ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 711

ตอนที่ 711 ยึดอำนาจ ตอนที่ 9

ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างคนฉลาดกับคนโง่ก็คือคนโง่มักจะคิดว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาแต่ท้ายที่สุดแล้วแม้แต่ตัวเองก็ยังถูกหลอก

ดันโซบายาชิเป็นก็คนแบบนั้นเพราะเขาคิดมาเสมอว่านากาซาวะเคโกะเป็นคนรักของเขาและเป็นสายลับที่เขาส่งไปอยู่กับคาเอดะเพื่อรวบรวมข้อมูลและเตรียมแผนการให้เขาทำลายสำนักนินจาอิงะ อย่างไรก็ตามดันโซบายาชิก็ไม่ได้คาดหวังว่านากาซาวะเคโกะจะเป็นสายลับสองหน้าเพราะทั้งหมดที่เธอทำคือการยึดอำนาจสำนักนินจาอิงะทั้งหมดรวมถึงการกับกำจัดตัวเองด้วย

นากาซาวะเคโกะก็หัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยันและพูดว่า “ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตระกูลดันโซของคุณจะตกต่ำที่สุดในตระกูลนินจาและไม่เคยเทียบได้กับตระกูลฟูมะและตระกูลฮัตโตริเลย..การมีผู้นำตระกูลที่โง่เขลาแบบนี้ช่างเป็นอะไรที่น่าสมเพชจริงๆ..แบบนี้มีแต่จะทำให้ลูกหลานก้าวเข้าไปนอนในโลงศพทีละคนเพราะงั้นคุณคิดว่าฉันจะรักคุณจริงๆงั้นเหรอ?..เว้นแต่ฉันจะตาบอด..ใช่แล้ว!..คุณเป็นหนึ่งในตัวเบี้ยตัวหมากของฉันเพื่อยึดอำนาจสำนักนนินจาอิงะ..หลังจากนี้ไปโลกใบนี้จะไม่มีสำนักอิงะอีกต่อไปและจะมีเพียงชาโด้ซากุระของฉันเท่านั้นที่จะมีตัวตนอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเพียงองค์กรเดียว”

“ชาโด้ซากุระ?..เธอคือคนของชาโด้ซากุระงั้นเหรอ?” ดันโซบายาชิก็ถึงกับตกใจและเขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยเมื่อเขานึกถึงอดีตและสถานการณ์ในปัจจุบันจนดันโซบายาชิก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเศร้าสร้อยเมื่อเขาคิดว่าเขาสามารถหลอกฟูมะฮายาคุจิกับฮัตโตริชิฮิโระจนสำเร็จได้แต่เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเขาเองก็เป็นเพียงตัวเบี้ยตัวหนึ่งเช่นกัน

ฮัตโตริชิฮิโระก็ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัวเพราะเขาเองก็ไม่เคยคิดเลยว่านากาซาวะเคโกะจะเป็นคนขององค์กรชาโด้ซากุระ เพราะในหมู่องค์กรและสำนักนินจาแล้วองค์กรชาโด้ซากุระเป็นองค์กรที่ลึกลับที่สุดและเป็นเวลาหลายปีแล้วที่ฮัตโตริชิฮิโระเองก็สืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรชาโด้ซากุระแต่เขาก็ไม่เคยพบข้อมูลเลยแม้แต่น้อย เขานั้นไม่ได้คาดหวังว่าองค์กรชาโด้ซากุระจะแทรกซึมเข้ามาในสำนักนินจาอิงะด้วยและยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างตระกูลนินจาทั้งสามซึ่งมันน่ากลัวจริงๆและเมื่อนึกถึงสิ่งที่นากาซาวะเคโกะพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ฮัตโตริชิฮิโระก็รู้สึกว่าเหล่านินจาในตระกูลของพวกเขาดูเหมือนจะไร้ประโยชน์อย่างยิ่ง

ฮัตโตริชิฮิโระก็อดไม่ได้ที่จะหันไปหาเย่เชียนเพราะเขารู้สึกว่าเย่เชียนนั้นดูเหมือนจะชัดเจนในทุกสิ่งอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว ซึ่งทุกอย่างดูเหมือนจะอยู่ในการคำนวณของเย่เชียนและเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ดูมั่นใจบนใบหน้าของเย่เชียนแล้วฮัตโตริชิฮิโระก็รู้สึกหนาวสั่นในใจอย่างอธิบายไม่ถูกและรู้สึกเพียงว่าเย่เชียนคนนี้เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งจนฮัตโตริชิฮิโระถึงกับแอบคิดว่าในอนาคตไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็อย่าเป็นศัตรูกับเย่เชียนเลยจะดีกว่าไม่เช่นนั้นเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นไม่รู้เบื้องหลังของนากาซาวะโคโกะเพราะเขาแค่คาดเดาถึงตัวตนของเธอเท่านั้นแต่ก็ไม่ชัดเจนนักว่ามันจริงหรือไม่ ซึ่งเหตุผลที่เขาเป็นผู้ยืนดูสิ่งต่างๆอยู่เสมอและไม่เข้าไปแทรกแซงก็คือการดูว่ามันมีพลังและกองกำลังอะไรที่อยู่เบื้องหลังนากาซาวะโคโกะหรือเปล่าและความจริงก็เป็นไปตามที่หลินเฟิงคาดเดาเอาไว้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนขององค์กรชาโด้ซากุระและแน่นอนว่าองค์กรชาโด้ซากุระกับสำนักนินจาอิงะและสมาคมมังกรดำดูเหมือนจะขัดแย้งกัน ดังนั้นเย่เชียนจึงครุ่นคิดในใจว่าเขาจะสามารถใช้องค์กรชาโด้ซากุระเพื่อจัดการกับสมาคมมังกรดำได้หรือเปล่า แต่เย่เชียนก็รู้ว่ามันยากมากเพราะเมื่อนึกถึงฮัวหยินที่อยู่กับเซี่ยตงไป่แล้วเย่เชียนก็รู้สึกได้ว่าองค์กรชาโด้ซากุระนั้นมีแผนการใหญ่และพวกเขาก็จะไม่ยอมให้ใครไปขัดขวางแผนการของพวกเขาอย่างแน่นอน

“ใช่!..ชาโด้ซากุระส่งฉันมาหลายสิบปีแล้ว..ประเทศญี่ปุ่นจะไม่ใช่สวนหลังบ้านของสำนักอิงะอีกต่อไปแต่มันเป็นโลกของชาโด้ซากุระของฉัน” นากาซาวะเคโกะพูดอย่างเย้ยหยัน

ดวงตาของดันโซบายาชิก็ลุกเป็นและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ซึ่งถึงแม้ว่าเขาอยากจะยึดอำนาจสำนักนินจาอิงะอย่างสุดใจก็ตามแต่เขาก็ยังเป็นสมาชิกของสำนักนินจาอิงะเสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการให้สำนักนินจาอิงะถูกทำลายโดยผู้อื่นและนอกจากนี้ถ้าหากสำนักนินจาอิงะถูกทำลายไปล่ะก็ความอัปยศอดสูและความอดทนของดันโซบายาชิที่เตรียมสิ่งต่างๆมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมานั้นคืออะไร? มันไม่คุ้มค่าและยิ่งกว่านั้นเขารับไม่ได้ที่ถูกผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ร่วมหลับนอนกับเขาบนเตียงเดียวกันทรยศ ดังนั้นไม่ว่าในกรณีใดๆเขาก็ไม่อยากจะยอมรับอยู่ดี

หลังจากนั้นไม่นานสมาชิกทั้งหมดของตระกูลดันโซที่ด้านนอกก็ถูกฆ่าไปทีละคนและหลังจากนั้นก็มีกลุ่มคนวิ่งเข้ามาซึ่งพวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดพรางตัวสีดำแต่ไม่เหมือนนินจาแค่เหมือนกับทหาร “คุณนากาซาวะครับ..ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว..ให้พวกเราทำอะไรต่อครับ!” ชายหนุ่มผู้นำพูด

นากาซาวะเคโกะพยักหน้าแล้วพูดว่า “เอาล่ะ!..ฆ่าพวกมันให้หมดยกเว้นเขาคนนั้น!” เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่เย่เชียน

ที่มุมมืดๆนั้นเมื่อหลินเฟิงเห็นฉากดังกล่าวเขาก็อดยิ้มไม่ได้แล้วพูดว่า “ไงล่ะไป๋ฮวย..ฉันบอกแล้วว่าไอ้หมอนั่นน่ะโชคดี..นายเห็นไหมว่าแม้แต่พวกชาโด้ซากุระยังไว้เขา”

ไป๋ฮวยนั้นรู้ดีว่าสิ่งที่หลินเฟิงพูดนั้นเป็นเพียงเรื่องตลกขบขันเท่านั้นและเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้หญิงร้อยเล่ห์มารยา”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะหลินเฟิงก็พูดต่อ “ไป๋ฮวย..คนพวกนี้เป็นใครกัน..องค์กรชาโด้ซากุระไม่ใช่ผู้หญิงล้วนหรอกเหรอ?”

“ดูท่าทางการเดินและการเคลื่อนไหวของพวกเขาแล้วพวกเขาดูเหมือนทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดและพวกเขามีวินัยทางทหารอย่างชัดเจน..ถ้าฉันเดาไม่ผิดพวกเขาน่าจะเป็นสมาชิกของกองทัพแห่งชาติ” หมาป่าผีไป๋ฮวยพูดอย่างช้าๆ

“คนของกองทัพ?” หลินเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เป็นไปได้หรือเปล่าที่องค์กรชาโด้ซากุระจะขึ้นตรงต่อกองทัพแห่งชาติญี่ปุ่น?..และแผนการทั้งหมดเหล่านี้กองทัพญี่ปุ่นคือผู้อยู่เบื้องหลัง?”

“ตอนนี้ฉันไม่รู้อะไรเลย..แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็นไปได้เพราะพวกกองทัพญี่ปุ่นน่ะไม่เคยยอมแพ้ก้มหัวให้ใคร..พวกเขายังคงแค้นฝังหุ่นจากสงครามโลกครั้งที่สองมาโดยตลอด” ไป๋ฮวยพูด

หลินเฟิงก็ขมวดคิ้วแน่นแล้วถามว่า “เราควรออกไปตอนนี้เลยมั้ย?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน