ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 546

ตอนที่ 546 เก็บอาการไม่อยู่

คำพูดของชิงเฟิงนั้นไร้ยางอายอย่างมากแต่เย่เชียนก็ดูเหมือนหมูที่ตายแล้วที่ไม่กลัวน้ำเดือดดังนั้นเขาจึงไม่สนใจ แต่หูวเค่อไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและตอนนี้ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเธอเย่เชียนก็ยิ้มอย่างมีชัย ซึ่งเย่เชียนนั้นต้องยอมรับเลยว่าหูวเค่อมีเสน่ห์เป็นพิเศษในเวลานี้ซึ่งเป็นเสน่ห์ที่ทำให้เย่เชียนถึงกับต้องตะลึง

“กลับมาเข้าเรื่องกันเถอะ” เย่เชียนไม่ต้องการให้บรรยากาศที่น่าอับอายนี้ดำเนินต่อไปเขาจึงขัดจังหวะ “คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้โบราณเพราะงั้นคุณก็ต้องรู้สิว่าคัมภีร์นี้เป็นของจริงหรือปลอมใช่ไหม? ”

“ใช่” หูวเค่อพยักหน้าและพูด

“ถ้างั้นคุณก็ช่วยผมดูหน่อย” เย่เชียนพูด “เดี๋ยวผมจะสแกนส่งไปให้คุณ”

หูวเค่อเหลือบมองไปที่เย่เชียนและพูดว่า “เมื่อกี้นี้คุณไม่เชื่อฉันหรอ..หรือคุณจงใจทดสอบฉันใช่มั้ยเพราะดูจากสายตาของคุณแล้ว”

เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยและพูดว่า “ผมไม่ได้มีความคิดแบบนั้นเลยจริงๆ ..นอกจากนี้ผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอมแล้วผมจะไปทดสอบคุณได้ยังไง..เค่อเอ๋อของผมคุณมาสงสัยผมแบบนี้ได้ยังไงมันไม่ดีเลยนะ”

“ไร้ยางอายใครเป็นของคุณ! ” หูวเค่อตะคอกเย่เชียน อย่างไรก็ตามมันกลับมีบางอย่างที่หอมหวานในใจของเธอชนิดที่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก ซึ่งความรักเป็นสิ่งที่ลึกลับมากและไม่จำกัดเวลาไม่และจำกัดพื้นที่หรือสถานการณ์จริงๆ มันไม่มีเหตุผลและไม่มีช่องว่างระหว่างชนชั้นเลย ความคิดของคนที่ต้องมีบ้านมีรถมีฐานะก่อนแต่งงานที่ปรากฏในสังคมตอนนี้นั้นมันไม่ใช่ความรักแต่เป็นเพียงการปกป้องหน้าตาทางสังคมของตนเองและเสแสร้งอำพรางอยู่เบื้องหน้า

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างมีความสุขและไม่ได้พูดอะไรอีกและมุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบรายละเอียดจากคัมภีร์ศิลปะการต่อสู้โบราณที่อันซือมอบให้ ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้ชื่อว่าเป็นนักบุญแห่งความรักเหมือนกับหลี่เหว่ยแต่เขาก็อยู่กับเหล่าผู้หญิงมามากและถ้าเขาไม่เข้าใจผู้หญิงคนมันก็คงจะเป็นเรื่องงี่เง่า ซึ่งถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่ไม่ฉลาดมากนักก็รับรู้ได้ว่ามันมีความรักอันลึกซึ้งที่มาจากคำพูดของหูวเค่อเมื่อครู่นี้

“ผมส่งให้แล้ว” เย่เชียนสแกนข้อมูลของคัมภีร์ศิลปะการต่อสู้โบราณและพูด

“รอสักครู่นะ” หูวเค่อตอบและอ่านมันอย่างตั้งใจ ซึ่งเย่เชียนก็รู้สึกเบื่อหน่ายโดยใช้มือทั้งสองข้างค้ำคางและจ้องไปที่หูวเค่อโดยไม่กะพริบตาเพราะไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแล้วเมื่อพวกเขามุ่งความสนใจไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งพวกเขาก็จะขับเสน่ห์ที่พิเศษออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งตอนนี้เย่เชียนกำลังเฝ้าดูหูวเค่ออย่างตั้งใจในขณะที่เธอสแกนข้อมูลต่างๆ โดยใช้สมาธินั้นทำให้เย่เชียนหลงใหลเธอไปชั่วขณะ

ทันใดนั้นหูวเค่อก็ขมวดคิ้วจากนั้นก็คลายออกอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอมองอย่างใจจดใจจ่อและในทันใดนั้นเย่เชียนก็รู้สึกได้ว่าท่าทางการขมวดคิ้วของหูวเค่อนั้นน่ารักมากและผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะแสดงออกถึงอารมณ์ที่พิเศษราวกับนางฟ้าที่บริสุทธิ์เหมือนดอกบัวที่งดงาม

หลังจากนั้นไม่นานหูวเค่อก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและผงะเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นท่าทางที่น่าหลงใหลของเย่เชียน อย่างไรก็ตามเธอก็ยังคงมองเย่เชียนด้วยสายตาที่ดุร้ายและพูดว่า “มองพอแล้วหรือยัง..เมื่อฉันเห็นท่าทางที่ดูน่าสังเวชของคุณทีไรฉันต้องคิดถึงบางสิ่งที่เลวร้ายอีกครั้งจริงๆ ”

“มันยังไม่พอ” เย่เชียนพูด

“คุณยังจะกล้าพูดแบบนั้นได้อยู่อีก!” หูวเค่อรู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อยเพราะคำพูดของเย่เชียนนั้นชัดเจนและตรงไปตรงมาเกินไป

“มันก็ไม่มีอะไรที่น่ารังเกียจหนิ..มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอที่จะจ้องมองภรรยาของตัวเอง” เย่เชียนพูด “อันที่จริงผมคิดว่าสิ่งที่ชิงเฟิงพูดเมื่อกี้ก็ดูสมเหตุสมผลนะว่าคุณเป็นพี่สะใภ้ของเขา”

แก้มของหูวเค่อก็เริ่มแดงระเรื่อทันทีและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้อธิบายในสิ่งที่เขาพูดแต่หูวเค่อก็เดาได้ว่าเย่เชียนหมายถึงอะไร ซึ่งเธอก็อยากจะตอบโต้แต่เธอก็ขี้อายเกินไปเพราะถ้าเธอทำแบบนั้นไปอาจจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่หูวเค่อเคยทำมาใช่ไหม? “พอได้แล้ว! ” หูวเค่อเขินและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง

เมื่อเห็นหูวเค่ออยู่ตรงหน้าเขาได้ยินคำพูดของเขาแล้วการแสดงออกของเธอเป็นเช่นนี้เย่เชียนก็เริ่มสนใจเพราะเห็นได้ชัดว่าสิ่งที่หูวเค่อพูดในตอนนี้ไม่ใช่การปฏิเสธและมันเป็นเพียงการสงวนท่าทีและคุณค่าของผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ “เข้าเรื่องกันเถอะ! ..แต่อย่าลืมว่าคุณเป็นแฟนของผมแล้วเพราะงั้นเรื่องนี้เอาไว้คุยกันทีหลัง” เย่เชียนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน