ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1354

ตอนที่ 1354 พริบตา

………………..

พายุฝนเข็มเกสร!

มันทรงพลังมากและแทบจะทุกคนในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณที่ต้องตกใจเมื่อได้ยินชื่อนี้เพราะนี่คืออาวุธลับพิเศษที่คิดค้นขึ้นมาโดยสำนักถังซึ่งมันมีขนาดเล็กเท่าเกสรดอกไม้แต่มันก็แข็งแกร่งมาก ซึ่งมันมีรูปร่างคล้ายดอกไม้และจะแตกกระจายเป็นเศษเท่าเกสรดอกไม้และถึงแม้ว่าจะไม่มียาพิษผสมอยู่แต่มันก็เป็นอาวุธลับที่น่ากลัวอย่างมาก

ซึ่งถึงแม้ว่าคนธรรมดาก็สามารถใช้มันได้ก็ตามแต่ถ้าหากไม่มีเคล็ดลับในการซ่อนอาวุธเหล่านี้โดยไม่ทำให้คู่ต่อสู้รู้ตัวได้ล่ะก็นั่นก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้มันได้อย่างสำฤทธิ์ผล ด้วยเหตุนี้เองที่พายุฝนเข็มเกสรที่ปล่อยออกมาโดยจินเหว่ยห่าวจึงไม่สามารถฆ่าโอ่วหยางหมิงซวนได้ในทันที ถึงอย่างนั้นร่างกายของโอ่วหยางหมิงซวนก็เต็มไปด้วยเข็มเกสรทั่วทั้งร่างกายและไม่นานนักร่างกายของเขาก็โชกไปด้วยเลือด

หากเป็นลูกศิษย์ของสำนักถังที่ปล่อยพายุฝนเข็มเกสรล่ะก็โอ่วหยางหมิงซวนอาจจะตายพายในชั่วพริบตาเลยก็เป็นได้ เมื่อโอ่วหยางหมิงซวนมองไปที่หน้าอกของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดและความเจ็บปวดจากบาดแผลก็ทำให้เขาโกรธมากและพูดอย่างดุเดือดว่า “ไอ้เวรนี่แกกล้าใช้วิธีสกปรกอย่างงั้นเหรอ?”

“ผลการแข่งขันออกมาแล้วและผู้ชนะก็คือจินเหว่ยห่าวผู้นำแห่งตระกูลจิน!” ถังจิงหนานพูด “ฉันพูดก่อนการแข่งขันไปแล้วว่าทุกคนสามารถใช้วิธีใดก็ได้ขอแค่ไม่พรากชีวิตของอีกฝ่ายก็พอและมีเพียงผลลัพธ์เท่านั้นที่จะตัดสินในครั้งนี้เพราะงั้นอาวุธลับก็เป็นอาวุธชนิดหนึ่งและไม่มีใครสามารถพูดได้ว่านั่นเป็นวิธีสกปรก!”

เห็นได้ชัดว่าโอ่วหยางหมิงซวนนั้นไม่สามารถยอมรับได้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเพราะที่นี่คือสำนักถังและพวกเขาก็สร้างตำนานและชื่อเสียงมากมายด้วยอาวุธลับมาตั้งแต่สมัยก่อน ซึ่งถ้าหากมีการกล่าวว่าการใช้อาวุธลับเป็นวิธีการสกปรกล่ะก็นั่นคงจะเป็นการเสียมารยาทใช่ไหม? โอ่วหยางหมิงซวนก็ไม่สามารถก้มหน้าลงได้และไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ต่อจินเหว่ยห่าวได้เลย ซึ่งจริงๆแล้วโอ่วหยางหมิงซวนไม่ได้สนใจว่าเขาจะไม่สามารถแต่งงานกับถังยู่ซินได้ถ้าหากเขาพ่ายแพ้ให้กับจินเหว่ยห่าวแต่แต่ความหยิ่งยโสในใจของเขานั้นทำให้เขาไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ต่อคนที่เคยพ่ายแพ้เขามาก่อนได้นั่นเอง

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของโอ่วหยางหมิงซวนแล้วถังจิงหนานก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาและกระโดดขึ้นจากที่นั่งแล้วรีบพุ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าจินเหว่ยห่าวจากนั้นถังจิงหนานก็เขายื่นมือออกเพื่อปัดดาบของโอ่วหยางหมิงซวนแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “นายน้อยโอ่วหยางไม่ได้ยินที่ฉันพูดงั้นเหรอ?..ลูกผู้ชายควรยินดีที่จะยอมรับความพ่ายแพ้สิ..ตอนนี้นายน้อยโอ่วหยางได้พ่ายแพ้แล้วเพราะงั้นก็ควรมีความกล้าที่จะแบกรับมันเอาไว้สิ..มันไม่จำเป็นต้องหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองเลย”

มุมปากของโอ่วหยางหมิงซวนก็ยังคงกระตุกและไม่เต็มใจอย่างมากและเขาก็พูดว่า “อาจารย์ถังนี่มันโกงกันชัดๆ..คนอย่างจินเหว่ยห่าวจะไปรู้จักพายุฝนเข็มเกสรได้ยังไง?”

ถังจิงหนานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “อะไรนะ?..นี่นายน้อยโอ่วหยางกำลังตำหนิฉันอยู่งั้นเหรอ?..นี่อย่าบอกนะว่านายน้อยโอ่วหยางอยากจะฆ่าฉันด้วยน่ะ?”

“ผมไม่กล้าหรอกครับ!” โอ่วหยางหมิงซวนสูดลมหายใจเข้าลึกๆและระงับความโกรธในใจของเขาเอาไว้และพูด

“ถึงแม้ว่าตระกูลโอ่วหยางนั้นจะไม่ได้เป็นยอดฝีมือเหมือนในสมัยก่อนแต่วิชาดาบของโอ่วหยางอู๋เต๋อนั้นก็ยอดเยี่ยมและไร้ที่ติแต่ทว่าหลานชายของเขากลับไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้” ถังจิงหนานพูด “กลับไปบอกปู่ของนายน้อยโอ่วหยางว่าตระกูลถังจะไม่ตกลงเรื่องการแต่งงานกับตระกูลโอ่วหยาง!” จากนั้นถังจิงหนานก็หันไปมองที่ถังฮงแล้วพูดว่า “พาเขาไปรักษาซะ..มันเป็นแค่รอยขีดข่วนเล็กๆน้อยๆไม่ได้ร้ายแรงอะไรนักหรอก”

ถังฮงตอบและก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงโอ่วหยางหมิงซวนออกไป ซึ่งถึงแม้ว่าโอ่วหยางหมิงซวนจะโกรธอย่างมากแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องออกไปและถังฮงก็ขยิบตาให้เขา ซึ่งแน่นอนว่าการกระทำของถังจิงหนานนั้นก็เพื่อปกป้องหน้าตาและศักดิ์ศรีของโอ่วหยางหมิงซวนเพราะความเป็นจริงแล้วมันก็ยากจริงๆสำหรับเขาในตอนนี้ที่จะอดทนต่อบาดแผลต่อหน้าผู้คนมากมายเพราะแท้ที่จริงแล้วมันสาหัสไม่ใช่น้อยเลย

“ขอบคุณอาจารย์ถังมากเลยนะครับที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้” จินเหว่ยห่าวพูด

“หืม..นี่เอ็งยังเรียกฉันว่าอาจารย์อยู่อีกเหรอ?” ถังจิงหนานยิ้มแล้วพูด

เมื่อได้ยินแบบนั้นจินเหว่ยห่าวก็ผงะไปครู่หนึ่งและรีบเรียกว่า “ครับคุณปู่” เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตอนนี้ถังจิงหนานเข้าข้างเขาและช่วยเขาอย่างใจจริง ซึ่งเมื่อคิดแบบนั้นความรู้สึกที่อบอุ่นก็เกิดขึ้นในใจเขาและสถานการณ์นี้ก็ทำให้เขามีความสุขอย่างมาก

“ถึงแม้ว่ามันจะดูน่าอับอายแต่เอ็งก็ชนะอยู่ดี” ถังจิงหนานพูด “ยังไงก็เถอะทักษะการต่อสู้ของเอ็งก็ยังตามหลังเขาอยู่มากเพราะงั้นถ้าสองสามวันนี้เอ็งไม่มีธุระอะไรก็อยู่ที่นี่สิฉันมีอะไรจะคุยกับเอ็งอีกหลายอย่างเลย” ซึ่งความหมายนั้นก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าถังจิงหนานต้องการจะสอนศิลปะการต่อสู้ให้กับจินเหว่ยห่าว

ตามกฎของของสำนักถังแล้วศาสตร์และศิลปะการต่อสู้ต่างๆห้ามส่งต่อไปยังตระกูลอื่นเพราะในสมัยก่อนเกิดโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าขึ้นนั่นเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน