ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1304

ตอนที่ 1304 ความลับที่ไม่รู้

………………..

หากเป็นก่อนหน้านี้การที่จินเจิ้งผิงฆ่าฮั่นหนิงซืออาจจะเป็นข่าวดีสำหรับจินเจิ้งรุ่ยแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างตอนนี้เขารู้สึกกระสับกระส่ายอยู่ในใจเสมอราวกับว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นและเขาก็กลัวจริงๆว่าจะถูกจินเจิ้งผิงดำเนินการต่างๆก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหวและเมื่อถึงตอนนั้นเขาจะถูกต้อนจนมุมจริงๆ

หลังจากได้ยินคำพูดของจินเจิ้งรุ่ยแล้วหยุนเซินก็ยังคงมีสีหน้าเฉยเมยมากและพูดว่า “คุณคิดมากเกินไปแล้ว..ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าจินเหว่ยเซียงเป็นลูกของฮั่นหนิงซือกับอู๋เป้งเต๋าเพราะงั้นจินเจิ้งผิงจะไม่ปล่อยไอ้เด็กนั่นไปเพราะเมื่อเขารู้เรื่องนี้เขาจึงฆ่าฮั่นหนิงซือเพราะงั้นมันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”

“ผมรู้ครับแต่ในเวลานั้นฮั่นหนิงซือได้รับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินมาแล้วเพราะงั้นมันจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จินเจิ้งผิงจะต้องฆ่าฮั่นหนิงซือและอย่างน้อยๆเขาก็สามารถรอจนกว่าฮั่นหนิงซือจะฆ่าเย่เชียนก่อนแล้วค่อยนำสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินไปซึ่งมันจะดีกว่าไหมถ้าเป็นแบบนั้น” จินเจิ้งรุ่ยพูด

หยุนเซินก็แสยะยิ้มและพูดว่า “ในตอนแรกพ่อของคุณต้องการส่งต่อตำแหน่งผู้นำตระกูลจินให้คุณเพราะเขาคิดว่าคุณฉลาดกว่าพี่ชายของคุณเพราะงั้นแหละจินเจิ้งผิงถึงได้เป็นแบบนี้และบางทีจินเจิ้งผิงอาจจะโกรธจนหุนหันพลันแล่นเกินไปเมื่อได้ยินข่าวในเวลานี้ดังนั้นเขาจึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้” หลังจากหยุดไปชั่วขณะหยุนเซินก็พูดต่อ “อย่าคิดมากไปเลย..อีกอย่างต่อให้คุณต้องการจะทำอะไรบางอย่างแต่เรายังไม่ได้เตรียมการอะไรเอาไว้เลย..อ้อจริงสิผมเกือบลืมถามคุณไปว่าเรื่องที่ผมให้คุณติดต่อกลับหลานชายของคุณจินเหว่ยห่าและขอให้เขาออกมาเคลื่อนไหวน่ะเป็นยังไงบ้าง?”

จินเจิ้งรุ่ยก็ถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “เมื่อกี้นี้ผมไปหาเขามาแล้วแต่ดูเหมือนว่าเราจะประเมินเขาสูงเกินไปเพราะเขาไม่ได้รู้จักเย่เชียนผู้นำองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าแต่เขารู้จักแค่รองนายกเทศมนตรีคนใหม่เท่านั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าให้เขาเคลื่อนไหวเพราะถ้าหากไม่มีความช่วยเหลือจากพวกเขี้ยวหมาป่าล่ะก็จินเหว่ยห่าวคงทำอะไรไม่ได้เลยเพราะงั้นเราคงจะฝากความหวังเอาไว้ที่เขาไม่ได้”

“ผมไม่คิดว่าสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นเป็นเรื่องโกหกและจินเหว่ยห่าวก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกผมเพราะตั้งแต่เขาเป็นเด็กผมก็ใจดีกับเขามาโดยตลอดและเขาก็ยังเชื่อมั่นในตัวของผมด้วย” จินเจิ้งรุ่ยพูด

หยุนเซินขมวดคิ้วแน่นและถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเงินสิบล้านหยวนของผมก็เสียเปล่าน่ะสิ..หืม..ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้จริงๆว่าต้องทำยังไง” หลังจากหยุดไปชั่วขณะหยุนเซินก็มองไปที่จินเจิ้งรุ่ยแล้วถามว่า “แล้วยังไงดีล่ะคุณต้องการให้ผมลงมือตอนนี้เลยงั้นเหรอ?”

“ใช่!..เราต้องทำมันในตอนนี้เลยและถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เตรียมตัวก็ตามแต่ทางด้านของจินเจิ้งผิงก็เหมือนกันและตราบใดที่เราฆ่าเขาได้สำเร็จตำแหน่งผู้นำตระกูลจินก็จะเป็นของผมไปโดยปริยายและยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าจินเหว่ยห่าวจะไม่ทำอะไรก็ตามแต่ผมเห็นแล้วว่าเขาต้องการแก้แค้นจินเจิ้งผิงจริงๆเพราะงั้นผมจะปล่อยให้จินเหว่ยห่าวฆ่าจินเจิ้งผิงและผมจะจัดระเบียบตระกูลจินใหม่และสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลจินคนต่อไปได้อย่างสมเหตุสมผล” จินเจิ้งรุ่ยพูด

“คุณหมายความว่าให้ผมลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อทำให้จินเหว่ยห่าวฆ่าจินเจิ้งผิงใช่ไหม” หยุนเซินพูด

“ใช่!..เพราะนี่ไม่ใช่การต่อสู้ระหว่างสองตระกูลและเราจะสามารถหลีกเลี่ยงการฆ่าคนโดยไม่จำเป็นได้และตราบใดที่จินเจิ้งผิงถูกกำจัดตระกูลจินก็จะไร้ผู้นำและในเวลานั้นการสืบทอดตำแหน่งของผมก็จะเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้” จินเจิ้งรุ่ยพูด “ผมจะปฏิบัติตามข้อตกลงของเราและหลังจากเสร็จสิ้นเรื่องพวกนี้ผมจะยกธุรกิจและที่ดินครึ่งหนึ่งเพื่อเป็นสิ่งตอบแทนสำหรับคุณ”

“นี่ช่างน่าสนใจจริงๆ” หยุนเซินพูดเบาๆพลางสูบซิการ์ไปด้วย

จินเจิ้งรุ่ยก็ขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจและรู้สึกว่าวันนี้น้ำเสียงของหยุนเซินดูแปลกไปเล็กน้อยซึ่งไม่เหมือนกับตอนปกติ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจว่า “อาจารย์หยุนวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือเปล่าครับ?..เป็นไปได้ไหมว่ามีเรื่องอะไรผิดปกติเกิดขึ้น?..สถานการณ์ดังกล่าทำให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน