ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 823

ตอนที่ 823 กะทันหัน

หน้าของเย่เชียนนั้นเปรียบได้กับกำแพงเมืองจีนที่หน้าและทนลมทนฝนได้เป็นอย่างดีจนหูวเค่อนั้นขี้เกียจที่จะเถียงกับเขา ไม่เช่นนั้นเธอก็จะโดนเขาหยอกล้อด้วยคำพูด แต่อันที่จริงหูวเค่อนั้นชอบความรู้สึกและนิสัยแบบนี้ของเย่เชียนจริงๆเพราะไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงแบบไหนพวกเธอก็มักจะชอบพูดคุยและหยอกเย้ากับคนรักอย่างสนิทสนมกันเสมอและถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องโกหกเกินจริงแต่เธอก็มีความสุขมาก

ขณะที่ทางด้านของหลี่เหว่ยเขามักจะกระทำไร้ยางอายถึงขีดสุดจนเย่เชียนเองยังไม่สามารถเข้าใจความคิดของเขาได้แต่เย่เชียนก็ต้องยอมรับว่าหลี่เหว่ยนั้นเชี่ยวชาญด้านการจีบผู้หญิงจริงๆ

อาการบาดเจ็บของเย่เชียนไม่ได้รุนแรงนักเพราะหลังจากทำสมาธิแล้วเขาก็ดีขึ้นมาก ดังนั้นหลังจากดื่มยาแล้วหูวเค่อก็เช็ดปากของเย่เชียนเบาๆและพูดว่า “พักผ่อนก่อนเถอะแล้วค่อยไปทานอาหารเย็นกันทีหลัง..ฉันให้ลูกศิษย์ไปซื้ออาหารทะเลกลับมาด้วยระหว่างไปซื้อยาเดี๋ยวฉันจะเอามาให้”

“อะไรเนี่ย?” เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยและพูดว่า “ทำไมคุณถึงทำดีกับผมขนาดนี้..มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย”

หูวเค่อก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีใครเคยบอกเลยหรอว่าชุดอาหารแคริบเบียนที่คุณเคยทำนั้นมีรสชาติดีมากเพราะตั้งแต่ฉันกินมันเข้าไปฉันมักจะรู้สึกว่าอาหารที่คนอื่นทำนั้นจืดชืดและแม้แต่ในโรงแรมใหญ่ๆเองก็เทียบกับที่คุณทำไม่ได้..เพราะงั้นคุณต้องเป็นคนทำมื้ออาหารมื้อนี้ให้ฉันเพื่อช่วยท้องที่น่าสงสารของฉันและทำให้ฉันเพลิดเพลินไปกับอาหารอันโอชะของคุณตกลงมั้ย?”

“เนื่องจากเป็นคำสั่งของภรรยาแล้วสามีก็จะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้” เย่เชียนพูด “แต่คุณต้องให้รางวัลผมด้วยนะ..ผมรอมานานแล้วฮ่าๆ” เย่เชียนพูดพลางถูมือด้วยท่าทางที่น่าสงสารมาก

“อ๊า..อย่านะคุณมันนักเลงหัวไม้!” หูวเค่อตะโกนและพยายามขัดขืนแต่เธอก็ยังคงถูกเย่เชียนกอดไว้ในอ้อมแขนของเขาและแน่นอนว่าหูวเค่อนั้นไม่ได้ขัดขืนเขาจริงๆเพราะเธอชอบความรู้สึกที่ถูกเย่เชียนขืนใจและทำแบบนี้มาเสมอ เพราะด้วยวิธีนี้เธอจะสามารถสัมผัสได้ถึงความรักของเย่เชียนที่มีต่อตัวเธอและรู้สึกได้ถึงความสุขและความหวานหอมในใจเวลาที่ได้อยู่กับเย่เชียน

ทั้งสองคนก็หยอกล้อกันเป็นเวลานานก่อนที่พวกเขาจะหยุด จากนั้นเย่เชียนก็ถอนหายใจอย่างหนักหน่วงแล้วพูดว่า “เมื่อกี้คุณคุยอะไรกับอาจารย์ของคุณ?..มันเกิดอะไรขึ้นหรอ?”

หูวเค่อเหลือบมองเย่เชียนอย่างว่างเปล่าและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “คุณไม่รู้หรอกเหรอ”

เย่เชียนถูกถามอย่างน่าสงสัยโดยหูวเค่อดังนั้นเขาจึงตอบอย่างไร้เหตุผลว่า “ผมจะไปรู้ได้ยังไง..ตอนนั้นผมสงสัยว่าอาจารย์ของคุณกำลังรู้สึกผิดและสงสารผมหรือเปล่า..เพราะงั้นเธอจึงจงใจปล่อยให้หานหลินโจมตีเธอ..ว่าแต่อาจารย์ของคุณเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่เป็นไรแค่เส้นลมปราณที่แขนอักเสบน่ะ” หูวเค่อพูด “อาจารย์ของฉันบอกว่าเธอต้องการตอบโต้แต่ว่าเธอไม่มีเวลาเลยเพราะเมื่อเธอเข้าปะทะกับคุณพลังบางอย่างที่อยู่ในร่างกายของคุณแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเธอจนเธอต้องรีบขับไล่มันออกมาโดยเร็วที่สุดเพราะถ้าหากเธอไม่ทำแบบนั้นเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่านี้อย่างแน่นอน..ฉันเองก็อยากจะถามคุณด้วยว่ามันคืออะไรกันแน่..คุณปล่อยพลังอะไรออกมา?”

“เรื่องมันยาวน่ะ” เย่เชียนพูด “พูดง่ายๆคือเมื่อสองปีที่แล้วผมได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นแม่ของผมที่มณฑลเหอหนานและเธอก็มอบตำราโบราณมาให้ผมจากนั้นก็สั่งให้ผมปฏิบัติตามที่ตำราบันทึกเอาไว..ซึ่งภายหลังผมพบว่าวิธีการฝึกฝนที่บันทึกเอาไว้ในหนังสือนั้นมันไม่เหมือนกับวิธีทั่วๆไปและมันสัมพันธ์กับพลังในตัวของผมดังนั้นผมจึงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว..ต่อมาผมก็พบว่าคนที่อ้างว่าเป็นแม่ของผมนั้นไม่ใช่แม่แท้ๆของผม..แต่เธอบอกว่าพ่อของผมได้ผนึกพลังบางอย่างเอาไว้ในตัวของผมอย่างลึกลับและนับวันมันก็ยิ่งมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆ” เย่เชียนพูดอย่างคลุมเครือและแม้แต่เย่เชียนเองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากมองไปที่หูวเค่อเย่เชียนก็พูดว่า “เป็นไงบ้าง..คุณเข้าใจบ้างมั้ย?”ไอรีนโนเวล

หูวเค่อก็ส่ายหัวอย่างว่างเปล่าและพูดว่า “ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดมาเลย”

“ผมเองก็ไม่รู้..เฮ้อ..เรื่องนี้มันซับซ้อนมาก..ยังไงก็เถอะผมจะเล่าให้คุณฟังทีหลังอย่างละเอียดก็แล้วกัน” เย่เชียนพูด “ยังไงก็เถอะผมอยากจะถามคุณเกี่ยวกับบางอย่าง..คุณฝึกศิลปะการต่อสู้ตำราโบราณมาก่อนผมเพราะงั้นคุณก็น่าจะรู้ว่ามันคืออะไร..ผมหมายถึงปกติแล้วพลังปราณในร่างกายคุณนั้นถูกเก็บเอาไว้ที่ไหน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน