ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 247

การแข่งขันทุกครั้งก็ย่อมต้องมีทั้งผู้แพ้และผู้ชนะ แต่ทว่าไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหนก็ตาม สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่มีความจีรังยั่งยืน…

ในที่สุดการแข่งขันในตลาดหุ้นก็สิ้นสุดลง หุ้นห้างสรรพสินค้าของเย่เชียนที่ถูกซูเจี้ยนจุนและจู้ซานกว้านซื้อไปกว่า 80 เปอร์เซ็นต์นั้นมันกลับกลายเป็นหมดความหมาย เพราะหุ้นต่าง ๆ เหล่านั้นไม่ได้ทำให้ทั้งคู่มีความมั่งคั่งหรือมีความสุขมากขึ้นเลย แผนของซ่งหลันนั้นไม่ใช่การทุ่มเงินเพื่อไปกว้านซื้อหุ้นเหล่านั้นกลับมา แต่เธอและผู้ใต้บังคับบัญชาต่างก็ต้องวางแผนและทำงานกันอย่างหนักเพื่อเปิดโครงการห้างสรรพสินค้าใหม่ที่ทั้งใหญ่โตกว้างขวางและทำเลดีกว่า ทำให้ผู้ประกอบการตัดสินพากันย้ายจากที่ห้างเดิมไปยังห้างใหม่ จึงเป็นผลให้ซูเจี้ยนจุนและจู้ซานนั้นคงเหลือเอาไว้แต่ตัวอาคารห้างสรรพค้าเปล่า ๆ และวังเวง

กว่าที่ซูเจี้ยนจุนและจู้ซานจะได้ครอบครองถือหุ้นจำนวนกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ขนาดนี้ พวกเขาต้องไปกู้เงินจากธนาคารมาเป็นจำนวนมากมายมหาศาล แต่ทว่าตอนนี้ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ถึงคราวที่ต้องปิดตัวลงจากการโจมตีของซ่งหลัน พวกเขาก็ไม่มีปัญญาที่จะไปหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาใช้หนี้ ยิ่งไปกว่านั้นโครงการอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขาก็ยังคงอยู่ในขั้นวิกฤตและยังไม่สามารถขายได้ ไหนจากธุรกิจบันเทิงที่ถูกพวกของเย่เชียนเข้าโจมตีจนไม่มีบูกค้าเข้ามาใช้บริการอีกล่ะ ? ตอนนี้ซูเจี้ยนจุนและจู้ซานไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว เพราะขนาดผู้อำนวยการสำนักงานกรมตำรวจเทศบาลเมืองกลางอย่างเจียงเจิ้งยี่ก็ยังตกอยู่ในที่นั่งลำบากเลย

ส่วนทางด้านฝ่ายผู้ชนะอย่างเย่เชียนนั้นก็กำลังมีแต่ความสุขกันมาก เพราะตอนนี้เย่เชียนเป็นยักษ์ใหญ่เพียงคนเดียวในเมืองหนานจิง ซึ่งไม่มีใครกล้ามาท้าทาย ยั่วยุหรือล้ำเส้นของเขาเลย แม้กระทั่งอดีตยักษ์ใหญ่อย่างซูเจี้ยนจุนและจู้ซานนั้นก็ยังไม่มีความสามารถในการต่อสู้กับเย่เชียนได้อีกต่อไป สิ่งที่พวกเขาต้องการทำตอนนี้ที่สุดในตอนนี้มีเพียงอย่างเดียว คือหนีออกจากเย่เชียนให้เร็วที่สุด ยิ่งไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น เพราะด้วยเงินกู้ยืมหลายร้อยล้านที่เป็นหนี้กับทางธนาคาร มันก็ทำให้ประเทศจีนต้องใช้มาตรการระดับชาติเพื่อควบคุมยอดดุลของประเทศ และถ้าพวกเขาถูกจับล่ะก็ พวกเขาก็จะตั๋วเที่ยวเดียวไปนอนเล่นในคุกอย่างแน่นอน

เหล่าผู้บริหารภายใต้การควบคุมของเย่เชียนนั้น ทุกคนต่างก็กำลังมีความสุขและยินดีไปกับเขาเป็นอย่างมาก พวกเขาแอบดีใจกับโชคชะตาของตัวเองที่ไม่ทำให้พวกเขาหันไปหาซูเจี้ยนจุนและจู้ซานเหมือนกับกู๋หมิงเซียง เพราะไม่เช่นนั้นแล้วป่านนี้พวกเขาคงจะไม่เพียงแค่สูญเสียความรุ่งโรจน์ในปัจจุบันไป แต่พวกอาจจะต้องเสียชีวิตของตัวเองไปด้วย

หม่าชานเหอนั้นยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เฉินฟู่เฉิงได้พบกับผู้สืบทอดที่เหมาะสมและทรงพลังเช่นนี้ และแล้วในที่สุดหม่าชานเหอก็สามารถเกษียณตัวเองอย่างเป็นทางการอย่างสบายใจได้ซักที ซึ่งเขาก็ส่งมอบธุรกิจทั้งหมดที่เขาดูแลอยู่ให้แก่เย่เชียนด้วยความเต็มใจและยินดี

ความสำเร็จในครั้งนี้มันจะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากว่าเย่เชียนนั้นขาดใครซักคนไป ดังนั้นเขาจึงทำการตอบแทนให้แก่ผู้บริหารทุกคนในบริษัท โดยการเพิ่มเงินปันผลและให้เงินโบนัสก้อนโตโดยไม่มีเงื่อนไขคลุมเครือใด ๆ แอบแฝง ทำให้ผู้บริหารและผู้จัดการเหล่านั้นต่างก็มีความสุขกันอย่างยิ่ง ซึ่งการกระทำทั้งหมดของเย่เชียนในครั้งนี้นั้น มันแสดงให้เห็นถึงความเอาใจใส่และการปฏิบัติกับผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างดีเยี่ยม เมื่อเป็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็คิดกันว่าพวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องครอบครองอะไรอีกแล้ว พวกเขาจึงพากันส่งมอบทรัพย์สินและธุรกิจทั้งหมดให้อยู่ภายใต้การดูแลของเย่เชียนทีละคน ๆ ด้วยความเต็มใจ เพราะไม่เพียงแค่เงินปันผลและสวัสดิการต่าง ๆ ที่มากมายกว่าเมื่อก่อนอย่างมากเท่านั้น แต่สิ่งที่น่ายินดีที่สุดสำหรับพวกเขาก็คือพวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลอะไรอีกแล้วในอนาคต ถ้าสิ่งต่าง ๆ อยู่ภายใต้การกำกับและดูแลจากเย่เชียน

……

ทางด้านของซ่งหลันนั้นเธอเองก็ถูกนักข่าวจากหลายสำนักคอยติดตามเพื่อสัมภาษณ์เช่นกัน แต่อาจเป็นเพราะเป็นเป็นนักฆ่าเก่าก็เลยทำให้ไม่ค่อยมีใครตามตัวเธอจนเจอได้บ่อยนัก ซึ่งหากครั้งใดที่พวกนักข่าวโชคดีบังเอิญไปเจอเธอเข้า เธอก็จะพูดแค่ไม่กี่คำ จากนั้นก็จะรีบขอตัวขึ้นรถจากไป โดยมีอู๋หวนเฟิงคอยคุ้มกันเสมือนเป็นบอดี้การ์ดเหมือนอย่างเคย

ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน หลังจากที่ซ่งหลัยปลีกตัวออกมาจากพวกนักข่าวได้แล้ว เธอก็เข้ามานั่งอยู่ในรถและบิดขี้เกียจไปมาด้วยความเหนื่อยล้า ช่วงหลังมานี้เธอนั้นงานยุ่งขึ้นมากทั้งงานที่หนานจิงและงานของน่านฟ้ากรุ๊ปที่เธอก็ยังคงต้องคอยดูแลอยู่ ทว่าแม้ว่าเธอจะเหนื่อยล้าเพียงใด แต่เสน่ห์ของเธอนั้นกลับไปลดลงเลย

“หวนเฟิง! นายคอยตามดูเย่เชียนให้ฉันด้วยสิ ฉันว่าเดี๋ยวนี้เขาดูทำตัวแปลก ๆ ไป ไม่รู้ว่าไปติดหญิงใหม่ที่ไหนอีกรึเปล่า ?” ซ่งหลันพูดทีเล่นทีจริง

แต่มันก็ทำให้คนฟังอย่างอู๋หวนเฟิงถึงกัยผงะไปครู่หนึ่ง “เอ่อ… ผมไม่รู้หรอก”

“ก็เพราะว่านายไม่รู้ไงเล่า! ฉันถึงบอกให้นายไปคอยดูเอาไว้น่ะ นายนี่มันทำตัวอย่างกะไม้ตายซากเข้าไปทุกวันแล้วนะ ฉันล่ะไม่แปลกใจเล่ยว่าทำไมนายถึงยังโสดอยู่จนถึงทุกวันนี้! ฮิ ๆ ๆ นายอยากให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ ? ที่บริษัทของเราน่ะมีสาว ๆ สวย ๆ เยอะแยะเลยนา…” ซ่งหลันพูดพลางหัวเราะชอบใจ

“ม่ะ… ไม่ต้อง!” อู๋หวนเฟิงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงประหม่า

ถึงแม้ว่าอู๋หวนเฟิงนั้นจะอยู่กับซ่งหลันมาสักพักหนึ่งแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเคยชินกับมุกตลก ๆ แนวนั้นของเธอเลย ลึก ๆ แล้วในสายตาของเขา เขานั้นรู้สึกว่าผู้หญิงทุกคนมันก็เหมือน ๆ กันไปหมด ทำให้พวกเธอไม่สามารถดึงดูดความสนใจจากเขาได้เลยแม้แต่น้อย

“โอ๊ย…! นี่นายเป็นเกย์รึเปล่าเนี่ย ?” ซ่งหลันถามพลางแสร้งทำเสียงเป็นห่วง

อู๋หวนเฟิงไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของซ่งหลันมากนัก เพราะถึงแม้ว่าเขานั้นจะยังไม่ชินกับคำพูดต่าง ๆ ของเธอ แต่ทว่าเวลาที่เขาอยู่กับเธอ เขานั้นสามารถทำตัวผ่อนคลายได้มากกว่าเวลาที่อยู่กับคนอื่น เพราะเวลาที่อยู่กับคนอื่นมันก็ช่วยไม่ได้เลยที่เขามักจะมีรังสีแห่งเจตนาฆ่าแผ่อยู่รอบ ๆ ตัวเสมอ

จู่ ๆ อู๋หวนเฟิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดขึ้นมาว่า “พี่หลันหลัน! มีคนตามเรามา!”

ซ่งหลันได้ยินก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองที่กระจกมองหลังแล้วพูดว่า “เหยียบคันเร่งให้เร็วกว่านี้ซิ เดี๋ยวผ่านตัวเมืองไปแล้วค่อยจัดการกับพวกเขา”

อู๋หวนเฟิงพยักหน้าและเร่งความเร็วรถในทันที อย่างไรก็ตามรถทั้งสี่คันที่อยู่ข้างหลังก็ยังคงตามมาอย่างกระชั้นชิดอยู่ดี ทำให้อู๋หวนเฟิงถึงกับขมวดคิ้วแน่น เพราะถ้าหากว่าซ่งหลันไม่อยู่ในรถกับเขาด้วยล่ะก็ เขาจะหยุดรถโดยไม่ลังเลและออกไปจัดการกับคนพวกนั้นให้จบ ๆ ไปซะตั้งแต่ตอนนี้เลย

ความเร็วของรถคันหลังก็เร่งตามเข้ามาใกล้จนเกือบจะตามทันอยู่แล้ว มีคนสองคนโผล่ออกมาจากหน้าต่างรถ โดยแต่ละคนถือ เอเคสี่เจ็ดไว้ในมืออย่างเกรี้ยวกราด

เมื่ออู๋หวนเฟิงเห็นดังนั้นก็ถึงกับผงะไป ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ตั้งใจจะมาสะกดรอยตามพวกเขาเท่านั้น แต่ทว่าพวกนั้นกลับต้องการที่จะมาเอาชีวิตพวกเขาเลยทีเดียว ซึ่งตอนนี้พวกเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือใครกันแน่

ปัง! ปัง! ปัง!

จู่ ๆ คนที่ถือเอเคสี่เจ็ดจากรถคันหลังก็เริ่มยิงอย่างบ้าคลั่งโดยไม่ลังเลใด ๆ เสียงปืนดังไปทั่วท้องถนน กระสุนหลายนัดพุ่งเข้ามาที่ตัวรถทำให้รถเริ่มบุบไปตามรอยกระสุนและกระจกด้านหลังก็ถูกกระหน่ำยิงจนแตกกระจาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน