ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 557

ตอนที่ 557 ของขวัญจากหมาป่าผี ตอนที่ 2

ทันใดนั้นเองจู่ๆ ก็มีแสงสว่างวาบเข้ามาในใจของเย่เชียนและความคิดต่างๆนาๆก็เข้ามาในหัวของเขา ซึ่งเป็นไปได้ไหมที่คนๆ นี้จะเป็นสมาชิกขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะ? เย่เชียนคิดอย่างลับๆ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อคุณรู้จักตัวตนของผมถ้างั้นคุณก็ควรจะรู้วิธีการของผมสินะ..เพราะงั้นมันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้เพราะถึงยังไงเดี๋ยวอีกไม่นานผมก็ต้องรู้อยู่ดี..คุณคงจะเข้าใจใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร? ”

ชายคนนั้นเหลือบมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจและขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นจากนั้นก็พูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะให้คนอื่นตามสืบค้นอยู่และถ้าผมไม่บอกอะไรกับคุณไปถึงยังไงคุณก็ต้องรู้อยู่ดี..เพราะงั้นถ้าผมปิดปากเงียบมันก็ไร้ประโยชน์สินะ”

“คุณค่อนข้างฉลาด..พูดตามตรงผมล่ะชื่นชมคุณจริงๆ ” เย่เชียนพูด “เนื่องจากคุณเป็นคนฉลาดเพราะงั้นคุณไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเยอะ..บอกผมเกี่ยวกับทุกอย่างที่คุณรู้มาและผมสัญญาว่าคุณจะหลับอย่างสบาย”

มือปืนเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาก็เข้าใจว่ามันไม่สำคัญว่าจะต้องบอกความจริงในตอนนี้หรือไม่เพราะถึงยังไงเย่เชียนก็กำลังตามสืบค้นข้อมูลอยู่และอีกไม่นานคนของเขาก็จะพบความจริง อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญมากสำหรับตัวเขาเองก็คือถ้าหากเขาพูดมันออกไปเขาก็สามารถที่จะตายไปอย่างไม่ทุกข์ทรมานแต่ถ้าหากเขาไม่พูดเย่เชียนก็จะทรมานเขาจนเหมือนตายทั้งเป็นและมันแย่ยิ่งกว่าความตายเป็นหลายเท่า

ถึงแม้ว่าองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะจะไม่มีอยู่แล้วก็ตามแต่เจตจำนงของจิ้งจอกหิมะก็ยังคงมีอยู่ในใจของพวกเขา จากการที่เขาอยู่ในธุรกิจรับจ้างมานานเขาก็ผ่านความตายมามากมายจนพวกเขาไม่กลัวตายแต่ไม่ใช่กับการถูกทรมาน ซึ่งเมื่อนึกถึงการถูกทรมานและการถูกเย้ยหยันโดยคนอื่นเขาก็รู้สึกรับไม่ได้เพราะสำหรับชายชาติทหารอย่างเขาความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดแต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการเสื่อมเสียเกียรติ

สำหรับเย่เชียนนั้นเขาไม่ได้เกลียดองค์กรทหารรับจ้างมากนักแต่เนื่องจากองค์กรจิ้งจอกหิมะมาคุกคามเขาดังนั้นเขาจึงต้องโต้กลับ การกำจัดจิ้งจอกอาร์กติกด้วยเขี้ยวหมาป่านั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการขัดแย้งกันด้านผลประโยชน์และไม่มีใครถูกหรือผิดทั้งนั้น

ในตอนแรกสมาชิกที่ประจำการอยู่ขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะที่รอดจากคืนนั้นก็ได้ติดต่อไปยังสมาชิกทั้งหมดที่เหลืออยู่ที่กำลังออกปฏิบัติภารกิจอยู่ทั่วโลกและเมื่อพวกเขารับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วพวกเขาก็รีบกลับมายังเมืองมอสโกโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยและพวกเขาก็เริ่มทำการสังหารคูลอฟส์อาสเชฟแต่โชคไม่ดีที่การสังหารนั้นล้มเหลวและหลังจากนั้นพวกเขาก็หลบหนีไปเพราะในขณะที่พวกเขากำลังทำการลอบสังหารคูลอฟส์อาสเชฟพวกเขาก็ถูกสมาชิกเขี้ยวหมาป่าสกัดกั้นเอาไว้และการสังหารหมู่ก็เริ่มขึ้นโดยไม่มีการแจ้งเตื่อนล่วงหน้า ซึ่งโชคดีที่ชายคนนี้หนีรอดมาได้และหลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่าคนทำสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คูลอฟส์อาสเชฟแต่เป็นคูลอฟส์อังเดรและหลังจากนั้นเขาก็ได้ติดต่อไปหาคูลอฟส์อาสเชฟและบอกว่าเขาจะลอบสังหารคูลอฟส์อังเดร ซึ่งเมื่อคูลอฟส์อาสเชฟได้ยินเช่นนั้นเขาก็มีความสุขมากโดยธรรมชาติดังนั้นคูลอฟส์อาสเชฟจึงคอยสนับสนุนและส่งชายคนนี้มายังประเทศจีนทันทีหลังจากที่คูลอฟส์อังเดรเดินทางมาที่ประเทศจีน

ดังนั้นเมื่อความจริงปรากฏเหตุการณ์ในครั้งนี้ก็ไม่มีผู้อยู่เบื้องหลังโดยตรง อย่างไรก็ตามนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญสำหรับเย่เชียนเพราะเย่เชียนตั้งใจที่จะทำเรื่องนี้ให้เป็นไปตามแผนของเขาเพราะท้ายที่สุดแล้วคูลอฟส์อาสเชฟกับคูลอฟส์อังเดรก็เป็นลุงและหลานชายแล้วใครจะรู้ได้ว่าสักวันหนึ่งพวกเขาอาจจะกลับมาปรองดองจับมือกัน? ดังนั้นเพื่อเพิ่มความขัดแย้งระหว่างพวกเขาเย่เชียนจึงต้องการคว้าโอกาสนี้เอาไว้

หลังจากได้ยินสิ่งต่างๆ จากมือปืนแล้วเย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ผมต้องขอโทษด้วย..ผมหวังว่าพวกเราจะไม่ต้องเจอกันอีกในชาติหน้า! ”

มือปืนก็ยิ้มอย่างน่าสังเวชและพูดว่า “มันช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ต้องตายด้วยเงื้อมมือของราชาหมาป่าเย่เชียนผู้ยิ่งใหญ่..มันดีกว่าการตายโดยใครก็ไม่รู้..เอาเถอะตั้งแต่วันที่ผมถือตนเป็นทหารรับจ้างผมก็ทิ้งชีวิตและความตายออกไปจากความคิดของผมแล้ว..ความตายมันไม่ได้น่ากลัวสำหรับผมเลย”

เย่เชียนก็พยักหน้าและพูดว่า “ในฐานะลูกผู้ชายผมจะไม่ทำให้คุณต้องตายไปอย่างทรมาน” ทันทีที่เสียงของเย่เชียนจบลง เขาก็หันหน้าไปทางมือปืนอย่างรวดเร็วและคว้าต้นคอของมือปืนและใช้ฝ่ามือกระแทกเข้าไปที่กระดูกสันหลังและมีเพียงเสียง “กรึก” ของกระดูกสันหลังที่หักและร่างของมือปืนก็ค่อยๆ ล้มลงไปที่พื้น

การกระทำทั้งหมดรวดเร็วและโหดร้ายและมันเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตาเดียวและมือปืนก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย สำหรับเย่เชียนผู้ซึ่งได้รับการฝึกฝนทางทหารมาอย่างเข้มงวดและมีความเข้าใจเรื่องโครงสร้างร่างกายมนุษย์เป็นอย่างดีมันจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะปลิดชีพศัตรูได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

เมื่อมองไปที่ร่างไร้วิญญาณที่นอนอยู่บนพื้นเย่เชียนก็ถอนหายใจเล็กน้อยจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรออกไปยังเบอร์ของจางจิวเหว่ย “สวัสดีครับหัวหน้า! ” ทันทีที่มีการเชื่อมต่อสายเสียงของฝ่ายตรงข้ามดังเข้ามาด้วยความเคารพ

“อืม!” เย่เชียนก็พยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็ตอบกลับไปว่า “เป็นยังไงบ้าง? ..พวกจิ้งจอกหิมะเคลื่อนไหวกันถึงไหนแล้ว..ส่วนการเด็ดหัวคูลอฟส์อาสเชฟสำเร็จหรือเปล่า? ”

“พวกจิ้งจอกหิมะล้มเหลวในการเด็ดหัวคูลอฟส์อาสเชฟ..ส่วนสมาชิกจิ้งจอกหิมะที่เหลืออยู่ก็ถูกพวกเราตามล่าและเด็ดหัวไปหมดแล้ว..แต่ว่าผมขอโทษครับบอส..คือสมาชิกจิ้งจอกหิมะหลบหนีไปได้คนนึงและเราก็ยังหาเขาไม่พบ” จางจิวเหว่ยพูด

“หืม! ” เย่เชียนตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณรู้ไหมว่าคุณทำพลาดครั้งใหญ่แค่ไหน..เพียงเพราะความประมาทของคุณคุณครั้งนี้มันเกือบจะทำให้เกิดหายนะเลย..คุณรู้ไหมว่าสมาชิกจิ้งจอกหิมะคนนั้นอยู่ที่นี่ในประเทศจีนแล้ว? ..ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมาลอบยิงคูลอฟส์อังเดรที่สนามบินและถ้าหากผมมาไม่ทันเวลาล่ะก็คูลอฟส์อังเดรคงจะโดนยิงตายไปแล้ว..คุณรู้ไหมว่าถ้าหากคูลอฟส์อังเดรตายในแผ่นดินจีนผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง? ”

“ผมขอโทษครับบอส..มันเป็นความประมาทของผมเอง..บอสทำโทษผมได้เลย! ” จางจิวเหว่ยพูด

“เอาเถอะ..ถึงยังไงครั้งนี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหามากนัก..ตอนนี้คุณไปติดต่อเล้งยี่และบอกให้เขาปฏิบัติตามกฎเขี้ยวหมาป่าและทำโทษคุณตามกฎเหล็กของเรา” เย่เชียนพูด

“ครับบอส! ” จางจิวเหว่ยตอบ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน