ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 181

แจ็คเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นก็ถามขึ้นอย่างประหม่าว่า “เอ่อ… บอส ผมโทรมาขัดจังหวะบอสทำเรื่องอย่างว่ารึเปล่าเนี่ย ?”

“นายรู้แล้วยังจะมาถามอีกทำไม ?” เย่เชียนขมวดคิ้วแล้วพูดต่อ “เอาล่ะ มีอะไรก็รีบบอกมา ฉันรู้ว่าถ้านายโทรหาฉันนอกเวลาแบบนี้ มันก็แสดงว่านายต้องมีบางอย่างที่สำคัญที่จะคุยกับฉันอยู่แล้ว”

“ฮันเตอร์จอห์นมาที่นี่แล้วบอส! ผมเลยอยากถามบอสว่าเราจะทำยังไงกันต่อดี” แจ็คพูด

“ฮันเตอร์ฟอลคอนจอห์นน่ะนะ ? เขามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ?” เย่เชียนถาม

“เมื่อสองวันที่แล้ว! แต่ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นนะบอส ยังมีหน่วยหลักอีกหลายสิบคนเลยที่มาด้วย ตอนนี้พวกนั้นกำลังพักอยู่ในโรงแรมที่จัดไว้ให้โดยตงเซียนกรุ๊ป” แจ็คตอบ

เย่เชียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หรือว่าจะเป็นเพราะเขาไปเอาชนะทหารรับจ้างเหยี่ยวดำทมิฬทั้งสี่คนได้เมื่อครั้งก่อน มันอาจจะดึงดูดความสนใจของฟอลคอนจอห์นก็เป็นได้ แต่สิ่งที่เย่เชียนไม่เข้าใจก็คือคนของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของจีนกำลังทำอะไรกันอยู่ ? เพราะตอนนี้มีเหล่าสมาชิกของเหยี่ยวดำทมิฬเคลื่อนพลมาที่เมืองเซียงไฮ้แห่งนี้แล้วเป็นจำนวนมากแต่พวกเขากลับไม่รู้ไม่เห็นเรื่องพวกนี้ มันจะเป็นไปได้หรือ? หรือพวกเขาจะมีจุดประสงค์อื่น ? เย่เชียนขมวดคิ้วแน่นและพึมพำว่า “ปู่เอ้ยปู่… นี่ปู่กำลังมีแผนอะไรกันแน่เนี่ย ?”

“บอสครับ ยังอยู่มั้ย ?” แจ็คเรียกเมื่อเย่เชียนไม่ได้พูดเป็นเวลานานสักพักหนึ่ง

เย่เชียนฟื้นคืนจากความครุ่นคิดของเขาและพูดว่า “มีอะไรเกิดขึ้นที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของจีนหรือเปล่า ? ที่เซี่ยงไฮ้มีพวกเขาแฝงตัวอยู่ตั้งเยอะ แต่การที่พวกนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่มันแปลกมาก”

แจ็คเงียบไปครู่หนึ่งและพูดว่า “จริงด้วย… นี่มันไม่ใช่สไตล์ของปู่เลย ถ้าเป็นเหมือนเมื่อก่อนล่ะก็ ผมเกรงว่าพวกเหยี่ยวดำทมิฬเหล่านั้นจะต้องไปนั่งคุกเข่าดื่มชาและปรับทัศนคติกับปู่เขาตั้งแต่ย่างเท้าก้าวแรกเข้ามาในเขตเซี่ยงไฮ้อย่างแน่นอน”

เย่เชียนก็ครุ่นคิดอีกครั้งอยู่พักหนึ่งและพูดว่า “เราหยุดแผนการของเราเอาไว้ชั่วคราวก่อนแล้วกัน คอยดูสถานการณ์ตอนนี้ไปก่อน นายช่วยส่งจดหมายถึงฟอลคอนจอห์นในนามของฉันให้ที ฉันอยากดูปฏิกิริยาของพวกเขา อย่าลืมให้ความสนใจกับสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติด้วย… การเคลื่อนไหวของปู่นั่นคาดเดาได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ เลยแฮะ”

“จัดไปบอส ผมรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง บอสไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย” แจ็คพูด

เย่เชียนตอบตกลงจากนั้นก็วางสายไป

……

ณ บ้านของฉินหยู

ที่ห้องของสาวงามหูวเค่อ เธอกำลังสนทนาทางวิดีโอกับปู่ของเธออยู่ ถ้าหากว่าเย่เชียนได้เห็นหน้าชายชราบนหน้าจอคอมพิวเตอร์เธอล่ะก็ เขาจะต้องประหลาดใจอย่างมากแน่นอน แต่น่าเสียดายนักที่เย่เชียนไม่สามารถมาเห็นได้

“หลานสาวที่น่ารักของปู่… ทำไมหนูถึงรีบเรียกปู่ขนาดนี้” ชายชราพูดด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นใจดี

“ตอนนี้พวกทหารรับจ้างเหยี่ยวดำทมิฬมาที่เมืองเซี่ยงไฮ้แล้ว… อย่าบอกนะว่าคุณปู่ไม่รู้น่ะ” หูวเค่อพูด

ชายชราหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “อ้าว! ปู่ก็ต้องรู้อยู่แล้วสิ ตั้งแต่ที่พวกเขาย่างเท้าเข้ามาในประเทศจีน พวกเขาก็อยู่ภายใต้การเฝ้าระวังของสหายของเราจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติแล้วล่ะ”

หูวเค่อถามด้วยความประหลาดใจว่า “แล้วทำไมคุณปู่ถึงไม่ทำอะไรเลยล่ะคะ ? ตอนนี้เมืองเซี่ยงไฮ้ก็ยุ่งเหยิงมากพออยู่แล้ว ยิ่งคนกลุ่มนี้เข้ามาอีก หนูกลัวว่ามันจะวุ่นวายกว่านี้อีกน่ะสิ”

ชายชราหัวเราะและพูดว่า “หลานเอ๋ย… หนูลืมที่ปู่เคยสอนไปแล้วหรือว่าผู้นำที่ดีต้องเรียนรู้วิธีใช้ความขัดแย้งในทุก ๆ รูปแบบเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ที่สูงสุดน่ะ ไม่ต้องกังวลไปหรอก พวกเหยี่ยวดำทมิฬก็เป็นแค่ตัวตลกและหมากที่มีชีวิตเท่านั้นแหละ พวกนั้นมันไม่สามารถก่อให้เกิดพายุลูกใหญ่ได้หรอก”

“แต่ถึงยังไงคนจากเหยี่ยวดำทมิฬถึงกับมาลอบยิงที่หน้าบ้านพักของพี่หยูเมื่อไม่นานมานี้เองนะคะ ถ้าบังเอิญเย่เชียนไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย หนูเกรงว่าลุงฉินอาจจะตายไปแล้วก็ได้” หูวเค่อพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน