ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 148

หลังจากที่ออกจากบาร์กันมาได้แล้ว เย่เชียนก็โบกมือเรียกรถแท็กซี่ให้จ้าวไถ่จู้พาหวันชุนหัวไปโรงพยาบาล เย่เชียนคิดว่าบาดแผลพวกนั้นค่อนข้างหนักสำหรับหวันชุนหัว เพราะตอนแรกเขาแค่หัวแตกนิดหน่อย แต่พออยู่ในช่วงชุลมุนเขาก็ถูกมีดบาดตามตัวอีกหลายแผล ถ้าเขาไม่ได้จ้าวไถ่จู้มาคอยคุ้มกันไว้ล่ะก็ ป่านนี้หวันชุนหัวคงจะลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นแล้ว

หลังจากยืนดูรถแท็กซี่ขับออกไปไกลแล้ว เย่เชียนก็หันหน้าไปถามอู๋หวนเฟิงว่า “ตอนนี้พี่หลันหลันอยู่ที่ไหน ?”

“ตอนนี้เจ๊ใหญ่คงกำลังรอบอสอยู่ที่บ้านแล้วล่ะมั้ง” อู๋หวนเฟิงตอบ

“บ้าน ?” เย่เชียนก็ถามด้วยความประหลาดใจต่อ “บ้านไหน ?”

อู๋หวนเฟิงมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “บอส! นี่อย่าบอกนะว่าบอสไม่รู้ว่าเจ๊ใหญ่เค้ามาซื้อบ้านอยู่ในเซี่ยงไฮ้แล้วน่ะ ?”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ ? ฉันไม่รู้จริง ๆ ” เย่เชียนพูด

อู๋หวนเฟิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและพูดว่า “ก็ตั้งแต่ที่บอสแอบหนีมาจีนคนเดียวนั่นแหละ… และพอเจ๊ใหญ่รู้เรื่องนี้เข้า เธอก็รีบหาซื้อบ้านทันทีเลย แถมเธอยังบอกอีกนะว่า เธอซื้อเอาไว้ให้บอสน่ะ… บอสจะได้มีที่พักไง”

“อ๋อ…!” เย่เชียนส่งเสียงแสดงความเข้าใจ “งั้นเราไปกันเถอะ!”

เย่เชียนพูดจบก็ยื่นมือออกไปโบกรถแท็กซี่อีกคัน หลังจากบอกอยู่กับคนขับอย่างชัดเจนแล้ว รถก็มุ่งตรงไปที่บ้านของซ่งหลันอย่างรวดเร็ว…

ระหว่างทางเย่เชียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป เพราะถนนเส้นนี้มันดูคุ้นเคยกับเขายังไงชอบกล เย่เชียนคิดในใจอยู่คนเดียวว่า นี่มันทางไปบ้านของฉินหยูชัด ๆ เขาขมวดคิ้วอย่างหนักหน่วงและคิดว่ามันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง ? เป็นไปไม่ได้หรอกที่บ้านของซ่งหลันจะอยู่ในละแวกเดียวกันกับฉินหยู ไอรีนโนเวล

ความแม่นยำของเย่เชียนนั้นได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามันสุดยอดมาก เพราะบ้านของซ่งหลันไม่เพียงแค่อยู่ในละแวกเดียวกันกับบ้านของฉินหยู แต่มันยังอยู่ติดกันอีกต่างหาก! โดยบ้านทั้งสองหลังตั้งอยู่ห่างกันเพียงแค่ยี่สิบหรือสามสิบเมตรเท่านั้น เย่เชียนรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าซ่งหลันทำแบบนี้โดยเจตนาหรือไม่

เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูหน้าบ้าน เย่เชียนก็ยังรู้สึกลังเลเล็กน้อยจึงหยุดชะงักไปชั่วครู่ ทำให้ม่อหลงและอู๋หวนเฟิงที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ นั้นอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะทั้งคู่ต่างก็รู้ดีว่าเย่เชียนเป็นผู้นำที่ไม่กลัวแม้กระทั่งสวรรค์หรือนรก แต่เขากลับรู้สึกหวาดกลัวผู้หญิงที่ชื่อซ่งหลันคนนี้ ทุกครั้งที่เย่เชียนเห็นซ่งหลัน เขาจะกลายร่างจากราชาหมาป่าเย่เชียนเป็นลูกชายตัวน้อยของซ่งหลันไปโดยปริยาย ซึ่งสมาชิกของกลุ่มเขี้ยวหมาป่าทุกคนต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า สิ่งนี้มันช่างน่าตลกขบขัน ทว่าน่ารักเป็นอย่างยิ่ง

ในความเป็นจริงแล้ว ชื่อซ่งหลันเป็นเพียงชื่อที่เย่เชียนใช้เรียกและมอบให้กับเธอเท่านั้น แต่ชื่อเดิมจริง ๆ ของเธอก็คือ ซากุราอิ เรย์กะ อดีตนักฆ่าแห่งองค์กรดาร์คลิลลี่

ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่องค์กรดาร์คลิลลี่ได้รับการว่าจ้างจากพวกยากุซ่าแก๊งยามากุจิของประเทศญี่ปุ่นให้ไปทำการสังหารเย่เชียน องค์กรดาร์คลิลลี่จึงได้ส่งนักฆ่าคนหนึ่งไปยังตะวันออกกลางเพื่อทำภารกิจ ซึ่งนักฆ่าคนนั้นก็คือซ่งหลันนั่นเอง แต่ในท้ายที่สุดซ่งหลันกลับทำภารกิจไม่สำเร็จ ทว่าเย่เชียนก็ไม่ได้เลือกที่จะปลิดชีวิตเธอ แต่กลับเลือกปล่อยให้เธอเป็นอิสระแทน อาจพูดได้ว่าเย่เชียนคงจะมีจุดอ่อนในเรื่องของผู้หญิง เพราะหลังจากที่เขาถอดผ้าคลุมหน้าของซ่งหลันออกแล้ว มันก็เผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่มีความงดงามมากยืนอยู่ตรงหน้า หัวใจของเขาไม่สามารถที่จะลงมือฆ่าเธอได้ เขาจึงใจอ่อนและปล่อยเธอไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน