ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1292

ตอนที่ 1292 สิ่งที่ไม่รู้จัก

………………..

แน่นอนว่าเย่เชียนเองก็รู้เรื่องนี้และถึงแม้ว่าสาเหตุของการตายของจักรพรรดิราชวงศ์ชิงจะไม่ชัดเจนนักในประวัติศาสตร์ก็ตาม

ในปี ค.ศ. 1626 จักรพรรดิราชวงศ์ชิงในวัยหกสิบแปดปีได้นำกองทัพที่มีกำลัง 60,000 นายไปทางใต้เป็นการส่วนตัวและตลอดทางเขาก็พิชิตได้ถึงแปดเมืองโดยไม่ต้องต่อสู้และในไม่ช้ากองกำลังของเขาก็มาถึงเมืองหนิงหยวนของราชวงศ์หมิงและต่อสู้กับหยวนชงหวนผู้พิทักษ์เมืองหนิงหยวนและปฏิเสธการยอมจำนนของราชวงศ์ชิงโดยการนำทหารและผู้คนหลายหมื่นคนมาปกป้องเมืองอย่างเหนียวแน่นและตั้งปืนใหญ่ 11 กระบอกในเมืองหนิงหยวนและพร้อมที่จะถล่มศัตรูที่เข้ามาคุกคาม

ปืนใหญ่ทั้ง 11 กระบอกได้สำแดงพลังอันยิ่งใหญ่ในยุทธภูมิหนิงหยวนและตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ปฏิบัติการปิดล้อมของกองทัพราชวงศ์ชิงในเวลาต่อมาก็ได้รับความสูญเสียอย่างมากจากการยิงปืนใหญ่อันดุเดือดของราชวงศ์หมิงภายใต้เมืองหนิงหยวนและเลือดและเนื้อของทหารและธงทั้งแปดเมืองก็แหลกสลายจนเกิดโศกนาฏกรรมและศพที่กองรวมกันเป็นภูเขาจนในการโจมตีครั้งที่สามราชวงศ์ชิงจึงได้ถอนกองกำลังกลับไปอย่างน่าอนาถ

หลังจากสงครามในหนิงหยวนสิ้นสุดลงหยวนชงหวนก็เคยส่งทูตเจรจาไปยังเมืองเสิ่นหยางพร้อมของขวัญเพื่อแทนคำขอโทษต่อราชวงศ์ชิงโดยกล่าวว่า “ทหารและสงครามได้กัดกินโลกใบนี้มาเป็นเวลานานและตอนนี้ประเทศก็สูญเสียผู้คนจำนวนมาก” จากข้อความนี้ทางราชวงศ์หมิงก็ได้เตรียมของขวัญและม้าที่มีชื่อเสียงเพื่อแทนคำขอโทษและขอนัดหมายสำหรับการต่อสู้อีกครั้งและนั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายแต่ทว่าราชวงศ์หมิงกลับเสียชีวิตไปก่อนเพราะความอับอายต่อความพ่ายแพ้นั่นเอง

“เนื่องจากการตายของราชวงศ์ชิงนั้นคนรุ่นหลังจึงไม่ทราบว่ามีเครื่องประดับทองและเงินจำนวนมากถูกฝังอยู่ในภูเขาหินและต่อมาภายใต้การนำของเอ๋อร์กุ่นจักรพรรรดิราชวงศ์ชิงองค์ที่สามนั้นกองทัพแห่งราชวงศ์ชิงจึงได้ทำลายราชวงศ์หมิงก่อนที่จะได้เขายึดดินแดนและก่อตั้งอาณาจักรใหม่ในที่อื่นได้สำเร็จ..ท้ายที่สุดเรื่องนี้ก็ไม่เป็นที่รู้จักในที่สาธารณะและในช่วงไม่กี่ปีมานี้ สมาชิกในตระกูลหยุนได้อ่านหนังสือโบราณและบันทึกโบราณประจำตระกูลและได้ค้นหาเรื่องนี้มาโดยตลอด..ดังนั้นสิทธิ์ในการขุดของภูเขาหินจึงมีค่าสำหรับตระกูลหยุนมากและนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาให้ความสนใจกันอย่างมาก” หยุนเจียฮงพูดต่อ “ที่จริงแล้วต่อให้ภูเขาหินเล็กๆจะมีมูลค่าการขุดเจาะและจำหน่ายแร่ที่สูงแค่ไหนถึงยังไงตระกูลหยินกับตระกูลจินก็จะไม่เสียเวลาต่อสู้แย่งชิงกันหรอกแต่นี่จุดประสงค์ก็เพื่อทองคำและขุมทรัพย์โบราณมากมายที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของภูเขาหินที่จักรพรรดิราชวงศ์ชิงฝังเอาไว้นั่นเอง”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยเพราะถ้าหากนี่เป็นเรื่องจริงมันก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นเหตุผลว่าทำไมตระกูลหยุนกับตระกูลจินถึงสนใจเรื่องสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินถึงขนาดนี้ “เป็นแบบนี้เองงั้นเหรอ!” เย่เชียนพูดต่อ “ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาใส่ใจกันมากถึงขนาดนี้..ว่าแต่ทำไมคุณถึงเลือกที่จะร่วมมือกับผมล่ะ?”

“อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ว่าเรามีศัตรูร่วมกันและนั่นก็คือหยุนเซิน” หยุนเจียฮงพูด “ความจริงก็คือพ่อของผมหยุนหลินเขาถูกหยุนเซินฆ่าตายและหลายปีที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยลืมเลยเพราะงั้นถึงแม้ว่าหยุนเซินจะใจดีกับผมมากแค่ไหนแต่ผมก็รู้ดีว่าเขามีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงอยู่”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็ตกตะลึงไปชั่วขณะและเห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดหวังความสัมพันธ์ในตระกูลหยุนจะแยบยลแบบนี้ “หืม..มันเกิดอะไรขึ้นช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยสิ” เย่เชียนเริ่มสนใจเรื่องนี้อย่างช้าๆ

“เมื่อตอนที่พ่อของผมออกจากตระกูลหยุนไปเขาก็ริบทรัพย์สินของตระกูลหยุนไปเป็นเงินจำนวนพันล้านหยวน..ดังนั้นหยุนเซินก็เลยยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้และออกตามล่าพ่อของผมและต่อมาถึงแม้ว่าหยุนเซินจะจับตัวพ่อของผมมาได้ก็ตามแต่พ่อก็ไม่ได้พูด อะไรก่อนที่เขาจะเสียชีวิตว่าเงินซ่อนอยู่ที่ไหนดังนั้นหยุนเซินจึงฆ่าเขา” หยุนเจียฮงพูด “ตลอดเวลาที่ผ่านมาหยุนเซินมักจะคิดว่าผมไม่รู้เรื่องนี้แต่นั่นมันไร้สาระเพราะอันที่จริงผมได้ตรวจสอบแล้วเมื่อสองปีก่อนว่าพันล้านหยวนนั้นอยู่ที่ไหนและมีหลักฐานชิ้นสำคัญจนในที่สุดผมก็เข้าใจแล้วว่าสิ่งที่หยุนเซินต้องการมันไม่ใช่เงินพันล้านแต่เป็นหลักฐานลับที่พ่อของผมเอาไปนั่นเอง”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็ขมวดคิ้วและถามว่า “หลักฐานอะไรเหรอ?”

“หลักฐานที่ชี้ชัดว่าตระกูลหยุนเป็นผู้ลักลอบขนอาวุธเถื่อนรายใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย!” หยุนเจียฮงพูด “นี่คือรากฐานแห่งความมั่งคั่งของตระกูลหยุนตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว..ซึ่งเมื่อพ่อของผมรู้เรื่องนี้เข้าพ่อของผมก็โกรธหยุนเซินมากจนเขาออกจากตระกูลหยุนไปและเอาหลักฐานเกี่ยวกับการลักลอบขนอาวุธและการขายอาวุธของทั้งหมดของหยุนเซินไปด้วย..ดังนั้นเมื่อหยุนเซินรู้เรื่องนี้แล้วเขาจะปล่อยพ่อของผมไปได้ยังไงจริงไหม?..แต่ถึงแม้ว่าจะมีการกล่าวว่าตระกูลหยุนกับเบื้องบนของจีนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็จริงแต่ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยตระกูลหยุนคงจบไม่สวยแน่!”

เย่เชียนตกตะลึงไปชั่วขณะและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีสิ่งที่ลึกล้ำซ่อนอยู่ในนั้น ที่จริงแล้วไม่ว่าใครจะมีอำนาจในประเทศจีนมากแค่ไหนแต่ถ้าหากทำอะไรมากเกินและเป็นอันตรายต่อความมั่นคงของชาติล่ะก็คนๆนั้นจะต้องถูกำจัดทิ้งเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ว่าตระกูลหยุนจะแข็งแกร่งและมีอิทธิพลมากแค่ไหนก็ตามมันนั่นก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลหยุนรอดปลอดภัยได้อยู่ดี

“เพราะบรรพบุรุษของตระกูลหยุนเคยติดตามราชวงศ์ชิงมาก่อนดังนั้นพวกเขาจึงรู้หลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับราชวงศ์ชิงเป็นอย่างดี..ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาตระกูลหยุนยังสร้างรายได้จากการขายสมบัติและมรดกของชาติมากมายและหลายปีที่ผ่านมาก็ไม่รู้เลยว่ามีสมบัติของชาติกี่อย่างที่ถูกนำออกไปขายให้ต่างชาติโดยตระกูลหยุน..ซึ่งถึงแม้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลหยุนจะไม่ได้ทำธุรกิจนี้แล้วก็ตามแต่การลักลอบขนอาวุธกลับมีมากขึ้นเรื่อยๆและเนื่องจากความได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ที่ดีจึงทำให้ตระกูลหยุนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับองค์กรมาเฟียในประเทศต่างๆดังนั้นการลอบค้าอาวุธจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับตระกูลหยุนเลย” หยุนเจียฮงพูด

เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเพราะเขารู้สึกรังเกียจกับการกระทำของตระกูลหยุนเพราะมันมีอยู่หลายวิธีในการทำเงินแต่ถ้าคุณขายสมบัติของชาติให้กับชาติอื่นๆล่ะก็นั่นก็มันก็เท่ากับการขายบรรพบุรุษเพื่อความรุ่งโรจน์ ซึ่งเมื่อพูดถึงมาเฟียในประเทศรัสเซียแล้วเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอังเดรคลูลอฟส์ขึ้นมาทันที “มาเฟียรัสเซียด้วยหรือเปล่า?..มันเป็นมาเฟียตระกูลไหน?” เย่เชียนถาม

“ตระกูลสลาร์ดาร์” หยุนเจียฮงพูดและพยักหน้าเล็กน้อย ซึ่งถ้าหากเป็นตระกูลคลูลอฟส์ล่ะก็เย่เชียนก็สามารถต่อรองกับหยุนเซินและร่วมมือกันได้แต่ถ้าหากเป็นตระกูลสลาร์ดาร์แล้วมันก็จะลำบากมาก อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ไม่ได้มีมิตรภาพใดๆกับตระกูลสลาร์ดาร์เลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน