ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 159

เมื่อเย่เชียนมาถึงโรงพยาบาลเหรินเหมิน ขณะนั้นหลินโรโร่วกำลังอยู่ในห้องฉุกเฉินเพื่อช่วยนายแพทย์ใหญ่ทำการผ่าตัดอยู่พอดี เย่เชียนจึงไปที่ห้องของหวังหู่เพื่อรอเวลา

ในที่สุดหลินโรโร่วก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินจนได้ ในขณะที่เย่เชียนเองก็ออกมาจากห้องของหวังหู่เช่นกัน หลินโรโร่วดูอ่อนเพลีย ดูเหมือนว่าการผ่าตัดนั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายแพทย์เพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นหน้าที่ที่หนักหน่วงของนางพยาบาลอีกด้วย

เย่เชียนเห็นหลินโรโร่วเดินอยู่ที่ทางเดินด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงเธอขึ้นมา เขาเดินเข้าไปหาเธอและถามว่า “คุณดูเหนื่อยมากเลยนะ… เป็นยังไงบ้าง ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม ?”

หลินโรโร่วพยักหน้า “ผู้ป่วยมีอาการหัวใจวายกะทันหัน แต่ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ เขาได้รับการช่วยเหลือเรียบร้อยแล้ว” เธอยิ้มเบา ๆ และถามว่า “คุณมาถึงเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้นะเนี่ย”

“ผมใจร้อนน่ะ ฮ่า ๆ ๆ ” เย่เชียนพูดและหัวเราะอย่างอ่อนโยน

หลินโรโร่วมองเขาอย่างรู้สึกผิดและพูดว่า “คุณรออีกแป๊บนึงนะ พอดีเคสด่วนเข้า ฉันเลยยังทำงานเอกสารไม่เสร็จน่ะ”

“ตามสบายเลย ผมรอได้” เย่เชียนพยักหน้า

หลินโรโร่วยิ้มอย่างมีความสุขและควงแขนเย่เชียนเข้าไปในห้องรับรองของพยาบาล เมื่อนางพยาบาลคนอื่น ๆ เห็นเย่เชียนและหลินโรโร่วเดินควงแขนกันเข้ามา พวกเธอก็ยิ้มอย่างคลุมเครือและหยอกล้อว่า “โรโร่ว! นี่แฟนเธอเหรอ ? โอ๊ย! เขาหล่อมาก! ทำไมเธอไม่แนะนำให้พวกเรารู้จักล่ะ”

เย่เชียนยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ผมชื่อเย่เชียนครับ! ฝากเนื้อฝากตัวด้วย อ่อ… ฝากดูแลหลินโรโร่วด้วยอีกคนนะครับ” ไอรีนโนเวล

“คุณต้องรับผิดชอบนะนี่! คุณมาพรากดาวโรงพยาบาลของพวกเราไปดื้อ ๆ แบบนี้ได้ไง” พยาบาลคนหนึ่งพูด

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวคราวหน้าผมจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงมื้อกลางวันพวกคุณทุกคนเอง” เย่เชียนพูดและยิ้มเบา ๆ

“สัญญาแล้วนะ!” พยาบาลคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีนายแพทย์คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องด้วยอีกคน ซึ่งขณะนี้เย่เชียนกับหลินโรโร่วนั้นไม่ได้จับมือหรือควงแขนกันแล้ว นายแพทย์คนนั้นจึงไม่รู้ว่าเย่เชียนเป็นแฟนของหลินโรโร่ว และเมื่อนางพยาบาลคนอื่น ๆ เห็นนายแพทย์คนนั้นเดินเข้ามา พวกเธอทุกคนต่างก็เงียบและมีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อนายแพทย์คนนั้นเห็นเย่เชียนอยู่ในห้องด้วย เขาก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองด้วยความสงสัยแต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา

นายแพทย์คนนั้นเดินตรงไปที่หลินโรโร่วด้วยสีหน้าที่ดูคาดหวังอย่างมาก จากนั้นก็พูดว่า “โรโร่ว… ฉันได้ยินมาว่าร้านอาหารฝรั่งเศสที่เปิดใหม่ใกล้ ๆ นี้ไม่เลวเลย ผมได้ยินมาว่าหอยทากฝรั่งเศสที่นั่นน่ะอร่อยมากเลยนะ ไว้เลิกงานเราไปกินด้วยกันดีมั้ย ?”

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้กำลังไล่ตามไล่จีบหลินโรโร่วอยู่ แต่เย่เชียนยังคงไม่พูดอะไรและนั่งอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ

หลินโรโร่วมีสีหน้าร้อนรนขณะที่เธอพูดว่า “ขอโทษที! พอดีแฟนฉันเขามารับฉันไปที่บ้านเขาน่ะ” ขณะที่พูดเธอก็ดึงแขนของเย่เชียนมาโอบเพื่อแสดงให้เห็นว่าเย่เชียนนี่แหละคือแฟนของเธอ

นายแพทย์คนนั้นกัดฟันแน่นแล้วหันไปมองเย่เชียนด้วยสีหน้าที่ดูไม่พอใจอย่างยิ่ง ส่วนเย่เชียนนั้นยิ้มกลับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“สวัสดีครับ ผมชื่อเย่เชียน” ในขณะที่พูดเขาก็ลุกขึ้นยืนและยื่นมือออกไปอย่างสุภาพ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน