ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1305

ตอนที่ 1305 ซ่อนหายไป

………………..

นี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อจริงๆและเกรงว่าจะไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าตระกูลจินและตระกูลหยุนที่ขัดแย้งกันมาตลอดหลายปีจะเป็นเพียงการเสแสร้งแกล้งทำและจินเจิ้งผิงและหยุนเซินก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจริงๆ อย่างไรก็ตามนี่คือข้อเท็จจริงและไม่ว่าพวกเขาจะทำเพื่อผลประโยชน์ของตนเองหรือเพื่อผลประโยชน์ของตระกูลก็ตามแต่โดยสรุปแล้วพวกเขาคือหุ้นส่วนกัน

เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ดังกล่าวแล้วคงจะเป็นการโกหกถ้าหากจินเจิ้งรุ่ยบอกว่าเขาไม่แปลกใจเพราะหลังจากเตรียมการมาอย่างหนักหน่วงหลายปีเขาก็คิดว่าความสัมพันธ์ของเขากับหยุนเซินนั้นดีมากและเขาสามารถใช้ความแข็งแกร่งของหยุนเซินเพื่อช่วยจัดการกับจินเจิ้งผิงแต่เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าทั้งหมดนี้จะเป็นเพียงฟองสบู่และแท้ที่จริงๆแล้วเขากำลังอยู่ในกำมือของจินเจิ้งผิง ซึ่งในแง่ของกลอุบายเขาพ่ายแพ้ให้กับจินเจิ้งผิงจริงๆ

ในความเป็นจริงมีสิ่งหนึ่งที่ไม่ง่ายไปกว่านี้เพราะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือกองกำลังที่ใหญ่ที่สุดคือตระกูลหยุนและตระกูลจิน ดังนั้นความร่วมมือของพวกเขาจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่ายและการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นจะทำให้ทั้งสองฝ่ายสูญเสียทั้งคู่ ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบจินเจิ้งผิงกับหยุนเซินจึงเป็น อย่างไรก็ตามพวกเขาแสร้งทำเป็นไม่ลงรอยกันโดยผิวเผินและจุดประสงค์ของการต่อสู้กันนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการสร้างละครตบตาเพื่อค้นหาสมาชิกในตระกูลหยุนกับตระกูลจินที่คัดค้านสิ่งต่างๆ เพราะด้วยวิธีนี้พวกเขาจะสามารถรู้ได้ง่ายว่าใครในตระกูลที่จริงใจต่อพวกเขา ที่สำคัญกว่านั้นจุดประสงค์ของการทำแบบนี้คือเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ผิดพลาดและทำให้สถานการณ์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือค่อนข้างวุ่นวายและเบี่ยงเบนความสนใจของรัฐบาลเพื่อที่จะทำให้พวกเขาเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น

จินเจิ้งผิงก็หัวเราะอย่างเย็นชาและมองไปที่จินเจิ้งรุ่ยแล้วพูดว่า “เป็นไงบ้าง..ตอนนี้แกคิดอะไรอยู่”

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้วและจินเจิ้งรุ่ยก็ไม่มีแม้แต่ไพ่ตายและเขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถต่อสู้กัลจินเจิ้งผิงได้และวันนี้อาจเป็นเรื่องยากที่จะออกไปจากที่นี่โดยมีชีวิตได้ อย่างไรก็ตามจินเจิ้งรุ่ยก็ไม่เต็มใจที่จะตายที่นี่และเรื่องที่เกี่ยวกับการสมคบคิดของจินเจิ้งผิงกับหยุนเซินนั้นเขารู้สึกว่าเขาต้องบอกเรื่องนี้กับจินเหว่ยห่าวอย่างชัดเจนและตราบใดที่เขาหนีจากที่นี่ได้จินเหว่ยห่าวก็อาจช่วยเขาได้เมื่อเขาได้ยินข่าวนี้ เมื่อมองไปรอบๆจากหางตาจินเจิ้งรุ่ยก็ลุกขึ้นยืนทันทีและวิ่งตรงไปที่หน้าต่างและถึงแม้ว่านี่คือชั้นสี่แต่การกระโดดลงไปก็อาจจะรอดตายแต่ถ้าเขาออกไปผ่านประตูก็จะมีคนของหยุนเซินจำนวนมากรออยู่ข้างนอกและเกรงว่าจะไม่มีโอกาสหนีเลย

เมื่อได้ยินแบบนั้นฝีเท้าของจินเจิ้งรุ่ยก็หยุดอย่างกะทันหันและเขาก็หันกลับไปมองจินเจิ้งผิงกับหยุนเซินที่นั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบราวกับว่าพวกเขาไม่สนใจการหลบหนีของเขาเลยซึ่งดูตลกเล็กน้อยสำหรับจินเจิ้งรุ่ยเพราะสิ่งนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขาทั้งสองมีการวางแผนอย่างดีและไม่คิดว่าเขาจะหลบหนีไปได้ หากเขาคิดอย่างรอบคอบแล้วมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จินเจิ้งผิงจะมาที่นี่โดยไม่มีการเตรียมการใดๆและแผนการที่ล้ำลึกดังกล่าว?

เมื่อมองไปที่จินเจิ้งผิงแล้วจินเจิ้งรุ่ยก็ค่อยๆยืนขึ้นและเผชิญหน้ากันเพราะเขาไม่มีทางหนีอยู่แล้ว อย่างที่จินเจิ้งผิงพูดถ้าเขาฆ่าจินเจิ้งผิงได้เขาก็จะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลจินและเขาก็เชื่อว่าหยุนเซินคงไม่โง่ที่จะล้างแค้นจินเจิ้งผิงในตอนนั้นหรอกใช่ไหม? ซึ่งนี่จะเป็นโอกาสเดียวของเขา

ตั้งแต่เขายังเด็กทักษะการต่อสู้ของเขาเหนือกว่าจินเจิ้งผิงเสมอและถ้าหากต่อสู้กันตัวต่อตัวจินเจิ้งรุ่ยก็มีความมั่นใจเต็มเปี่ยมที่จะฆ่าจินเจิ้งผิงได้ตราบใดที่หยุนเซินไม่เข้าไปแทรกแซงและเขาก็มีโอกาสชนะอย่างน้อยๆ 90% “พี่ใจกว้างถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?..พี่ต้องการหลอกผมอีกหรือเปล่า” จินเจิ้งรุ่ยพูด

จินเจิ้งผิงยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “แกดูถูกฉันมากเกินไปอันที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องใช้กลอุบายใดๆกับแกเลย..พูดตรงๆฉันเห็นแกเป็นแค่ตัวตลกในสายตาของฉันและฉันไม่เคยจริงจังกับแกเลย” จากนั้นเขาก็หันไปมองหยุนเซินแล้วพูดต่อ “พี่หยุนอย่าเข้ามายุ่งล่ะ..ครั้งนี้ผมจะเล่นกับเขาเอง..ผมอยากรู้จริงๆว่าปรมาจารย์อันดับหนึ่งของตระกูลจินจะเก่งสักแค่ไหนและมีความอดทนมากแค่ไหนกันเชียว”

หยุนเซินก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ได้เลยเดี๋ยวฉันจะเป็นกรรมการเองและใครก็ตามที่ชนะคนๆนั้นจะได้เป็นผู้นำตระกูลจินคนต่อไปในอนาคต..ฮ่าๆ”

ไม่รู้ว่าหยุนเซินต้องการให้พี่น้องเข่นฆ่ากันเองหรือไม่แต่เขามีความเชื่อมั่นในตัวจินเจิ้งผิงอย่างเต็มเปี่ยมและเห็นได้ชัดว่าท่าทางสบายๆของไม่ได้หมายความว่าจะเข้าไปแทรกแซงแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นแบบไหนนี่ก็เป็นโอกาสเดียวสำหรับจินเจิ้งรุ่ยเพราะเขาต้องต่อสู้เพื่อตำแหน่งและความอยู่รอดเพราะท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่มีทางออกและเขาจะถูกไล่ล่าโดยคนของทั้งสองตระกูลแต่ถ้าเขายืนหยัดต่อไปสถานการณ์อาจจะเปลี่ยนแปลงได้ ปรากฏขึ้น หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆและระงับความตึงเครียดในใจเอาไว้จินเจิ้งรุ่ยก็พูดว่า “พี่พูดแล้วนะเพราะงั้นผมจะทำให้พี่พ่ายแพ้เอง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน