ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1322

ตอนที่ 1322 สถานการณ์แปลกๆ

………………..

คำพูดของยาฉะทำให้เย่เชียนรู้สึกงุนงงเล็กน้อยและไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถามคำถามแบบนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งหนึ่งที่เย่เชียน สามารถยืนยันได้ก็คือยาฉะดูเหมือนจะไม่ต้องการฆ่าเขาเพราะอันที่จริงถ้าหากยาฉะต้องการฆ่าเขาล่ะก็ยาฉะไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมายแต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “ในเมื่อคุณอยากพบผมเพราะงั้นคุณก็น่าจะรู้สิว่าพ่อของผมเสียไปนานแล้วเพราะงั้นข้อสันนิษฐานของคุณจึงไม่มีอยู่จริง..ส่วนคำถามต่อมามันคือการสมมุติและผมก็ไม่รู้จะตอบคุณยังไงแต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆแล้วคุณมาถามผมตอนนั้นผมก็ไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงเหมือนกัน”

สำหรับคำตอบของเย่เชียนแล้วยาฉะเพียงแค่ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่เหยียดหยามและเย่เชียนก็ไม่เข้าใจความหมายของรอยยิ้มนั้นคืออะไร “บางครั้งสิ่งที่ผู้คนเห็นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นความจริงเสมอไป” ยาฉะพูด “ผู้คนมักจะเห็นกรงจักรเป็นดอกบัวและบางสิ่งบางอย่างก็มักจะแพร่กระจายออกไปอย่างไร้เหตุผลมากจนในที่สุดผู้คนก็จะคิดว่ามันคือความจริงแต่มันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นความจริงเสมอไป”

“แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ?..คุณจะทำยังไง?” เย่เชียนถามกลับ

“ใครก็ตามที่เป็นอันตรายต่อประเทศที่ผมรักมันจะต้องตาย!” ยาฉะพูด “ในใจของคุณความเป็นพี่น้องกันอาจจะมากที่สุดแต่ผมไม่ได้มีพี่น้องเพราะงั้นสิ่งที่ผมปกป้องก็คือประเทศของผมและผู้บริสุทธิ์..ส่วนคนเหล่านั้นที่ผมฆ่าล้วนเป็นคนชั่วและฉกฉวยช่องโหว่ของกฎหมายแต่กลับหน้าด้านใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิเป็นแมลงเม่าของสังคม..ซึ่งทั้งชีวิตของผมนั้นสิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือการฆ่าเพื่อนของตัวเองทั้งๆที่ผม…ไม่ได้ตั้งใจ..แต่ผมก็ยังให้อภัยตัวเองไม่ได้อยู่ดี”

คำพูดของยาฉะทำให้เย่เชียนรู้สึกงุนงงอย่างมากและเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมยาฉะถึงพูดแบบนี้กับตัวเองและเมื่อเย่เชียนคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วเย่เชียนก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมยาฉะถึงได้ถามเรื่องพวกนี้และพูดคุยกับเขามากถึงขนาดนี้

อย่างไรก็ตามมีสิ่งหนึ่งที่เย่เชียนสามารถเชื่อได้นั่นคือยาฉะไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าเขาแต่สำหรับคนที่มีความสามารถอย่างยาฉะแล้วถ้าหากยาฉะต้องการจะฆ่าเขาล่ะก็ยาฉะก็ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้วิธีการที่ยุ่งยากอะไรแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อพิจารณาจากอุปนิสัยของยาฉะแล้วยาฉะจะไม่ก่อการจลาจลครั้งใหญ่เพียงเพื่อจะฆ่าเขา

“คุณจะมองว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้แต่ถ้าเป็นผมล่ะก็ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” เย่เชียนพูด “แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมเชื่อมั่นและนั่นคือถ้ามีใครมาทำร้ายเพื่อนของผมล่ะก็ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใครผมก็จะไม่มีวันให้อภัยเขา..เหมือนที่คุณพูดถ้าญาติของผมต้องการทำร้ายเพื่อนของผมบางทีผมอาจจะไม่เลือกวิธีการแบบคุณแต่ผมจะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายเพื่อนของผมอย่างแน่นอน”

ยาฉะยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “คุณเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากและคนที่ซื่อสัตย์มักจะไม่ใช่คนเลว..เอาล่ะถ้าอย่างนั้นผมจะเสี่ยงพนันสักครั้งก็แล้วกัน”

เย่เชียนไม่เข้าใจว่ายาฉะหมายถึงอะไรและเย่เชียนก็อึ้งเล็กน้อยและพูดว่า “คุณช่วยอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยจะได้ไหม..บอกตามตรงผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรจนกระทั่งตอนนี้และผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงถามผมแบบนี้ตั้งแต่ผมมาที่นี่เพราะถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งเคยพบกันเป็นครั้งแรกแต่ผมก็อยากจะปฏิบัติต่อคุณในฐานะเพื่อนเหมือนกัน..เพราะงั้นถ้าคุณมีอะไรก็พูดออกมาตรงๆได้เลย”

ยาฉะถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “บางทีมันอาจจะไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดที่จะบอกเรื่องเหล่านี้กับคุณแต่สักวันหนึ่งคุณจะรู้เองในอนาคต..ผมหวังแค่ว่าเมื่อคุณเผชิญกับทางเลือกที่ยากลำบากในอนาคตคุณจะยังจำสิ่งที่คุณพูดได้..จงจดจำสิ่งที่คุณและผมพูดกันวันนี้เอาไว้ให้ดี”

“ทำไมผมรู้สึกเหมือนว่าคุณจะต้องตายล่ะ?..มันเกี่ยวข้องกับสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติหรือเปล่า?” เย่เชียนพูด

“ไม่ใช่!” ยาฉะพูด “คนจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติมาหาผมและพยายามดึงผมให้เข้าร่วมทีมแต่ผมปฏิเสธไปเพราะตอนนี้ผมควรทำในสิ่งที่ผมคิดว่าควรทำและโอกาสรอดก็น้อยมากแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสรอดเลย..ซึ่งเรื่องนี้มันเกี่ยวกับองค์กรที่ชื่อว่าสกายเน็ตและมีน้อยคนนักที่จะรู้ว่าองค์กรสกายเน็ตนั้นคืออะไรและเป้าหมายต่อไปของพวกเขาก็คือคุณเพราะงั้นผมจึงรู้สึกว่าผมสมควรที่จะต้องบอกคุณล่วงหน้าและผมก็หวังว่าคุณจะตัดสินใจได้ดีที่สุดเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ”

“ในเมื่อคุณรู้ว่าโอกาสรอดของคุณมีน้อยแต่ทำไมคุณถึงยังทำมันต่ออีกล่ะ?” เย่เชียนพูด “พูดตรงๆคุณกำลังทำตัวเป็นศาลเตี้ยและถ้าเป็นผมล่ะก็ผมจะไม่ทำแบบนี้คนเดียวเพราะถ้าหากมีกลุ่มคนที่คิดแบบเดียวกันมาทำร่วมมือกันล่ะก็โอกาสสำเร็จก็จะสูงกว่าไม่ใช่เหรอ?”

ยาฉะก็ยิ้มเล็กน้อยและรอยยิ้มนั้นก็น่าเศร้าอย่างมากแต่ก็เต็มไปด้วยแรงผลักดันของลูกชายผู้แข็งแกร่งที่สิ้นหวัง “บางอย่างไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดหรอกเพราะองค์กรสกายเน็ตนั้นมีมานานหลายปีแล้วแต่ไม่มีใครรู้และแม้แต่ผมก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าสำนักงานใหญ่หรือฐานบัญชาการของพวกมันอยู่ที่ไหน..เพราะงั้นผมจะรวบรวมคนมาจัดการกับพวกเขาได้ยังไง?” ยาฉะพูด “ถ้าผมไปคนเดียวบางทีผมอาจจะเจอเป้าหมายตัวการที่แท้จริงและฆ่าเขาได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน