ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 490

ตอนที่ 490 วิธีการหาเงินอย่างง่ายดาย

ถึงแม้ว่าสถานการณ์ในปัจจุบันจะอันตรายมากแต่เนื่องจากมีคนจะส่งข่าวเรื่องขององค์กรเซเว่นคิลดังนั้นสลาดาร์อาร์ตันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปฏิเสธ เพราะท้ายที่สุดแล้วถ้าเขาสามารถเอาชนะอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ในคืนนี้ได้เขาก็ต้องให้คำอธิบายกับแก๊งยามากุจิในเวลานั้นและถ้าหากถึงเวลานั้นแล้วเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเผชิญหน้ากับแก๊งยามากุจิเองแต่เขาสามารถปล่อยให้แก๊งยามากุจิจัดการสิ่งต่างๆ เอง การที่เสือสองตัวต้องได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้นั้นสลาดาร์อาร์ตันก็รอคอยที่จะได้เห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมานานแล้ว

การร่วมมือกับแก๊งยามากุจินั้นเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันเท่านั้นซึ่งสลาดาร์อาร์ตันก็ไม่ได้ถือว่าแก๊งยามากุจิเป็นพรรคพวกของตัวเองและนอกจากนี้การร่วมมือกับแก๊งยามากุจิก็เป็นการตัดสินใจของผู้นำในตระกูลสลาดาร์ ดังนั้นเขาจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ซึ่งเขาก็เชื่อว่าผู้นำคงจะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องนี้และยิ่งไปกว่านั้นตราบใดที่ไม่มีใครพูดล่ะก็เหล่าผู้นำก็จะไม่รู้

ตามแผนเดิมของนั้นเย่เชียนเขาจะไม่ฆ่าสลาดาร์อาร์ตันเพราะเขาคิดที่จะช่วยสลาดาร์อาร์ตันตอบโต้อัสลานฮอร์ดมิลฟ์เลยด้วยซ้ำ แน่นอนว่าจุดประสงค์คือการทิ้งปัจจัยที่เป็นอันตรายให้กับตระกูลและองค์กรคูลอฟส์ ดังนั้นเมื่อคูลอฟส์อังเดรยึดอำนาจขององค์กรสลาดาร์ไปเวลานั้นอาจจะมีประโยชน์อย่างยิ่ง

ด้วยความไม่เต็มใจเย่เชียนก็ไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลสลาดาร์กับแก๊งยามากุจิจะมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันและนี่ก็เป็นสิ่งที่เย่เชียนไม่สามารถยอมรับได้อย่างแน่นอนเพราะการทำให้คูลอฟส์อังเดรเข้ายึดอำนาจนั้นมันจะลำบากมากกว่าที่จะทำให้ตระกูลสลาดาร์ทอดทิ้งสลาดาร์อาร์ตันเสียอีก

เย่เชียนนั้นก็ไม่ได้กังวลอะไรแต่ความขัดแย้งระหว่างเขี้ยวหมาป่าและแก๊งยามากุจินั้นลึกล้ำเกินไปจนเย่เชียนต้องการที่จะล้างบางให้สิ้นและไม่ปล่อยให้แก๊งยามากุจิจับมือกับกองกำลังที่ทรงพลังเช่นองค์กรมาเฟียสลาดาร์ ซึ่งหลังจากที่ฟังคำถามของสลาดาร์อาร์ตันแล้วเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เนื่องจากผมต้องทำธุรกิจกับมิสเตอร์สลาดาร์อาร์ตันเพราะงั้นก็แน่นอนว่าผมต้องรู้ข้อมูลของคุณบ้าง..เอาล่ะเรามาที่นี่วันนี้ก็เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจมันไม่ใช่การผูกมิตร..เพราะงั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า”

“แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณรู้จริงๆ หรือเปล่า..แล้วผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่คนที่อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ส่งมาเพื่อยั่วยุให้เกิดความบาดหมาง? ..ผมจะไม่หลงกลอะไรง่ายๆ แบบนี้หรอก!” สลาดาร์อาร์ตันตะคอกอย่างเย็นชา

“ในกรณีนี้ผมไม่คิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องพูดถึงเรื่องนี้นะ..เนื่องจากคุณไม่ต้องการรู้เกี่ยวกับองค์กรเซเว่นคิลก็ลืมมันไปเถอะ” เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ..เราอย่าไปรบกวนมิสเตอร์สลาดาร์อาร์ตันเลย”

“เดี๋ยวก่อน! ” สลาดาร์อาร์ตันโบกมือขึ้นและของเขาก็ปิดกั้นเส้นทางของเย่เชียนและหลินเฟิงทันที “แล้วผมบอกว่าจะปล่อยคุณไปเหรอ..พวกคุณสองคนคิดว่าบ้านของสลาดาร์อาร์ตันคนนี้เป็นเหมือนสวนหลังบ้านของคุณที่สามารถเข้าออกได้ตามใจชอบงั้นเหรอ?” สลาดาร์อาร์ตันพูดอย่างเย็นชา

“พี่! ..เขาต้องการทรมานเพื่อเค้นข้อมูลจากเรา!” เย่เชียนเหลือบมองไปที่หลินเฟิงและแสร้งทำเป็นกลัวแล้วพูด อย่างไรก็ตามคนที่ฉลาดและมีไหวพริบจะสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าเย่เชียนนั้นไม่ได้กลัวเลยแต่เขากำลังเยาะเย้ยอย่างโจ่งแจ้งนั่นเอง

“เป็นยังไงล่ะก่อนหน้านี้ฉันบอกแล้วว่าสลาดาร์อาร์ตันเป็นคนที่โหดเหี้ยมแต่นายก็ไม่เชื่อ..ดูสิตอนนี้เราไม่เพียงแค่ไม่ได้เงินเท่านั้นแต่ชีวิตของเราก็กำลังจะถูกตัดสินที่นี่!” หลินเฟิงแสร้งพูดด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน

“แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคนใหญ่คนโตของตระกูลสลาดาร์ผู้ยิ่งใหญ่จะทำเรื่องที่น่าอับอายแบบนี้..ผมเป็นหนี้คุณในครั้งนี้แล้วแต่ผมคงต้องตอบแทนคุณในชาติหน้านะ” เย่เชียนพูด

ทั้งสองกำลังเสแสร้งแกล้งทำจนดูเหมือนมันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

“คุณสองคนไม่จำเป็นที่จะต้องอ้อมค้อมกับผม!” สลาดาร์อาร์ตันพูดต่อ “ผมไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์หรอก..นอกจากนี้ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ไม่ได้โง่ขนาดส่งคุณมาตายหรอกใช่ไหม? ..มาเถอะคุณต้องการอะไรกันแน่”

เย่เชียนก็ยิ้มเหลือบมองไปที่หลินเฟิงแล้วพูดว่า “ถ้างั้นผมขอพูดก็แล้วกัน..มิสเตอร์สลาดาร์อาร์ตันมันสลาร์เป็นคนที่ยอดเยี่ยมและเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่และทุกสิ่งที่คุณทำก็ถือเป็นเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวทั้งนั้น” จากนั้นเขาก็มองไปที่สลาดาร์อาร์ตันและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มันก็ขึ้นอยู่กับว่ามิสเตอร์สลาดาร์อาร์ตันต้องการทราบข่าวมากแค่ไหนและถ้าหากคุณต้องการทราบตำแหน่งแหละแหล่งกบดานขององค์กรเซเว่นคิลล่ะก็ค่าข้อมูลคือหนึ่งล้านยูโรและถ้าหากคุณต้องการทราบเบาะแสของผู้นำองค์กรเซเว่นคิลหลินเฟิงนั้นค่าข้อมูลก็คือ 2 ล้านยูโร..และยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากคุณต้องการทราบที่ตั้งและสำนักงานใหญ่ของพวกเขาค่าข้อมูลก็คือ 4 ล้านยูโร..เป็นยังไงบ้างค่าใช้จ่ายยุติธรรมพอใช่มั้ย?”

“ให้ตายเถอะนี่คุณจะมาปล้นกันเหรอ? ..ทำไมค่าข่าวมันถึงได้แพงขนาดนี้? ” สลาดาร์อาร์ตันตกตะลึงอย่างมาก

“หืม..นี่เป็นราคาตามตลาดข่าวกรองแล้ว..ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองไปถามพวกคนขายข่าวได้..เพราะข่าวจาก CIA และ FBI ของสหรัฐอเมริกาน่ะเรียกสูงกว่านี้อีก..ผมบอกได้เลยว่าราคานี้มันคุ้มค่ามาก” เย่เชียนนั้นดูหมกมุ่นอยู่กับเงินจนหลินเฟิงหันมองมาที่เขาและก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว เพราะปรากฏว่าน้องชายคนนี้ใช้ตัวเองเป็นโล่ทุกครั้งและตอนนี้เขาก็ยังใช้ตัวเองหาเงินอีกด้วย

“จำเอาไว้นะว่าครั้งนี้หารครึ่งห้าต่อห้า!” หลินเฟิงกระซิบข้างๆ หูของเย่เชียน

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆ แล้วพยักหน้า

สลาดาร์อาร์ตันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พูดว่า “เนื่องจากคุณมีข่าวมาถ้างั้นคุณก็ต้องรู้ด้วยว่าคลับเฮาส์ของแก๊งยามากุจิในมูร์มัคส์ถูกระเบิดเมื่อวันก่อนและสมาชิกทั้งหมดของแก๊งยามากุจิก็ถูกสังหารใช่มั้ย?”

“ใช่!” เย่เชียนพูด “ถ้ามิสเตอร์สลาดาร์อาร์ตันต้องการทราบข่าวคุณก็ต้องจ่าย 500,000 ยูโร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน