ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 891

ตอนที่ 891 คนที่เคารพบูชา

หัวหน้ากลุ่มอายุประมาณสามสิบและเย่อหยิ่งอย่างมาก ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้าคนกลุ่มคนเหล่านี้ เมื่อเขาเดินมาข้างหน้าเย่เชียนชายคนนั้นก็พูดว่า “นายคือคนที่ทำให้หัวหน้าเกิ่งขุ่นเคือง?..นายนี่กล้าไม่เบาเลย”

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “คุณคงไม่อยากทำแบบนี้หรอกใช่มั้ย?..คุณคงจะมีศีลธรรมในวงการใต้ดินผมเชื่อแบบนั้น..คุณคิดดูว่าตาแก่คนนั้นต้องการภรรยาของผมเพราะงั้นคุณช่วยปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปหน่อยจะได้หรือเปล่า”

หัวหน้ากลุ่มก็ถึงกับผงะไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ฉันรู้ว่ามันไม่แย่แต่คุณเกิ่งเป็นผู้ว่าจ้างของพวกเราเพราะงั้นถ้านายทำให้เขาขุ่นเคืองนายก็ต้องไปอธิบายและไปเคลียร์กับเขาเอง..นายเองก็เป็นลูกผู้ชายเพราะงั้นนายน่าจะแก้ปัญหานี้ได้โดยไม่ต้องใช้กำลังนะ”

“ผู้ว่าจ้างเหรอ?..ไม่เป็นไรผมรู้ว่าคุณมาที่นี่เพราะหน้าที่ของคุณเพราะงั้นเพื่อเห็นแก่คุณที่ใช้เหตุผลก่อนผมก็จะปล่อยผ่านสักครั้ง..ถ้างั้นคุณก็ปล่อยเรื่องนี้ไปและอย่ามารบกวนภรรยาและลูกๆของผมอีกในอนาคต..ส่วนเกิ่งหูวเดี๋ยวผมจะไปคุยกับเขาเอง” เย่เชียนพูด

หัวหน้ากลุ่มก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “น้องชายพวกเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอกเนื่องจากฉันได้รับเงินจากเขามาแล้วเพราะงั้นฉันก็ต้องทำหน้าที่ของฉัน..ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันยุ่งยากเลย..ถ้างั้นนายก็ไปคุกเข่าลงต่อหน้าหัวหน้าเกิ่งแล้วขอโทษเขาแค่นั้น..เดี๋ยวฉันจะช่วยพูดให้เองนายคิดว่าไง?”

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไงคุณเทียนฉันบอกหัวหน้าหวังแล้วว่าให้เขาช่วยจัดการไอ้หมอนี่..อย่างน้อยๆก็หักแขนหักหาของมันทิ้งแล้วเอาจ้าวหลิงมาให้ฉันซะ” เกิ่งหูวพูด

เทียนเจี๋ยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและหันไปมองเกิ่งหูวและพูดว่า “นี่คุณกำลังสั่งผมอยู่งั้นเหรอ?” เทียนเจี๋ยคนนี้ไม่เคยชอบหน้าเกิ่งหูวผู้นี้เลยแต่พวกเขาก็อยู่ในแวดวงใต้ดินเช่นนี้ดังนั้นต่อให้ความรู้สึกส่วนตัวจะเป็นอย่างไรก็ต้องไม่เอามารวมกับงานเพราะนี่เป็นกฎการรับเงินจากผู้อื่นและต้องทำตามสิ่งที่ผู้ว่าจ้างร้องขอเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเกิ่งหูวคนนี้ก็มีทรัพย์สินและธุรกิจค่อนข้างกว้างขวางในเมืองเซี่ยงไฮ้และเขาได้ติดต่อกับเสือแห่งเซี่ยงไฮ้อยู่บ่อยๆ ถึงแม้ว่าเกิ่งหูวจะรู้ว่าเสือแห่งเซี่ยงไฮ้จะไม่ชอบเขามากนักแต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ตราบใดที่ยังสามารถทำธุรกิจร่วมกันได้อยู่นั่นเอง

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกคุณเทียน..แต่ไอ้หมอนี่มันหยิ่งผยองมากมันไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเลย” เกิ่งหูวพูดอย่างเร่งรีบ “ถ้าเรื่องนี้จบฉันจะให้ค่าตอบแทนหัวหน้าเทียนอย่างดี”

เทียนเจี๋ยก็ถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์แล้วพูดว่า “พี่เสือเป็นคนสั่งให้ผมมาที่นี่ไม่งั้นผมคงไม่มาทำอะไรไร้สาระแบบนี้หรอกมันโหดร้ายและไร้มนุษยธรรมเกินไป..ผมคิดว่าพี่เสือคงไม่รู้รายละเอียดของเรื่องนี้เลยใช่มั้ยไม่งั้นเขาคงไม่สั่งให้ผมมาทำอะไรแบบนี้หรอก..เพราะงั้นถ้าผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผมและคุณก็อย่าเรียกร้องอะไรอีก..พวกเรามีกฏของมาเฟียอยู่”

“ก็ได้ๆ..ว่ากันตามนั้นเลยหัวหน้าเทียน!” เกิ่งหูวพูดแล้วพยักหน้าซ้ำๆ

จากนั้นเทียนเจี๋ยก็หันไปมองเย่เชียนแล้วพูดว่า “น้องชายฉันได้ทำในสิ่งที่ต้องทำไปแล้วเพราะงั้นนายก็ไม่ควรจะทำอะไรให้มันยุ่งยากจนเกินไป..แล้วนายคิดว่าไงนายจะทำตามคำแนะนำของฉันหรือเปล่า”

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “คุณมีหลักการของคุณและผมก็มีหลักการของผมด้วย..ถ้างั้นเราก็มาทำให้เรื่องนี้มันง่ายขึ้นสิด้วยการสู้ตัวต่อตัว..ถ้าคุณทำให้ถอยไปได้แม้แต่ก้าวเดียวผมก็จะยอมทำทุกสิ่งที่คุณขอให้ทำ..แต่ถ้าคุณแพ้คุณก็แค่กลับไปแล้วลืมเรื่องนี้ไปซะ..ผมไม่ได้คิดที่จะดูถูกคุณและผมก็แค่เดิมพันกับคุณเพราะคุณเป็นคนดี..คุณเป็นคนมีเหตุผลและพูดคุยก่อนจะลงมือทำสิ่งต่างๆ..สิ่งที่ผมพูดไปคุณตกลงมั้ย?”

เทียนเจี๋ยก็มองเย่เชียนจากหัวจรดเท้าแล้วพูดว่า “เยี่ยมมาก..นายมีความกล้าหาญและความเย่อหยิ่งซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ลูกผู้ชายตัวจริงควรจะมี..เอาสิถ้านายชนะฉันจะยอมทำตามสิ่งที่นายพูดและไม่ว่าจะเป็นอะไรฉันก็จะทำ”

“พ่อคะใจเย็นๆสิอย่าสร้างปัญหาเลย” เย่หลินหันไปมองที่เย่เชียนแล้วพูด

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และขยับเก้าอี้แล้วเดินออกไป จากนั้นเขาก็ผ่อนคลายกล้ามเนื้อและถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรอยสักหัวราชาหมาป่าเปื้อนเลือดบนหน้าอกของเขาอย่างน่ากลัวพร้อมกับบาดแผลบนร่างกายจนใครที่เห็นต่างก็หวาดผวา จ้าวหลิงที่เห็นก็ถึงกับตกตะลึงและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจจนอดคิดไม่ได้ว่า ‘ชายคนนี้ต้องผ่านอะไรมามากมายอย่างแน่นอน’

เทียนเจี๋ยก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวและร่างกายของเขาก็แน่นิ่งไป ซึ่งสายตาของเย่เชียนเปลี่ยนไปในทันทีและมีจิตสังหารและเจตนาฆ่าเต็มเปี่ยมและมันเพียงพอที่จะทำให้เขาหวาดผวาอย่างสมบูรณ์แบบ จากนั้นเทียนเจี๋ยก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและระงับความกลัวในใจและพูดว่า “น้องชายนายคือสมาชิกเขี้ยวหมาป่างั้นเหรอ?”

เย่เชียนก็รู้สึกแปลกใจอย่างมากและถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณรู้ได้ยังไง?”

“มีตาหามีแววไม่..ผมขอโทษครับ..ช่วยยกโทษให้ผมด้วย” เทียนเจี๋ยโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งแล้วพูดวว่า “หัวหน้าใหญ่ของเราพี่เสือเขาเล่าเรื่องเขี้ยวหมาป่าให้เราฟังอยู่บ่อยๆและบอกจากใจเลยว่าพี่น้องของพวกเราทุกคนซาบซึ้งและนับถือพวกคุณมาโดยตลอดและหวังว่าชาตินี้จะได้เจอพวกคุณในสักวันหนึ่ง..ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ในที่สุดผมก็ได้พบกับสมาชิกเขี้ยวหมาป่าในวันนี้ ”

“พี่เสือ?” เย่เชียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พวกคุณคือคนของไอ้เสือหวังหูอย่างงั้นเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน