เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 53

ในขณะที่หวังยู่กำลังอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความรู้สึกที่หลากหลายอยู่นั้น หยางเหว่ยก็เข้ามาขัดจังหวะและดึงเธอกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง สิ่งนี้ทำให้เธอไม่สบอารมณ์อย่างมาก เธอจ้องมองหยางเหว่ยอย่างโกรธเคือง

“หยางเหว่ย! ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบปฏิบัติการในครั้งนี้นะ หน้าที่ของคุณคือรักษาความปลอดภัยสาธารณะ ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่เพื่อเป็นผู้ช่วยฉันเท่านั้น คุณมีสิทธิ์อะไรถึงได้มาบอกให้ฉันทำนู่นทำนี่ ?”

หยางเหว่ยจ้องหวังยู่ด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้ถึงได้โกรธจัดขนาดนี้ และแอบคิดในใจ ‘เธอเกลียดเย่เชียนไม่ใช่หรือยังไง ? แล้วทำไมเธอถึงเปลี่ยนใจมาช่วยเขาในตอนนี้กันล่ะ ?’

อย่างไรก็ตาม เขารู้ตัวดีว่าตอนนี้เขาไม่ควรพูดอะไรที่เป็นการยั่วยุหวังยู่อีก จึงได้แต่สาปแช่งเธอในใจ ‘ยัยผู้หญิงอวดดีเอ๊ย! ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเธอมีอำนาจล่ะก็ ฉันคงจะไม่ยอมก้มหัวให้เธอแบบนี้หรอก รู้ไว้ซะด้วย’

อาจเป็นไปได้ว่าคนที่สะกดรอยตามพวกเขามานั้นหนีไปแล้ว เพราะเมื่อเย่เชียนเดินไปถึงมุมมืด มันก็ว่างเปล่าไร้สิ่งใด แต่เขาก็สังเกตเห็นร่องรอยหลักฐานที่ทำให้รู้ว่าเคยมีคนอยู่ตรงนั้น

บริเวณนี้อยู่ติดกับตรอกเล็ก ๆ ตรอกหนึ่ง ซึ่งมีถนนทอดไปไกลและมืดมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยย่างกรายเข้าไป แต่ทว่าเย่เชียนสามารถตรวจจับกลิ่นของน้ำหอมได้ ถึงกลิ่นจะเป็นกลิ่นของดอกไม้ชนิดหนึ่งที่ไม่แรงมากนักก็ตาม จึงอาจมีความเป็นไปได้ว่าคนที่มีจิตสังหารซึ่งเคยแอบอยู่ตรงนี้เป็นผู้หญิง

นี่ทำให้เย่เชียนมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าบุคคลนั้นไม่ได้มาจากองค์กรเซเว่นคิล เพราะสมาชิกทั้งหมดขององค์กรเซเว่นคิลล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชาย

เย่เชียนไม่ได้อยู่ในตำแหน่งไล่ล่าโดยตรงของหน่วยเขี้ยวหมาป่า อีกทั้งศัตรูก็ได้หลบหนีไปแล้วและเขาเองก็ไม่สามารถที่จะตามรอยของเธอในตอนนี้ได้ เขาจึงยักไหล่และเดินออกจากตรอกมา เย่เชียนยังไม่รู้ว่าเป้าหมายของเธอคือใครกันแน่ แต่เขาเดาว่าน่าจะเป็นฉินหยู

หากเย่เชียนต้องการหาสาเหตุจริง ๆ ก่อนอื่นเลยเขาต้องหาตัวตนที่แท้จริงของฉินหยูให้ได้ก่อน แต่ดูเหมือนว่าฉินหยูเอง เธอก็ไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เย่เชียนจึงไม่อยากซักไซ้ถามให้มากความเช่นกัน ถ้าเย่เชียนอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของครอบครัวของฉินยู สิ่งที่เขาทำได้คือต้องส่งคนไปสืบเท่านั้น ด้วยความไว้วางใจและความสัมพันธ์ที่ดีต่อเธอแล้ว เขาไม่ควรไปขุดคุ้ยหรือดื้อดึงเพื่อหาข้อมูลจากเธอโดยตรง และสิ่งที่ดีที่สุดคือต้องรอฉินหยูบอกเขาด้วยความสมัครใจของเธอเองในสักวันหนึ่ง

เมื่อเขาเดินกลับมาหาหวังยู่แล้ว เธอก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “เกิดอะไรขึ้น ?”

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและตอบว่า “ไม่มีอะไร เขาหายไปแล้ว”

หวังยู่พยักหน้า “อืม งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว… นายก็โปรดมากับฉันด้วย”

“เดี๋ยวฉันจะนั่งรถฉินหยูไป… ฉันจะไปรถของเธอ… หวังยู่ เธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะไม่ทำให้เธอเดือดร้อนหรอก” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจ

ในระหว่างทางไปยังสถานีตำรวจ อยู่ ๆ ฉินหยูก็ถามขึ้นมาว่า “เย่เชียน… แม่สาวตำรวจคนนั้นดูเหมือนจะชอบนายนะ ความสัมพันธ์ของพวกนายสองคนมันเป็นยังไงกันเหรอ ?”

เย่เชียนหัวเราะเบา ๆ และตอบว่า “หึ ๆ ๆ… คุณหึงเหรอ ?”

“หึงบ้าหึงบออะไรล่ะ ?!” ฉินหยูพูดอย่างฉุนเฉียวและตอกกลับไปว่า “ฉันจะไปหึงนายทำไม ? ฉันเป็นอาจารย์ของนายและนายก็เป็นนักเรียนของฉันนะ”

เย่เชียนยิ้มเล็กยิ้มน้อยกับท่าทางของฉินหยู แต่เขาก็ไม่ได้เถียงอะไรเธอกลับไป

เมืองเซี่ยงไฮ้นั้นเป็นสถานที่ที่น่าเหลือเชื่อเมืองหนึ่ง เย่เชียนรู้สึกสนใจและหลงใหลในเสน่ห์ของเมืองนี้ยิ่งนัก หากเขาคิดที่จะขยายกองกำลังหน่วยรบหทารรับจ้างเขี้ยวมาป่าในประเทศจีนแล้วล่ะก็ เมืองเซี่ยงไฮ้นี่แหละตัวคือเลือกที่ดีที่สุด

เมืองเซี่ยงไฮ้ไม่เพียงแต่เป็นหัวใจทางการเงินของประเทศจีน แต่เมืองนี้ยังใกล้กับเมืองหลวงศูนย์กลางของประเทศนี้อีก เมื่อถึงเวลาที่ NSB ‘สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ’ จะสามารถค้นพบหน่วยเขี้ยวหมาป่าได้ กองกำลังของพวกเขาก็คงจะเติบโตยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ทางการจะรับมือไหว เมื่อถึงเวลานั้น แม้ว่ารัฐบาลต่าง ๆ ต้องการที่จะยุบหรือกำจัดหน่วยเขี้ยวหมาป่าแล้วล่ะก็ พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะเคยทำงานร่วมกันกับกองทัพของจีนและสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติมาหลายครั้งแล้ว แต่มันก็มีข้อจำกัดหลายอย่าง โดยเฉพาะข้อตกลงทางธุรกิจ รวมทั้งการปฏิบัติภารกิจนอกดินแดนของประเทศจีน ผู้นำของประเทศจีนไม่ได้เป็นคนโง่เขลา พวกเขามีไฟล์และแฟ้มลับของบุคลอันตรายระดับชาติอยู่ในคลังของพวกเขา และแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็มีของเย่เชียนด้วยเช่นกัน บุคคลอันตรายระดับแนวหน้าของชาติต่างก็ต้องหวั่นเกรงหากได้รู้ว่าตอนนี้เย่เชียนกลับมาอยู่ที่ประเทศจีน

ฉินหยูรู้สึกประหลาดใจกับความเงียบงันของเย่เชียน เมื่อเธอคิดว่ามันแปลกที่เขาไม่โต้เถียงกับเธอเหมือนทุกครั้ง เธอจึงรู้สึกอยากชวนเขาคุยขึ้นมา

ตอนที่ 53 บอดี้การ์ด 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน