ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 990

ตอนที่ 990 จนมุม

เป็นความจริงอย่างแท้จริงในหลายๆ กรณีถ้าหากคุณสูญเสียโอกาสคุณมักจะถูกคนอื่นคุกคาม ในตอนนี้หวังฉิงเซิงก็ได้เคลื่อนไหวและก่อนที่เฉินฉิงหนิวจะตอบสนองทันรัฐบาลก็ได้พาตัวเขาไปที่สถานีตำรวจเพื่อควบคุมตัวโดยข้อหายักยอกทรัพย์สินของรัฐบาล แน่นอนว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ทางรัฐบาลจะเริ่มปรับเปลี่ยนโครงสร้างและองค์กรทั้งหมดและเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆ โดยการย้ายสมาชิกและเจ้าหน้าที่ชุดใหม่เข้ามาแทน

อย่างไรก็ตามผู้ที่ประสบความสำเร็จในยุคนี้ก็ไม่มีใครที่ไต่เต้าขึ้นมาโดยมีรากฐานที่สะอาดหมดจดแต่จะแปดเปื้อนมากหรือน้อยนั้นก็แล้วแต่คน นั่นเป็นเหตุทำให้สมาชิกของเทศบาลและเฉินฉิงหนิวถูกย้ายและมีคำสั่งให้ออกจากตำแหน่งชั่วคราวจนกว่าคดีความจะจบลงและทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไปตามแผนของหวังฉิงเซิงอย่างราบรื่น

ตอนนี้เลขาธิการรองผู้ว่าเทศบาลคนใหม่ก็ได้มาประจำตำแหน่งแทนชั่วคราวและผู้ที่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดก็คือหวังฉิงเซิง การเป็นสุนัขรับใช้ของเฉินฉิงหนิวมานานหลายปะนั้นทำให้เขาได้เรียนรู้อะไรมากมายและถึงแม้ว่าใครจะก็ย่อมมีคนที่อยู่เบื้องหลังเสมอ เช่นเดียวกันกับหวังหว่านยู่ที่กว่าจะมีทุกวันนี้ก็ย่อมมีผู้ที่อยู่เบื้องหลังเช่นกัน ซึ่งการอยู่ในตำแหน่งดังกล่าวในวันนี้สำหรับหวังฉิงเซิงแล้วศักดิ์ศรีมักจะสำคัญกว่าสิ่งอื่นๆ และวิธีเดียวที่จะกำจัดอิทธิพลและอำนาจของเฉินฉิงหนิวออกได้ตลอดไปก็คือการเอาชนะเขาอย่างสมบูรณ์แบบ

การพ่ายแพ้อย่างกะทันหันของเฉินฉิงหนิวทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในเมืองซีจิงในทันทีและไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าเฉินฉิงหนิวผู้ยิ่งใหญ่จะกลายเป็นนักโทษในคุก ผู้คนในเมืองต่างก็พูดถึงชีวิตของเฉินฉิงหนิวทั้งชมและวิจารณ์แต่อย่างไรก็ตามทุกคนต่างก็ชื่นชมเขาแต่ก็ถอนหายใจอย่างขมขื่นกับจุดจบของเขาในบั้นปลายชีวิต

ด้วยการล่มสลายของเสาหลักครอบครัวนั้นทำให้ครอบครัวของเฉินฉิงหนิวตกอยู่ในความตื่นตระหนกในทันทีและเมื่อเผชิญกับแรงกดดันจากหวังฉิงเซิงแล้วแม่กับลูกสาวอย่างหลี่ฉีและหลี่ซือต่างก็หวาดกลัวเพราะพวกเธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงดังนั้นพวกเธอจะจัดการกับหวังฉิงเซิงได้อย่างไร? แน่นอนว่าทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในเวลานี้

หลี่ซือกับหลี่ฉีนั่งกอดกันบนโซฟาและนึกถึงเย่เชียนโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะเขาไม่ได้มาหาเธอหลายวันแล้วและถ้าเขาอยู่ที่นั่นมันจะต้องดีกว่านี้อย่างแน่นอน ซึ่งหลี่ซือก็ต้องการที่จะพึ่งพาเย่เชียนในทุกๆ เรื่องราวกับว่าเย่เชียนมีอำนาจทุกอย่างในหัวใจของเธอ

“ธุรกิจของฉิงหนิวไม่มีใครดูแลต่อเลยแล้วเราจะปล่อยให้หวังฉิงเซิงครอบครองธุรกิจของพ่อได้ยังไง?” หลี่ฉีพูดด้วยความโศกเศร้าเพราะในอดีตเฉินฉิงหนิวเป็นคนที่เธอเคารพมากแต่ในตอนนี้เขาก็ไม่น่าเชื่อถืออีกต่อไปและความรักในครอบครัวก็ทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

“ทั้งพี่ชายและน้องสาวก็ไม่อยากที่จะเข้ามาวุ่นวายเพราะงั้นมันก็เหลือฉันแค่คนเดียว” เฉินฉิงซานพูด “ฉันไปหาเจ้าหน้าที่รัฐที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่ใหญ่แล้วแต่ตอนนี้พวกเขาย้ายฝั่งย้ายฝ่ายกันไปจนหมดเพราะงั้นเรื่องนี้ก็มีบทสรุปออกมาแล้วและเราก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป..หวังฉิงเซิงนั้นรับปากกับฉันว่าตราบใดที่เราโอนธุรกิจของพี่ใหญ่ให้กับเขาล่ะก็เขาจะดูแลต่อทั้งหมดแล้วจะแบ่งรายได้20%ให้เรา..แบบนั้นเราจะสามารถอยู่รอดได้ในอนาคต..แต่ถ้าเราไม่ยอมเราจะต้องเผชิญหน้ากับการคุกคามของหวังฉิงเซิงอย่างไม่รู้จบ”

นี่คือความจริงและต่อหน้าความจริงทุกๆ สิ่งก็ดูเปราะบางมากเมื่อเฉินฉิงหนิวล้มลงครอบครัวก็สูญเสียเสาหลักไปและไม่มีใครสามารถหยุดหวังฉิงเซิงจากการดูดกลืนทรัพย์สินของเฉินฉิงหนิวได้อีก

“มันต้องมีทางแก้ไขสิ?” หลี่ฉีพูดอย่างมีความหวัง “มอบทรัพย์สินและธุรกิจของฉิงหนิวให้หวังฉิงเซิงไปเถอะแต่เงื่อนไขก็คือให้เขาช่วยพาฉิงหนิวออกมาจากคุกให้ได้”

“ไม่ได้หรอกน้องสะใภ้เพราะเรื่องนี้เป็นคำสั่งของเลขาธิการรองผู้ว่าการของเทศบาลซึ่งพี่ใหญ่ต้องถูกลงโทษอย่างเข้มงวดตามระเบียบและกฎหมาย..การจะพาตัวเขาออกมานั้นยากมากและแทบเป็นไปไม่ได้..ฉันเคยเตือนพี่ใหญ่ไปแล้วว่าให้เขาหยุดสิ่งที่เขาทำแต่เขาก็ไม่ฟังและสุดท้ายเขาก็ขับไล่สมาชิกพรรคชุดก่อนออกไปจากเทศบาล..ดูตอนนี้สิเขาถูกสิ่งที่เขาทำย้อนกลับคืนมายิ่งไปกว่านั้นยังร้ายแรงกว่าที่เขาเคยทำอีกด้วย..ยังไงก็เถอะช่วงนี้พี่สะใภ้อย่าออกไปไหนและอยู่กับซือเอ๋อร์จนกว่าสถานการณ์จะสงบดีกว่า”

หลี่ฉีก็ตัวสั่นและเหลือบมองไปที่หลี่ซือข้างๆ เธอด้วยความเศร้าไม่รู้จบบนใบหน้าของเธอ แน่นอนว่าเธอไม่เป็นอะไรแต่ลูกสาวของเธอเคยชินกับชีวิตที่อิสระดังนั้นเธอจะชินกับสถานการณ์แบบนี้ได้หรือเปล่า? “หืม..คุณอากลัวหวังฉิงเซิงอย่างงั้นเหรอ? ..ถึงคุณอาจจะกลัวแต่เราไม่กลัว..ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ธุรกิจของพ่อจะไม่มีวันอยู่ในกำมือของหวังฉิงเซิงอย่างแน่นอน” หลี่ซือพูดแล้วหันไปมองหลี่ฉีแล้วพูดว่า “แม่ไม่ต้องกังวลไปหรอกเพราะเมื่อไหร่ที่เย่เชียนเขาจะต้องมีทางออกที่ดีอย่างแน่นอน”

“เย่เชียนงั้นเหรอ? ..เขาเป็นแค่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยซีจิงเท่านั้นเองแล้วเขาจะไปมีความสามารถอะไรมาพลิกสถานการณ์..มันจะเกิดอะไรขึ้นที่ร้านคาราโอเกะบ้างถ้าหากหวังฉิงเซิงไม่กลัวพ่อของหนูเด็กคนนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้หรือเปล่า? ..ตอนนี้พี่ใหญ่ก็ถูกจับเข้าคุกไปแล้วเพราะงั้นคนต่อไปที่หวังฉิงเซิงจะจัดการต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน..แบบนี้หลานคาดหวังอะไรในตัวเขากัน..อย่าคิดไปเองสิ” เฉินฉิงซานพูด

“คุณนายหลี่ครับคือว่าหวังฉิงเซิงมาบอกกับผมว่าถ้าเราไม่ยอมมอบบริษัทให้กับเขาล่ะก็เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา” หว่านเฟิงผู้จัดการของบริษัทพูด เขาติดตามเฉินฉิงหนิวตั้งแต่เริ่มมานานหลานปี ในตอนแรกเขาคิดจริงจังเกี่ยวกับการรักษาบริษัทเอาไว้และดูแลปกป้องมันแทนเฉินฉิงหนิวแต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการข่มขู่อย่างต่อเนื่องของหวังฉิงเซิงแล้วเขาก็ค่อยๆ ละทิ้งสิ่งที่เรียกว่าความมุ่งมั่นและความมั่นใจไปทีละน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเฉินฉิงหนิวยังไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะกลับมายิ่งใหญ่เหมือนก่อนได้อีกดังนั้นตอนนี้มันคือการสูญเสียครั้งใหญ่และถ้าเขายังคงดิ้นรนต่อไปมันก็เท่ากับว่าเขาแขวนคอตัวเองบนต้นไม้ไม่ใช่เหรอ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน