ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1307

ตอนที่ 1307 พบกับชายลึกลับอีกครั้ง

………………..

อันที่จริงเมื่อเย่เชียนมาถึงที่นี่เขาก็นับกล้องวงจรปิดและอย่างน้อยๆก็มีกล้องไม่น้อยกว่าร้อยตัวและพวกมันทั้งหมดก็ถูกซ่อนเอาไว้อย่างดีและมันยากที่คนธรรมดาจะสังเกตเห็นได้หากพวกเขาไม่สนใจ ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่าองค์กรเซเว่นคิลซ่อนตัวอยู่ในย่านใจกลางเมืองที่พลุกพล่านแบบนี้จึงเป็นเรื่องยากสำหรับใครก็ตามที่จะจินตนาการว่าที่นี่จะเป็นสำนักงานใหญ่ขององค์กรเซเว่นคิล

หลังจากหลายปีในภาคตะวันออกเฉียงเหนือหลินเฟิงได้ติดต่อกับตระกูลหยุนและตระกูลจินไม่มากก็น้อยแต่ถึงแม้ว่าตระกูลหยุนและตระกูลจินจะสงสัยอยู่เสมอเกี่ยวกับที่ตั้งสำนักงานใหญ่ขององค์กรเซเว่นคิลแต่พวกเขาก็ไม่เคยค้นหามันพบ กล่าวอีกนัยหนึ่งคืออันที่จริงองค์กรเซเว่นคิลไม่มีฐานทัพประจำการเนื่องจากพวกเขาเป็นนักฆ่าและพวกเขามักจะทำสิ่งต่างๆอย่างลับๆเสมอ เมื่อมีความจำเป็นหลินเฟิงจะติดต่อพวกเขาผ่านวิธีการติดต่อช่องทางพิเศษของพวกเขาดังนั้นถึงแม้ว่าจะบอกว่าที่นี่เป็นสำนักงานใหญ่ขององค์กรเซเว่นคิลแต่ความจริงแล้วถ้าพูดตามความจริงมันก็เป็นแค่จุดรวมพลสำหรับสมาชิกในองค์กรเท่านั้น

หลินหัวเราะเบาๆและดวงตาของเขาก็จับจ้องไปที่จินเหว่ยเซียงและเขาก็ตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่เศร้าสร้อยของเด็กคนนี้ “หลินเฟิงนี่คือจินเหว่ยเซียงน้องชายของฉัน..ฉันอาจจะต้องรบกวนนายสักระยะให้เขาพักอยู่ที่นี่นายคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย?” จินเหว่ยห่าวพูด

“นายพูดอะไรของนาย..เขามาก่อนสิแล้วค่อยคุยกัน” หลินเฟิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด จากนั้นจินเหว่ยห่าวและจินเหว่ยเซียงและเย่เชียนก็เดินตามเข้าไป หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและเดินไปชงชาให้เย่เชียนและนำมาให้จากนั้นก็นั่งลงตรงข้ามเย่เชียนและพูดว่า “ฉันไม่มีลูกน้องที่นี่เพราะงั้นฉันต้องทำเอง..ฮ่าๆ..ขอโทษทีนะเพราะฉันไม่รู้วิธีชงชาอะไรนั่นเลยถ้าไม่ถูกปากก็ขอโทษด้วย”

เย่เชียนกลอกตาไปมาที่หลินเฟิงและพูดว่า “นี่พี่เห็นผมเป็นคนแบบนั้นกันผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย..พูดตามตรงผมก็คล้ายกับพี่นั่นแหละเพราะบางครั้งเมื่อผมออกไปทำภารกิจผมก็ไม่สนว่าจะกินอะไรจะดื่มอะไรแต่ขอแค่ให้อิ่มท้องก็พอ” หลังจากนั้นไม่นานเย่เชียนก็หันมาถามว่า “ว่าแต่ไป๋ฮวยได้ติดต่อพี่หลินเมื่อเร็วๆนี้หรือเปล่า”

หลินเฟิงส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่เลยนายก็น่าจะรู้นิสัยของเขาไม่ใช่เหรอ..แน่นอนว่าถ้าฉันไม่ติดต่อเขาไปก่อนเขาก็จะไม่ติดต่อมาหาฉันอย่างแน่นอนแต่นายไม่ต้องกังวลไปหรอกเพราะไป๋ฮวยน่ะมีความสามารถรอบด้านและเขาจะไม่เป็นอะไร”

“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะแต่ผมก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่นิดหน่อยน่ะ” เย่เชียนพูด “ช่วยติดต่อเขาบ่อยๆหน่อยนะผมไม่อยากให้เขาตกที่นั่งลำบากเพราะเขาตัวคนเดียว..ผมรู้ว่าถ้าเขามีปัญหาอะไรเขาก็ไม่คิดที่จะโทรมาบอกผมหรอก..เขาแค่ไม่อยากให้ผมติดต่อเขา..สงสัยผมจะต้องตามหาเขาเองสินะ”

“ไม่ต้องกังวลไปฉันจะบอกนายเกี่ยวกับเขาเรื่อยๆเอง” หลินเฟิงพูดหลังจากหยุดไปชั่วขณะจากนั้นหลินเฟิงก็หันไปถามว่า “ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นกับจินเหว่ยเซียงกัน?..ดูสีหน้าของเขาแล้วไม่ค่อยดีมันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ฮั่นหนิงซือตายแล้ว..ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังถูกจินเจิ้งผิงบังคับให้ฆ่าตัวตายอีกด้วย..แต่ที่แย่ที่สุดจินเจิ้งผิงยังต้องการที่จะฆ่าเขาอีกด้วยและถ้าหากพี่จินไม่ไปช่วยเขาได้ทันเวลาล่ะก็จินเหว่ยเซียงคงตายไปแล้ว”

หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจว่า “มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง”

เย่เชียนอธิบายสั้นๆว่าเกิดอะไรขึ้นและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฟิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “จินเจิ้งผิงโหดเหี้ยมจริงๆ..ไม่ว่าจินเหว่ยเซียงจะเป็นลูกชายแท้ๆของเขาหรือไม่ก็ตามแต่จินเหว่ยเซียงก็อยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กๆและอย่างน้อยๆก็สิบกว่าปี..มันไม่ควรเป็นแบบนี้เลย”

“ก็ถ้าจินเจิ้งผิงเป็นคนดีจริงๆเขาก็คงจะไม่บังคับให้พ่อของเขาลงจากตำแหน่งและยึดตำแหน่งผู้นำตระกูลจินไปหรอกและคงจะไม่เพิกเฉยต่อพี่จินและคิดจะฆ่าพี่จินตลอดหลายปีมานี้หรอก..สำหรับจินเจิ้งผิงแล้วอำนาจเท่านั้นที่มีความสำคัญที่สุดสำหรับเขาและทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นภาระสำหรับเขา” เย่เชียนพูด

“นายจะบอกว่าจินเหว่ยเซียงไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของจินเจิ้งผิงงั้นเหรอ?” หลินเฟิงถาม

“ที่จริงมันก็ไม่สำคัญหรอกว่าจินเหว่ยเซียงจะเป็นลูกชายแท้ๆของจินเจิ้งผิงหรอกเพราะถึงยังไงจินเจิ้งผิงก็ไม่สนใจอยู่ดี..แต่เมื่อมองเข้าไปที่ดวงตาของฮั่นหนิงซือในตอนนั้นแล้วผมเดาว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องโกหกเพราะเธอคิดว่าต่อให้เธอต้องตายไปแต่เธอก็ยังเป็นห่วงจินเหว่ยเซียงอย่างสุดหัวใจ..ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องโกหกอีกต่อไป” เย่เชียนพูด “ยังไงก็เถอะผมดีใจที่ได้เห็นพี่จินกับเหว่ยเซียงแบบนี้เพราะพี่น้องทางสายเลือดมันไม่สำคัญกับพวกเขาและมันไม่มีอะไรสามารถมาแทนที่ความเป็นพี่น้องของพวกเขาได้” หลังจากหยุดไปชั่วคราวเย่เชียนก็พูดต่อ “หลังจากฟังเรื่องนี้พี่หลินคิดว่ามันไม่แปลกไปหน่อยงั้นเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน