ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1352

ตอนที่ 1352 วิธีจัดการกับคนฉลาด

………………..

ณ ศาลาริมน้ำสำนักถัง!

เย่เชียนกับโอว่หยางหมิงซวนนั่งลงฝั่งตรงข้ามกัน ซึ่งโอว่หยางหมิงซวนก็ยังคงมีความกลัวเย่เชียนอยู่บ้างและเขาก็ตระหนักดีว่าหากเขาสามารถสนิทกับเย่เชียนได้ล่ะก็มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการพัฒนาของบริษัทชิงหยุนกรุ๊ปและตระกูลโอว่หยาง เพราะในความเห็นของเขาความร่วมมือครั้งก่อนนั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากแต่ตอนนี้สถานการณ์ดูเหมือนจะผิดปกติไปเล็กน้อย

“คุณเย่ครับที่คุณมายังภาคตะวันตกเฉียงเหนือในครั้งนี้คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?..ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้คุณเย่ก็ไม่ต้องเกรงใจนะครับผมจะช่วยคุณอย่างแน่นอน” โอว่หยางหมิงซวนพูด

เย่เชียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนผมไม่ใช่คนสุภาพขนาดนั้นหรอกและถ้ามีอะไรที่ผมต้องการความช่วยเหลือผมก็จะบอกคุณ..ผมเองก็ขอรบกวนนายน้อยโอ่วหยางล่วงหน้าเลยก็แล้วกันครับ” หลังจากหยุนไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “จริงๆแล้วผมมาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพื่อดูสภาพแวดล้อมของภาคตะวันตกเฉียงเหนือเป็นหลักเพราะผมกำลังวางแผนที่จะลงทุนที่นี่เพราะงั้นผมจึงแวะมาที่สำนักถังเพื่อมาพบปู่ของผมก่อนแล้วจะไปเยี่ยมที่บ้านตระกูลโอ่วหยางเพราะถึงยังไงภาคตะวันตกเฉียงเหนือและชิงหยุนกรุ๊ปก็แข็งแกร่งมากดังนั้นผมจึงมีอีกหลายอย่างที่ต้องพึ่งพานายน้อยโอ่วหยางน่ะครับ”

“คุณเย่คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจเลยเพราะถ้าอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ผมก็จะทำให้ดีที่สุด” โอว่หยางหมิงซวนพูด “ผมไม่รู้ว่าคุณเย่กำลังวางแผนจะลงทุนอะไรเหรอครับ..ถึงแม้ว่าชิงหยุนกรุ๊ปจะไม่ใหญ่โตเท่าเครือน่านฟ้ากรุ๊ปของคุณเย่แต่ก็มีอิทธิพลในภาคตะวันตกเฉียงเหนือไม่น้อยเลยเพราะงั้นถ้าหากคุณเย่สนใจการลงทุนแบบไหนชิงหยุนกรุ๊ปก็จะสนับสนุนอย่างเต็มที่”

“ถ้างั้นผมก็ขอขอบคุณนายน้อยโอ่วหยางล่วงหน้าเลยก็แล้วกัน” เย่เชียนพูด “แต่ตอนนี้รายละเอียดต่างๆก็ยังไม่ชัดเจนนักผมก็เลยจะมาตรวจสอบพื้นที่โดยรวมและอันที่จริงผมก็ไม่ค่อยเก่งเรื่องการลงทุนทางธุรกิจเหล่านี้แต่ตอนนี้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปของผมยุ่งมากและยังหาคนที่จะเข้ามารับช่วงเพื่อบริหารจัดการไม่ได้เลยเพราะงั้นผมก็เลยต้องมาดูงานด้วยตัวเองและหลังจากนี้ผมจะกลับไปประชุมกับบอร์ดบริหารเกี่ยวกับโครงการที่ผมสนใจและโน้มน้าวให้พวกเขาทำการประเมินการลงทุน”

“อันที่จริงการพัฒนาของภาคตะวันตกเฉียงเหนือนั้นดีมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและแน่นอนว่าอุตสาหกรรมที่ทำกำไรได้มากที่สุดคืออุตสาหกรรมเหมืองแร่แต่เนื่องจากเหตุการณ์ครั้งก่อนรัฐบาลจีนก็ได้ควบคุมการพัฒนาภาคตะวันตกเฉียงเหนืออย่างเข้มงวด” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้โอว่หยางหมิงซวนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเพราะครั้งสุดท้ายที่เขาลงทุนไปมากจุดประสงค์ก็คือเพื่อเหมืองทองแต่สุดท้ายเขาก็ไม่มีอะไรเลยแต่โชคดีที่เขายังไม่ปราบปัญหาใดๆเพราะด้วยการสนับสนุนของเจ้าหน้าที่รัฐบางส่วนทื่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลโอ่วหยาง ดังนั้นเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุดเป็นแผนการของเย่เชียนและถึงแม้ว่าเหมืองทองจะถูกรัฐบาลยึดไปแต่เย่เชียนก็สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มากมายแล้ว

หลังจากหยุดไปชั่วขณะโอว่หยางหมิงซวนก็พูดต่อ “อย่างไรก็ตามอุตสาหกรรมการบริการและความบันเทิงในภาคตะวันตกเฉียงเหนือก็ไม่ได้ใหญ่มากและเมื่อเทียบกับภาคตะวันออกเฉียงใต้แล้วก็นับว่าห่างไกลมาก..อันที่จริงยังมีคนร่ำรวยจำนวนมากในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเพราะงั้นผมคิดว่าอุตสาหกรรมการบริการและความบันเทิงก็มีแนวโน้มค่อนข้างดีแต่ผมไม่รู้ว่าคุณเย่จะสนใจหรือเปล่า”

“อุตสาหกรรมบริการและบันเทิงยากเกินไปที่จะจัดการเพราะมันจะลำบากมากในการจัดการทุกด้าน” เย่เชียนพูด “นอกจากนี้สถานที่ท่องเที่ยวในภาคตะวันตกเฉียงเหนือก็ไม่ได้ดึงดูดนักท่องเที่ยวเพราะงั้นถ้าหากคุณลงทุนมากเกินไปและไม่ตอบโจทย์นักท่องเที่ยวล่ะก็เราจะเสียกำไรและขาดทุนมหาศาลเลยทีเดียว”

“อันที่จริงคุณเย่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้เลยเพราะตลาดยังมีขนาดใหญ่อยู่และผมก็ยังสามารถช่วยคุณเย่ในด้านอื่นๆได้ด้วย..ผมเชื่อว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรและนอกจากนี้ยังมีสำนักม่อจื๊อในภาคตะวันตกเฉียงเหนืออยู่ด้วยเพราะงั้นด้วยพลังการสนับสนุนจากพวกเขาแล้วผมเชื่อว่าไม่มีใครกล้าที่จะมาแข่งขันกับเราหรอกครับ” โอว่หยางหมิงซวนพูด “ถ้าคุณเย่เต็มใจพวกเราก็สามารถร่วมมือกันได้และตอนนี้ผมก็กำลังมีโครงการสร้างสถานบันเทิงขนาดใหญ่อยู่ในมือพอดีและผมก็วางแผนจะลงทุนและก่อสร้างเพราะงั้นถ้าหากคุณเย่เต็มใจเราก็มาเป็นหุ้นส่วนกันได้นะครับ”

เห็นได้ชัดว่าโอว่หยางหมิงซวนมีความคาดหวังเล็กๆน้อยๆอยู่ในใจและนอกจากนี้เขายังหวังว่าเย่เชียนจะร่วมมือกับเขาได้เพราะถ้าพวกเขาร่วมมือกันล่ะก็เขาจะได้ใช้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพื่อขยายการพัฒนาของชิงหยุนกรุ๊ปได้ง่ายในอนาคต..อันที่จริงเขายังเข้าใจด้วยว่าเย่เชียนเป็นหมาป่าผู้หิวโหยแต่เขาก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นแกะในปากของเย่เชียน ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะต้องระวังเมื่อร่วมมือกับหมาป่าแต่พวกมันก็สามารถแบ่งปันเนื้ออันอุดมสมบูรณ์ด้วยกันได้ใช่ไหม?

“ไม่มีปัญหาครับ..ผมไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆแต่ผมสามารถเชื่อใจคุณเย่ได้ใช่ไหม?” โอว่หยางหมิงซวนพูด หลังจากหยุดไปชั่วขณะโอว่หยางหมิงซวนก็เปลี่ยนหัวข้อและพูดว่า “เอ่อผมได้ยินมาว่าคุณเย่ไปสั่นคลอนภาคตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อสองสามวันก่อนด้วยการทำลายตระกูลหยุนและช่วยจินเหว่ยห่าวครอบครองตระกูลจินนั่นเป็นเรื่องจริงใช่ไหมครับ?”

เย่เชียนแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “นี่เป็นข่าวลือเท่านั้นเพราะความจริงแล้วตระกูลหยุนกับตระกูลจินได้ฝ่าฝืนกฏและทำสิ่งต่างๆที่เบื้องบนไม่อนุญาตเพราะงั้นพวกเขาจึงทนไม่ไหวและจัดการกับพวกเขาน่ะ..ผมก็แค่บังเอิญเข้าไปเกี่ยวข้องเท่านั้นเองเพราะความจริงแล้วไม่ว่าเราจะทำอะไรมันก็ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่ควรแตะต้องและล้ำเส้นเพราะต่อให้เราจะมีอำนาจมากแค่ไหนแต่เราก็ไม่สามารถท้าทายประเทศทั้งประเทศได้ใช่ไหม?..ผมเองก็รู้ดีว่าระหว่างนายน้อยโอ่วหยางกับจินเหว่ยห่าวนั้นมีความขัดแย้งบางอย่างต่อกันเพราะงั้นผมในฐานะคนกลางผมก็หวังว่าพวกคุณทั้งสองจะจับมือกันและสร้างสันติภาพต่อกันได้”

“ผมก็ต้องการแบบนั้นเหมือนกันแต่คุณเย่ก็เข้าใจดีว่าเขาหยิ่งทะนงเกินไปและจะไม่ยอมปล่อยผมไปอย่างแน่นอน..ผมพยายามแล้ว” โอว่หยางหมิงซวนพูดต่อ “แต่คุณเย่ก็สามารถมั่นใจได้เลยเพราะผมจะไม่ทำร้ายเขาในการประลองครั้งนี้และถึงแม้ว่าเขาต้องการฆ่าผมก็ตามแต่เพื่อเห็นแก่คุณเย่แล้วผมจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อเขา”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน