“นี่นาย… นายมองฉันแบบนี้ทำไม ?” หวังยู่ถามอย่างสงสัย
“หวังยู่… ทำไมเธอถึงดีกับฉันขนาดนี้ ?” เย่เชียนถาม เขายิ้มอย่างคลุมเครือ
“อะ… อะไรนะ ? มันเป็นหน้าที่ของฉันในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ใช่หรือไง ?” หวังยู่ตอบอย่างตะกุกตะกักและมีท่าทีเขินอายเล็กน้อย
“เอาล่ะ ฉันบันทึกคำให้การของนายเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในระหว่างนี้นายจะยังออกไปจากสถานีตำรวจไม่ได้ และเพื่อนร่วมงานของฉันจะมาพานายเข้าห้องฝากขัง”
หลังจากหวังยู่พูดเสร็จ เธอก็รีบเดินออกไปอย่างว้าวุ่น ดูเหมือนเธอจะเป็นกังวลอย่างมากด้วยเหตุผลบางอย่างจนเธอไม่ได้มองทาง ขณะที่เธอกำลังจะเดินผ่านประตู ทันใดนั้นเอง หัวของเธอก็กระแทกเข้ากับขอบประตูโดยไม่ตั้งใจ แต่เธอก็รีบเดินจากไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอกำลังถูหัวของเธอไปมาบรรเทาความเจ็บปวด
“เหอะ ๆ… ฮ่า ๆ ๆ” เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ เขาไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่าอันที่จริงนิสัยตามธรรมชาติของหวังยู่นั้นน่ารักมาก
หลังจากออกจากห้องสอบสวน หวังยู่ก็รีบเก็บข้าวของและกลับบ้านของเธอ เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของเย่เชียนเป็นการที่ใครบางคนต้อนให้จนมุมและใส่ร้ายอย่างสมบูรณ์แบบ
……
“เสี่ยวยู่… กลับมาแล้วเหรอลูก ?” หวังปิงที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เห็นหวังยู่เดินเข้ามาก็ทักทายเธอ
“หนูเหนื่อยมากเลยค่ะพ่อ” หวังยู่ถอดรองเท้าและวางกระเป๋าลง จากนั้นก็นั่งลงข้าง ๆ พ่อของเธอบนโซฟาและพูดว่า “พ่อคะ หนูมีเรื่องจะถามพ่อ”
“อืม ว่ามาสิลูก มีเรื่องอะไรล่ะ ?” หวังปิงยิ้มให้ลูกสาวอย่างเอ็นดู
“มีบางอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ คือ… ก่อนที่หนูจะออกไปจับกุมผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนนึง หัวหน้าของพวกเราก็ออกคำสั่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนว่าหากผู้ต้องสงสัยคนนี้ขัดขืนหรือต่อต้านการจับกุม ให้พวกเราวิสามัญจับตายเขาได้เลยในทันที ปกติแล้วหัวหน้าของหนูเขาจะไม่ออกคำสั่งแบบนี้เด็ดขาด หนูว่ามันต้องมีคนจากเบื้องบนที่กดดันเขา หรือบางทีอาจจะให้ผลประโยชน์แก่เขา พ่อพอจะได้ยินอะไรมาบ้างมั้ยคะ ?” หวังยู่ถามอย่างคาดหวัง
“หืม ? อย่างงั้นเชียวเหรอ ?” หวังปิงขมวดคิ้วและถามว่า “แล้วผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนนั้นชื่ออะไรล่ะ ?”
“เขาชื่อเย่เชียนค่ะ… เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทเทียนหยากรุ๊ป” หวังยู่ตอบ
“แล้วคนที่ถูกฆ่าตายเป็นใคร ?” หวังปิงถามต่อ
“เจ้าหน้าที่ทั่วไปของกระทรวงยุติธรรมค่ะ แฟนสาวของเขาชื่อซูย่าหยิง เธออยู่สำนักวางแผนครอบครัว และจากการสืบสวนของเราในไม่กี่วันที่ผ่านมา ที่สถานประกอบการชื่อบาร์มนต์เสน่ห์ เย่เชียนและผู้ตายได้ทะเลาะวิวาทกันจนเกิดความรุนแรง และแฟนสาวของผู้ตายยังบอกอีกด้วยว่าเธอเห็นเย่เชียนฆ่าแฟนของเธอด้วยตาของเธอเอง ในเวลานั้นอู่หยางเทียนหมิงและลูกน้องคนอื่น ๆ ก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย นอกเหนือจากอู่หยางเทียนหมิงแล้ว พวกเขาที่เหลือทั้งหมดก็ได้ร่วมทะเลาะวิวาทกันกับเย่เชียนด้วยเช่นกันค่ะพ่อ”
“โอ้…!”
หวังปิงจ้องมองอย่างว่างเปล่า เขารู้ว่าอู่หยางเทียนหมิงคือใคร เพราะอู่หยางเทียนหมิงนั้นเป็นลูกชายของคู่แข่งทางการเมืองของเขาเอง ทั้งยังเป็นหนึ่งในสี่หนุ่มผู้ทรงอิทธิพลในเซี่ยงไฮ้
คนที่กล้าเผชิญหน้ากับอู่หยางเทียนหมิงนั้นมีน้อยมาก หวังปิงรู้สึกคลุมเครือและไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอู่หยางเทียนหมิงได้อย่างไร หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ก็ยิ่งมีโอกาสมากขึ้นที่เขาจะเอาชนะอู่หยางเฉิงในการเลือกตั้งผู้ว่าเทศบาลเมืองที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้ และคนคนเดียวที่สามารถแข่งขันกับตนเองได้ก็มีแค่อู่หยางเฉิง ถ้าหากพวกนั้นเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังจริง ๆ มันก็เป็นไปได้ว่าเขาเองก็ยิ่งมีโอกาสในการชนะการเลือกตั้งมากยิ่งขึ้นไปอีกเช่นกัน
แต่สิ่งที่หวังปิงไม่เข้าใจเลยก็คือ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดา ๆ ที่กล้าต่อกรกับอู่หยางเทียนหมิง เขาคนนั้นเป็นใครกันแน่ เขาจะเป็นเพียงคนโง่คนหนึ่ง หรือเขาอาจจะมีผู้หนุนหลังหรือการสนับสนุนบางอย่างที่ทำให้เขามั่นใจได้ขนาดนี้หรือเปล่า ?…


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน