ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 857

ตอนที่ 857 จุดจบของวีรบุรุษ

เถี่ยหนานรู้สึกประหลาดใจกับการใช้เหตุผลคดเคี้ยวซับซ้อนของเย่เชียนแต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคำพูดของเย่เชียนนั้นสมเหตุสมผลอย่างมากเพราะตามลักษณะนิสัยของเจียงซินแล้วถ้าเขาได้รับโอกาสอีกครั้งเขาก็จะเลือกทำเช่นเดิมอย่างแน่นอน เขามีความคิดและมุมมองของตัวเองและมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าสิ่งใดสำคัญกว่าสำหรับชีวิตของเขา

“หัวหน้าครับพวกเขาบอกว่าทางการส่งพวกเขามาที่นี่เพื่อทำภารกิจพิเศษ” เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินไปหาเจ้าหน้าที่คุมปฏิบัติการภาคสนามและชี้ไปที่เย่เชียนกับเถียหนานแล้วพูด

เจ้าหน้าที่ตำรวจหันกลับมาและเหลือบมองเย่เชียนกับเถียหนานแล้วถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “นี่คือเมืองปินไห่เพราะงั้นหากมีอะไรเกิดขึ้นตำรวจปินไห่ก็จะเป็นคนจัดการเอง..เราไม่จำเป็นต้องให้หน่วยงานอื่นมาแทรกแซง” มีความขัดแย้งเกิดขึ้น ที่ไหนก็ได้ในประเทศจีนและไม่ต้องพูดถึงสถานการณ์นี้เพราะถ้าที่นี่อยู่ภายใต้เขตอำนาจใครล่ะก็ถ้าหากปล่อยให้คนอื่นเข้ามาแทรกแซงแล้วหน้าตาในสังคมต่อประชาชนของพวกเขาจะเป็นอย่างไร

“เบื้องบนสั่งให้เรามารับผิดชอบภารกิจนี้” เถียหนานพูดอย่างจริงจังและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย

“ถ้าอย่างนั้นก็รอจนกว่าผมจะได้รับคำสั่งจากเบื้องบน” ผู้คุมปฏิบัติการภาคสนามก็ยังไม่ยอมและดูเหมือนว่าเขาอยากจะทำภารกิจนี้จนถึงที่สุด

“หืม..พวกคุณจะไปทำอะไรได้” เถียหนานพูดอย่างเย็นชาว่า “ถึงแม้ว่าคนทรยศจากหน่วยพิทักษ์มังกรจะเป็นขยะที่สมควรลงนรกขุมที่สิบแปดก็เถอะแต่พวกคุณจะทำอะไรได้?”

หน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจตกตะลึงอย่างมากเล็กน้อย หน่วยพิทักษ์มังกรคืออะไร? นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องนี้และนอกจากนี้เขายังเกษียณก่อนเวลาแต่ก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย ส่วนเย่เชียนก็ไม่สนใจพวกเขาและเหลือบมองไปที่โรงแรมที่เถียหนานอยู่แล้วพูดว่า “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมก็แล้วกัน”

เถี่ยหนานพยักหน้าอย่างหนักหน่วงและพูดว่า “ช่วยพูดกับเขาหน่อยนะแต่ถ้ามันไม่ได้ผลจริงๆล่ะก็…” เถี่ยหนานไม่ได้พูดอะไรต่อแต่ความหมายก็ชัดเจนอยู่แล้วและดวงตาของเถียหนานก็เต็มไปด้วยน้ำตา ใครว่าผู้ชายไม่ร้องไห้ง่ายๆกัน? บางทีอารมณ์ของผู้ชายนั้นผู้หญิงก็ไม่มีวันเข้าใจ ซึ่งในหัวใจของเถียหนานนั้นเจียงซินไม่ใช่แค่ทหารแต่เป็นที่น้องที่เสียสละหยาดเหงื่อและเลือดเนื้อให้กับประเทศจีนมานับไม่ถ้วน

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและเดินไปที่โรงแรม

“หยุด!” เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองจ่อปืนไปที่เย่เชียนและตะโกนอย่างดัง ผู้รับผิดชอบเขตนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจปินไห่และจะไม่มีใครสามารถก้าวเข้าไปในโรงแรมได้หากไม่ได้รับคำสั่งและการอนุญาตจากพวกเขา

เย่เชียนหันไปมองตำรวจทั้งสองพลางสูดหายใจเข้าลึกๆอย่างเย็นชาและจู่ๆมือของเขาก็ยื่นออกมาแต่ทว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจแทบจะไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆและเมื่อรู้ตัวอีกปืนในมือของเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ถูกปลดออกและแยกชิ้นส่วนไปแล้ว ยกเว้นเถียหนานเพียงคนเดียวทุกคนก็ตกตะลึงอยู่ที่นั่นและเถียหนานก็ฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจเพราะเย่เชียนสามารถเอาชนะตัวเองได้และยังเป็นผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่โด่งดังอีกด้วย

“ที่รัก..กลับไปใช้ชีวิตที่ดีเถอะ..สัญญากับฉันสิว่าเธอต้องเข้มแข็งและไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนฉันจะไปกับเธอด้วย” เจียงซินกอดผู้หญิงคนนั้นในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนโยนที่บันไดโรงแรมภายใต้ความโกรธสุดขีดในตอนนี้และเขาก็ไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมาเลยแม้แต่น้อย ซึ่งเมื่อตื่นขึ้นเขาก็ชัดเจนมากว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

เย่เชียนก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆและมองดูศพที่นอนอยู่บนพื้นจากนั้นก็เหลือบมองแบบสุ่มๆและครุ่นคิดอย่างลับๆว่า ‘ดูเหมือนว่าเจียงซินคนนี้จะไม่ได้สูญเสียการควบคุมและสติไปโดยสมบูรณ์..อย่างน้อยๆศพเหล่านี้ที่นอนอยู่บนพื้นก็ไม่มีพนักงานของโรงแรมเลย’ ศพเหล่านี้ถูกยิงที่หน้าผากทุกศพและจบภายในนัดเดียว ดูเหมือนว่าตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งในหน่วยพิทักษ์มังกรจะสมคำร่ำลือจริงๆ

เมื่อเห็นเย่เชียนแล้วเจียงซินก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็สัมผัสได้ถึงออร่าและแรงกดดันในแบบทหารในตัวของเย่เชียน ซึ่งเขาไม่คิดว่าจะมีคนแปลกหน้ากล้าเดินเข้ามาและแอบสงสัยว่าคนๆนี้เป็นสมาชิกของพน่วยพิทักษ์มังกรงั้นเหรอ? เพราะนอกจากคนของหน่วยพิทักษ์มังกรแล้วหน่วยงานใดหรือกองทัพสังกัดไหนจะกล้าเข้ามาแทรกแซงเรื่องของหน่วยพิทักษ์มังกรได้?

“คุณเป็นใคร?..เถี่ยหนานอยู่ที่ไหน?” เจียงซินถามเพราะในความเห็นของเขาหากมีเรื่องใหญ่เช่นนี้เกิดขึ้นกับเขาหน่วยพิทักษ์มังกรจะต้องส่งเถียหนานมาอย่างแน่นอนเพราะคนอื่นๆในหน่วยนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยและมีเพียงเถียหนานเท่านั้นที่สามารถต่อสู้และเผชิญหน้ากับเขาได้

“ผมชื่อเย่เชียน..สังกัดองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า..ตำแหน่งผู้นำชื่อรหัสโค้ดเนมคือราชาหมาป่า” เย่เชียนพูดอย่างช้าๆ “เถียหนานอยู่ด้านนอกเขาไม่เข้ามา” อันที่จริงเย่เชียนชัดเจนมากเพราะเถียหนานคงจะได้เห็นความตั้งใจของเขาแล้วดังนั้นเขาจงใจไม่เข้ามาเพราะจุดประสงค์ก็คือให้เจียงซินได้มีโอกาสรอดนั่นเอง

“ทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่างั้นเหรอ?” เจียงซินขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ผมไม่คิดว่าคนนอกจะกล้าเข้ามาแทรกแซงเรื่องของหน่วยพิทักษ์มังกรมาก่อนเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน