ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1300

ตอนที่ 1300 ปลื้มปีติ

………………..

พวกเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจินเจิ้งผิงถึงต้องการฆ่าจินเหว่ยเซียงแต่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เพราะพวกเขาทำได้เพียงเชื่อฟังคำสั่งเท่านั้นและพวกเขาก็ไม่สามารถต่อต้านคำสั่งของผู้นำตระกูลได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเคารพจินเหว่ยเซียงมากแค่ไหนแต่ในเวลานี้พวกเขาทำได้เพียงฆ่าจินเหว่ยเซียงเท่านั้น อย่างไรก็ตามเป็นเพราะเหตุนี้พวกเขาจึงไม่เต็มใจที่จะต่อสู้กับจินเหว่ยเซียงเพื่อไม่ให้จินเหว่ยเซียงต้องทนทุกข์ทรมานและจะเป็นการดีกว่าสำหรับจินเหว่ยเซียงที่จะไปสู่อีกโลกหนึ่งอย่างสงบสุข

จินเหว่ยเซียงก็ตกตะลึงเพราะจากสายตาของคนเหล่านี้แล้วเขาสามารถเห็นได้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นเป็นความจริงและพวกเขาก็ไม่ได้ล้อเล่นแต่จินเหว่ยเซียงก็คิดไม่ออกอยู่ดีว่าทำไมพ่อของเขาถึงอยากฆ่าเขาเพราะพ่อที่รักและห่วงใยเขามาเสมอถึงได้อยากฆ่าเขาในตอนนี้

“ทำไม?..ทำไมพ่อถึงต้องฆ่าผมด้วย?” จินเหว่ยเซียงถาม อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้จะตอบเขาได้อย่างไรเพราะพวกเขาแค่ทำตามคำสั่งและมันก็เกินความสามารถของพวกเขาที่จะถามว่าเหตุผลคืออะไรอีกด้วย “นายน้อยพวกเราไม่รู้เรื่องนี้เลยจริงๆ..แต่ในเมื่ออาจารย์จินสั่งให้พวกเราทำพวกเราก็ต้องทำ..นายน้อยอย่าต่อต้านเราเลย..ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้นายน้อยเจ็บปวด” ชายคนนั้นพูด

เมื่อได้ยินแบบนั้นจินเหว่ยเซียงก็สูญเสียอาการแต่ไม่ใช่เพราะเขากลัวความตายแต่เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้? ร่างกายของเขาสั่นเทาและเศร้าอย่างมากเพราะเขาไม่รู้ว่าทำไมพ่อถึงต้องการฆ่าเขา ซึ่งถึงแม้ว่าพ่อต้องการจะฆ่าเขาจริงๆแต่ทำไมจินเจิ้งผิงถึงไม่มาที่นี่ด้วยตัวเองล่ะ? อย่างน้อยๆเขาก็ควรให้เหตุผลกับตัวเองใช่ไหม?

ลูกศิษย์ทั้งสี่คนเห็นแบบนี้พวกเขาก็มองหน้ากันและเดินเข้าไปหาจินเหว่ยเซียงอย่างช้าๆ ชายหนุ่มที่พูดก่อนหน้านี้ค่อยๆคว้ามีดออกมาและเมื่อเขากำลังจะโจมตีชายร่างอ้วนอีกคนก็คว้าแขนเขาเอาไว้และพูดว่า “เราทำอย่างนี้ไม่ได้เพราะนายน้อยดีกับเรามาโดยตลอดและไม่เคยทำตัวแย่ๆต่อพวกเราเลย..ถ้าเราฆ่านายน้อยแล้วพวกเราจะยอมรับได้ยังไง?”

“นี่คือคำสั่งของอาจารย์จินและเราก็ต้องเชื่อฟัง” ชายคนนั้นพูด “ฉันไม่ต้องการทำแบบนี้เหมือนกันและฉันก็อยากรู้ด้วยว่าเหตุผลมันคืออะไรกันแน่แต่เราจะฝ่าฝืนคำสั่งของอาจารย์จินไม่ได้”

“แต่…” ชายอ้วนยังคงลังเลเล็กน้อยเขาจำได้ชัดเจนว่าก่อนที่เขาจะมาอยู่ในตระกูลจินเขามักจะทำอะไรผิดพลาดและไม่มีเงินประทังชีวิตเลยอย่างไรก็ตามเขาก็มีรูปร่างอ้วนและหิวอยู่เสมอและความหิวนั้นก็ช่างทรมานเหลือเกินแต่ในเวลานั้นไม่มีใครสนใจเขาแต่จินเหว่ยเซียงมักจะแอบซื้ออะไรให้เขากินและความเมตตากรุณาของน้ำหยดนี้ก็ควรตอบแทน ดังนั้นถ้าเขาฆ่าจินเหว่ยเซียงล่ะก็เขาจะยังถือว่าเขาเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

“อะไรกัน..ชายหนุ่มร่างผอมอีกคนหนึ่งพูด “อาจารย์จินสั่งให้เราทำเราก็ต้องทำ..ส่วนเหตุผลนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราควรถามและไม่ควรสนใจ..พวกแกควรจะทำในสิ่งที่ต้องทำ” หลังจากพูดจบชายหนุ่มร่างผอมก็ใช้มีดแทงไปที่จินเหว่ยเซียงทันที สำหรับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเขาชัดเจนมากแต่ไม่ว่าจินเหว่ยเซียงจะดูแลพวกเขาดีแค่ไหน แต่ในตอนนี้เขาก็ต้องฆ่าอีกฝ่ายเพราะเขาไม่สามารถทำลายอนาคตของเขาได้

จินเหว่ยเซียงจมอยู่ในความเจ็บปวดจนเขาไม่ตอบสนองใดๆและดูเหมือนว่าจะไม่รู้ถึงมีดที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาเลย “ฉึก!” มีดของชายหนุ่มร่างผอมแทงทะลุเข้าไปแต่มันไม่ได้เจาะเข้าไปในร่างกายของจินเหว่ยเซียงแต่เป็นร่างกายของชายหนุ่มร่างอ้วนและเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปชั่วขณะเพราะชายหนุ่มร่างอ้วนหยุดอยู่ตรงหน้าจินเหว่ยเซียงและจับข้อมือของชายหนุ่มร่างผอมเอาไว้ด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้แค่ว่าถ้ามีคนทำดีกับฉันแล้วฉันก็ต้องตอบแทนคืนสิบเท่า..ฉันทรยศนายน้อยไม่ได้จริงๆ” จากนั้นเขาก็หันไปชำเลืองมองที่จินเหว่ยเซียงและพูดว่า “นายน้อยหนีไป..ผมจะหยุดพวกนี้เอาไว้เอง..นายน้อยไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมอาจารย์จินถึงอยากฆ่านายน้อย?..ถ้านายน้อยตายไปก็จะไม่มีใครรู้อะไรเลยจริงๆ..ผมขอใช้ชีวิตนี้เพื่อตอบแทนนายน้อย”

จินเหว่ยเซียงเงยหน้าขึ้นมองชายอ้วนด้วยความประหลาดใจและมุมตาของเขาก็สั่นไหวและน้ำตาก็ไหลลงมาโดยไม่รู้ตัวเพราะคนที่ไม่มีความสัมพันธ์กับเขาเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อเขาแต่พ่อผู้ให้กำเนิดของเขากลับต้องการฆ่าซะเอง

“นายน้อยเร็วเข้าถ้าไม่รีบไปมันจะสายเกินแก้นะ” ชายหนุ่มร่างอ้วนตะโกนเสียงดังและหลังจากพูดจบจู่ๆเขาก็ดึงมีดที่เจาะอยู่ในร่างของเขาออกมาและโจมตีอีกสามคนอย่างไม่คิดชีวิตและเขาแค่ต้องการยื้อเวลาเพื่อให้จินเหว่ยเซียงมีเวลาพอที่จะหลบหนีไป

จินเหว่ยเซียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “คุณยอมตายเพื่อผมแบบนี้ผมจะหนีไปได้ยังไงโดยไม่คิดถึงความปลอดภัยของคุณ..แบบนั้นผมจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต” หลังจากพูดจบจินเหว่ยเซียงก็รีบวิ่งไปและไม่ใช่ว่าเขาดูแคลนตัวเองเพียงแต่เขารู้สึกว่าคนนอกหน้าสามารถปฏิบัติต่อเขาแบบนี้และยอมสละชีวิตให้ตัวเองดังนั้นถ้าหากเขาจากไปแบบนี้เขาจะมีความสุขได้อย่างไร ท้ายที่สุดแล้วปีศาจตัวน้อยแห่งตระกูลจินก็เป็นเพียงมัจจุราชที่มีนิสัยแบบเด็กๆนั่นเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน