ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 52

ฉินหยูได้เรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมการฉกฉวยโอกาสของเย่เชียนมาแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นเมื่อเย่เชียนจับไหล่ของเธอ เธอจึงมีปฏิกิริยาการตอบสนองที่ดียิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม เธอจะไม่ยอมให้เย่เชียนเอาเปรียบเธอง่าย ๆ อยู่ฝ่ายเดียว เธอจึงมองไปที่เย่เชียนแล้วจากนั้นก็บีบเอวของเขาอย่างแรง

“ซี๊ดดดดดดด!”

เย่เชียนสูดปากด้วยความเจ็บปวดอย่างเงียบ ๆ ผู้หญิงคนนี้มีพิษสงร้ายแรงกว่าจ้าวหยามาก เพราะเธอสามารถหาส่วนที่อ่อนแอที่สุดบนร่างกายของเขาได้

ในสายตาของคนนอกแล้ว พวกเขาทั้งสองดูสนิทสนมกันมาก หวังยู่ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าพวกเขากำลังเสแสร้งแกล้งทำอยู่เพราะภาพที่เธอเห็นดูเป็นธรรมชาติอย่างมาก “ไอ้คนบ้า! นายนี่ไม่มีรสนิยมเอาซะเลย ทำไมถึงต้องไปชอบผู้หญิงหน้าอกเล็กคนนั้นด้วย” หวังยู่พึมพำกับตัวเองและพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและขุ่นเคือง

เย่เชียนมองหวังยู่ด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มีปฏิกิริยาที่ฉุนเฉียวและเปิดเผยขนาดนั้น เขากำลังคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมที่เธอจะชอบเขา ?

“เธอน่ะมันก็แค่ผู้หญิงขี้อิจฉา!” ฉินหยูสวนคำพูดของหวังยู่กลับไปและสบประมาทอย่างไม่เกรงใจ “ฉันล่ะรู้สึกสงสารและเสียใจกับเธอจริง ๆ ที่เกิดมาเป็นคนแบบนี้…”

ผู้หญิงคนนี้ช่างปากร้ายมากพิษสงจริง ๆ เมื่อมองไปที่แววตาระยิบระยับของหวังยู่แล้ว เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนไหวเล็กน้อยและแอบคิดว่าคำนี้มันแรงเกินไปจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อตระหนักดูแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องของเย่เชียนที่จะเข้าไปยุ่ง หากต้องการตำหนิใครสักคนก็คงต้องเป็นฉินหยูเองที่พูดมันออกมา

หลังจากที่เขาเงียบไปสักพักหนึ่ง เย่เชียนก็รู้สึกว่ามันจะเป็นการที่ดีกว่าถ้าเขาออกมาจัดการด้วยตัวเอง มิเช่นนั้นก็ไม่อาจรู้ได้ว่าผู้หญิงทั้งสองคนนี้จะเปิดศึกกันไปอีกนานแค่ไหนและจะหยุดเมื่อไหร่ เขาจึงพูดอย่างหมดหนทาง “เอาล่ะ ๆ ทั้งสองคนพอก่อนเถอะ” และเขาก็หันไปพูดกับหวังยู่ “ก็ได้ ๆ… หวังยู่ ฉันจะกลับไปกับเธอ”

หวังยู่กัดริมฝีปากของเธอแน่น ความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเปอยู่ในใจของเธอ เธอคิดว่าเย่เชียนคงมีความห่วงใยและเป็นกังวลเกี่ยวกับเธอ และเมื่อฉินหยูเห็นว่าเย่เชียนพูดแบบนั้น เธอก็โน้มตัวไปและกระซิบข้าง ๆ หูของเย่เชียนว่า

“ห๊ะ… นายว่าไงนะ ?”

เย่เชียนยิ้มและกระซิบตอบเบา ๆ ว่า “มากับผม”

“หึ… ฉันไม่ไปหรอก นายจะไปกับยัยผู้หญิงที่นายชอบ แล้วทำไมฉันถึงต้องไปด้วยล่ะ ?” ฉินหยูพูดอย่างประชดประชันและขุ่นเคือง

“เดี๋ยวก่อนนะ คุณไม่ใช่แฟนจริง ๆ ของผมสักหน่อย… คุณจะกังวลว่าผมกับผู้หญิงคนนั้นจะไปทำอะไรที่ไหนทำไมล่ะ ?” เย่เชียนยิ้มเล็กยิ้มน้อยขณะพูด

ฉินหยูมองเย่เชียนแล้วพูดว่า

“ถ้านายอยากจะเข้าคุกมากนักล่ะก็นะ นายก็ไปเถอะ… ฉันไม่สนใจหรอก! พวกผู้ชายมันก็เป็นกันซะแบบนี้… หึ!”

ในขณะที่ฉินหยูพูด เธอหันไปมองหวังยู่และพยายามจะสื่อให้หวังยู่รู้ว่า ถึงแม้หวังยู่จะอยู่บนเตียงกับเย่เชียน แต่เธอก็จะเป็นได้แค่ของเล่นคั่นเวลาของเขา เพราะพวกผู้ชายส่วนใหญ่ก็เจ้าชู้กันทั้งนั้น

หวังยู่จ้องมองฉินหยูด้วยความโกรธ “เฮอะ! คุณก็แค่เสแสร้งแกล้งทำเป็นใจแข็งเท่านั้นแหละ… ลับหลังอย่าไปแอบร้องไห้และซ่อนน้ำตาของตัวเองละกัน”

ฉินหยูมองกลับไปที่หวังยู่อย่างไม่แยแสและพูดกับเย่เชียนว่า “เย่เชียน! นายจำเอาไว้นะว่าอย่าลืมสวมถุงยางอนามัยด้วย มิฉะนั้นอย่าได้หวังว่าจะมาแตะต้องตัวฉันอีก”

หญิงสาวคนนี้ปากร้ายมากพิษสงเกินไปจริง ๆ เย่เชียนแอบคิดว่าเมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงคนนี้โกรธขึ้นมา เธอดูน่ากลัวกว่าผู้ชายเสียอีก เย่เชียนมองหวังยู่ด้วยความเห็นใจและเข้าไปพูดกับเธอใกล้ ๆ ว่า “ลืมไปเถอะ… เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินหยูหรอก อย่าไปเถียงกับเธอต่อเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน