ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1348

ตอนที่ 1348 คิดไม่ออก

………………..

ตั้งแต่วันนั้นดวงตาของเย่เชียนก็กลายเป็นแบบนี้มาตลอดและเขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและถ้าหากเย่เชียนอยากรู้เหตุผลก็ต้องไปถามยาฉะใช่ไหม? น่าเสียดายที่ตอนนี้ยาฉะจะเป็นหรือตายมันก็ยังไม่แน่นอนแต่เย่เชียนคิดว่าเขาอาจจะตายไปแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?..ทำไมพวกเขาถึงหนีไปโดยไม่มีเหตุผลล่ะ?” หลินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามด้วยความประหลาดใจและเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไม

“ก็เพราะว่าพวกเขากลัวตายน่ะสิ..ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเก่งแค่ไหนแต่เขาก็กลัวตายเหมือนกันและพวกเขาก็ไม่คิดที่จะรักษาคำพูดหรอก” จินเหว่ยห่าวพูด

“ฉันไม่คิดอย่างนั้นน่ะสิ” หลินเฟิงพูด “เมื่อพิจารณาจากความสามารถของเขาแล้วดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ได้ใช้ความสามารถอย่างเต็มที่และอาจมีเหตุผลอื่นที่ทำให้เขาหนีไปก็ได้”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ใช่!..ตอนที่ผมสู้กับเขาเมื่อกี้นี้ผมสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขาอย่างชัดเจนและหลังจากที่ผมเปิดประตูด่านที่ห้าไปแล้วถึงแม้ว่าเขาจะเสียเปรียบแต่เขาก็ยังไม่ถูกผมโจมตีเลยสักครั้งและผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหนีไปอย่างกะทันหันแบบนั้น”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “สองคนนี้น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับสกายเน็ตและถ้าผมเดาไม่ผิดพวกเขาน่าจะมาจากสกายเน็ตนั่นแหละ..ซึ่งถ้าหากคนของสกายเน็ตเป็นเหมือนพวกเขาล่ะก็นั่นแสดงว่าสกายเน็ตจะเป็นองค์ที่น่ากลัวอย่างมาก”

“เดี๋ยวฉันจะสั่งให้หน่วยลับติดตามไปเพื่อดูว่าพวกเขาจะสามารถค้นพบสำนักงานใหญ่หรือฐานบัญญาการของพวกนั้นหรือเปล่า”

เย่เชียนส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่จำเป็นหรอกเพราะมันยากมากที่จะตามปรมาจารย์แบบนั้นได้..เพราะงั้นอย่าส่งพวกเขาไปตายโดยเปล่าประโยชน์เลย”

“แล้วเราควรจะปล่อยพวกเขาไปแบบนี้งั้นเหรอ?..ทั้งๆที่เบาะแสอยู่ตรงหน้าพวกเราแล้วแต่เราจะทิ้งมันไปอย่างงั้นเหรอ?” ม่อหลงไม่เต็มใจเสียโอกาสไป

เย่เชียนถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “อย่าเลย..ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้ต้องการฆ่าผมเลยและเราก็ไม่ต้องการไปยั่วยุพวกเขาในตอนนี้เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการกำจัดตระกูลโอ่วหยางเพราะงั้นอย่าเพิ่งสร้างปัญหาเพิ่มเลย..เรายังไม่รู้เรื่องพวกนี้และถ้าทำตอนนี้ก็คงจะไม่ดี”

ม่อหลงสูดลมหายใจเข้าลึกๆและระงับความโกรธในใจของเขาเอาไว้เพราะจริงๆแล้วศัตรูอยู่ต่อหน้าต่อตาเขาอย่างชัดเจนแต่กลัยต้องปล่อยโอกาสนี้ไป จากนั้นเย่เชียนก็ยื่นมือออกไปและตบไหล่ของม่อหลงเบาๆและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอก..เดี๋ยวพวกเราก็ได้พบพวกเขาอีกไม่ช้าก็เร็ว..ถึงยังไงตอนนี้เราก็รู้เกี่ยวกับพวกเขาบ้างแล้วและเราก็เข้าใจแล้วว่าช่องว่างระหว่างพวกเรากับพวกเขายังห่างไกลกันมากเพราะงั้นพวกเราทุกคนควรจะพัฒนาฝีมือให้ดีกว่านี้โดยเร็วที่สุดไม่อย่างนั้นถ้าหากเราพบพวกเขาอีกครั้งในอนาคตผมคิดว่าพวกเราจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย..ซึ่งตอนนี้มีเพียงสองคนจากสกายเน็ตที่เปิดเผยตัวออกมาแต่ผมไม่รู้เลยว่าสกายเน็ตจะมีสมาชิกอีกกี่คน..ยิ่งไปกว่านั้นความสามารถของพวกเขาน่ะยากที่จะเข้าใจได้”

ประเด็นนี้ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้เพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นแข็งแกร่งมากดังนั้นความสามารถของคนที่เป็นผู้นำของพวกเขานั้นจะต้องสูงกว่านี้อีกอย่างแน่นอน

ณ เมืองซีหนิงเขตชานเมือง!

ช่างร่างกำยำถือดาบเล่มใหญ่เดินตามหลังชายหนุ่มไปติดๆและพึมพำสบถไม่หยุด ซึ่งช่างร่างกำยำก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้และเขาก็กำลังงุนงงอย่างมากดังนั้นเขาจึงถามคำถามตลอดทาง

ชายหนุ่มก็ดูใจร้อนเล็กน้อยและรีบหันไปเตะเขาแต่ช่างร่างกำยำก็รีบหลบและตะโกนว่า “เฮ้ยแกมาเตะฉันทำไม..อยู่ๆแกก็หนีออกมาแล้วแกจะมาโกรธฉันทำไม”

ชายหนุ่มกลอกตาไปมาและพูดว่า “แกนี่มันโง่จริงๆ..แกไม่เห็นเหรอว่าเมื่อกี้นี้ดวงตาของเย่เชียนมีเลือดออกน่ะ?”

“เลือดออกเหรอ?” ช่างร่างกำยำอึ้งไปชั่วขณะแล้วพูดว่า “เลือดออก..อะไรกันวะเนี่ย?..ให้ตายเถอะนี่แกเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอ..แกไม่อยากฉวยโอกาสเอาชนะเขาแต่กลับเลือกที่จะวิ่งหนีออกมาเพราะเขาบาดเจ็บงั้นเหรอ?..ให้ตายเถอะฉันเสียหน้าไปหมดแล้ว”

“แกพูดอะไรของแก” ชายหนุ่มจ้องไปที่ช่างร่างกำยำและพูดว่า “เมื่อกี้นี้มีเมฆดำก่อตัวอยู่เหนือหัวของฉันและมันก็เหมือนกับความสามารถพิเศษของยาฉะเลย..ครั้งก่อนแกก็ติดตามมาสเตอร์ตอนที่เขาสู้กับยาฉะไม่ใช่เหรอ?..นี่แกไม่เห็นอะไรแปลกๆจริงหรือแกแกล้งโง่กันแน่?..นี่สมองของแกยังปกติอยู่หรือเปล่าวะ?”

ช่างร่างกำยำก็ไม่ได้สนใจคำสบประมาทของชายหนุ่มแต่เขาก็คิดอย่างรอบคอบและขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ที่แกพูดมาดูเหมือนจะจริงแต่แปลกที่ว่าเย่เชียนมีพลังแบบนั้นได้ยังไง..นั่นมันความสามารถเดียวกันกับยาฉะเลย..มันเป็นไปไม่ได้เพราะตอนที่มาสเตอร์ฆ่ายาฉะฉันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาและดวงตาของยาฉะก็ยังปกติเหมือนเดิม..แบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?”

“ฉันบอกไปแล้วแต่แกไม่เชื่อฉัน!” ชายหนุ่มพูด “เด็กคนนั้นมีพลังของยาฉะจริงๆ..ถ้าฉันพลั้งมือฆ่าเขาไปล่ะก็มาสเตอร์คงจะฆ่าฉันอย่างแน่นอน..ให้ตายเถอะถ้าฉันไม่หนีฉันเองก็คงจะแย่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน