ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 858

ตอนที่ 858 อารมณ์ของแม่ม่ายดำ

เมื่อได้ยินเสียงปืนจากโรงแรมเถียหนานก็เดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในและเมื่อเห็นเย่เชียนเดินออกมาเถียหนานก็รีบเดินไปหาเขาและอ้าปากเพื่อจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ

เย่เชียนก็ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วเดินออกไปเพราะถึงแม้ว่าเจียงซินและผู้หญิงคนนั้นจะตายไปแล้วแต่เขารู้สึกว่าเขาควรทำอะไรบางอย่างเพื่อพวกเขาทั้งสองและอย่างน้อยๆที่สุดก็ต้องล้างแค้นให้พวกเขาอย่างสมบูรณ์แบบ

เรื่องราวที่ตามมาทั้งหมดจะถูกส่งให้กับเถียหนานและชื่อของเจียงซินจะหายไปจากโลกนี้ตลอดกาล ทั้งไฟล์และเอกสารของเขาก็จะถูกลบออกไปด้วย อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถคุณงานความดีที่เขาเคยทำเพื่อประเทศชาติไปได้และชื่อของเขาจะถูกจารึกเอาไว้ในหัวใจของพี่น้องทุกคนในหน่วยพิทักษ์มังกรเสมอ

ณ เมืองปินไห่ในบ้านพักสุดหรูคิ้วของแม่ม่ายดำจือเหวินขมวดเข้าหากันแน่นและใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเย็นชา ซึ่งตั้งแต่เย่เชียนกวาดล้างพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ไปแม่ม่ายดำจือเหวินก็กลายเป็นคนที่มีอำนาจและอิทธิพลในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและอิทธิพลของเธอก็ได้พัฒนาไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน ในเวลาเพียง 2 ปี อิทธิพลของเธอได้ขยายไปถึงสามเมืองใหญ่ๆในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและเมื่อพูดถึงชื่อแม่ม่ายดำจือเหวินแล้วผู้คนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือต่างก็ต้องตกตะลึงและหวาดผวา

ในช่วงสองปีที่ผ่านมาแม่ม่ายดำจือเหวินนั้นมักจะคิดถึงใครบางคนในใจเสมอและคนๆนั้นเป็นคนที่ช่วยให้เธอบรรลุสถานะปัจจุบันของเธอโดยทางอ้อมและคนๆนั้นก็คือเย่เชียน ชื่อนี้ปรากฏอยู่ในใจของเธอเป็นครั้งคราวและทำให้เธอไม่สามารถปล่อยวางได้ เธอไม่รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเย่เชียนเพราะเธอถือว่าหยางเทียนนั้นเป็นผู้ชายของเธอมาตลอดและเธอก็ลังเลที่จะยอมรับว่าจู่ๆก็มีชายอีกคนหนึ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ อย่างไรก็ตามต่อให้พยายามหนีและสลัดออกไปเท่าไรเธอก็หนีไม่พ้นและชื่อเย่เชียนก็ราวกับฝันร้ายของเธอที่ปรากฏและสั่นคลอนอยู่ในหัวใจของเธออยู่บ่อยครั้ง

ตรงข้ามของแม่ม่ายดำจือเหวินชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่ 40 ปี หนิวเปิ่นเขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงในเมืองปินไห่และไม่มีใครกล้าที่จะท้าทายเขา แต่ทว่าทุกคนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องเป็นผู้อยู่ใต้การควบคุมของแม่ม่ายดำจือเหวินและสำหรับประเด็นนี้ทุกๆคนในเมืองต่างก็ต้องเคารพแม่ม่ายดำจือเหวินผู้นี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“คุณมีอะไรจะพูดกับฉันมั้ย?” แม่ม่ายดำจือเหวินเหลือบมองหนิวเปิ่นแล้วพูดว่า “หนิวเปิ่น..ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่หน้าโรงแรมเยอะจัง”

“มันไม่เกี่ยวกับผมเลย..ผมสั่งคนไปสืบหาแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น..มันเป็นอาชญากรพกอาวุธปืนที่หลบหนีเข้าไปในโรงแรมและนั่นก็เป็นสาเหตุที่ตำรวจระดมพลไปปิดล้อม” หนิวเปิ่นเช็ดเหงื่อที่หน้าผากอย่างกังวลใจแล้วพูด เขาเป็นคนที่มีอิทธิพลพอสมควรแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ม่ายดำจือเหวินแล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกกดดันอยู่เสมอและเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่แม่ม่ายดำจือเหวินตรงๆ

“จริงเหรอ?” แม่ม่ายดำจือเหวินสูดลมหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณทำอะไรหนิวเปิ่น..คุณเป็นนักธุรกิจที่ติดตามหยางเทียนในสมัยนั้น..ฉันไม่เห็นด้วยกับหลายๆอย่างเพราะในช่วงสองปีที่ผ่านมาเราพัฒนากันเร็วมากและตำรวจก็จับตาดูเรามานานแล้ว..ฉันบอกไปกี่ครั้งแล้วว่าเราต้องทำตัวเงียบๆไม่โจ่งแจ้งอย่าสร้างปัญหาอะไรแต่คุณกลับกักขังพนักงานหญิงบริษัทเอาไว้ที่ชั้นใต้ดินของโรงแรม!”

หนิวเปิ่นก็ตัวสั่นและพูดอย่างเร่งรีบ “คุณจือผมผิดไปแล้วช่วยเห็นแก่หน้าของหยางเทียนเถอะ..ผมสัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก..ผมจะแก้ไขมันให้ดีและรับประกันว่ามันจะไม่กระทบต่อบริษัท”

“สัญญา?..คุณจะใช้อะไรมาสัญญา” แม่ม่ายดำจือเหวินตะโกนอย่างรวดเร็ว “หนิวเปิ่นฉันบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าคุณต้องการเล่นกับผู้หญิงเหมือนของเล่นคุณก็ควรจะมีจิตใต้สำนึก..ตอนนี้บริษัทอยู่แถวหน้าของวงการธุรกิจและถ้าหากเราไม่ระวังความพยายามเวลาหลายปีของเราก็จะสูญเปล่า”

“ผมผิดเอง..คราวนี้เป็นความผิดของผมเอง” หนิวเปิ่นรีบพูด “อย่างไรก็ตามผมสัญญาว่ามันจะไม่ส่งผลกระทบกับบริษัทเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีอำนาจหรืออิทธิพลอะไร..ถึงแม้ว่าตำรวจจะช่วยผู้หญิงคนนั้นได้ผมก็สามารถใช้ใครสักคนไปมอบเงินเพื่อปิดปากได้อยู่ดี”

“มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” แม่ม่ายดำจือเหวินสูดลมหายใจเข้าลึกๆและพูดว่า “เมื่อกี้..ผอ.เหลียวโทรมาบอกว่าคนรักผู้หญิงคนนั้นบุกเข้าไปในโรงแรมพร้อมปืนและโชคดีที่คุณไม่อยู่ที่นั่นไม่อย่างนั้นคุณจะยังมีชีวิตอยู่มั้ย?..ฉันไม่โทษที่คุณเล่นกับผู้หญิงแบบนั้นหรอกแต่อย่างน้อยๆคุณก็ต้องเข้าใจนะว่าผู้หญิงบางคนแตะต้องไม่ได้..ฉันถามจริงในโรงแรมมีผู้หญิงไม่พอให้คุณเล่นหรือไง?”

หนิวเปิ่นก็ก้มหน้าลงและลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอ่อคุณจือครับเราได้จัดการหลักฐานทั้งหมดไปแล้วและตำรวจก็ไม่มีหลักฐานที่จะสาวมาถึงตัวเราเลย”

“ฉันก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” แม่ม่ายดำจือเหวินก็สูดลมหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นฉันจะไม่ปล่อยคุณไป..ไม่ว่าคุณจะเป็นใครฉันก็จะไม่ยอมให้บริษัทได้รับอันตรายเพราะคุณคนเดียว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน