ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 81

“ไม่มีอะไร!” ชายวัยกลางคนพูดอย่างลุกลี้ลุกลนในขณะที่มือทั้งสองกำลังพยายามเอาผ้าพันคอของเขาคลุมเพื่อซ่อนอะไรบางอย่างอยู่

เย่เชียนส่ายหัวเบา ๆ อย่างช่วยไม่ได้ บางครั้งพวกเศรษฐีเหล่านี้ก็น่าหงุดหงิดเอามาก ๆ แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะอยู่บนเส้นด้าย แต่สิ่งที่พวกเขาคิดในเวลานั้นก็ยังคงเป็นเรื่องเงินแทนที่จะห่วงชีวิตของตัวเอง พวกเขานี่ไม่ใช่คนขี้เหนียวขี้งกธรรมดา ๆ เลย

“ไอ้เวรเอ๊ย!” โจรคว้าสร้อยคอของชายวัยกลางคนแล้วกระชากออกมาอย่างแรง

ชายวัยกลางคนจับขาโจรทันที ปากก็ร้องขอวิงวอน “เอาคืนมานะได้โปรด… เอามันคืนมาให้ฉันเถอะนะ…”

“โธ่เว้ย!” โจรกระทืบขาของชายวัยกลางคนอย่างไม่ใยดี จากนั้นก็หยิบปืนขึ้นมาเหนี่ยวไกใส่ชายวัยกลางคนสองทีรวดโดยไม่ลังเล

ปัง! ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นลั่นห้อง จากนั้นร่างของชายวัยกลางคนที่ตอนนี้อาบไปด้วยเลือดสีแดงฉานก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อมีคนตาย สถานการณ์ก็แย่ลง เสียงกรีดร้องโหยหวน เสียงร่ำไห้ ไหนจะเสียงโอดครวญกลัวตายของแขกเหรื่อในงานดังขึ้นผสมปนเปกันไปหมด ฟังแล้วน่าหดหู่ใจอย่างมาก

เมื่อมาถึงจุดนี้ เย่เชียนก็แน่ใจแล้วว่าโจรเหล่านี้ไม่ใช่กลุ่มเขี้ยวหมาป่าหน่วยย่อยอย่างแน่นอน มันจึงไม่น่าแปลกใจที่พวกโจรเหล่านี้จะไม่มีความเมตตาปราณีใด ๆ เลย แต่เมื่อเย่เชียนต้องเผชิญหน้ากับมือปืนอาวุธครบมือเกือบสิบคนแบบนี้ เขาจะมาทำตัวเป็นฮีโร่ในตอนนี้ก็ไม่ได้ มันเทียบไม่ได้เลยกับเหตุการณ์ปล้นเครื่องบินที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

“บอส!”

ขณะนั้นเอง เด็กหนุ่มชาวต่างชาติผมบลอนด์ก็เดินเข้ามายืนข้าง ๆ เย่เชียนอย่างเงียบ ๆ รอยยิ้มซุกซนฉายชัดบนใบหน้าขณะที่เขาเรียก

“นี่มันยังไงกันฮึ ?” เย่เชียนถามเสียงเข้ม คิ้วหนาที่ดูเท่ ๆ ของเขาขมวดเล็กน้อย

แจ็คยักไหล่แล้วพูดว่า “แผนของเรายังคงเดิมบอส… ใครจะไปคิดล่ะว่าไอ้พวกโจรกระจอกสิ้นคิดพวกนี้จะโผล่มาที่นี่น่ะ แต่ก็ดีเหมือนกัน ตอนแรกผมคิดว่าพวกนั้นมันเป็นพี่น้องหน่วยย่อยของเราเสียอีก”

“แล้วไอ้พวกนั้นมันจะมาปล้นของของพวกเราทำไม ? นายไม่ได้จะบอกฉันใช่มั้ยว่าพวกนั้นมันแค่มาปล้นเพื่อเงินอย่างเดียว ?” เย่เชียนกระซิบเบา ๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้ฉินหยูและคนอื่น ๆ รู้เรื่องของเขามากเกินไปนัก

“อ้าว…! ก็บอสเป็นคนบอกเองว่าอยากให้พี่น้องเขี้ยวหมาป่าเข้ามาในจีนอย่างถูกกฎหมาย ? ตอนแรกผมวางแผนเอาไว้ว่าจะให้หน่วยย่อยของพวกเราปลอมเป็นพวกโจรและปล้นเครื่องประดับพวกนี้ ต่อจากนั้นกลุ่มบริษัทน่านฟ้ากรุ๊ปก็จะทำการกดดันต่อรัฐบาลจีนว่าพวกเขาจะต้องมีการจัดตั้งองค์กรกองกำลังป้องกันตนเองในกรณีพิเศษ จากนั้นพวกเราก็จะเคลื่อนทัพเข้าสู่ประเทศจีนผ่านวิธีการทางกฎหมายฉบับนี้ได้ แต่แหม… การปล้นของจริงดันเกิดขึ้นซะก่อน หึ ๆ ๆ” แจ็คฉีกยิ้ม เขาคิดว่าคำพูดของเขาเฉียบขาด

เย่เชียนจ้องแจ็คอย่างหมดหนทาง “ไอ้หนู! ถ้าโจรพวกนี้มันปล้นเครื่องประดับไปได้จริง ๆ ล่ะก็… ฉันจะหักเงินเดือนนาย”

แจ็คหน้าซีดไปแวบหนึ่ง แต่เขาก็ทำทีหัวเราะออกมาอย่างซุกซน “ฮ่า ๆ ๆ อย่าหน่าบอส! ผมรู้ว่าบอสไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอกใช่ไหม แค่นี้เงินเดือนผมก็แทบจะไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่ายของผมอยู่แล้ว บอสอยากเห็นผมไปเป็นขอทานข้างถนนเหรอ ?”

“ยังจะมีอารมณ์มาล้อเล่นอยู่อีก ว่าแต่ตอนนี้นายคิดจะทำอะไรต่อ ?” เย่เชียนถามอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องกังวลไปบอส… ผมคนนี้เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว! เศรษฐีพวกนี้น่ะไม่ได้ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้าหรืออะไรหรอก มันคงไม่ผิดมากมั้งที่จะปล่อยให้โจรกระจอกพวกนี้สั่งสอนบทเรียนให้กับพวกเขาเสียบ้าง พวกเขาจะได้ไม่กล้าทำตัวแบบนั้นกันอีกในอนาคตไง” แจ็คพูดอย่างซุกซน

เย่เชียนไม่อยากจะเถียงกับแจ็คอีกต่อไป ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้กังวลอะไรมากนัก เพราะเขารู้ว่ามีสมาชิกหน่วยเขี้ยวหมาป่าของเขาเตรียมพร้อมอยู่รอบ ๆ ที่นี่แล้ว ดังนั้นกลุ่มโจรเหล่านี้ก็คงจะไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้

เย่เชียนกระซิบข้างหูแจ็คเบา ๆ ว่า “เออนี่… ฉันฝากจัดการเรื่องสร้อยคอดวงดาวแห่งความรักให้ฉันด้วย ฉันอยากจะมอบมันให้กับใครสักคนน่ะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน