนเซินนั้นมีความเป็นไปได้สูงที่จินเหว่ยเซียงจะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของจินเจิ้งผิงจริงๆหยุนเซินและเย่เชียนก็ไม่แน่ใจว่าควรจะบอกจินเหว่ยห่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีหรือเปล่า

เย่เชียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “เรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวของจินเจิ้งผิงเพราะงั้นผมเองก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้แต่ผมจะไม่มีวันให้อภัยตระกูลจินที่ฆ่าอู๋เป้งเต๋าในครั้งนี้..ผมต้องขอขอบคุณอาจารย์หยุนมากสำหรับข่าวนี้นะครับ..ไม่อย่างนั้นผมคงจะถูกขังอยู่ในความมืดและถูกตระกูลจินหลอกต่อไป”

หยุนเซินก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ทำไมรองนายกเทศมนตรีเย่ถึงพูดแบบนั้นล่ะครับผมแค่ทำหน้าที่ของผมในฐานะเพื่อนก็แค่นั้นเอง..อันที่จริงผมกังวลมากเกี่ยวกับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินเหมือนกันแต่ตระกูลหยุนเรามีวิธีการทำสิ่งต่างๆอย่างถูกต้องและอยู่ในจริยธรรมเพราะในสังคมปัจจุบันคนเรามักจะไม่ซื่อสัตย์ซึ่งทำให้หลายๆอย่างกลายเป็นเรื่องซับซ้อนและวุ่นวายมากขึ้น..ซึ่งการจริงใจและตรงไปตรงมานั้นมันง่ายกว่าใช่ไหมล่ะครับ?”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “คำพูดของอาจารย์หยุนถูกใจผมจริงๆเพราะผมรังเกียจคนที่ไม่ซื่อสัตย์มากและผมจะไม่ยอมให้สิทธิ์การขุดเจาะภูเขาหินกับตระกูลจินอย่างแน่นอน..ซึ่งถึงแม้ว่าสิทธิ์ในการขุดเจาะทั้งหมดจะอยู่ในความรับผิดชอบของผมก็ตามแต่คุณก็น่าจะรู้ว่าบางอย่างไม่ง่ายนั้นเพราะผมต้องสื่อสารกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆด้วยแต่อาจารย์หยุนสามารถมั่นใจได้เลยว่าผมจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อมอบมันให้กับคุณ” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “เนื่องจากพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วเพราะงั้นผมจะพูดความจริงกับอาจารย์หยุนเกี่ยวกับรายงานการสอบสวนของรัฐบาล..ซึ่งตามการประเมินแล้วแสดงให้เห็นว่าภูเขาหินนั้นไม่มีมูลค่าสำหรับการทำเหมืองเพราะงั้นผมจึงไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์หยุนจึงอยากได้สิทธิ์ในการขุดเจาะขนาดนั้นล่ะครับ..ในฐานะเพื่อนแล้วผมไม่ต้องการให้อาจารย์หยุนทำธุรกิจที่ขาดทุนหรอกครับ”

หยุนเซินก็ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ผมซาบซึ้งในความหวังดีของรองนายกเทศมนตรีเย่มากนะครับแต่ผมจะบอกรองนายกเทศมนตรีเย่ว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าหน่วยงานของรัฐบาลนั้นวิเคราะห์สิ่งต่างๆแค่ผิวเผินเท่านั้น..ซึ่งภูเขาหินน่ะพื้นที่ใหญ่มากเพราะงั้นคนของรัฐบาลก็เลยไม่ได้วิเคราะห์ภูเขาหินอย่างละเอียดและที่เชิงเขาหินและภูเขาทางด้านซ้ายน่ะมีแร่ธาตุไม่มากแต่ส่วนอื่นๆยังค่อนข้างอุดมสมบูรณ์และมีเงินจำนวนมากที่เราจะสามารถทำกำไรได้แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้นเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตระกูลหยุนของผมอยู่ในเมืองเสิ่นหยางมานานผมก็เลยหวังจะพัฒนาเมืองเสิ่นหยางและถือได้ว่าเป็นการสมทบทุนเพื่อพัฒนาประเทศครับ”

ทัศนคติของหยุนเซินนั้นดูจริงใจมากและน้ำเสียงของเขาก็สุภาพมากเช่นกันจนฟังดูเป็นคำพูดที่จริงใจและยากที่ผู้คนจะสงสัยได้ อย่างไรก็ตามเย่เชียนกลับมีข้อสงสัยมากมายเกี่ยวกับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินและถึงแม้ว่าภูเขาหินจะมีทรัพยากรแร่ธาตุมากมายจริงๆตามที่หยุนเซินพูดแต่สิ่งนี้จะไม่ทำให้ตระกูลจินกับตระกูลหยุนต่อสู้กันอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นหยุนเจียฮงยังมีบางสิ่งที่จะพูดก่อนหน้านี้แต่โดนขัดจังหวะไปก่อนซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงของการแย่งชิงสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหิน

อย่างไรก็ตามเนื่องจากหยุนเซินพูดแบบนั้นเย่เชียนก็ไม่จำเป็นต้องถามอะไรอัก “ถ้าอาจารย์หยุนพูดแบบนี้ผมก็โล่งใจ..ต่อให้อาจารย์หยุนจะตั้งใจพัฒนาเมืองเสิ่นหยางจริงๆก็ตามแต่จะไม่ได้อะไรกลับมาเลยมันก็ไม่ใช่..แต่อาจารย์หยุนไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปหรอกครับเพราะผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยประสานงานและขออนุมัติการโอนสิทธิ์ในการขุดเจาะโดยเร็วที่สุด” เย่เชียนพูด

“ในกรณีนี้ตระกูลหยุนต้องขอขอบคุณรองนายกเทศมนตรีเย่มากนะครับ” หยุนเซินพูด

เย่เชียนยิ้มแล้วพูดว่า “อาจารย์หยุนพูดอะไรแบบนั้นล่ะครับพวกเราคนกันเองทั้งนั้น..อีกอย่างเดิมทีภูเขาหินเป็นภูเขาที่รกร้างและถ้าใครสามารถช่วยพัฒนามันได้ผมก็ยินดีอย่างมาก..ซึ่งตระกูลหยุนกับตระกูลจินก็มีอำนาจในภาคตะวันออกเฉียงเหนือเพราะงั้นผมก็ต้องสนับสนุนพวกคุณอย่างเต็มที่อยู่แล้ว

“รองนายกเทศมนตรีเย่มั่นใจได้เลยว่าปัญหาของคุณก็เหมือนปัญหาของผมกับตระกูลหยุนเหมือนกัน..ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลจินค่อนข้างที่จะใช้วิธีสกปรกเพราะงั้นถ้าหากรองนายกเทศมนตรีเย่ต้องการอะไรคุณก็บอกผมมาได้เลยแล้วตระกูลหยุนจะช่วยคุณอีกแรง” หยุนเซินพูด

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอขอบคุณอาจารย์หยุนล่วงหน้านะครับ” เย่เชียนพูด

การเจรจาดังกล่าวประสบผลสำเร็จและโดยพื้นฐานแล้วหยุนเซินก็ปลดปล่อยหินในใจของเขาลงได้ชั่วคราวแต่เขาก็ยังรู้เรื่องของเย่เชียนน้อยเกินไปและเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปมาก แน่นอนว่าหยุนเซินก็จะไม่โล่งใจหากเขาไม่ได้รับสิทธิ์ในการขุดเจาภูเขาหินภายในเวลาหนึ่งวันหลังจากนี้เพราะถึงแม้ว่าคนในตระกูลจินจะถูกกล่าวหาว่าฆ่าอู๋เป้งเต๋าก็ตามและยากที่จะพลิกกลับแต่ทว่ามันก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าตระกูลจินจะไม่มีโอกาสเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่มีความรู้สึกดีๆต่อเย่เชียนเลยแม้แต่น้อยเพราะเขาจะไม่มีวันลืมเรื่องที่เย่เชียนทำร้ายร่างกายหยุนเจียเซิงจนบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าเย่เชียนไม่เคยคิดที่จะให้สิทธิ์ในการขุดเจาะแก่หยุนเซินเลยและที่เขาสัญญากับจินเจิ้งผิงเอาไว้มันก็เป็นเพราะอู๋เป้งเต๋าอาจจะรักษาหลัวสุ่ยได้ ดังนั้นเขาจึงอยากจะลองดูแต่ถึงแม้ว่าสิทธิ์ในการขุดเจาะจะถูกส่งไปยังจินเจิ้งผิงจริงๆก็ตามแต่ตราบใดที่อาการป่วยของหลัวสุ่ยฟื้นตัวดีล่ะก็เย่เชียนก็สามารถยึดคืนทุกอย่างได้เพราะสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสองฝ่ายเพื่อที่จะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ นอกจากนี้เย่เชียนก็เป็นคนที่กินคนและไม่คายกระดูกดังนั้นเนื่องจากทั้งสองฝ่ายสนใจสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินมากขนาดนี้ดังนั้นเย่เชียนจะปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้ไปได้อย่างไร? เย่เชียนไม่ได้มาเล่นเป็นรองนายกเทศมนตรีเฉยๆและถ้าเขาถอนตัวไปโดยไม่กอบโกยกำไรล่ะก็เขาคงจะเสียใจกับตัวเองอย่างมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน