ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 995

ตอนที่ 995 เสี่ยงตาย

……………………………………………………………………..

ในการเผชิญหน้ากับยอดฝีมือทั้งสี่ที่สามารถกำจัดสายลับของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติได้นั้นเย่เชียนก็ไม่กล้าที่จะประมาทเลินเล่อเลยแม้แต่น้อย ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าอีกฝ่ายยังมีหลี่ฉีกับหลี่ซือเป็นตัวประกันอยู่อีก ดังนั้นถ้าหากเย่เชียนไม่ระวังล่ะก็ไม่เพียงแต่เย่เชียนจะล้มเหลวในการช่วยชีวิตพวกเธอแต่ยังรวมไปถึงชีวิตของเขาเองด้วย

หลังจากนึกถึงเรื่องนี้เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มออกมาแล้วจะโกนว่า “ช่วยด้วย..ฆ่าตกรลักพาตัว!” จากนั้นเย่เชียนก็หันกลับไปและวิ่งไปทางอื่นโดยจงใจให้เจ้าหน้าที่ CIA ตามเขาไป

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเย่เชียนเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดสำหรับ CIA ทั้งสี่ของประเทศสหรัฐอเมริกาและเขาแค่สันนิษฐานว่าเย่เชียนเป็นชาวบ้านในท้องถิ่นที่บังเอิญมาเห็นพวกเขาและต้องการจะรายงานพวกเขาแก่ตำรวจ ซึ่งพวกเขาปล่อยให้ใครรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? ถ้าหากตำรวจรู้เรื่องนี้บล่ะก็มันคงจะยากสำหรับพวกเขาที่จะหลบหนีกลับประเทศได้ เมื่อเห็นแบบนั้นชายร่างกำยำชาวอเมริกันก็ไม่กล้าที่จะหย่อนยานเลยแม้แต่น้อยและรีบสั่งลูกน้องสองคนให้ไล่ตามเย่เชียนไป

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้หลี่ซือก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปครู่หนึ่งจากนั้นก็หัวเราะอย่างมีความสุขและคิดอย่างลับๆว่า “ฉันรู้..ฉันรู้อยู่แล้วว่านายจะต้องมาช่วยฉันอย่างแน่นอน” ในเวลานี้เย่เชียนอยู่ในเธอและมีสถานะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและดูเหมือนว่าเย่เชียนจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอำนาจทุกอย่างสำหรับเธอ ตราบใดที่เย่เชียนอยู่ที่นี่แล้วเธอก็ไม่กังวลหรือกลัวอะไรเลย

เมื่อเห็นแบบนั้นแล้วหลี่ฉีก็รู้ว่าเย่เชียนอยู่ที่นี่แต่เธอไม่ได้ผ่อนคลายเหมือนหลี่ซือและใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความกังวลเพราะคนเหล่านี้ไม่ธรรมดา ซึ่งพวกเขาเป็นเหมือนอสูรสังหารแต่เมื่อหลี่ฉีรู้ว่าเย่เชียนสามารถไล่ตามคนเหล่านี้มาได้เพื่อมาช่วยลูกสาวของเธอและถึงแม้ว่าจะเสี่ยงอย่างมากก็ตามแต่หลี่ฉีก็รู้สึกสบายใจ

เย่เชียนเองก็ไม่ประมาทเพราะเมื่อเห็นคนสองคนวิ่งตามหลังเขามาเย่เชียนก็เร่งฝีเท้าและหายเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้มีคนสองคนอยู่กับหลี่ซือและหลี่ฉีดังนั้นเย่เชียนจึงไม่กล้าที่จะล่าช้าเพราะเขาต้องรีบจัดการสองคนนั้นที่เฝ้าหลี่ซือกับหลี่ฉีให้ได้โดยเร็วที่สุด

สมาชิกเขี้ยวหมาป่านั้นได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดและการสู้รบในป่าก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเย่เชียนเลย ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะสู้รบในป่าไม่เก่งเท่ากับเฟิงหลานก็ตามแต่เมื่อต้องเผชิญกับชาวต่างชาติสองคนนี้แล้วเย่เชียนก็มีข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์อย่างไม่ต้องสงสัย ในไม่ช้าเย่เชียนก็ออกห่างจากพวกเขาและทิ้งให้พวกเขางุนงงกับเส้นทางดังกล่าวอย่างน่าประหลาดใจ

ในเวลานี้เย่เชียนก็ฉวยโอกาสด้วยการใช้เท้าวิ่งไต่ขึ้นไปบนต้นไม้และกระโดดข้ามไปยังตำแหน่งที่หลี่ซือกับหลี่ฉีถูกจับอยู่พร้อมกับมีดคลื่นเลือดในมือของเขาแทงเข้าไปที่ชายที่มีบาดแผลบนแขนของเขา เย่เชียนไม่ได้เลือกโจมตีคนที่แข็งแกร่งกว่าเพราะเขารู้ดีว่านั่นจะทำให้เขาจัดการอีกฝ่ายยากขึ้นและสิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือโอกาสในการปิดฉากให้เร็วที่สุด ดังนั้นเย่เชียนจึงเลือกคนที่บาดเจ็บที่แขนเพราะจะรับมือได้ง่ายกว่าโดยธรรมชาติ

แน่นแนว่าชายหนุ่มที่มีบาดแผลที่แขนก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็วและรีบคว้ามีดออกมาทันที ตามที่คาดเอาไว้เขาเป็นสายลับที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีของ CIA ซึ่งถ้าหากเขาเป็นคนธรรมดาล่ะก็จะไม่มีทางตอบสนองได้รวดเร็วแบบนี้ได้เลย

หัวหน้าสายลับร่างกำยำที่อยู่ด้านหลังก็พึ่งเข้ามาหาเย่เชียนเพื่อช่วยลูกน้องของเขาที่บาดเจ็บ ซึ่งทั้งสองก็ตอบสนองการโจมตีในรูปแบบทีมอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ทว่าเย่เชียนก็เหยียบต้นขาของหัวหน้าทีมเพื่อกระโดดขึ้นไปบนอากาศจากนั้นเย่เชียนก็หมุนตัวโจมตีสายลับที่บาดเจ็บด้วยมีดทันที

ด้วยเสียง “แกร๊ง!” มีดคลืนโลหิตก็ปะทะเข้ากับมีดของสายลับที่บาดเจ็บจนใบมีดแตกออกและมีดของเย่เชียนก็แทงเข้าไปที่หน้าอกของชายคนนั้น ซึ่งเย่เชียนก็ไม่กล้าที่จะประมาทดังนั้นเขาจึงรีบดึงมีดแล้วถอยออกมาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เขาก็ไม่กล้าทีชะล่าใจเพราะหัวหน้าทีมร่างกำยำก็อยู่ตรงหน้าเขาและต้องเป็นคนที่รับมือยากอย่างแน่นอน นอกจากนี้สายลับอีกสองก็กำลังตามมาในอีกไม่ช้าดังนั้นเย่เชียนจึงไม่มีเวลามากพอที่จะลังเลอีกต่อไปแล้ว

หัวหน้าทีมร่างกำยำก็ก้มหน้าลงและเหลือบมองไปที่เย่เชียนจากนั้นก็ระเบิดของเจตนาฆ่าออกมาภายในดวงตาของเขา เมื่อหันกลับมาเขาก็เห็นว่าเย่เชียนปลดเชือกที่มือของสองแม่ลูกแล้ว “รีบหนีไปก่อนเดี๋ยวตำรวจน่าจะมาถึงเร็วๆนี้”

เย่เชียนโทรสายด่วน 120 เมื่อตอนที่เขาอยู่ในบ้านของเฉินฉิงหนิวไปแล้วและคาดว่าความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่จะมาถึงในไม่ช้านี้ ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้านของเฉินฉิงหนิวนั้นก็ร้ายแรงมากและตัวแทนของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติก็อยู่ที่นั่นด้วย ดังนั้นแน่นอนว่าความช่วยเหลือจะต้องมาถึงในอีกไม่นานและสองแม่ลูกจะปลอดภัยในที่สุด

“เย่เชียน..นาย” เฉินซีซีพูดอย่างกังวลใจ

“อย่ากังวลไปเลย..แฟนของเธอไม่ตายง่ายๆขนาดนั้นหรอก..ไปเร็ว..ถ้าฉันไม่ตายฉันจะรีบตามเธอไป” เย่เชียนพูดและหันไปเผชิญหน้ากับสายลับทั้งสามคนและเขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะออกจากที่นี่อย่างปลอดภัยได้ แต่ตราบใดที่หลี่ซือกับหลี่ฉีปลอดภัยมันก็คุ้มค่าแล้ว แต่ทว่าเย่เชียนจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างง่ายดายได้อย่างไรเพราะหลังจากผ่านความตายมาหลายครั้งแล้วเขาจะกลัวได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลี่ซือก็กำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่หลี่ซือห้ามเอาไว้เพราะท้ายที่สุดแล้วหลีฉีก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าหลี่ซือและเธอก็รู้ว่าถ้าฝืนอยู่ที่นี่ต่อพวกเธอก็เป็นได้แค่ภาระของเย่เชียน ดังนั้นหากพวกเธอหนีไปเย่เชียนก็จะสบายใจขึ้น แน่นอนว่าหัวหน้าทีมร่างกำยำก็สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของเย่เชียนดังนั้นถ้าหากเขาประมาทแม้แต่นิดเดียวเขาก็อาจจะกลายเป็นร่างที่วิญญาณได้ทุกเมื่อ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน