ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 232

เย่เชียนฟังซ่งหลันพูดจบก็ถึงกับต้องผงะไปชั่วครู่ ปีศาจสาวในคราบของนางฟ้าคนนี้มักจะทำให้เขาเสียอาการอย่างนี้ได้ทุกครั้งไปสิหน่า

“โธ่! พี่หลันหลัน พี่แค่แกล้งผมเล่นอีกแล้วใช่มั้ย ? ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ? สำหรับผมน่ะมันดีมาก ต่อให้เอาอะไรมาแลกผมก็ไม่ยอมหรอก!” เย่เชียนพูดขึ้นในที่สุด

“ที่นายพูดมาทั้งหมดนี่เพราะนายไม่อยากจะเป็นคนแรกของฉันอย่างงั้นใช่มั้ยล่ะ ? แต่ฉันรู้น้า… ว่านายรู้สึกยังไงกับฉัน” ซ่งหลันพูดต่อ

“ผมรู้… ว่าพี่รู้ แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ผมว่ามันก็เร็วไปอยู่ดีนั่นแหละ! คือ… ผม…” เย่เชียนพูดพลางทำหน้ามุ่ย

“เชื่อฉันเถอะหน่า… เดี๋ยวพอถึงเวลานายก็จะเคลิบเคลิ้มไปกับมันเองนั่นแหละ พี่สาวคนนี้จะทำให้นายทุกอย่างเลยดีมั้ย ?” ซ่งหลันพูดจาเย้ายวน

เป็นอีกครั้งที่เย่เชียนต้องทึ่งไปกับคำพูดคำจาที่แสนจะตรงไปตรงมาของซ่งหลันแบบนี้ เขาไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าตัวเองนั้นจะรับมือกับพี่สาวคนนี้ได้อย่างไร ตอนนี้เขาจึงเพียงแค่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้เท่านั้น จริงอยู่ที่ทั้งสองคนอาจจะเคยนอนเตียงเดียวกัน หรือแม้กระทั่งแก้ผ้าอาบน้ำอยู่ในอ่างเดียวกันมาก่อน แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่เคยเกินเลยถึงขั้นมีอะไรกันเลยสักครั้ง มันไม่ใช่ว่าเย่เชียนจะเป็นสุภาพบุรุษหรือมีความยึดมั่นในศีลธรรมอันดีงามอะไรหรอก แต่มันเป็นเพราะความรู้สึกของเย่เชียนเองที่มีต่องซ่งหลัน เขารู้ว่าความรักที่เขามีต่อซ่งหลันนั้น มันมีความพิเศษที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งมันยากมากที่จะสามารถอธิบายมันให้ออกมาเป็นคำพูดได้ และตัวเขาก็อยากจะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้เอาไว้จนไม่กล้าที่จะทำอะไรที่มันอาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอนาคต

ทางด้านของซ่งหลันนั้น เธอไม่เคยขอให้เย่เชียนให้คำมั่นสัญญาใด ๆ กับตัวเธอเลย เพราะในความคิดของเธอ คำสัญญาจากปากของพวกผู้ชายมันก็เป็นเพียงลมปาก สิ่งที่พวกเขาพูดมาทั้งหมดก็เพียงแค่หวังในเรือนร่างของผู้หญิงก็เท่านั้น โดยปกติแล้วซ่งหลันจะไม่ค่อยให้ความไว้วางใจกับผู้ชายคนไหนเลยสักคนเดียว แต่ทว่าสำหรับเย่เชียนนั้นแตกต่างออกไป เธอไม่ได้รู้สึกต่อต้านเย่เชียนอย่างที่ควรจะเป็น แต่เธอกลับรู้สึกหลงใหลในตัวเขา หัวใจของเธอนั้นมันไม่สามารถรักใครได้มากเท่าเขาอีกแล้ว หรืออาจจะพูดได้เลยว่าเธอนั้นไม่อาจที่จะไปรักใครได้อีกนอกจากเย่เชียน

ทว่าตอนนี้ซ่งหลันเองก็รู้ตัวว่าเธอควรจะเลิกพูดถึงเรื่องส่วนตัวเสียที เธอไม่อยากทำให้เย่เชียนต้องอึดอัดต่อไปอีก เธอจึงเริ่มถามเพื่อเข้าเรื่อง “เอาล่ะ ๆ ฉันจะเลิกแกล้งนายแล้วก็ได้! มา… มีอะไรก็ว่ามา”

“คืออย่างงี้พี่หลันหลัน ตอนนี้น่ะมีใครบางคนกำลังโจมตีราคาหุ้นอสังหาริมทรัพย์ของผมอยู่ วันนี้ผมก็เลยวุ่นทั้งวันเลยตั้งแต่เช้า ราคาหุ้นมันเริ่มร่วงตั้งแต่ตลาดหุ้นเปิดยันตลาดหุ้นปิดเลยพี่ ขนาดคนให้คนเก่ง ๆ ในบริษัทช่วยจัดการแล้ว แต่ราคาหุ้นมันก็ยังลดลงอยู่อีกหลายเปอร์เซ็นต์แน่ะ” เย่เชียนพูด

ซ่งหลันไม่เข้าใจว่าเย่เชียนหมายถึงอะไรกันแน่ ในเมื่อหุ้นทุกตัวของน่านฟ้ากรุ๊ปมันก็ยังอยู่ดีนี่นา เธอจึงถามเขาไปว่า “ไม่นี่… ราคาหุ้นของบริษัทเรายังเสถียรอยู่ ถึงมันจะมีบางช่วงที่ผันผวนไปบ้างก็เถอะ แต่โดยรวมแล้วมันยังอยู่ในเกณฑ์ที่เหมาะสมดีนี่นา”

“แต่ไอ้หุ้นที่ผมกำลังพูดถึงอยู่นี่ มันไม่ใช่หุ้นของน่านฟ้ากรุ๊ปน่ะสิพี่ มันเป็นหุ้นของธุรกิจใหม่ของผมในเมืองหนานจิงต่างหาก” เย่เชียนพูด

“นี่นายไปหนานจิงแค่สองสามวัน แต่นายดันไปมีธุรกิจใหม่อยู่ที่นั่นแล้วเนี่ยนะ ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย ?” ซ่งหลันถามด้วยความแปลกใจและประชดประชัน

“โธ่พี่หลันหลัน… พี่อย่าเพิ่งโกรธผมเลยหน่า เรื่องมันยาวน่ะ ไว้เดี๋ยวผมมีเวลาจะเล่าให้ฟังทีหลังนะ แต่ตอนนี้พี่ช่วยผมก่อนไม่ได้เหรอ ?” เย่เชียนถาม

“โอเค ๆ ก็ได้! เดี๋ยวฉันจะรีบบินไปหานายพรุ่งนี้เลยละกัน” ซ่งหลันตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ขะ… ขอบคุณครับพี่หลันหลัน เดินทางดี ๆ นะ” เย่เชียนตอบซ่งหลันด้วยความประหม่านิดหน่อย เป็นเพราะเขานั้นยังคงรู้สึกแปลก ๆ กับบทสนทนาอันน่าอึดอัดเมื่อก่อนหน้านี้นั่นเอง

หลังจากที่เย่เชียนวางสายจากซ่งหลันเรียบร้อยแล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก เขาเชื่อมั่นว่าด้วยฝีมือของซ่งหลัน เขาจะสามารถผ่านวิกฤตในครั้งนี้ไปได้เร็ว ๆ นี้อย่างแน่นอน เพราะในโลกแห่งธุรกิจนั้นซ่งหลันคนนี้ถือได้ว่าเป็นสตรีที่แข็งแกร่งคนหนึ่งเลยทีเดียว ทั้งในแง่ของวิสัยทัศน์หรือหลักการทำงานต่าง ๆ ซึ่งนักธุรกิจชั้นแนวหน้าบางคนยังเทียบกับเธอไม่ติด

เย่เชียนกดเบอร์โทรศัพท์ของเฉิงเหวินและหลังจากที่เขารับสายแล้ว เย่เชียนก็บอกให้เขาจัดการเรียกผู้บริหารจัดการทั้งหมดมาที่สโมสรเพื่อประชุมในเช้าวันพรุ่งนี้ แต่เย่เชียนไม่ได้ลงรายละเอียดอะไรมากนักว่าจะเป็นการประชุมเกี่ยวกับเรื่องอะไร ซึ่งทางด้านของเฉิงเหวินเองก็ไม่กล้าที่จะถามเขาเช่นกัน

หลังจากนั้นเย่เชียนก็เอนหลังนอนสบาย ๆ อยู่บนเก้าอี้ เพราะเขารู้ว่าชัยชนะนั้นอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เหลือแค่เพียงรอเวลาที่จะเอื้อมมือในคว้ามันก็เท่านั้น ตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องรอให้อู๋หวนเฟิงกลับมารายงานตัวและเข้าร่วมประชุมกับผู้บริหารจัดการอีกครั้งในวันพรุ่งนี้

ก๊อก ๆ ๆ

จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นและเย่เชียนก็พูดเบา ๆ ว่า “เข้ามา!” ประตูถูกเปิดออกและหยูซิงก็เดินเข้ามา เขากวาดสายตามองไปที่ออฟฟิศที่มืดมิดแล้วก็ผงะไปเล็กน้อย แต่จากนั้นก็พูดว่า “ประธานเย่… คุณหนูจ้าวมาหาครับ”

“คุณออกไปก่อน!” เย่เชียนพูดกับหยูซิง ซึ่งหยูซิงก็โค้งคำนับให้เขาก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปตามคำสั่ง

“เธอมาที่นี่ทำไม ?” เย่เชียนถามพลางลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็เดินไปขยับเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมาให้จ้าวหยานั่ง

“ดูท่าทางนายจะสบายอกสบายใจจริงนะ” จ้าวหยาพูดขึ้นหลังจากที่เธอนั่งลงบนเก้าอีกที่เย่เชียนดึงออกมาให้

เย่เชียนเดินกลับไปที่เก้าอี้ของเขาแล้วนั่งลง เขามองไปที่จ้าวหยาอย่างงุนงงและถามเธอว่า “อ้าว ? แล้วฉันต้องดูเครียดหรือเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลาเลยหรือยังไง ?”

“นี่ขนาดซูเจี้ยนจุนกับจู้ซานเล่นงานราคาหุ้นของนายให้ร่วงกราวขนาดนี้แล้ว แถมยังไปสร้างปัญหาในธุรกิจบันเทิงของนายอีก นายยังคงนั่งเล่นอย่างสบายใจเฉิบอยู่ได้ นายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง ?” จ้าวหยาถาม

เย่เชียนจ้องมองจ้าวหยาด้วยความประหลาดใจอย่างมากและถามด้วยความสับสนว่า “เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง ?”

จ้าวหยาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนที่จะเล่าให้เย่เชียนฟังถึงเรื่องที่เธอไปหาซูเจี้ยนจุนและคุยกับเขาถึงเรื่องนี้ เมื่อเย่เชียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็ตกตะลึงอย่างมากและยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ขนาดว่าเมื่อครั้งก่อนปู่มาด้วยตัวเองแล้วนะ พวกเขาก็ยังจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กันอยู่อีก นี่มันเหมือนกับเป็นการราดน้ำมันเข้าไปในกองไฟชัด ๆ ”

“นี่ฉันช่วยนายอยู่นะ ไม่งั้นฉันคงไม่ถ่อไปหาซูเจี้ยนจุนด้วยตัวเองขนาดนี้หรอก” จ้าวหยาพูดพร้อมรอยยิ้ม

เย่เชียนชักจะเริ่มสับสนมากขึ้น เขารู้สึกตงิดใจอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาและกังวลว่า “นี่เธอคิดจะช่วยฉันหรือทำร้ายฉันกันแน่ ? เธอไม่รู้หรือไงว่าฉันน่ะเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน ?”

จ้าวหยาเหลือบมองไปที่เย่เชียนแล้วพูดว่า “หึ… นายเคยเป็นห่วงฉันด้วยเหรอ ? แน่นอนว่าฉันต้องช่วยนายอยู่แล้วสิ อย่าบอกนะว่านายไม่เข้าใจเรื่องของตลาดหุ้นเลยน่ะ ?”

“ฉันก็พอจะรู้อยู่บ้าง” เย่เชียนเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและพูดอย่างหมดหนทาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน