ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 61

อู่หยางเฉิงกัดฟันแน่น ขณะที่เขามองเย่เชียนและหลี่เหว่ยยี่เดินออกนอกประตูไป เขาพึมพำกับตัวเองว่า “พวกแกบังอาจมาขู่คนอย่างฉัน! คอยดูเถอะ… ไม่ช้าก็เร็วพวกแกจะต้องถูกฝังลงใต้ดิน”

หลังจากนั้นไม่นาน อู่หยางเฉิงก็นึกขึ้นได้ว่าพวกนั้นยังไม่ได้บอกเขาเลยว่าเหม่ยลี่ของเขาอยู่ที่ไหน เขาจึงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาทันที เขาใช้เวลาเดินตามหาเธออยู่พักใหญ่ จนกระทั่งในที่สุดเขาก็พบว่าเธอนอนไม่ได้สติอยู่บนพื้นในห้องน้ำ เธอสวมเพียงชุดนอนบาง ๆ เผยให้เห็นต้นขาที่ขาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง ถึงแม้ว่าเขาจะเคยนัวเนียกับเธอมาหลายครั้งแล้วก็ตาม แต่ทุกครั้งที่อู่หยางเฉิงเห็นเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา เขากลืนน้ำลายแล้วรีบเดินไปปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์

……

เมื่อออกมาจากที่พักส่วนตัวของอู่หยางเฉิงแล้ว หลี่เหว่ยยี่ก็อดกลั้นความอยากรู้อยากเห็นของเขาเอาไว้ต่อไปไม่ได้อีก เขาจึงถามขึ้นมาว่า “บอส… บอสต้องการร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นจริง ๆ เหรอ ?”

“แล้วนายคิดยังไงล่ะ ?” เย่เชียนถามกลับ

“ก็ต้องไม่น่ะสิบอส! คนแบบนั้นเลี้ยงไม่เชื่องหรอก… ฮ่า ๆ ๆ” หลี่เหว่ยยี่พูดพลางหัวเราะ

เย่เชียนมองไปที่หลี่เหว่ยยี่อย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็มอบไฟล์และเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวกับเรื่องที่อู่หยางเฉิงรับสินบนและขายโครงการของรัฐบาล รวมถึงคลิปวิดีโอเลิฟซีนของอู่หยางเฉิงให้กับหลี่เหว่ยยี่แล้วพูดว่า “ฉันคงต้องรบกวนนายอีกเรื่องนะคืนนี้… นายช่วยเอาหลักฐานพวกนี้ไปให้ใครบางคนให้ฉันที”

เย่เชียนมองหน้าหลี่เหว่ยยี่ เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจ้าหน้าที่ของรัฐถึงชอบเก็บบันทึกการรับสินบนที่พวกเขารับเอาไว้ด้วย พวกเขาไม่กลัวว่าจะถูกจับโดยคณะกรรมการตรวจสอบวินัยหรืออย่างไร ? แต่หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็รู้ว่ามันไม่ได้แปลกอะไรเลย เพราะเจ้าหน้าที่ระดับสูงเหล่านั้นมีทั้งอำนาจและอิทธิพลอย่างมาก แล้วจะมีใครหน้าไหนกล้ามาแทงข้างหลังพวกเขา อีกอย่าง จะมีเจ้าหน้าที่ระดับสูงในประเทศจีนกี่คนกันที่ไม่ทุจริต ?

“ให้ใครบอส ?” หลี่เหว่ยยี่ถามอย่างสงสัย

เย่เชียนยิ้มเล็กยิ้มน้อย จากนั้นก็โน้มตัวไปกระซิบบางอย่างข้าง ๆ หูของหลี่เหว่ยยี่

……

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลี่ฮ่าวได้รับโทรศัพท์จากหวังปิงที่บอกให้เขาไปที่บ้านของหวังปิงโดยเร็วที่สุด เขารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งเมื่อได้ยินเสียงของหวังปิงที่ดูร้อนรนกระวนกระวาย และอดคิดไม่ได้ว่ามันจะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน

การที่หลี่ฮ่าวได้มีโอกาสครอบครองตำแหน่งอันสูงส่งอยู่ ณ ตอนนี้ นั่นก็เพราะหวังปิงเป็นคนช่วยดันเขาให้ขึ้นสู่ตำแหน่ง ดังนั้นในเซี่ยงไฮ้นี้ เขาจึงถือได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของหวังปิงเลยก็ว่าได้ หลังจากวางสายไป หลี่ฮ่าวก็ไม่รอช้า เขารีบขึ้นรถและมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของหวังปิงทันที

เมื่อหลี่ฮ่าวไปถึง เขาก็เห็นว่าหวังปิงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม โต๊ะกาแฟด้านหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยกองแฟ้มหนา ๆ วางอยู่เต็มไปหมด แต่หลี่ฮ่าวก็คิดไม่ออกว่ามันคืออะไรอยู่ดี

“สวัสดีครับ… ท่านเลขาหวัง” หลี่ฮ่าวทักทายด้วยความเคารพ

“โอ้…! หลี่ฮ่าว นั่งก่อนสิ” หวังปิงพูดอย่างเป็นกันเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน