ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 945

ตอนที่ 945 ปฏิบัติการยามวิกาล

ฮัตโตริชิฮิโระยังคงมีความหวาดระแวงและเต็มไปด้วยความกลัวเพราะตั้งแต่ที่เขาร่วมมือกับองค์กรอื่นๆเพื่อจัดการกับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่านั้นฮัตโตริชิฮิโระก็รู้ดีว่าไม่ช้าก็เร็วเขี้ยวหมาป่าจะมาตอบโต้เขาอย่างแน่นอน แต่เขาไม่รู้ว่าเมื่อไร ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาและเขาก็ตกอยู่ในความหวาดกลัวอย่างสมบูรณ์แบบ

บางครั้งคนเรายิ่งอยู่สูงมาเท่าไรก็ยิ่งกลัวความตายมากขึ้นเท่านั้น แต่ก่อนฮัตโตริชิฮิโระอาจเสี่ยงชีวิตต่อสู้เพื่อความรุ่งโรจน์และกล้าหาญมากก็ตามแต่ตอนนี้เมื่อเขามีทุกอย่างแล้วเขาก็กลัวความตายอย่างมาก

ทุกครั้งที่เขาออกไปข้างนอกหรืออยู่ที่บ้านก็ตามฮัตโตริชิฮิโระก็จัดคนจำนวนมากเพื่อคุ้มกันตัวเอง อย่างไรก็ตามฮัตโตริชิฮิโระก็ชัดเจนเช่นกันว่านี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาแต่มันเป็นวิธีป้องกันเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษเป็นเวลาสองชั่วโมงในทุกๆคืนและจงใจจัดคนมาคุ้มกันเขาเพียงแค่ 5 ถึง 6 คนเท่านั้นและจุดประสงค์ก็เหมือนที่เย่เชียนพูดเพราะนี่เป็นการล่อให้เขี้ยวหมาป่ารู้สึกว่านี่คือโอกาสในการกำจัดเขา จากนั้นเขาก็ใช้โอกาสนี้เพื่อกำจัดเย่เชียนแทนด้วยวิธีนี้เขาก็จะสามารถปลดหินในใจของเขาได้

ด้านนอกนั้นเย่เชียน,เฟิงหลาน,หลี่เหว่ย,ชิงเฟิงก็มาอยู่ที่รอบๆแล้วและเมื่อเห็นฮัตโตริชิฮิโระเดินเข้ามาเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ที่นี่อันตราย..เพราะเมื่อดูผิวเผินแล้วการป้องกันมันหละหลวมมาก..ดูเหมือนว่าฉันจะเดาไม่ผิดสินะ..ตาแก่นี่จงใจล่อให้เราเป็นเหยื่อจริงๆ”

“ในที่สุดผมก็ได้แก้แค้นสักที..ผมต้องฆ่ามันให้ได้ในวันนี้” ชิงเฟิงพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

“อย่ากังวลไปเลย” เย่เชียนพูด “ก่อนอื่นเราต้องถามม่อหลงว่าเขาพร้อมแล้วหรือยัง..ฉันเชื่อว่าครั้งนี้มันไม่ง่ายเหมือนที่คิดอย่างแน่นอน..อีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่าพวกของฮัตโตริชิฮิโระซ่อนอยู่กี่คน..พวกงั้นการเข้าไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าคือการเดินเข้าไปหาความตายอย่างไม่ต้องสงสัย..พวกนินจาอิงะฝีมือไม่ธรรมดาเพราะงั้นอย่าประมาทพวกมัน”

หลังจากพูดจบเย่เชียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาม่อหลงเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขา เย่เชียนนั้นไม่ได้คาดหวังว่าจะมีสาวกของสำนักม่อจื๊อมากกว่า 20 คนอยู่ในเมืองโตเกียวแห่งนี้และพวกเขาก็ดำเนินการต่างๆเหมือนคนทั่วไปและไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าจริงๆแล้วพวกเขาเป็นสาวกของสำนักม่อจื๊อเลย

สาวกฝ่ายธรรมะของม่อจื๊อนั้นล้วนเป็นปรมาจารย์ยอดฝีมือกันทั้งนั้นแต่ในสงครามครั้งก่อนพวกเขาแค่ไม่ต้องการต่อสู้กับสาวกฝ่ายอธรรมเท่านั้นไม่เช่นนั้นสาวกฝ่ายอธรรมจะไม่สามารถชนะได้อย่างง่ายดายเช่นนั้นเลย อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงมีความรู้สึกผิดอยู่ในใจเพราะการที่พวกเขาหลีกเลี่ยงการต่อสู้จึงทำให้ครอบครัวตระกูลม่อที่เป็นผู้นำเสียชีวิตในการต่อสู้ครั้งนั้นกันหมดแต่ในฐานะสาวกแล้วพวกเขากลับไม่ได้แก้แค้น ถึงแม้ว่าม่อเฟิงปู่ของม่อหลงจะพูดเอาไว้อย่างชัดเจนว่าไม่ให้ล้างแค้นก็ตามแต่ในฐานะสาวกแล้วในใจของพวกเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดอยู่ดี

หลังจากถามถึงสถานการณ์แล้วเย่เชียนก็วางสายและหันไปมองที่ห้องโถงบรรพบุรุษ ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวภายในและทุกอย่างดูเงียบงันและบรรยากาศก็แปลกประหลาดอย่างมาก เย่เชียนยกมือขึ้นและมองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือของเขาแล้วพูดว่า “ฝั่งของม่อหลงพร้อมแล้วเพราะงั้นเรามาเริ่มกันเลย..จากที่เห็นมีคนอยู่ข้างนอกห้าคนเพราะงั้นทุกคนรับหน้าที่จัดการคนละคน..ส่วนอีกสองคนเดี๋ยวฉันจัดการเอง!”

ขณะที่เสียงของเย่เชียนจบลงภายใต้ความมืดมิดในยามค่ำคืนพวกเขาทั้งสี่ก็พุ่งออกไปเมื่อพวกเขากำลังจะเข้าใกล้ศัตรู ทั้งสี่ก็ย่องเบาอย่างไม่มีเสียงใดๆทั้งสิ้น จากนั้นทั้งสี่พุ่งเข้าหาอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายไม่มีเวลาตอบสนองใดๆแม้แต่น้อย พวกเขาทุกคนใช้มีดแทงเข้าไปที่หัวใจของอีกฝ่ายโดยตรงซึ่งการกระทำทั้งหมดรวดเร็วและแม่นยำอย่างมาก ถึงแม้ว่าองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าจะไม่ใช่องค์กรนักฆ่าอย่างองค์กรเซเว่นคิลก็ตามแต่พวกเขาก็เรียนรู้และฝึกฝนวิธีการลอบสังหารนี้เมื่อฝึกปฏิบัติภารกิจเด็ดหัวอย่างสมบูรณ์แบบเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นการลอบสังหารที่สมบูรณ์แบบและอีกฝ่ายก็ไม่สามารถส่งเสียงได้เลยแม้แต่น้อย หลังจากที่ฆ่านินจาคนหนึ่งไปแล้วเขาก็กำลังจะพุ่งเข้าไปจัดการอีกคนที่เหลือแต่จู่ๆมีดบินจากระยะไกลก็พุ่งเข้ามาแทงเข้าไปในลำคอของนินจาคนนั้นและเป็นเวลาเดียวกันกับที่มีดของเย่เชียนกำลังจะออกจากหัวใจของอีกฝ่าย เมื่อเห็นมีดที่ปักอยู่ในลำคอของนินจาคนนั้นเย่เชียนก็แสยะยิ้มเพราะไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ซึ่งนี่จะต้องเป็นฝีมือของอู๋หวนเฟิงอย่างแน่นอน

ในตอนนี้หลี่เหว่ยและชิงเฟิงก็ลากร่างของทั้งห้าคนไปไว้ด้านข้างและซ่อนเอาไว้ ถึงแม้ว่าฮัตโตริชิฮิโระอาจจะวางกับดักเอาไว้และมีอีกหลายคนซ่อนตัวอยู่ในความมืดที่กำลังรอพวกเขาอยู่ แต่ถ้าหากฮัตโตริชิฮิโระไม่ส่งสัญญาณให้พวกเขาออกมาล่ะก็พวกเขาก็จะไม่ออกมาไม่เช่นนั้นแผนทั้งหมดก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่าใช่มั้ย?

จากนั้นเย่เชียนก็เดินเข้าไปในห้องโถงบรรพบุรุษและเปิดประตูอย่างรวดเร็วและเมื่อฮัตโตริชิฮิโระได้ยินเสียงเขาก็รีบหันกลับมาแล้วเห็นสมาชิกเขี้ยวหมาป่าแต่เขารู้จักแค่ชิงเฟิงเท่านั้น “เขี้ยวหมาป่างั้นเหรอ..ฉันรอพวกแกมานานแล้ว” ฮัตโตริชิฮิโระพูด

“ฉันรู้ว่าแกกำลังรอฉันอยู่..เพราะงั้นฉันก็เลยมาหาแก” เย่เชียนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน