ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 251

หวังเต๋อเซินถอนหายใจและอ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็พูดว่า “แล้ว..ต้องใช้เท่าไหร่ล่ะน้องเย่..ฉันใช้เงินจำนวนมากไปกับอาวุธยุทโธปกรณ์ล่าสุดเหล่านี้ไปหมดแล้ว”

เย่เชียนหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “ผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน..แต่ผมจะคอยสนับสนุนพี่ใหญ่ให้”

นี่คือสิ่งที่หวังเต๋อเซินอยากจะได้ยินอย่างมากและเมื่อเย่เชียนพูดออกมาหวังเต๋อเซินก็มีความสุขทันทีเขาจึงรีบพูดว่า “ถ้าน้องเย่พูดแบบนี้ฉันก็สบายใจ..ฮ่าฮ่า”

เมื่อหวังเต๋อเฉินพูดคำเหล่านั้นเย่เชียนก็เดาได้แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ทว่าสถานการณ์นี้เป็นสถานการณ์ที่ได้เปรียบอย่างมากเย่เชียนจึงไม่ได้สนใจเรื่องเงินมากนัก และยิ่งไปกว่านั้นเรื่องเงินก็ยังมีสิทธิ์ที่มันจะหมุนเวียนเข้ามาโดยธรรมชาติ

หลังจากนั้นเย่เชียนก็ยิ้มเบาๆ และใบหน้าของเขาก็สงบเสงี่ยมลงและพูดว่า “อันที่จริงจุดประสงค์หลักที่ผมมาหาพี่ใหญ่หวังในวันนี้ก็มาเพราะเรื่องทหารรับจ้างดอกฝิ่นน่ะ..ผมไม่รู้ว่าพี่ใหญ่หวังมีเบาะแสหรือข้อมูลอะไรบ้างหรือเปล่า?”

“น้องเย่..จริงๆ แล้วหลัวโจวที่เป็นผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างดอกฝิ่นน่ะมีมิตรภาพที่ดีกับฉันอยู่” หวังเต๋อเซินพูด แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเย่เชียนที่ดูไม่พอใจเล็กน้อยหวังเต๋อเซินก็รีบพูดต่ออย่างประหม่าเล็กน้อยว่า “แต่มันก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมันเป็นแค่เรื่องธรรมดาๆ ..มันเป็นแค่มิตรภาพเล็กๆ เพราะครั้งหนึ่งเราเคยร่วมมือกันแค่นั้น..เพราะงั้นถ้าน้องเย่ต้องการพบเขาจริงๆ ฉันก็มีลู่ทางอยู่”

“ถ้างั้นพี่ใหญ่หวังก็แค่บอกที่อยู่ของพวกเขามาก็พอ..ผมจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ..แค่บอกที่อยู่หรือฐานที่มั่นของเขาให้ผมรู้ก็พอแล้ว” เย่เชียนพูด

“น้องเย่อย่าพูดแบบนั้นสิ..ความสัมพันธ์ของพวกเราพี่น้องจะไปมีอะไรที่ลำบากใจได้ล่ะ?” หวังเต๋อเซินพูดต่อ “พวกหลัวโจวปักหลักกันอยู่ที่สามเหลี่ยมทองคำ..และมีกำลังพลประมาณ 2,000 คน..ซึ่งพวกกองโจรแดนใต้นั้นมันมีอาวุธครบครัน..น้องเย่มันจะไม่เหมือนกับตอนที่นายไปจัดการกับพวกตี่ลุนครั้งที่แล้วนะ..ฉันเกรงว่ามันจะไม่ง่ายแบบนั้น..และยิ่งไปกว่านั้นฉันเองก็ไม่รู้ว่าพิกัดที่ตั้งแบบเจาะจงของพวกเขาอยู่ตรงไหนของสามเหลี่ยมทองคำ..เพราะงั้นถ้าน้องเย่เข้าไปเหยียบเขตของกองกำลังอื่นๆ ฉันเกรงว่าพวกน้องเย่จะถูกตีตราเป็นศัตรูน่ะสิ..ใช้วิธีอื่นเถอะ”

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะอันที่จริงหากไม่มีการวางแนวทางการเคลื่อนไหวที่ถูกต้องล่ะก็มันก็จะไม่ดีต่อสิ่งต่างๆ อย่างมาก เพราะมันจะต้องใช้เวลาในการตรวจสอบเพื่อหาที่อยู่และพิกัดแบบเจาะจงและสถานะรูปแบบการป้องกันของพวกเขา “แล้วพี่ใหญ่หวังคำแนะนำดีๆ อะไรบ้างมั้ย” เย่เชียนถาม

“ฉันมีข้อมูลที่น่าจะเป็นสิ่งที่อ้างอิงได้” หวังเต๋อเซินพูด “ทหารรับจ้างดอกฝิ่นเป็นเพียงแค่กองกำลังหนึ่งของกองโจรหลัวโจวเพื่อหารายได้เสริมเพื่อดำเนินการและค่าใช้จ่ายของกองโจร..เพราะงั้นถ้าหากว่าเราแสร้งทำเป็นผู้ว่าจ้างพวกทหารรับจ้างดอกฝิ่นและเชิญพวกมันมาที่นี่มันก็น่าจะง่ายกว่าในการจัดการกับพวกมัน”

เย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อยเพราะวิธีการเชิญศัตรูเข้าถ้ำนั้นเป็นวิธีที่ดีอย่างมาก “แต่หลัวโจวจะเชื่อใจผมง่ายๆ งั้นเหรอ..เขาคงไม่ประมาทถึงขนาดมาที่นี่ด้วยตัวเองหรอกนะ” เย่เชียนพูด

“ฮ่าฮ่า..มันง่ายมาก..ฉันจะเป็นคนกลางและเชิญเขามาเอง..หลัวโจวจะเชื่อใจฉันอย่างแน่นอน..แต่น้องเย่ต้องหางานที่กระตุ้นความสนใจของเขาได้ล่ะนะ” หวังเต๋อเซินพูด

“ถ้างั้นก็ง่ายๆ ..ก็แค่ขึ้นราคาว่าจ้างให้สูงขึ้นเขาก็จะไม่พลาดมันอย่างแน่นอน” เย่เชียนพูด

หวังเต๋อเซินพยักหน้าแล้วถามว่า “ว่าแต่น้องเย่..โทษทีนะฉันขอถามหน่อยว่าพวกทหารรับจ้างดอกฝิ่นไปทำอะไรให้น้องเย่ขุ่นเคืองถึงขนาดนี้หรือ?”

“พวกนั้นมันลอบยิงพี่น้องของเขี้ยวหมาป่า..และน้องชายคนนั้นก็ยังโคม่าอยู่ที่ห้องฉุกเฉินอยู่เลยน่ะ” เย่เชียนพูดต่อ “ถ้าผมไม่ลบพวกทหารรับจ้างดอกฝิ่นออกไปจากโลกใบนี้แล้วพวกผมจะถูกเรียกว่าราชาแห่งโลกทหารรับจ้างได้ยังไง”

หวังเต๋อเซินถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดว่า “เอาล่ะ..ถ้างั้นเรามาคุยรายละเอียดเกี่ยวกับแผนกันดีกว่า! ..ยังไงก็เถอะคืนนี้นายไปไหนไม่ได้..เพราะนายต้องดื่มกับฉันทั้งคืนและเราเมากันเพื่อคลายความเศร้ากันเถอะ”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อย

…..

แผนการกำลังดำเนินไปอย่างมีระเบียบและถี่ถ้วนและแน่นอนว่าเย่เชียนจะไม่ทุ่มความหวังและความสำเร็จทั้งหมดเอาไว้ที่แผนการนี้อย่างแน่นอน เพราะงั้นเขาจึงส่งหลิวเทียนเฉิน,เจมส์,วิลเลี่ยมไปทำการตรวจสอบเบื้องต้นแล้ว

เย่เชียนนั้นลั่นวาจาเอาไว้ว่าคนที่ทำร้ายอู๋หวนเฟิงจะต้องจ่ายด้วยชีวิตและไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามคนคนนั้นจะต้องสูญสิ้น

เย่เชียนนั้นไม่ได้นั่งอยู่เงียบๆ ที่บ้านพักของเขาเพราะตั้งแต่เขาตกลงกับหวังเต๋อเซินแล้วเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวและทำบางอย่างเบื้องต้นเตรียมพร้อมเอาไว้ เพราะเมื่อต้องติดต่อกับรัฐบาลของประเทศเมียนมาร์แล้วเย่เชียนก็ไม่ได้รู้จักดีนักและเขาก็ไม่มีคนวงในที่คุ้นเคยซึ่งมันก็มีปัญหาอยู่บ้าง เพราะไม่รู้จักผู้นำทางทหารและหัวหน้าพรรคใดๆ เลยแล้วเย่เชียนก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพวกเขาเป็นใครแล้วนับประสาอะไรจะไปพูดคุยหรือทำความรู้จักกับคนอื่นๆ

จริงอยู่ที่ว่าบางเรื่องนั้นพูดง่ายแต่หากจะนำไปปฏิบัติล่ะก็มันก็ยากมาก

อย่างไรก็ตามทุกๆ อย่างเป็นเรื่องที่ยากในช่วงเริ่มต้นและเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นในเร็วๆ นี้อย่างแน่นอนเพราะเย่เชียนประสบกับปัญหาต่างๆ มากเกินไปและตอนนี้สิ่งที่สำคัญเหนือกว่าสิ่งใดก็คือการกวาดล้างทหารรับจ้างดอกฝิ่นนั่นเอง

ข่าวดีก็มาจากเมืองหนานจิงเช่นกันเพราะอู๋หวนเฟิงได้ตื่นขึ้นแล้วและถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะขยับตัวและพูดไม่ได้ก็ตามแต่การตื่นขึ้นมาก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างมาก ซึ่งหมายความว่าเขามีความหวังในการฟื้นตัวอย่างมากและแล้วก้อนหินในใจของเย่เชียนถูกปล่อยลงในที่สุด แต่สิ่งนี้ก็ไม่ได้ลดความโกรธแค้นของเย่เชียนที่มีต่อองค์กรทหารรับจ้างดอกฝิ่นเลยแม้แต่น้อยแต่กลับกันเพราะความมุ่งมั่นที่จะทำลายล้างนั้นยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

จู้ซานและซูเจี้ยนจุนนั้นถูกจับและถูกนำตัวส่งเข้าคุกเป็นที่เรียบร้อยแล้วเช่นเดียวกับเจียงเจิ้งยี่และแล้วในที่สุดชีวิตที่เหลือของพวกเขานั้นจะต้องใช้ชีวิตกันอยู่ในคุกไปตลอดกาล

ไม่กี่วันต่อมาก็มีข่าวมาจากหวังเต๋อเซินว่าหลัวโจวกำลังเดินทางไปที่ประเทศเมียนมาร์แล้วหวังเต๋อเซินก็จะไปรับหลัวโจว จากนั้นทั้งสองก็จะมาที่คฤหาสน์ของเย่เชียนเพื่อดำเนินตามแผนการ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน