ตอนที่ 756 การเผชิญหน้า
หากเย่เจิ่งหรานได้เป็นทายาทของตระกูลเย่ล่ะก็ผู้อาวุโสอย่างเย่เจียอู๋ก็ถือได้ว่าเป็นคนแรกในตระกูลเย่ที่บุกเบิกและปรับเปลี่ยนโครงสร้างตระกูลซึ่งมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับตระกูลที่ตกทอดกันมานับพันปีและถ้าหากต้องการอยู่รอดในสังคมยุคใหม่ล่ะก็พวกเขาต้องปฏิบัติตามกฎของตระกูลอย่างเคร่งครัดเท่านั้น
เย่เจียอู๋นั้นปฏิรูปและสร้างสรรค์บูรณาการตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณและระบบศักดินาเข้ากับสังคมสมัยใหม่และไม่เพียงแต่เขาปฏิบัติตามกฎเกณฑ์พันปีของตระกูลเท่านั้นแต่ยังได้พัฒนาพลังของตระกูลให้เหมาะสมกับยุคสมัยใหม่อีกด้วย ภายในระยะเวลาอันสั้นพลังและอำนาจของตระกูลเย่ก็ได้พัฒนาไปอย่างมากและสถานะทางสังคมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าด้วยความสามารถที่โดดเด่นของเย่เจิ้งหรานจะทำให้ตระกูลเย่รุ่งโรจน์ถึงจุดสูงสุดและเขาก็ล่วงลับไปแล้วก็ตามแต่อิทธิพลของเย่เจิ้งหรานนั้นก็ยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้ สำหรับคนที่ตายไปแล้ว 20 กว่าปีแค่ยังสามารถมีชื่อเสียงและทำให้ผู้คนจดจำได้นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะบ่งบอกถึงความสามารถที่โดดเด่นและความยิ่งใหญ่ของเขา
“เจิ้งเซียง..เจิ้งเฟิง..เขาคือลูกของเจิ้งหรานชื่อเย่เชียน..เจิ้งหรานน่ะเสียไปนานแล้วเพราะงั้นพวกแกสองคนในฐานะลุงและอาก็ควรดูแลเขาให้ดีเขาใจมั้ย?” เย่เจียอู๋พูด “พวกเอ็งก็ด้วยพวกเอ็งเป็นพี่ชายของเขาเพราะงั้นพวกเอ็งก็ควรจะทำหน้าที่พี่น้องที่ดี..ถ้าฉันรู้ว่าพวกเอ็งรังแกเขาในอนาคตล่ะก็อย่ามาโทษที่ฉันโหดร้ายก็แล้วกัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เจียอู๋แล้วเย่เชียนก็รู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างมาก ความรู้สึกนี้มันเป็นความรู้สึกของครอบครัวญาติพี่น้องและความรู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านจริงๆ ต่อให้เย่เจียอู๋จะไม่ใช่ปู่แท้ๆของเขาก็ตามแต่เย่เชียนก็มีความสุขมากและหวังว่าจะได้อยู่กับชายชราคนนี้เพราะอย่างน้อยๆเขาก็สามารถรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน แต่ถ้าเขาไม่ใช่หลานชายของเย่เจียอู๋จริงๆล่ะก็เกรงว่าเย่เจียอู๋คงจะไม่ปฏิบัติต่อตัวเองแบบนี้ใช่ไหม? เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“ท่านพ่อ!..มันจะเป็นไปได้ยังไงเพราะลูกชายของน้องสองหายตัวไปเมื่อยี่สิบปีที่แล้วและตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราก็ได้ใช้กำลังคนและทรัพยากรมากมายในการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเขาแต่มันก็ไม่มีข่าวคราวใดๆเลย..เขาคงตายไปแล้วหรือต่อให้ยังมีชีวิตอยู่เขาจะหาที่นี่เจอได้ยังไง?” เย่เจิ้งเซียงพูด “ท่านพ่อ..ผมรู้ว่าท่านต้องการหลานชายแต่ท่านต้องเข้าใจนะว่าเราไม่สามารถรับคนอื่นเข้ามาในตระกูลได้”
เย่เจิ้งเฟิงก็อยู่ในความมืดมิดที่ไม่รู้อะไรดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเห็นด้วยว่า “ใช่ครับท่านพ่อ..เราควรตรวจสอบสิ่งต่างๆให้ดีกว่านี้”
เย่เชียนก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ผมไม่เคยพูดเลยว่าผมเป็นสมาชิกของตระกูลเย่และผมก็ไม่ได้อยากจะเป็นสมาชิกของตระกูลเย่เลย..แซ่สกุลของผมคือเย่ก็จริงแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องเป็นทายาทของตระกูลเย่..ผมไม่อยากยึดติดกับอิทธิพลและอำนาจของตระกูลเย่เลย..ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เก่งแต่ก็ถือว่าผมได้ประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วและผมก็สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องกังวลหรือยากลำบากไปตลอดชีวิตแล้ว..ถ้าพวกคุณคิดว่าผมอยากที่จะได้พลังของตระกูลเย่ผมจึงมาที่นี่ล่ะก็คุณคิดผิดแล้วเพราะชีวิตของผมมันก็เป็นของผมเสมอและผมจะอาศัยความพยายามของผมเองและความช่วยเหลือจากพวกพ้องของผมไม่ใช่พึ่งพาอิทธิพลของใครบางคน”
อันที่จริงเหตุผลที่เย่เชียนมาที่ตระกูลเย่นั้นเขาไม่ได้อยากยึดติดกับพลังของตระกูลเย่แต่เพื่อค้นหาประวัติและความเป็นมาของชีวิตของเขาเอง เย่เชียนนั้นไม่เคยคิดว่าเขาเป็นคนใหญ่คนโตแต่อย่างน้อยๆเขาก็ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับอำนาจของตระกูลเย่ใช่ไหม? ไม่ว่าตระกูลเย่จะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะพึ่งพาและไม่จำเป็นต้องยึดติดกับมันเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมในความขัดแย้งในโลกของตระกูลโบราณเหล่านี้เลย
“อืม..ฟังดูดีนะแต่ฉันขอถามเอ็งหน่อยว่าทำไมเอ็งถึงบอกว่าเอ็งเป็นลูกชายของน้องสองล่ะ?..เอ็งมีหลักฐานหรือเปล่า?..ถึงแม้ว่าคราวนี้เอ็งแค่ต้องการกลับมาที่ตระกูลเพื่อร่วมอวยพรวันเกิดให้ปู่ก็ตามแต่ฉันขอบอกเลยนะว่าลูกชายของน้องสองนั้นเขาหายตัวไปตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว” เย่เจิ้งเซียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด จากนั้นเขาก็หันไปหาเย่เจียอู๋แล้วพูดว่า “ท่านพ่อ..อันซือมีลูกกับน้องสองก็จริงแต่เด็กคนนั้นเป็นลูกสาวไม่ใช่ลูกชาย!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เจียอู๋ก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “แกรู้ได้ยังไง?..ในเมื่อแกรู้ว่าอันซือให้กำเนิดลูกของเจิ้งหรานแล้วทำไมแกถึงไม่รับเธอมาอยู่ในตระกูลตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ?..ฉันต้องเป็นคนรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆและสิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้ก็คือการรวมตัวของครอบครัวและนอกจากนี้แกเห็นหรือเปล่า?..เสี่ยวเชียนเขาดูเหมือนเจิ้งหรานตอนหนุ่มๆไม่มีผิดเพราะงั้นฉันจึงมั่นใจว่าเขาจะต้องเป็นลูกของเจิ้งหรานอย่างแน่นอน”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน