ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 236

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนหัวเราะได้ไม่นานก็ต้องกลับมาขมวดคิ้วแน่นอีกครั้ง เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วพูดว่า “โชคร้ายที่ภารกิจคราวนี้มันดันล้มเหลวไม่เป็นท่า แถมฉันไม่ได้พระบรมสารีริกธาตุกลับคืนมาอีก ส่วนไอ้หมาป่าผีไป๋ฮวย… ฉันคิดว่าป่านนี้เขาคงหลบหนีออกจากประเทศจีนไปแล้วมั้ง ไม่ต้องพูดถึงแรงกดดันจากซีไอเอของสหรัฐเลย พวกเขาคงกำลังโกรธกันมากยิ่งไปกว่านั้นตัวแทนของพวกเราหลายคนก็ยังคงถูกควบคุมตัวอยู่อีกต่างหาก”

ทว่าเย่เชียนนั้นกลับไม่คิดว่าไป๋ฮวยจะหลบหนีออกจากประเทศจีนไปแล้วเหมือนที่หวงฟู่ชิงเตี๋ยนคาดเดา เพราะไป๋ฮวยนั้นยังคงทำงานให้กับเฝิงเฝิงอยู่ ซึ่งถ้าเขาเลือกที่จะหนีออกนอกประเทศไปจริง ๆ นั่นก็แสดงว่าเขาอาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่จะต้องทำอย่างนั้นแน่ ๆ อีกทั้งเย่เชียนเองก็รู้จักกับไป๋ฮวยเป็นอย่างดี เขาเชื่อว่าคนอย่างไป๋ฮวยต้องยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในประเทศจีนพร้อมกับพรรคพวกของเขา

แต่เย่เชียนกลับไม่แน่ใจว่าเขานั้นควรจะบอกเรื่องนี้ให้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนรู้ดีหรือไม่ ?

หลังจากเงียบกันไปสักพัก เย่เชียนก็พูดขึ้น “ปู่… ผมว่าผมคิดอะไรออกแล้วล่ะ! ผมมีวิธีที่อย่างน้อยเราจะสามารถยุติข้อพิพาทกับทางซีไอเอได้แล้ว”

ตาทั้งสองข้างของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเบิกกว้างขึ้นด้วยความสนใจใคร่รู้ทันที จากนั้นเขาก็ถามด้วยความกระตือรือร้นว่า “ไหนเอ็งว่ามาซิ ?”

“คืออย่างงี้ปู่… ตอนที่ลูกน้องของไป๋ฮวยกำลังทำธุกรรมซื้อขายแลกเปลี่ยนกับพวกสายลับซีไอเอของสหรัฐน่ะ จู่ ๆ ก็มีพวกญี่ปุ่นหลายคนโผล่มาแจมด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมปู่ไม่…” เย่เชียนไม่ยอมพูดจนจบประโยค เขาเพียงยักคิ้วหลิ่วตาให้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนเท่านั้น

“นี่เอ็งอย่าบอกนะว่า… จะให้มุ่งเป้าความรับผิดชอบไปที่ประเทศญี่ปุ่น ?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนเลิกคิ้วถาม

เย่เชียนยิ้มแล้วพูดว่า “เรื่องนี้มันไม่น่ายากสำหรับปู่หรอกใช่มั้ย ? เพราะเท่าที่ผมรู้มา พวกซีไอเอของสหรัฐไม่สามารถดำเนินการเรื่องพวกนี้กับประเทศญี่ปุ่นได้น่ะ”

“โอ้… มันเยี่ยมมาก” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนครุ่นคิดอยู่สักพักและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไอ้หนู! ถ้างั้นพวกเอ็งมาทำงานกับฉันเลยมั้ยล่ะ ? เดี๋ยวฉันจะแต่งตั้งให้เอ็งเป็นผู้บัญชาการโดยตรงเอง”

หัวของเย่เชียนส่ายไปส่ายมาและเขาก็พูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ดีกว่าปู่… พวกผมไม่สามารถทนต่อข้อจำกัดหลาย ๆ อย่างได้หรอก เพราะพวกผมชอบความอิสระน่ะ ยิ่งไปกว่านั้นถ้ากัปตันที่ล่วงลับไปแล้วของพวกเรารู้เรื่องนี้เข้าล่ะก็ เขาคงจะคลานออกมาจากหลุมศพเพื่อมาฆ่าพวกผมอย่างแน่นอน”

“เฮ้อ…” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า “เอ็งรู้มั้ยว่าเรื่องนี้มันไม่ได้แค่ผิดกฎหมายอย่างเดียวนะ แต่มันกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอีกด้วย”

เย่เชียนหัวเราะอย่างเย้ยหยันและพูดว่า “เหอะ ๆ ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเหรอ ? ผมว่าไม่หรอก เพราะแบบนั้นมันจะทำให้ต่างประเทศนั้นดูถูกและเหยียดหยามประเทศจีนของเรา และถ้าเป็นแบบนั้นพวกต่างชาติก็จะคอยกดดันและแข็งข้อกับเราไปตลอด!”

“เอาจริงแนวทางของยุทธศาสตร์ของประเทศจีนมันก็ยังรอบคอบและเตรียมพร้อมอยู่พอสมควรแหละนะ เพราะกองทัพของจีนยังคงรักษามาตรฐานทางทหารและมาตรฐานการฝึกซ้อมต่าง ๆ เหมือนยุคของเทียนเฟิงสมัยที่เขายังอยู่ในกองทัพ ถึงยังไงแล้วเขาก็ยังคงเป็นทหารที่ดีที่สุดของประเทศจีนเรา” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

“หึ!” เย่เชียนทำเสียงไม่สบอารมณ์อย่างมากและพูดต่อ “ถ้างั้นพวกเบื้องบนก็ไม่ควรที่จะประกาศปลดเขาออกจากกองทัพและส่งเขาขึ้นศาลทหารสิ ปู่ก็รู้หนิว่าสำหรับทหารแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคืออะไร ? มันไม่ใช่ชีวิตหรอก แต่เป็นเกียรติและศักดิ์ศรีมากกว่า มันน่าตลกสิ้นดี ทั้ง ๆ ที่เขาทำเพื่อประเทศขนาดนี้ แต่เบื้องบนกลับผลักไสความรับผิดชอบไปให้เขาแต่เพียงผู้เดียวแบบนั้น”

……

สิบปีก่อน…

กัปตันเทียนเฟิงได้รับคำสั่งให้อารักขานายกรัฐมนตรีของประเทศญี่ปุ่นพร้อมทั้งภรรยาและลูกสาวของเขาที่มาเยือนประเทศจีนตลอดเวลาที่มาพำนักอยู่ในประเทศ

ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่งวันสุดท้ายของการปฏิบัติหน้าที่!

วันนั้นกับตันเทียนเฟิงได้ติดตามท่านนายกและครอบครัวเพื่อไปส่งยังสนามบิน ทว่าเมื่อถึงที่สนามบินแล้ว จู่ ๆ ลูกสาวของท่านนายกกลับพูดขึ้นมาว่า “ไอ้พวกหมูจีนนี่ไม่ฉลาดเอาเสียเลย! พวกเขาคิดกันจริง ๆ เหรอว่าพวกเรากำลังช่วยส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกันอยู่จริง ๆ น่ะ ? เพราะไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวพวกเราชาวญี่ปุ่นก็เข้ามาครอบงำประเทศจีนแห่งนี้ได้แล้ว ใคร ๆ ก็รู้หนิว่าพวกหมูจีนเป็นชนชาติที่ต้อยต่ำที่สุดในโลก แล้วแบบนี้จะมาสู้พวกเราชาวญี่ปุ่นชนชาติที่สูงส่งที่สุดได้ยังไง ?”

ทว่าไม่มีใครคิดเลยว่ากับตันเทียนเฟิงจะเข้าใจภาษาญี่ปุ่น! เขาได้ยินทุกคำพูดอย่างชัดเจนเต็มสองหู ซึ่งแน่นอนว่ามันก็ทำให้เขานั้นรู้สึกโกรธจนตัวสั่น ความรู้สึกเกลียดชังค่อย ๆ แผ่ซ่านลึกลงไปถึงกระดูกดำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชายชาติทหารอย่างเขาแล้ว การเหยียบย่ำดูถูกบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองไม่ว่าจะทางใดก็ตาม มันทำให้พวกเขารู้สึกโกรธยิ่งกว่าการที่ตัวเองนั้นถูกพูดจาดูถูกเองเสียอีก

เมื่อได้ยินดังนั้นมันก็ทำให้กัปตันเทียนเฟิงไม่สามารถที่จะระงับความโกรธเอาไว้ได้ เขาชี้นิ้วไปที่ลูกสาวของท่านนายกแล้วตะคอกเธอกลับไปด้วยภาษาญี่ปุ่นว่า “ไอ้พวกลูกหมาบนเกาะในทะเล! พวกแกคิดว่าพวกแกน่ะสูงส่งกว่าคนอื่นนักอย่างงั้นหรือไงวะถึงได้มาพูดจาดูถูกกันแบบนี้ !? หน้าไม่อายเลยจริง ๆ ”

ทั้งท่านนายกและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ผงะไปตาม ๆ กัน พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าทหารธรรมดา ๆ คนหนึ่งจะสามารถเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้ดีถึงเพียงนี้ แต่ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะการชี้หน้าด่ากันแบบนี้มันก็เป็นสิ่งที่รับไม่ได้เช่นกัน ท่านนายกและคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันทีและเริ่มก่นด่าสาปแช่งเขา หลังจากนั้นไม่นานพวกบอดี้การ์ดก็เริ่มเข้ามารุมทำร้ายร่างกาย ทว่าด้วยฝีมืออันเก่งกาจของกัปตันเทียนเฟิงทำให้เขาค่อย ๆ ทยอยจัดการพวกบอดี้การ์ดเหล่านั้นให้ลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นทีละคน ๆ ซึ่งถึงแม้ว่าเทียนเฟิงจะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยก็ตาม แต่เขาก็จัดการบอดี้การ์ดทั้งหมดนั่นได้ภายในเวลาไม่นานนัก

ทว่าผลลัพธ์หลังจากนั้นมันช่างน่าเศร้า…

เพื่อเป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อประเทศญี่ปุ่น ประเทศจีนจึงได้เพิกถอนสถานะทางทหารทั้งหมดของกัปตันเทียนเฟิงและปลดเขาออกจากราชการ จากนั้นก็ส่งตัวเขาไปยังศาลทหาร ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้เหล่าทหารผู้ทรงเกียรติจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถือเกียรติและศักดิ์ศรีของชาติต่างก็ส่ายหัวให้กับรัฐบาลจีนและเคียดแค้นประเทศญี่ปุ่นมาจนถึงทุกวันนี้

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีโทษถึงชีวิตก็ตาม แต่ทว่าชีวิตของกัปตันเทียนเฟิงนั้นก็พังพินาศไปอย่างสิ้นเชิง เกียรติยศและศักดิ์ศรีที่เขาสร้างมาทั้งหมดและแลกมาด้วยชีวิตของเขานั้น มันก็แหลกสลายหายไปในทันที

แต่หลังจากที่กัปตันเทียนเฟิงออกจากประเทศจีนไปได้ไม่นาน เขาก็ได้ก่อตั้งกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าขึ้นมา เพราะเขานั้นยังคงมีความรักอย่างลึกซึ้งต่อประเทศจีนและยังคงมีความผูกพันกับกองทัพของเขาอย่างหาที่เปรียบมิได้ ซึ่งเขาก็ไม่เคยลืมว่าตัวเองนั้นเคยเป็นทหารที่ทรงเกียรติและคอยปกป้องประชาชนและประเทศชาติด้วยชีวิต ซึ่งถ้าหากว่าเขาได้รับโอกาสให้กลับไปอีกล่ะก็ แน่นอนว่าเขานั้นจะไม่ปฏิเสธเลย เพราะมันคือเลือดของชายชาติทหารและความภาคภูมิใจของลูกผู้ชายอย่างแท้จริง

หลังจากที่กัปตันเทียนเฟิงก่อตั้งกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าขึ้นมาแล้ว เมื่อใดก็ตามที่ประเทศจีนต้องการความช่วยเหลือจากเขา เขาก็ไม่เคยถามและไม่เคยสนใจเกี่ยวกับผลกำไรหรือความสูญเสียใด ๆ ทั้งสิ้น เขายังคงตอบรับด้วยความภักดีเช่นเคยเหมือนที่เป็นมา

ทุกคนในเขี้ยวหมาป่ารู้ดีว่ากัปตันเทียนเฟิงไม่เคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้พวกเขาฟังเลย พวกเขาแค่บังเอิญได้ยินมาเพียงเท่านั้น แต่เมื่อใดที่พวกเขามาเยือนประเทศจีนเพื่อปฏิบัติภารกิจล่ะก็ ทุก ๆ คนในเขี้ยวหมาป่าก็จะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวต่อรัฐบาลอย่างยิ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน