ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 45

“ซี้ดดดดดด…!”

เย่เชียนสูดปากด้วยความเจ็บปวดจากการถูกบีบเอว การแก้แค้นของผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างรุนแรง เขาหันไปเผชิญหน้ากับเธอและก็ยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็บีบแก้มของฉินหยูเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณนี่มัน… น่ารักที่สุดเลย!”

ฉินหยูคาดไม่ถึงว่าเย่เชียนจะทำเช่นนี้กับเธอ มันยิ่งทำให้พวกเขาทั้งสองดูเหมือนคู่รักที่หยอกเย้ากันอย่างหวานละมุนละไม เหว่ยเฉินหลงกัดฟันด้วยความเกลียดชังและอิจฉาริษยา เขาไม่สามารถทนดูพวกเขาทั้งสองได้อีกต่อไป มิฉะนั้นเขาอาจจะโกรธจัดจนหัวใจวายตาย

“ฉินหยู… งั้นผมขอตัวก่อนนะ อย่าลืมไปงานราตรีสุดสัปดาห์นี้ล่ะ” หลังจากเหว่ยเฉินหลงพูดเช่นนี้ เขาก็จากไป

“นี่…! ปล่อยได้แล้ว!” ฉินหยูพูดพลางสะบัดไหล่ หลังจากที่เหว่ยเฉินหลงออกไปจากห้อง

เย่เชียนหัวเราะเบา ๆ และยอมปล่อยมือออกจากไหล่ของเธอแต่โดยดี แต่เขาก็พูดอย่างเศร้าใจว่า “นี่… คุณทำลายสะพานเชื่อมระหว่างเรา… คุณทำร้ายหัวใจผมมากเลยนะ”

ฉินหยูจ้องมองเย่เชียนและพูดว่า “อย่ามาทำเป็นพูดดี นายกล้าดียังไงมาหยิกแก้มฉันห๊ะ ?!”

“ก็คุณบีบเอวผมก่อนนี่นา แหม… มีเหตุผลหน่อยสิคุณ” เย่เชียนพูดอย่างใสสื่อ

“แล้วใครใช้ให้แตะตัวฉันกันล่ะ! ถ้านายไม่เป็นคนเริ่มก่อน ฉันก็คงไม่หยิกนายหรอก!” ฉินหยูพูดอย่างเกรี้ยวกราด

“อ้าวคุณ… ก็ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นแล้วเขาจะเชื่อเหรอ ?” เย่เชียนตอบอย่างจริงจัง

“ไม่รู้ล่ะ! ฉันไม่สน… ยังไงมันก็เป็นความผิดของนายอยู่ดี!” ฉินหยูขมวดคิ้วขณะพูด

“ใช่ซี้…! ผมมันโง่เองนั่นแหละที่ไปเผลอใจแอบรักคุณอยู่ฝ่ายเดียว! ผู้หญิงนี่ช่างไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ” เย่เชียนพึมพำกับตัวเอง จากนั้นเขาก็ถามฉินหยูว่า “คนเมื่อกี๊เป็นใครเหรอ ? ดูเหมือนเขาจะชอบคุณนะ”

ฉินหยูตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดแล้วตอบอย่างเย้ยหยันว่า “เฮอะ! ฝันไปเถอะย่ะ เขาน่ะเป็นคนหลงตัวเองมาก ๆ ว่าแต่นายเคยได้ยินชื่อเหว่ยตงเซียนกรุ๊ปไหมล่ะ ?”

“เหว่ยตงเซียนกรุ๊ป… ? คุ้น ๆ แฮะ เหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักที่…” เย่เชียนพยักหน้าเบา ๆ เขาจำได้ว่าจ้าวเทียนห่าวเคยพูดถึงเหว่ยตงเซียนกรุ๊ปกับเขามาก่อน

“เขาเป็นผู้บริหารของเหว่ยตงเซียนกรุ๊ปน่ะ บริษัทเครือตงเซียนกรุ๊ปมีอิทธิพลอย่างมากในเซี่ยงไฮ้ นายไม่กลัวว่าเหว่ยเฉินหลงจะพยายามแก้แค้นหรือทำร้ายนายเลยเหรอ ?” ฉินหยูพูดอย่างกังวล

“อ้าว! แล้วทำไมคุณเพิ่งจะมาบอกผมตอนนี้เล่า นี่มันฝันร้ายของผมชัด ๆ ผมเพิ่งจะกระโดดลงไปในหุบเหวนรกดี ๆ นี่เอง! ผมควรต้องรีบไปอธิบายทุกอย่างให้เหว่ยเฉินหลงฟังเดี๋ยวนี้เลย ผมต้องบอกเขาว่าคุณน่ะไม่ใช่แฟนของผม ผมแค่ถูกคุณบังคับให้ทำตามคำสั่ง” เย่เชียนแกล้งพูดและแสร้งทำเป็นว่ากลัว

“นายกล้าทำอย่างนั้นจริง ๆ หรือไง!” ฉินหยูจ้องมองเย่เชียนอย่างผิดหวังเล็กน้อย

“โธ่เอ๋ย… ทำไมผมถึงจะไม่กล้าล่ะ ? อีกอย่าง ทำไมผมต้องแกล้งเป็นแฟนของคุณด้วย ? มันไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับผมเลย แถมตอนนี้ชีวิตของผมก็มาตกอยู่ในอันตรายอีก” เย่เชียนตอบและแกล้งทำเป็นกระวนกระวาย

“อย่ามาพูดจาเหลวไหลหน่า!” ฉินหยูเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา เธอจึงถามเย่เชียนไปอย่างซื่อ ๆ ว่า “ถ้าอย่างงั้น… นายต้องการประโยชน์อะไรล่ะ!”

เย่เชียนแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะมันเป็นไปอย่างที่เขาคาดเอาไว้ไม่มีผิด…

“ในเมื่อคุณเป็นแฟนของผม… อย่างน้อย ๆ คุณก็น่าจะให้ผมจูบคุณสักหน่อย…”

“ฝันไปเถอะ! ไม่มีทางหรอก เราแค่แกล้งเป็นแฟนกันเท่านั้นไม่ใช่หรือไง ?!” ฉินหยูปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เอาเข้าจริง ๆ เธอเองก็ยังคงต้องใช้เขาเป็นเกราะกำบังตัวเองจากเหว่ยเฉินหลงอยู่ดี เธอจึงคิดว่าเธอจะต้องให้รางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ แก่เขาเป็นการตอบแทน “เอางี้ดีกว่า… เดี๋ยวเราไปทานข้าวด้วยกันสักมื้อนึงเป็นไง ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน