ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 803

803 /1358

ตอนที่ 803 ผู้บุกเบิก

หม่าซานเหอมีความกลัวต่อหลัวจ้านและการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของหลัวจ้านนั้นก็ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของหม่าซานเหอเลยแม้แต่น้อยจนเขาค่อนข้างที่จะสูบเสียอาการและความมั่นใจอย่างมาก ถ้าเป็นไปได้หม่าซานเหอคงไม่ต้องการมีความขัดแย้งใดๆกับหลัวจ้านเลย แต่เมื่อเห็นการแสดงออกของเฉิงเหวินแล้วหม่าซานเหอก็รู้ได้ทันทีว่าเหตุผลที่หลัวจ้านรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่นั้นต้องเป็นเพราะเฉิงเหวินเป็นคนแจ้งข่าวอย่างแน่นอน

หลัวจ้านก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ผมไม่สนใจว่าเหตุผลมันคืออะไรแต่การที่คุณทำแบบนี้มันผิด..อย่าคิดว่าผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองหนานจิง..การพัฒนาของเมืองหนานจิงที่รวมกันเป็นหนึ่งเดียวได้น่ะคุณกล้าพูดได้ไหมว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะความสามารถของคุณคนเดียว?..คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะทำได้ดีกว่านี้ถ้าหากอุตสาหกรรมนี้อยู่ในมือของคุณ?”

“นั่นก็เป็นความคิดของแกแต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น..ถ้าไม่มีพวกเราช่วยแล้วเย่เชียนจะทำสำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวมั้ยล่ะ?” หม่าซานเหอพูด “หลัวจ้าน..เราต่อสู้ในวงการธุรกิจด้วยกันมานานหวังว่าแกจะไม่เป็นศัตรูของฉันหรืออย่ามาโทษที่ฉันทำแบบนี้เลย”

“หืม..ในเมื่อหลัวจ้านคนนี้มาแล้วคุณจะทำอะไรอีก?” หลัวจ้านพูด “ถ้าคุณหยุดตอนนี้ผมจะขอให้ประธานเย่ปล่อยคุณไป..ไม่งั้นคุณก็จะเป็นศัตรูของผมด้วย..คุณก็น่าจะรู้ดีนะว่าการเป็นศัตรูของหลัวจ้านนั้นมันจะมีจุดจบยังไง”

“หลัวจ้านแกไม่ต้องมาขู่ฉันเพราะตั้งแต่ที่ฉันคิดที่จะทำแบบนี้ฉันก็เตรียมใจตายเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว” หม่าซานเหอพูด “หลัวจ้านงั้นเหรอ?..ต่อให้เป็นประธานาธิบดีฉันก็ไม่กลัว..ยังไงผลลัพธ์มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อยู่ดี..หลัวจ้านอาจจะเป็นสุดยอดมือขวาในสมัยที่ประธานเฉินยังมีชีวิตอยู่แต่ตอนนี้ประธานเฉินตายไปแล้วและฉันก็ไม่กลัวแก..แกไม่ดูสถานการณ์ในตอนนี้เลยเหรอ?..คนของฉันที่นี่มีอาวุธครบมือแล้วแกมั่นใจได้ยังไงว่าแกจะสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ปัจจุบันได้?”

“ถึงผมจะต้องตายแต่ผมก็ต้องลากคุณลงหลุมไปด้วย” เมื่อคำพูดของหลัวจ้านจบลงเขาก็ถอดเสื้อคลุมของเขาออกและปรากฏว่าที่เอวของเขานั้นเต็มไปด้วยระเบิดจากนั้นเขาก็หยิบรีโมทควบคุมออกมาแล้วพูดว่า “ระเบิดชุดนี้เพียงพอที่จะระเบิดห้องนี้ให้กลายเป็นซาก..เนื่องจากผมมาที่นี่แล้วเพราะงั้นปัญหามันก็ต้องจบ..คุณกล้าเสี่ยงมั้ยล่ะ?..ถ้าผมกดปุ่มนี้พวกเราทุกคนในห้องก็จะตายไปพร้อมๆกัน”

หลังจากพูดจบหลัวจ้านก็มองไปที่เย่เชียน ส่วนเย่เชียนก็ยิ้มกลับด้วยท่าทางที่สงบจากนั้นเย่เชียนก็พยักหน้าเบาๆ ซึ่งเย่เชียนนั้นชื่นชมหลัวจ้านมากแต่หลัวจ้านนั้นยืนยันที่จะออกเดินทางและเย่เชียนก็เคารพให้การตัดสินใจของหลัวจ้าน ไม่เช่นนั้นเมื่อเย่เชียนยึดเมืองหนานจิงได้แล้วเขาก็จะมอบอุตสาหกรรมทั้งหมดที่นี่ให้หลัวจ้านดูแลแทนอย่างแน่นอน

เหล่าบอดี้การ์ดทั้งหมดที่นี่ก็ตกตะลึงอย่างมากเพราะแค่หม่าซานเหอบ้าคลั่งคนเดียวก็แย่แล้วแต่ยังมีคนบ้าอีกคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาอีก ถ้าหลัวจ้านกดปุ่มนั้นจริงๆผลจะเป็นอย่างไร? มันคงจะถูกระเบิดเป็นชิ้นๆจนชิ้นส่วนทั้งเลือดและเนื้อกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้องเลยใช่ไหม?

“หลัวจ้านแกอย่ามาเสแสร้งนักเลย..อย่าลืมสิว่าฉันเดินบนเส้นทางนี้มาก่อนแกหลายปีแต่แกต้องการทำให้ฉันกลัวเพียงเพราะกลอุบายหลอกเด็กของแกงั้นเหรอ?” หมาชานเหอพูด “นอกจากนี้ถ้าแกมากับฉันล่ะก็แกจะมีชีวิตที่ดีไปตลอดชาติ”

“คุณซาน!” เหล่าบอดี้การ์ดที่มากับหม่าซานเหอนั้นไม่สบอารมณ์อย่างมากเพราะพวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมสละชีวิตที่นี่โดยไม่มีเหตุผลและมันก็ไม่มีอะไรคุ้มกับสิ่งที่ต้องเสียเลย

“ฉันไม่กลัวหรอก..พวกแกจะกลัวไปทำไมเพราะระเบิดบนตัวเขาน่ะมันเป็นของปลอม!..เขาแค่อยากทำให้ฉันกลัวและยอมแพ้เท่านั้น” หม่าซานเหอพูด อย่างไรก็ตามเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าคนอย่างหลัวจ้านจะไม่ใช้กลอุบายดังกล่างมาหลอกตัวเองเป็นอันขาดและวัตถุระเบิดเหล่านั้นก็เป็นของจริง แต่เหตุผลที่เขาพูดอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำให้บอดี้การ์ดเหล่านั้นสงบลงและไม่กดดันไปมากกว่านี้ ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนเองก็อยู่ที่นี่ด้วยดังนั้นหลัวจ้านคงจะไม่กล้ากดปุ่มอย่างแน่นอน

“หืม..คุณซานเราก็ทำงานร่วมกันมานานมากแล้วคุณก็ควรจะชัดเจนมากเกี่ยวกับนิสัยของผม..หลัวจ้านคนนี้จะเสแสร้งทำเรื่องแบบนี้อย่างงั้นเหรอ?..ถ้าคุณพูดแบบนั้นเราก็มาดูกันว่าจริงหรือไม่จริง!” หลัวจ้านพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจากนั้นเขาก็หันไปมองเย่เชียนแล้วพูดว่า “ประธานเย่..ฉันต้องขอโทษจริงๆที่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์นี้ไปได้..สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำได้คือกำจัดขยะเหล่านี้..ฉันหวังว่าประธานเย่จะไม่ตำหนิฉันนะ”